Snow!

Hij hoorde de frustratie in haar stem toen ze zei dat het zijn eigen schuld was, maar Raven kon het gewoon niet helpen. Die Spheal mocht echt naar gehoorzaamheidscursus gaan. Niet dat hij dacht dat dat succes zou hebben. Nog altijd zachtjes hikkend, kreeg Raven zijn ademhaling weer een beetje op peil. De tranen stonden hem nog altijd in zijn ogen en maakte zijn blik nog glaziger dan het al was. En de grote grijns op zijn gezicht vormde hier een scherp contrast mee. "H-het spijt me," hikte hij grinnikend, toen Seven boos van hem wegliep en het hout meenam. Hij liep achter haar aan en ging weer in het gras zitten, terwijl hij luisterde hoe ze het kampvuur in elkaar zette. Hij bood niet aan om te helpen, want hij zou toch alleen maar in de weg zitten. Wat zou ze gebruiken om het vuur aan te steken? Raven had geen lucifers bij zich, bedacht hij zich. Natuurlijk niet, het enige wat hij bij zich had was wat hij zo snel in zijn tas kon proppen, en dat was niet veel geweest. Wat geld, een deken, een tandenborstel, eten en een waterfles. En die kleine voorraad was sinds kort aangevuld met 5 pokéballs en een pokédex. Maar, zo te zien had Seven het ook niet veel, want hij hoorde haar zachtjes huiveren van de kou en besefte dat ze nog steeds in haar bikini moest zitten. Waarschijnlijk had zij ook geen extra kleding bij zich. En ze was nu nog nat ook omdat ze weer een duik had moeten nemen..
"Hier." Raven had zijn tas gepakt en reikte haar nu het deken toe. Zij had het meer nodig dan hij, hij had tenminste nog een broek aan.

Natuurlijk moest ze zijn aanbod afslaan. Hij had het volgens haar harder nodig. Raven wilde net protesteren, maar toen riep ze één van haar Pokémon op. Aan het kreetje te horen ging het om een Vulpix en plotseling wist Raven hoe ze het vuur ging aansteken. Een vuurpokémon, dat was handig. Dankbaar kroop Raven wat dichterbij toen de Ember de vlammen had aangewakkerd. De warmte sloot zich om hem heen en hij voelde zich meteen al beter. Maar, Seven had het nog steeds koud. Geïrriteerd pakte hij het deken op, stond hij op en reikte hij het haar nogmaals toe. "Hier, neem het nou. Ik krijg het koud van je rillingen," klaagde hij. Hij opende zijn mond opnieuw voor ze weer een tegenargument ging maken. "Ik heb het niet nodig," zei hij toen.