Please... Just stop~ (Nathan, August, Tawnee)

Pokémon waren altijd de oorzaak van problemen, al konden mensen er zelf natuurlijk ook wel een potje van. Hij knikte een keertje naar Riddle en keek toen naar Tawnee, op wiens reactie hij een instemmend geluidje maakte. Ook hij was die ene keer niet vergeten, zou nooit gaan gebeuren ook. Kort keek hij naar de blondine, die aan plantje vroeg welke kant ze op moesten. Waarschijnlijk waren zowel plantje als zijn vriendinnetje volwassen, wat Tawnee de jongste van het stel maakte. Eventjes moest hij grijnzen, maar stopte toen nonchalant zijn handen weer in zijn zakken en wachtte maar af welke kant ze op zouden gaan.

Haar blik ging even naar de groenharige en blondine die van alles aan het bespreken waren over wat ze gingen doen. Riddle was enorm achterdochtig op het moment, maar goed, August had haar gevraagd wat ze met haar arm had gedaan en daar had ze fatsoenlijk op proberen te reageren, want tja ze kon moeilijk zeggen dat Nathan’s charizard berserk was gegaan en dat Nathan het er niet mee eens was geweest dat Riddle Agrona wilde kalmeren met haar hele team, waardoor hij met Agrona terug begon te vechten en Riddle elke keer op de verkeerde plek was, maar dat hoefde Tawnee en August niet te weten. Haar blik ging naar de blondine die sprak ‘dat ze het kende’. Ja, aangevallen worden door een pokemon… dat kende ze, aangevallen door je eigen geliefde was al een heel ander verhaal, maar hun waren ook een geval apart wat dat betreft. De blondine ging verder met dat stomme ongelukjes veel te snel gebeurde. Riddle trok een scheve glimlach op, eigenlijk wilde ze het helemaal niet over dit onderwerp hebben. “Ja, ongelukjes ja” mompelde ze wat instemmend. Haar felblauwe ogen keken even schuin naar Nathan, haar blik was waarschijnlijk genoeg. Ze keek ook nog even naar August die naar haar knikte echter vroeg Tawnee vervolgens welke kant ze op moesten. Riddle had geen idee, dus volgde ze Nathan maar als een braaf hondje.

De jongen grinnikte even toen de blondine waar ze heen moesten, dat ze dat niet eens wist. "Deze kant op." sprak de jongen terwijl hij naar achteren wees, nou, dan waren ze nu maar klaar voor vertrek he. De jongen voelde Riddle's blik op hem branden, in tegenstelling tot Tawn en brompot, wist de jongen maar al te goed wat Riddle écht bedoelde. Echter werd er geen aandacht aan besteed. Wel ging de jongen alvast in de richting lopen van waar hij zo eerder naar had gewezen, de rest ging volgen nam hij gewoon aan.

Hij grinnikte, met andere woorden, hij stond haar uit te lachen. Niet dat ze het erg vond, het was Nathan. Ze lachten bijna elke keer als ze elkaar zagen elkaar uit. "Deze kant op." Zei hij, wijzend achter zich en ze knikte even instemmend, dat was goed. Dus toen de groenharige vertrok, volgde ze gewoon simpel, maar wachtte ze even op August, zodat ze even iets aan hem kon vragen. Ze keek even om naar hem en keek kort naar Riddle en Nathan. "Van waar ken jij haar?" zei ze terwijl ze hem kort vragend aankeek. Haar stem was gedempt geweest. Niet dat ze jaloers was, nee, verre van. Eigenlijk was ze meer nieuwsgierig, ja, zo kon je het eigenlijk wel zeggen.

Interessante vraag die ze daar stelde. De roodharige haalde simpeltjes zijn schouders op en keek toen eventjes kort naar de blondine. "Ik ben haar wel eens tegengekomen in Laverre," zei hij toen simpeltjes. Zo heel goed kende hij Riddle nou ook weer niet, maar toch moest hij lichtjes grijnzen om de reactie van Tawnee. "Niks om jaloers om te zijn," zei hij toen ook met een wat gedempte stem, lichtjes grijnzend naar haar. Zij had zo haar geheimen, dan kon hij ook wel een beetje mysterieus doen, right?

De groenharige jongen zei dat ze die kant op moesten en hij wees dan ook die kant op. Riddle keek achterom naar de kant waar hij wees, ze was hier nog niet echt geweest dus geen idee wat daar kon zijn wat zij met zijn vieren konden gaan doen. Misschien gingen ze bowlen of zo, of iets met hun pokémon? Geen idee, ze was in ieder geval super erg benieuwd. Riddle liep gewoon braaf achter Nathan aan en hoorde het koppeltje achter hun tegen elkaar kletsen. Er werden wat woorden opgevangen, maar veel kon Riddle er niet uithalen, laat staan dat ze wist dat ze het over haar had en hoe ze elkaar ontmoet hadden. Nee, ze wist ook zeer weinig over August. Ach Nathan was boeiender op het moment, veel boeiender. Haar blik ging terug naar de groenharige jongen "Is het nog ver?" vroeg ze vervolgens maar nieuwsgierig. Veel andere dingen kon ze niet bedenken om te zeggen of vragen, tegen August of Tawnee gaan praten was het nu ook niet echt het moment voor, laat staan dat ze wist wat ze tegen ze moest zeggen, ze waren tenslotte in gesprek? Opnieuw pakte ze Nathan's arm vast, gewoon omdat het kon en het prettig was, met een glimlach keek ze de jongen dan ook aan.

Bij Riddle's vraag schudde de groenharige zijn hoofd rustig "Nee, het is niet ver." maar ja, wat was niet ver? Daar zouden ze snel genoeg wel gaan achter komen. Gelukkig maar dat hij wel wist waar het was, niet dat hij alles enkel aan Tawnee had overgelaten. Als dat was gebeurd, zou alles zeker in de soep zijn gelopen. Iedereen leek te volgen, terwijl de jongen zelf rustig richting het restaurant liep. Dit kon erg grappig worden. Licht greens Nathan bij deze gedachte, hehe.

"Ik ben haar wel eens tegengekomen in Laverre," Vertelde haar vriendje en ze keek even kort naar de roodharige, een soort van priemende blik... Niet te hard, want dat kan ze zowiezo niet zo goed. "Niks om jaloers om te zijn," Ze grinnikte even en keek toen kort naar Nathan en Riddle keek, waarna ze even snel een kusje op zijn wang duwde. "Ik ben niet jaloers," zei ze grinnikend. "Want je bent voor altijd van mij," vervolgde ze stilletjes met een klein lachje. Nog steeds was ze dol op hem, op zijn alles. Jep en het werd met de dag meer en meer. Was het iets goed? Nee, niet echt. Rustig keek ze terug naar het koppel voor hen. Ze waren toch in de goede richting aan het gaan, toch?

Hij kon het echt niet laten om weer eventjes te grijnzen toen de blondine een kusje op zijn wang drukte. Bij haar woorden werd de grijns echter nog maar groter. "Ik denk eerder dat jij van mij bent," zei hij en wiebelde een keertje met zijn wenkbrauwen. Hierna plaatste hij zijn arm rond haar schouders, voorzichtig, en trok haar zo een beetje naar zich toe. Het kon hem niks meer schelen wat men in het openbaar van hen vond, iedereen mocht wat dat betrof weten dat ze bij elkaar hoorden. Het koppeltje voor hen liep immers ook arm in arm, dus waarom zou hij zijn meisje niet dicht bij zich mogen hebben?

De groenharige jongen schudde zijn hoofd en ze keek hem dan ook met een licht glimlachje aan. De twee achter hun waren nog steeds van alles tegen elkaar aan het zeggen, alleen ze fluisterde dus hun gesprek was niet te volgen. Helaas, voor Riddle, want ze was gewoon nieuwsgierig. Ze draaide haar hoofd dan ook lichtjes om even achter haar te kijken. Ze zag hoe August nu ook zijn arm om Tawnee's schouders had geplaatst, oke hun waren duidelijk een stel, het was voor haar nog niet helemaal duidelijk, je wist maar nooit. Ze keek vervolgens weer voor haar om te kijken waar ze liep, anders ging ze nog een keer op haar plaat of zo. Ze had zich weer vast geklampt aan Nathan, zo voelde ze zich veilig of zo? Na ja zo raakte ze hem ook niet kwijt of zo, zij wist immers niet waar ze heen gingen. Wat konden ze nou gaan doen met zijn vieren? Oké ze waren twee koppels, was het daar op gebaseerd misschien? Wacht.... wacht.... schoot er door haar hoofd. Nee, dat kon niet, toch? Ze gingen toch geen dubbeldate houden of zo iets? Nee, toch. Met die gedachten liep ze fronsend verder naast Nathan. Dit zou nog wat gaan worden dan.

Het was te voelde hoe Riddle weer vast zat aan Nathan, waarbij de groenharige even glimlachte. Hm, nog een klein minuutje of twee lopen ongeveer, dat zou wel een goede schatting zijn ervan ja. Terwijl het groepje door de straten van Santalune liepen zag hij Riddle fronsen in zijn ooghoeken. "Wat is er?" Er was een grijns te vinden op zijn gezicht, dit was eigenlijk nog wel eens een goed, vooral grappig, idee ook. Nog even lopen, ze waren er bijna.

Hij grijnsde toen ze was uitgesproken en ook zij lachte even naar hem, niet grijnzen zoals hij deed. "Ik denk eerder dat jij van mij bent," zei hij met een wenkbrauwwiebel en ze grinnikte even. Toen hij zijn arm rond haar schouder legde, liet ze haar hoofd tegen zijn lichaam rusten. "Hmm? Ben je daar zo zeker van?" grinnikte ze zachtjes. Soms durfde ze wel eens zo reageren, maar dat was eigenlijk vaak om mensen te pesten en er zat niet veel achter. Althans, vaak. Soms meende ze het ook. Deze keer echter half, maar tja, Gustie kende haar goed genoeg om te weten wat ze bedoelde.

Hij moest weer grijnzen bij haar woorden, en voelde ook nog eens hoe haar hoofd tijdens het lopen tegen zijn lichaam aan rustte. "Vrijwel zeker, ja." August had expres besloten om niet te vragen waarvan de blondine plantje kende. Ten eerste omdat hij haar niet het gevoel wilde geven dat hij jaloers was. Ten tweede omdat het hem eigenlijk niet zo heel veel interesseerde. Plantje was niet het gezelschap wat hij zou kiezen om ergens gezellig een etentje mee te gaan doen. "We gaan toch niet..?" De jongen kapte zijn zin af en schudde zijn hoofd, wat zou het ook. Als het een verassing moest zijn, wilde hij niet de persoon zijn om het te verpesten. Waarschijnlijk had Tawnee dat ook wel door. Vanuit zijn ooghoek keek hij weer naar haar, lichtjes peilend om een eventuele door schemering van het plan te kunnen ontrafelen uit haar blik.

Ja, ze hing gewoon graag aan hem, op het moment zeker met die twee erbij. Niet dat ze ooit jaloers zou zijn op iemand, niemand anders zou toch Nathan kunnen paaien en als dat wel het geval was dan zorgde ze er gewoon voor dat die bedreiging snel verdween. Ze had gefronst, omdat ze duidelijk dingen aan het bedenken was dat ze konden gaan doen met zijn vieren. De groenharige jongen vroeg aan haar wat er was, maar ze had niet helemaal door gehad dat hij haar gezicht had gezien, ze keek hem dan ook even wat verrast aan. Haar felblauwe ogen keken in zijn goudkleurige ogen waarna ze glimlachte "Niks hoor..." zei ze, na ja niks was het niet, maar ze zou het inderdaad wel vanzelf zien. Het gesprek achter hun ging nog steeds door, maar de woorden van August verstond ze wel waarna ze direct haar hoofd draaide en ze even naar hem bleef kijken. Niet veel later keek ze weer voor zich, ja misschien dacht hij hetzelfde als haar? Een dubbeldate? Dan was ze wel verbaasd dat Nathan zoiets zou verzinnen, wauw, misschien was het Tawnee's idee, moest wel. "Ik word wel heel nieuwsgierig hoor" zei ze met een lief glimlachje terwijl ze Nathan weer aan keek.

De jongen haalde enkel zijn schouders op bij haar antwoord, nou dan niet zeg. De groenharige greens even toen het restaurant in zicht kwam, hehe, eindelijk. Er klonk van Riddle dat ze wel erg nieuwsgierig werd, nou, ze kon het eigenlijk al bijna zien. Dus als ze haar brein ging gebruiken. "Daar zijn we dan." sprak Nathan met een grijnsje rond zijn gezicht, ondertussen verminderde hij zijn pas niet terwijl de jongen het restaurant zowaar binnen liep.

Gesponsorde inhoud

» Maybe not the best idea~ (Nathan, Tawnee, August)
» I didn't expect this at all~ (Tawnee Aguna & Nathan Malone)
» Stop and Stare
» Stop the fire!
» Nope. Stop.