The weather is certainly not good. [OPEN]

North keek met een ijzige blik naar buiten. De wind waaide hard en sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden. De sneeuw werd hard opzij geblazen. Hij kon aan de trillingen van de ramen horen dat het tekeer ging buiten. Dat gaf hem nog een slechter gevoel. Met een slecht gevoel dacht hij terug aan de vorige minuten. Hij was samen met Petal van Laverre City naar Dendemille Town gereisd. Van Dendemille Town uit waren ze naar Frost Cavern gegaan, een grot die zich verderop bevond. Het was dan dat een sneeuwstorm uitbrak en North Petal kwijtgeraakt was. Hij had geroepen, maar het ijskoude weer had hem gedwongen om een Pokémon Center op te zoeken als hij niet dood wilde vriezen. In het Pokémon Center aangekomen hadden ze hem verteld dat hij vanwege het weer – schijnbaar was het windkracht acht buiten – maar beter binnen kon blijven. Hij kon het echter niet over zijn hart verkrijgen om Petal daar alleen te laten. Dadelijk zou zijn maatje doodvriezen en had hij niks kunnen doen om het te voorkomen. North trok een jas aan die hem zou moeten beschermen tegen de koude wind. Het was winters weer, dus zijn herfstjasje zou hem niet veel helpen tegen de kou, maar hij kon Petal daar echt niet langer achterlaten. ‘Hé, kom terug!’ hoorde hij iemand roepen, maar North negeerde het en rende naar buiten. Meteen toen hij buitenkwam woei de wind hard tegen zijn gezicht en de sneeuwvlokken dwarrelden op zijn haar. North zette zijn kap op, sloeg zijn armen over elkaar heen begon vervolgens te lopen richting Frost Cavern. Het was erg moeilijk om zich te oriënteren. Hij vermoedde dat Petal naar Frost Cavern was gegaan. Daar zou het in elk geval niet stormen. En dus zette de jongen zijn tocht voort naar de Frost Cavern. Dat was echter makkelijker gezegd dan gedaan, want de hard wind maakte het hem haast onmogelijk om zich voor te bewegen. Toen hij een brug over wilde lopen die de weg verbond van Dendemille Town naar Frost Cavern, kwam er een harde windstoot en verloor North zijn evenwicht. Met een kreet greep hij het touw van de touwbrug vast en keek vervolgens naar beneden. ‘Help!’ schreeuwde hij vervolgens, hoewel hij niet zeker wist of ook maar iemand hem zou horen. Hij had zichzelf echt weer in de problemen gebracht, zeg. Maar het boeide het allemaal niet. Zolang Petal niet bij hem was, boeide het hem niks. Helemaal niks.

Toen de sneeuwstorm los brak, had ze veilig met Yun binnen gezeten. Gelukkig voor haar was zij een vuur pokémon, dus echt koud zou ze het nooit hebben. Ze zat samen met wat andere trainers te babbelen toen een kreet haar deed opkijken. Een trainer spurtte de sneeuwstorm in, was die gek? Ze wenkte Yun, samen zouden ze hem misschien nog kunnen helpen als hij doodvroor. Ze zette een klein sprintje in richting de deur, maar toen ze buiten kwam was hij al verdwenen. Gelukkig voor haar had Yun een uitstekend gehoor en met haar hand op het hoofd van de pokémon gingen ze de sneeuwstorm dieper in. Dit was gekkenwerk. "Hallo?" Probeerde ze te gillen, maar de ijzige wind sloeg haar woorden weg. Yun leek iets op te vangen, want ze versnelde haar pas. De brug tussen Dendemille Town en Frost Cavern kwam in beeld, wat wou zij met deze wind op zo'n hangbrug gaan doen? Ze kneep haar ogen dicht tegen de sneeuw en inderdaad er leek iemand aan de brug te hangen. Met vlugge passen stond ze even later bij de trainer die ze naar buiten had zien gaan. Ze stak haar hand uit en riep, "Pak m'n hand!" Al wist ze niet of het boven het geloei van de wind zou uitkomen.

North kneep zijn ogen even dicht. De kou sloeg ongenadig hard tegen hem aan en dreigde zijn vingers te bevriezen. Zijn grip begon minder te worden en hij wist dat als hij zou vallen, hij Petal nooit meer zou kunnen vinden. En Petal hem trouwens ook niet. Toch klemde North zijn vingers koppig steviger rond de hangbrug. Dat was het moment waarop er hulp kwam. Zonder te aarzelen deed North wat hem gevraagd was en greep haar hand. Met behulp van haar hand en zichzelf wist hij zich op te trekken en belandde op zijn zij op de grond. Hij kwam overeind, klopte de sneeuw van zich af en stak zijn vingers in zijn zakken zodat deze op konden warmen. Met enkel een herfstjasje was hij niet veel tegen deze vreselijke kou. Toch pompte het bloed snel door zijn lijf en voelde hij de adrenaline opkomen toen hij besefte dat deze vreemdeling hem kon helpen met het zoeken naar zijn Pokémon. Zijn blik gleed dan ook haast wanhopig naar haar toe. ‘Luister!’ riep hij boven de gierende wind uit. ‘Ik heb niet veel tijd om alles uit te leggen, maar wil je me alsjeblieft helpen? Mijn Pokémon is zoekgeraakt en ik vermoed dat hij zich in de Frost Cavern bevindt!’ Hij draaide zich om zonder echt op antwoord te wachten. Hij wist dat hij haar nog niet bedankt had, maar dat kwam later wel. Voor nu had hij andere zaken aan zijn hoofd. De bruinharige jongen liep dus ploegend door de sneeuwstorm naar de Frost Cavern toe, hopend dat zijn maatje daar zou zijn. Hij voelde zich ergens wel schuldig dat hij het meisje zo achterliet zonder verder uitleg te geven en zonder haar meteen te bedanken voor haar hulpactie, maar wat zou zij dan in zijn plaats doen als haar Pokémon een mogelijke vriesdood stond te wachten? Blijven kletsen met een vreemde? Nee dus. Hij klemde zijn kaken op elkaar toen hij de ingang bereikte van Frost Cavern en wierp één laatste blik over zijn schouders om te zien of ze meegekomen was.