Blast... burn? [[ open ]]

Hij was er helemaal klaar voor en hij wist zeker dat dit moest lukken. Midden in het bos, met zijn zwaar bekraste Pokéball in zijn hand. Hij was op zoek naar een bepaalde Pokémon en zou hier niet weggaan voor hij deze gevonden had. Immers was hij nog altijd Aiden en zou hij niet rusten voor hij hebben had wat hij hebben wilde. En misschien was het voor een deel onbewuste frustratie. Lilium was net vertrokken en in alle eerlijkheid had hij totaal geen verstand (en vertrouwen) in lange afstandsdingen, ook al wilde hij het zichzelf wel wijsmaken. En bovendien zat hij zonder doel. Verveling was toegeslagen en hij had echt geen idee meer wat hij ermee moest. En helaas voor dit arme ding, zou deze het te verduren krijgen.

Hij vergrootte het ding zodra een klein, lelijk ding in zijn zicht kwam en glimlachte. Hij wist dat dit ding evolueren zou in een Breloom, een Pokémon die hij altijd al aardig gaaf had gevonden en hij weigerde het wezen te laten ontsnappen, of ook maar de kans te laten hebben om te ontkomen. “Tyrion, jouw beurt!” riep hij daarom ook en hij ketste zijn Pokéball vlak voor de Shroomish op de grond, waar het ding open schoot. Het duurde niet lang voor de gigantische Charizard van een indrukwekkende, ruime twee meter hoog voor het wezen stond. Onmiddellijk deed het een poging om te ontsnappen, maar dat was iets wat Aiden niet toe zou staan. “Fire Fang, gooi ‘m de lucht in!” riep Aiden uit. De Charizard greep het wezen volledig in zijn bek, terwijl de vlammen van zijn scherpe tanden spatten. Met een gigantische kracht wierp hij het ding omhoog en het ding krijste in pijn. Sorry, man.
“Nu, Mega Evolueer!” riep Aiden uit. Dit was het moment waar hij al maanden weer naar uitgekeken had. Hij drukte op de Keystone rond zijn pols en al gauw genoeg begon deze te gloeien. De gloed schoot over naar de Charizard en al snel genoeg veranderde deze van vorm. Zijn vleugels werden gaver, zijn kleurenschema veranderde en de vlammen ontsnapten uit zijn bek. Ook de Shroomish leek door te hebben dat het een enorm foute boel was, aangezien deze opnieuw krijste en besloot in de aanval te gaan, ondanks het feit dat grasaanvallen de Charizard echt maar heel erg weinig doen zouden. Een Seed Bomb werd naar beneden afgevuurd, vol tegen de gigantische Charizard aan. Niet dat het hem uitmaakte, want alles wat er gebeurde was een luide snuif, met het bijbehorende rook dat uit zijn neusgaten kwam. “Vang hem maar!” riep Aiden vervolgens uit. De Shroomish verwijdde zijn blik en voor hij het wist hing hij in de armen van de veel te grote Charizard. Oh help. Het ding piepte even zielig en de Charizard grijnsde zijn gigantische tanden bloot. “Flamethrower.” Het was misschien in zekere zin zielig te noemen, maar dat maakte niet uit. Deze flamethrower zou zoveel meer schade aanrichten omdat het van zo’n minuscule afstand was gedaan… De Charizard liet de Shroomish los en het ding ketste vol tegen de grond, piepend en wel. Het stuiterde door en Aiden had ergens het idee dat hij dit ding permanent schaadde. Vooral toen het besloot op te staan en opnieuw dacht er vandoor te gaan. Oh nee, dat gingen ze toch eens eventjes niet doen! “Earthquake,” commandeerde Aiden zijn Charizard firm en deze stampte een keer hard op de grond, waardoor de Shroomish zijn evenwicht verloor en vol op de grond ketste. “Nu je Scary Face.” Hij moest immers eens ophouden met pogingen doen tot ontsnappen. De Charizard zette zich af en schoot door de lucht, om de Shroomish beet te pakken en zijn engste blik op te zetten. Dit bleek genoeg, want de Pokémon bevroor compleet, voor hij het voor elkaar kreeg opnieuw een Seed Bomb af te vuren. Juist, ja. Recht in Tyrion’s gezicht. Enigszins geschrokken liet Tyrion het wezen los en had het welgeteld drie tellen, voor de woede toesloeg. Het ding werd opnieuw met een Fire Fang beetgepakt en opnieuw de lucht in gesmeten. Het begon inmiddels al op een gigantische overkill te lijken, maar dit maakte Tyrion geen enkel klein beetje uit en het wezen opende zijn bek. De kleine vlammen groeiden en hij schoot een gigantische Flamethrower af, blauw van kleur, welke de Shroomish tientallen meters omhoog lanceerde.
“Tyrion, misschien ga je nu een beetje ver…” merkte hij droogjes op. De Charizard gromde luid en verplaatste zijn voet wat op de grond, naar boven starend alsof hij wachtte op zijn prooi die naar beneden kwam vallen. “Oké, laten we dit niet al te lang meer laten duren voor ik word aangeklaagd wegens Shroomish mishandeling,” zuchtte Aiden een keerte. “Ga ‘m halen en doe een Wing Attack of zo, verras me een beetje.” De Charizard gromde en zette zich af, wat de grond enigszins liet trillen. Aiden wist niet precies wat er gebeurde, vast een Wing Attack, maar uiteindelijk kwam de Shroomish op volle vaart naar beneden ketsen en… auw. Het ding klapte op volle kracht de grond in, wat toch wel echt heel erg veel zeer moest doen. Ook leek het niet meer op te staan, maar nog altijd was het niet compleet uitgeschakeld. Ach, het had in ieder geval een gigantisch uithoudingsvermogen, dat kon je niet ontkennen. “Maak het af, Tyrion.”

Foute beslissing. Hele foute beslissing. Tyrion landde met zijn vuist op de grond en de grond begon te kraken en te scheuren. “Niet hier!” riep Aiden luid, maar het was te laat. Vlammen schoten door de gehele grond en een explosie zorgde ervoor dat de Shroomish voor een kort moment onzichtbaar werd. Ondertussen kon Aiden al zien hoe enkele bomen door het vuur geraakt werd en langzaam de fik in gingen. Oh Arceus, oh heilige Arceus! Dat was dus echt absoluut niet de bedoeling geweest. Hij gromde even zacht. “Houd je in!” riep hij dan ook naar zijn Charizard, voor hij vlug een Pokéball van zijn riem haalde en het richting de (nu toch hopelijk uitgeschakelde) Shroomish gooide.