Grotten, Lilium kon nou niet zeggen dat ze zo’n fan was van dit soort gebieden. Maar nu stond ze weer eens aan de ingang van eentje en slikte ze zachtjes. Mocha stond achter haar, zijn pels wat overeind gezet hebbend. Ruddles zat in een tasje die ze speciaal voor de Dedenne gekocht had. De Pokémon was op dit moment de krachtigste van het hele team, dit kreeg hij cadeau, want het was een beetje een accomplishment al zei Lilium het zelf. De Dedenne was immers nog maar een klein dingetje. Ze keek eventjes kort naar haar Holocaster en opende deze toch eventjes. Ik ga me een grot in wagen, wens me succes en laten we hopen dat dit de eerste keer is dat ik er zonder kleerscheuren uit kom. :P Hopelijk zou degene die het ontving niet te bezorgd raken. Nee, ze had iets gezien.. gevoeld waar ze meer van wilde weten. Ze wilde het zien. Het meisje staarde nog een keer de grot binnen, borg haar Holocaster op en liep naar binnen, waar de duisternis haar praktisch direct omarmde. Het meisje haalde eventjes kort maar diep adem, een poging om niet meteen claustrofobisch te raken van de duisternis. Dit viel haar echter zwaar en ze moest haar hand eventjes tegen haar borstkas zetten. Ze had een Pokémon gezien buiten de grot, eentje die ze maar al te goed herkende. Raven had er zo eentje. Een Riolu. Het was aangevallen door een Mawile net buiten de grot en daarna de grot weer ingevlucht. Ruddles had de Mawile weg kunnen jagen, maar het was net alsof Lilium de angst van het beestje gevoeld had, hetgeen wat ervoor zorgde dat ze het liefste erachteraan ging om het zo snel mogelijk te troosten. Ze wist niet wat het was. Maar ze had in de Pokédex al wel eens gelezen dat Riolu’s pijn en angst konden projecteren op anderen.. Was dat wat nu ook gebeurde? Ze was te nieuwsgierig, en misschien ook wel een beetje bezorgd, om de Pokémon te laten. En was dan ook vastbesloten erachteraan te gaan. Ze wilde ook eigenlijk al een tijdje een Riolu hebben. Lucario’s vond ze een beetje engig dankzij die vage Team Rocket mevrouw. Maar Riolu’s waren leuk.
Daarom liep Lilium dan ook door de grot heen, om zich heen kijkend en nerveus slikkend. Ruddles was ondertussen op haar schouder gekropen, nieuwsgierig door de omgeving en Mocha sprong van hot naar her, nieuwsgierig zijnde. Lilium volgde op haar beurt haar gevoel. Op de één of andere manier werd het angstgevoel sterker als ze bepaalde gangen inging en ze wist zeker dat het niet haar angst was. Het was de angst van de Riolu die ze gezien had. Het duurde niet lang, haar zaklamp viel op de kleine Pokémon. De Riolu schuwde weg van het licht van haar zaklamp en sloeg haar armpjes wat op. Lilium beet eventjes kort op haar lip toen ze zag dat de Riolu een wond had op haar arm. ‘Wacht.. Laat me je helpen..“ murmelde het meisje zachtjes, waarna ze zich wat naar voren boog. De Riolu wilde er echter niks van hebben. De Pokémon sloeg haar armen naar voren en haar handjes gloeiden wat op. Force Palm. De aanval zette echter niet door, het was eerder een waarschuwing. Lilium bleef eventjes voorzichtig staan, terwijl Mocha achter haar verstarde. “Sshh… Shhh..“ mompelde het meisje stilletjes, in een poging de Riolu wat te kalmeren. Het was bang, het had pijn, ze moest het op de één of andere manier helpen. Het zou toch niet in het wild het redden anders? Lilium frommelde voorzichtig, en erg langzaam, in haar tas. Ze wilde de Riolu niet opnieuw afschrikken immers, en haalde een Oran Berry uit haar tas. Ruddles vond dat altijd heel erg lekker immers. De Riolu keek haar wantrouwend aan, maar nam uiteindelijk toch voorzichtig de Oran Berry aan. De Pokémon nam voorzichtige hapjes, af en toe nog wel blikken op Lilium werpend. Maar dat was niet erg. Lilium snapte ook wel dat de Pokémon bang was. Ze ging voorzichtig zitten op een afstandje en liet Mocha terug keren naar zijn Pokéball, die nog steeds niet zo’n fan leek te zijn van de Riolu. Vijandigheid kon ze nu niet gebruiken immers. Ze wist dat Mocha het deed om haar te beschermen, maar het had nu even geen zin. Voorzichtig steunde Lilium op haar handen en keek ze naar de Pokémon. “Ik heb er nog meer, als je wilt,“ merkte het meisje op, waarna ze even met grote ogen aangekeken werd. Ze had in ieder geval de aandacht van de jonge Pokémon gekregen.
Niet al te veel later was haar tasje met Oran Berries op en zat de Riolu vlak naast haar. Dat was op zich nog best goed gegaan. Ruddles zat op haar andere schouder, waarbij de Dedenne zo nu en dan nieuwsgierig met zijn antennetjes bewoog. De wond van de Riolu zat nu vlak bij Lilium. Het meisje haalde opnieuw diep adem. “Mag ik.. je helpen? Het zal wel iets pijn doen.. Maar daarna voel je je beter,“ merkte het meisje op. Ze voelde de angst van de Riolu weer aanzwellen, maar de Pokémon bleef zitten en stak voorzichtig haar armpje uit. Lilium kon de wond nu duidelijk zien, de Mawile had de Riolu flink gebeten, dat was duidelijk. Ze glimlachte voorzichtig en pakte een potion uit de tas. “Dit gaat eventjes prikken..“ murmelde de blondine, waarna ze de potion sprayde. De Riolu slaakte een kreetje en trok haar arm weer terug, deze zachtjes piepend beetpakkend. “Sorry, het wordt beter,“ beloofde Lilium sussend. En de Riolu leek erop te vertrouwen. Nog eventjes haalde Lilium een klein verbandje uit haar tas en bond het om de arm van de Riolu heen, die het wantrouwig toestond. Nou ja, in ieder geval stond de Riolu het toe, het was al heel wat. Nog eventjes bleef Lilium naast de Riolu zitten, maar daarna besloot ze dat het toch echt tijd was om te gaan. Maar terwijl Lilium opstond, pakte de jonge Riolu de pijp van haar broek beet. Wat verrast keek Lilium op en glimlachte daarna zwakjes naar de Pokémon. “Wil je mee? Dat mag hoor, ik wil je wel naar buiten brengen,“ merkte het meisje glimlachend op. De Riolu knikte lichtjes en pakte Lilium’s broekspijp wat steviger vast. Nou, dat stond dan ook vast. De Riolu ging mee naar buiten.
Lilium sloeg haar handen eventjes wat voor haar ogen toen het licht van de zon in haar ogen prikte en ze voelde dat de Riolu haar broekspijp los had gelaten. Wat zwakjes glimlachend keek Lilium toe hoe het wegsprong. Dat was ergens wel jammer, ze had het best wel willen vangen eigenlijk… Maar het maakte niet uit, het was in ieder geval blij. Lilium glimlachte wat zwakjes en kroelde Ruddles over zijn koppie. Ze hadden weer eens een goede daad gedaan, of niet dan? Dat was al heel wat waard. Maar de Riolu ging niet helemaal weg, het bleef staan, op een afstandje van haar en Ruddles en hief haar handjes opnieuw. Wilde het vechten, werkelijk waar? Het wilde dus misschien gevangen worden..? Lilium keek eventjes naar Ruddles en weer terug naar de Riolu. Dat vond Lilium nou helemaal niet erg. Het meisje glimlachte en strekte haar arm, zodat Ruddles hier overheen kon rennen en zich af kon zetten. Met een plofje landde de Dedenne in het zand, nou kom maar op dan.
De Riolu twijfelde geen moment en sprintte naar voren, haar armpjes uitgestrekt naar Ruddles. De Dedenne keek wat verbijsterd op terwijl de Riolu’s handen begon te gloeien. De Force Palm kwam redelijk hard aan en de Dedenne rolde naar achter. Gelukkig was de ondergrond zacht en werkten fighting aanvallen niet zo goed op Dedennes. ”Ruddles, gebruik Play Rough!” reageerde Lilium, waarna de Dedenne naar voren sprong om de aanval uit te voeren. De Riolu zette haar armpjes wat omhoog om een deel van de aanval te blokkeren, maar het nam niet weg dat het Super Effective was. Als represaille kreeg Ruddles echter wel een schop tegen zijn hoofd, waardoor hij wel eventjes leek te ratelen. Auw. Dat was waarschijnlijk een Counter dan. Lilium liet zich echter niet ontmoedigen. “Gebruik Nuzzle!“ riep ze haar Dedenne toe, wie zijn wangetjes tegen de Riolu aanwreef. De schok leek duidelijk genoeg. De Riolu maakte een geschrokken geluid en haar bewegingen werden schokkeriger. Duidelijk dat de Paralysis effect had gehad dan. Lilium glimlachte zwakjes. “Discharge Ruddles!“ De Dedenne wreef over zijn wangetjes heen, de schok opladend. De Riolu keek wat geschokt op en zette haar armpjes wat omhoog, in de poging de aanval te vermijden. Maar de Discharge raakte de Pokémon vol, wie een pijnlijke kreet slaakte. Lilium kneep eventjes één van haar ogen dicht. Was dat niet eeen beetje veel, Ruddles? Maar niks aan te doen, Pokémon gevechten konden altijd een beetje.. brutal zijn en Lilium moest er maar aan wennen. Het was al een wonder dat ze er überhaupt nog niet aan gewend was, want ze had toch al genoeg winsten op haar naam staan, of niet dan?
De Riolu deed nu echter iets wat Lilium niet.. verwachte en ook niet zo leuk vond eigenlijk. Het gloeide nog wat na van de Discharge. Maar het begon nog harder te gloeien, en ook nog eens groter te worden. Ho, stop, wacht, niet doen, alsjeblieft! Maar de Riolu was aan het evolueren. Lilium keek er beteuterd naar en zuchtte eventjes zachtjes. Dat… was niet de bedoeling geweest. Het was absoluut niet de bedoeling geweest dat er nu een Lucario tegenover haar stond die zich bij haar team wilde voegen. Waarom wist ze altijd de Pokémon te krijgen waar ze bang voor was. Altijd. Maar nu kon ze niet meer terug, of wel? Het had nu zelfs een voordeel over Ruddles. Niet oké dit. Het meisje zuchtte eventjes lichtjes en schudde haar hoofd. Niets meer aan te doen… De Lucario schoot naar voren, een gloeiende bol tussen haar voorpoten. Ja, nu was het nog een bak sterker ook. “Ontwijk het!“ riep Lilium wat geschrokken. De Dedenne schoot net op tijd aan de kant. Lilium kon haar benen voelen trillen. Ze moest dit volhouden, ze moest dit kunnen. Niet bang zijn, als Riolu was het ook lief… “Gebruik Thunder!“ riep Lilium haar Dedenne toe, wie de bliksemstraal op de Lucario afschoot. Gelukkig was de Lucario niet zo snel meer dankzij de paralysis, anders hadden ze een veel groter probleem gehad. De volgende Aura Sphere raakte echter wel en Ruddles rolde weer over de grond heen. De Dedenne had niet zoveel massa en dat gaf hem nadeel bij sterke aanvallen. Hij rolde veel te snel weg. “Gebruik je Discharge nog een keer!“ Beval Lilium de Dedenne. De Lucario leek niet zo blij te zijn met alle elektriciteit en zakte eventjes door haar poten, maar het stond nog en het was klaar om verder te vechten. De Extremespeed aanval wist de paralysis toch echt wel eventjes weg te dwingen en de Lucario kwam ineens gevaarlijk dichterbij Ruddles, wie wat geschrokken piepte. “Pak der beet, Ruddles!“ riep Lilium wat geschokt. Ruddles werd inderdaad weggeslagen door de extreme speed aanval, maar wist de arm van de Lucario beet te grijpen. Het was een wanhoopspoging geweest, maar het was gelukt. De Lucario begon wild met haar arm te schudden, in een poging de kleine Dedenne te lanceren. Lilium beet eventjes kort op haar lip. Kom op, wat konden ze doen… “Play Rough!“ riep Lilium haar Pokémon toe. De Dedenne begon wild met zijn pootjes op de Lucario te slaan, wie niet gediend leek van deze aanval. Doordat Ruddles zo wild aan het doen was, werd deze nu wel gelanceerd en Lilium maakte eventjes een geschrokken geluidje. Met een plof landde de Dedenne in het zand en bleef eventjes liggen, terwijl de Lucario erop afschoot, klaar om het af te maken. Dit was ábsoluut niet de bedoeling, al zag ze dat Ruddles nog wel bewoog, ietsjes. Laatste kans dan maar eh? “Thunder!“ riep Lilium luid. De Dedenne leek eventjes te twijfelen, maar uiteindelijk schoot deze toch een grote bliksemstraal de kant op van de Lucario. Deze bevroor midden in haar beweging en zakte uiteindelijk in elkaar. Het was nu of nooit dan maar. Lilium gooide de Pokéball en wachtte tot de Lucario opgezogen werd. De Pokéball plofte in het zand neer, langzaam heen en weer bewegend.
2x Thunder
1x Nuzzle
2x Play Rough
2x Discharge
2059 woorden
