Naam: Ciro Raedmund
Leeftijd: 15 Jaar
Geslacht: Man
Type: Team Rocket Grunt
Hobby's:• Het irriteren van anderen/kattenkwaad uithalen
• Mensen uit woede met het gevecht laten stoppen
• Dingen aansteken
• Balsporten spelen als hij de kans krijgt
Pokédex:Ciro’s PokédexUiterlijk: Ciro heeft het lichaam van een dertienjarige, gezien de puberteit nog amper zijn lijf heeft aangepast. Hierdoor is hij niet heel breed en is hij nogal kort voor iemand van zijn leeftijd. Hij compenseert de jeugdige uitstraling met een paar kil kijkende oranje ogen en rommelig kastanjebruin haar. Betreft zijn kledij valt er vrij weinig te zeggen, gezien hij vooral lekker zittende kleding draagt die vrij weinig voorstelt. Deze houdt vooral shirts en vesten in, vooral zwarte en een spijkerbroek. Hij draagt echter bijna altijd een donker gekleurde muts om zijn rommelige haar in kwijt te kunnen. Al wilt hij weleens sportkleding dragen, maar deze draagt hij vooral op zomerse dagen, omdat deze luchtig zijn. Als allerlaatst, zijn schoenen. Deze vallen ook amper op en zijn simpele sportschoenen die vaak een zwart met wit patroon hebben, zoals typische voetbalschoenen.
Geschiedenis:Ciro werd geboren in een zeer gekwalificeerde ziekenhuis die in Mauville City zat die natuurlijk beroemd was om de moderne apparatuur die ze daar gebruikte. Gezond kwam hij dus ter wereld en zijn ouders waren zacht gezegd enthousiast met de gezinsuitbreiding. Met een blèrend kind in huis wisselde de ouders moeizaam af wie de taken op zich nam, want het was verre van de lijstje leukste klussen. Het stelletje was ook nog vrij jong en hadden pas geleden hun studentenleven achter zich gelaten en het avontuur als gezin leek een fantasie te zijn, het was namelijk niet te harden. Na amper een jaar ging het al mis en kon de vader het niet meer aan om dit leven te leiden. Dit leidde tot een lange discussie tussen de moeder en de vader over het lot van hun zoon. En de conclusie? De vader liet het gezin achter zich met een extra hoopje zorgen voor de moeder; ze was namelijk weer zwanger van hem. Ondanks dit werd ze ijveriger als moeder nu ze de enige ouder was in het gezin.
Na negen maanden kwam het tweede gezinslid, Ciro’s zusje Sarah. De moeder wist het enige tijd vol te houden, maar vroeg uiteindelijk haar eigen moeder om hulp. Zodoende werden de twee verwend en passeerden enkele jaren, en inmiddels was de verwennerij van zijn grootmoeder naar zijn hoofd gestegen. Hij nam de rol van pestkop al sinds de peuterspeelzaal tot zich en genoot van het irriteren van de andere kinderen. Hoe vaak zijn moeder en grootmoeder er terecht gesteld werden, ze hadden amper vat op hem, doordat hun aandacht naar de inmiddels zieke Sarah ging die een aandoening aan haar hart leek te hebben. Nu niemand hem stopte en hij angst wist in te boezemen bij andere ontwikkelde zijn nare gedrag ook op de basisschool met als gevolg dat hij vaak na moest blijven zitten, strafwerk opgedragen kreeg en uiteindelijk de enige in de klas bleek te zijn die geen vriend had. In het begin deerde dat laatste hem niet, omdat hij altijd zijn familie had, maar toen ook hun zich afwendde van hem stortte zijn wereld in. Zijn reputatie was echter niet meer te redden en om zijn vrije tijd op te vullen besteedde hij veel tijd rond het mysterieuze en adembenemende woestijn, zeker toen hij eens dacht een schim van een Pokémon gevecht op te vangen.
Op een zeer regenachtige dag was hij weer naar het woestijn gegaan en vond een vreemd uitziende Pokémon die weggleed in het als modder aanvoelende zand. De Trapinch sloeg zijn ledematen om zich heen en wierp telkens weer van het nat geworden zand zijn kant uit. Met zand in zijn ogen had hij alsnog de wilde Pokémon weten te redden die hem vervolgens beet en toen weer snel schoot in een kleine grot met Ciro. Pas laat kwam hij thuis, maar het viel amper op buiten een haastige opmerking van de grootmoeder. De volgende paar weken bezocht hij weer het woestijn en kwam altijd dezelfde Trapinch tegen, die hoewel ze het niet direct liet blijken, zeker de jongen mocht en gehecht aan hem raakte. Inmiddels genas Sarah en kwam de lang uitgestelde preek over zijn pesterijen, al was hij al 10 jaar en was dat de leeftijd dat hij ook hén achter zich kon laten. Ze leken nu pas om hem te geven en zijn bestaan te accepteren en dan zagen ze direct enkel zijn slechte daden? Spoedig liep hij weg van huis en haalde zonder zijn familie nog verder te contacteren zijn starter bij Professor Birch; een Torchic. Ook zijn klasgenoten hadden schijnbaar alleen starter gehaalde en daagden elkaar uit, maar weinig van de gevechten vielen daadwerkelijk op; ze bestonden uit een offensieve of defensieve tactiek of iets tussenin, maar meer niet. Zo wilde hij niet een gevecht leveren. Pas nadat ook hij een paar gevechten achter de rug had wist hij zijn tactiek te bedenken; hij zou zijn tegenstander en diens Pokémon “gek” maken, maar hoe? Simpelweg door hem enorm te irriteren met aanvallen zoals Sand Attack meerdere malen te gebruiken in combinatie met Growl en vervolgens voor de aanval te gaan. Soms verloor hij, maar zelden wist zijn tegenstander kalm te blijven.
Inmiddels zag hij ook diverse posters verschijnen die vroegen om waar hij was met een oude foto van zichzelf erop, maar telkens brandde hij ze, wat hij plezierig vond, evenals zijn Torchic. Zijn grootmoeder en moeder werden wanhopiger en dat terwijl hij maar drie dagen niet thuis was gekomen. Het scheelde dan ook een heleboel dat hij steeds naar de woestijn vluchtte en nog een tijdje door kon met het kleingeld in zijn portemonnee en wat de wilde natuur hem aanbod. Spoedig brak dan ook de tijd aan dat hij de Trapinch uitdaagde voor een gevecht en na een lang gevecht ving hij haar. Net na zijn vangst liep een man recht op hem af en bleek het zijn vader te zijn die hem naar een naburige woning bracht. De man was onbekend voor hem, maar voelde vertrouwd aan en nadat ze bijgepraat waren lichtte de vader toe dat indien Ciro de leeftijd van 15 bereikt had hem moest bellen.
Zijn vader besloot hem niet te verraden, maar sprak wijze woorden dat hij echt terug moest keren naar zijn familie en met een boel tegenzin deed hij dat en werd voor de eerste keer in zijn leven enthousiast begroet met een zwaar bezorgde groep mensen, meer dan enkel zijn familie geknuffeld. Later bleken dit de bezorgde ouders te zijn van degene die hij gepest had, maar ook hun waren dus bezorgd geweest. Ciro verscheen weer op school en maakte degelijk indruk met zijn team, bestaande uit twee Pokémon. Hoewel hij zeker nog pestte, leken de gevolgen minder te zijn bij de anderen en kreeg hij zelfs een eigen vriendengroep. Op de middelbare ging het bergafwaarts toen het gezin werd uitgebreid met een rotzak van een stiefvader waarmee zijn moeder in een oogopslag mee getrouwd was. De man werkte lange uren en besteedde de rest van zijn tijd met drank, televisie en slapen. Doordat de man echter veel televisie keek werd Ciro bekender met de balsporten die amper in het stadje beoefend werden; voetbal, softball, volleybal, basketbal en zelfs Ping-Pong.
In het begin kon Ciro niets tegen hem op brengen, maar met enkele woorden had hij de man op een gevoelige snaar geraakt. Het was tijdens het avondeten en furieus had deze zijn glas vastgegrepen en naar hem toe gegooid en had hem enkel op een haar weten te missen. Spoedig scheidde zijn moeder van deze man, maar Sarah was psychologisch niet meer lekker en weer ontfermde zijn familie op haar. Hij was echter al vijftien en na kort nagedacht te hebben belde hij gefrustreerd zijn biologische vader op die met hem op een locatie wilde ontmoeten dat dicht bij het woestijn lag. Zodoende verscheen hij en vertelde over een zekere Team Rocket en dat hij er wellicht goed bij zou kunnen horen, gezien zijn speciale gevecht strategie. Ciro had niets te verliezen en accepteerde het aanbod dat zijn vader, als lid van Team Rocket aan hem gaf. Hij had niets meer te verliezen.
