Let it derp

Tawnee keek Nathàn aan met ogen die niet van Aiden waren. Neen, niemand kon van ogen wisselen, zoals Denise beweerde. Toch dacht Tawnee aan best pizza, Salami. "Hoe kon ik het weten dat je het daar over had, maar in dat geval. Waarschijnlijk wel." zei Nthàn tegen Tawnéé en Tawnee keek even naar nathàn en knikte toen? telepathie duh.. Naja Tawnee gedachten. "Ok, ja, dat had je niet kunnen weten," zei Tawneéé

Tawnee herhaalde de woorden wat Nathan had gezegt, juist ja. Daar had Nathan natuurlijk ook helemaal niets aan. Nathan keek nieuwsgierig rond, het was vrij rustig, wat wel prettig was. "Laat die pizza's maar snel komen." ja, graag. De geur enkel maakte Nathan nog meer hongeriger, verdomme. Dit was echt niet meer leuk.

Juist ja ok, Tawnee was Tawnee en derp. Even keek Tawnee naar Nathàn en toen was het stil omdat Tawnee en Nathàn niks te zeggen hadden tegen Nathàn en Tawnee. "Laat die pizza's maar snel komen." zei nathàn en tawnee knikte daarop. Bo drukt even hier een stuk pizza tegen haar camera voor Denise. "Ja ik rammel," zei Tawnee waarna Tawnee even schuin keek van Tawnee en daar Tawnee's ei zag.

Tawnee knikte op wat Nathan te zeggen had, waarna er van Tawnee klonk "Ja ik rammel," jeetje, hoe lang kon het wel niet duren om een pizza te maken? Nou, wel erg lang, veel te lang, voor Nathan's gevoel. Nathan had op het ene moment veel geduld, maar op momenten zoals deze, wel vrijwel geen.

Het bleef stil en even staarde Tawnee naar Nathan en Nathan staarde naar Tawnee, het was de Nathan en Tawnee staarwedstrijd. Oh mijn Arceus, de Nathan en tawnee show was op. LINBO. Even bleef het stil terwijl tawnee's rar gedachten over Ligo gigen en ook nog eens de T&N show. Soms vroeg Tawnee zich af of ze nietw erden bestuurd door een of ander gek kind. Bo.

De twee bleven stil, spraken niets terwijl er werd gewacht op hun bestelling. Wat een rust zeg, heel anders dan hun normaal hadden. Het was wel iets waar Nathan mee kon leven, deze rust. Nathan wist gewoon niet wat hij zou gaan kunnen zeggen, het leek er ook niet op dat Tawnee dat van plan was en tja, dat was dus gewoon hoe gesprekken zouden stil lopen.

Tawnee was gewoon in haar eigen, leuke gedachten gezonken en dan grijnsde ze soms eens. Dat was waarom ze zoveel hield van de stilte en kalmte, het zorgde ervoor dat je niet dacht aan de ander en tja, dan ging je weg op een bootje naar een andere plek ja, ze grinnikte even, plaatste haar vingers op haar mond en zuchtte waarna ze even naar de bij op haar schoot keek... Hm.

Zijn gedachten gingen een heel andere kant uit dan waar ze waren, het waren echt van die random gedachten welke nergens op sloegen. Het ene moment was zijn brein daar heel druk in, het andere moment was hij het alweer vergeten. Zijn blik ging naar de keuken, of in welk geval, van de plek waarvan de jongen aannam dat het deze was. Ineens kwam er iemand aanlopen, met twee pizza's in haar hand, zouden die voor hun zijn? Nathan kon het niet echt goed zien jammer genoeg.

Even keek ze op toen ook Nathan opkeek toen een vrouw met pizza's verscheen. Echter liep ze hen straal voorbij en was het duidelijk dat deze niet voor hen waren. Ze trok even een sneu gezicht en keek naar de groenharige met mondhoeken die niet echt dieper konden zakken. "Ugh... Ik haat wachten," zei ze, ze had geen geduld, dus tja, dit was moeilijk voor haar.

Hun werden voluit genegeerd door de serveerster, nooo, de pizza's. Ugh, dat werd dus maar nog meer wachten, verdorie. "Ugh... Ik haat wachten," kort knikte Nathan Ïk ook." het zou niet langer gaan duren, hopelijk. Wachten was namelijk nooit leuk namelijk, wie vond wachten nou leuk? Nathan in welk geval niet, niet wachten, nee.

De groenharige knikte op wat ze zei en even keek ze hem kortstondig aan. "Ik ook." Sprak hij waarbij ze even knikte naar hem. Wie wel? Ze kende geen enkele persoon die wachten leuk vond, of waar ze toch vanaf wist. Een korte zucht werd uitgebracht waarna ze even naar de bij keek op haar schoot. "Oh ja, nu heb ik even tijd om te kijken wat dit is," zei ze, een beetje blijer wordend en ze zette het beest op tafel en haalde haar Pokédex boven. 'Combee, the tiny bee Pokémon, the trio is together from birth. It constantly gathers honey from flowers to please Vespiquen.' Ze knikte even. "Wil jij honing?" zei ze met opgetrokken wenkbrauwen, ook lekker handig dit.

"Oh ja, nu heb ik even tijd om te kijken wat dit is," hm, dat was waar ook ja, de blondine moest nog steeds weten wat die abominatie was. Het werd van hem weggehouden, dan zou je Nathan er niet over horen. Een Combee was het ding dus, juist ja. Bij Tawn's vraag fronste de jongen kort, wat? "Nee..?" juist ja, wat?

"Nee..?" zei Nathan waarbij ze zuchtte. "Ik vraag me af wat er dan met die honing gebeurd," Na even een klein fronsje gehad te hebben, haalde ze haar schouders op. "Ah ja," zei ze waarna ze de Pokédex terug weg borg en de Combee van tafel haalde. Nee, ze wilde geen insecten met zes ogen hebben op tafel als ze aten... Sorry nee, bij met drie gezichten, dat was het gewoon.

"Ik vraag me af wat er dan met die honing gebeurd," kort haalde hij zijn schouders op, waarom werd er van hem verwacht dat de jongen dit wist? "En jij denkt dat ik dsit weet omdat?" vroeg de jongen maar droog aan de blondine. De abominatie bij werd van tafel gehaald, geen drie gezichten meer waar de jongen naar keek. Beter.

"En jij denkt dat ik dsit weet omdat?" zei hij nadat hij zijn schouders opgehaald. "Geen flauw idee, ik verveelde me, wilde een gesprek starten, honing was het eerste dat in me opkwam door die Pokédex," zei ze droogjes met een lach op haar lippen. Tja, ze was het en daar moesten ze nu even mee leven. Ze zuchtte even en schudde haar hoofd kort. "Je weet toch dat onze gesprekken altijd zo mooi zijn," grijnsde ze naar hem.