I prefer rain

Het regende .... as? Oké, dat was ze niet echt gewend. Ze had veel plekken al gezien van Hoenn, maar Mt. Chimney had ze met een reden ontweken. Sowieso had ze het niet zo op hoogtes, maar e as was datgene waar ze het meeste haat aan had. Haar paarse haar begon langzaam uit te zien als haar oma en daarnaast vond haar Beedril het veel te geweldig om hier rond te vliegen en het as op te doen stuiven door laag bij de grond te vliegen. "Adonis, niet doen, of ik roep je terug," bromde ze naar de Beedrill toe, die daarna weer hoger ging vliegen. Of tenminste, dat was, totdat hij iets interessants in de verte zag en er als een speer vandoor ging. "Hey, hier blijven!" schreeuwde ze geschrokken en begon erachteraan te rennen.
Een boomwortel, natuurlijk. Ze voelde hoe haar voet bleef haken en ze face-first in de as terecht kwam. Arceus nog aan toe, dat kon er ook nog wel bij. Ze kwam overeind en klopte het as van haar kleding af. Fijn, heel fijn. Ondertussen was ze haar Beedrill ook weer uit het oog verloren.

Ze gromde zachtjes, terwijl ze wat as uit spuwde en keek voor zich. In de verte hoorde ze het vage gezoem van haar Beedrill, maar haar aandacht werd getrokken door iets blauws. Dat hoorde niet, dat klopte helemaal niet. Haar omgeving behoorde grauw en grijs te zijn door de as, daar hoorde niets blauws in voor te komen. Snel zetten ze het op een lopen en merkte al snel dat het blauw iets een pokémon was, toch was het meer de Beedrill die haar beangstigde. Hij vloog veel te dicht bij een roodharig meisje. "Adonis, kom hier, NU!" riep ze streng tegen de Beedrill, die alleen maar vrolijk doorzoemde en het meisje bijna raakte met een van zijn angels.

In plaats van de Beedrill, die nog steeds Oost-Indisch doof voor haar speelde, kwam de blauwe pokémon, die ze herkende als Squirtle, op haar afgerend en deed een poging om haar enkel vast te pakken. Oké, dehell was dit nou weer? Ze riep om haar eigen pokémon en een Squirtle kwam op d'r af gewandeld, dat was iets wat ze niet echt had verwacht. Echter bleef de Beedrill niet echt op zijn plek en deed een tweede poging om een Fury Attack te doen op het onbekende meisje. "Oh no, you don't," gromde de paarsharige en greep een pokéball. Vervolgens liet ze de Beedrill terug keren en wrikte de Squirtle los van haar enkel.
Met de pokémon in haar handen wandelde ze in de richting van de onbekende en slaakte een zucht. "Yeah, sorry 'bout that, Adonis vind het leuk om lastig te doen af en toe," zei ze verontschuldigend.

De paarsharige hielt haar hoofd eventjes schuin. "Oh nee, de Squirtle is niet van mij. Ik kwam 'm tegen toen ik achter m'n Beedrill aan rende en vond het blijkbaar leuk om mijn enkel een knuffelaanval te geven," zei ze met een nogal verwarde blik in haar ogen. Het was dat de roodharige zei dat het haar Squirtle was en dat die ook Adonis heette, dat het kwartje op z'n plek viel. "Ah, ooooh, dat verklaard heel veel. Waarschijnlijk haalde onze pokémons onze stemmen door elkaar, dat verklaard waarom Adonis, mijn Adonis, niet wilde luisteren," legde ze uit, terwijl ze een vuist op haar vlakke hand sloeg. Eureka!

De paarsharige grinnikte zachtjes en vouwde d'r handen achter haar rug, terwijl ze vrolijk heen en weer wiebelde. Stil zitten? Nope, dat was niet echt een woord dat ze in haar woordenboek had kunnen vinden. De roodharige vroeg of ze nog meer pokémon had met dezelfde naam en ze haalde haar schouders op. "Ik heb nog een Roselia die Opium heet, dus ik denk van niet. Ik vind het leuk om mijn pokémon te vernoemen naar giftige planten, aangezien ik daar zelf ook naar ben vernoemd. Azalea Belladonna Auron, maar zeg maar Azalea of Azy, aangenaam," zei ze vrolijk, waarna ze haar hand uitstak naar het nog onbekende roodharige meisje.

"Aangenaam Caroline," zei Azalea met een glimlach op d'r gezicht. Ze had de pokéball van haar Beedrill verkleind en in haar zak gedaan, waar die voor nu wel veilig zou zijn. Caroline zei dat ze niet nog meer pokémon hadden met dezelfde naam, nog dezelfde pokémon. "Mag ik dan wel vragen welke pokémon je nog meer hebt?" vroeg ze daarna, met een nieuwsgierige toon in haar stem. Ze keek naar de lucht, toen de ashdrizzele hihi erger werd en ze haar hand boven d'r ogen hielt om ervoor te zorgen dat het niet in d'r ogen terecht kwam. "Yep, ik reis al eventjes door Hoenn heen, nadat ik hier ben gekomen vanuit Johto. Zullen we trouwens kijken of we ergens kunnen schuilen onder het praten? Anders zijn we straks helemaal grijs," grinnikte ze zachtjes. "Ben jij trouwens ook op reis?" vroeg ze daarna.

"Oh, een Venusaur! Ik wil al zo lang een Bulbasaur, maar het is best lastig om aan starter pokémons te komen," ze zuchtte zachtjes, de andere pokémon herkende ze niet zo snel. Scolipede klonk best wel sterk tho, misschien dat ze later de pokémon zou scannen, als Caroline dat zou toelaten tenminste. Tropius en Makuhita waren pokémon die ze wel herkende, maar niet graag tegen zou willen komen.
Gelukkig ging Caroline in op het voorstel om te gaan schuilen en er verscheen een glimlach op Azalea's gezicht. "Past vast wel, ik ben mager genoeg om door een hek heen te komen, dus dan moet een boom vast wel lukken," zei ze met een verdrietige glimlach op haar gezicht en haalde haar schouders op. Daarna keek ze om zich heen, geen idee waar ze heen moesten. "Dus uhm ... waarheen?" vroeg ze daarna met een schaapachtige glimlach.