Shocking [open als iemand wilt hlpen om te vechten tegen een wilde Krookodile]

Jace keek over de door de zon geblakerde vlakte en nam een slokje van zijn thee. De grote power plant torende hoog over dit gedeelte van de Lumoise badlands. Hij wist dat het een gevaatlijke plek was om te komen en dat wat gedeelten waarschijnlijk “off limits” waren, maar hij moest wel. De volgende gym die hij uit zou dagen was de gym van Lumoise City die specialiseerde in electric type pokémon. Hier zou hij goed kunnen trainen voor de opkomende gym. Dit was ook de plek waar hij eens in een van de ondergrondse verdiepingen was gedreven door een Gabite en gered door de gymleader die hij binnenkort uit zou dagen. Hij liep rustig door de power plant met een theekopje in hand. Het was winter, maar het bleef daardoor aangenaam in de badlands. Hij hoorde duidelijk hoe zijn leren schoenen over het metaal tikten. Zo, nu nog een tegenstander vinden.
Later liep hij met een trap naar boven op weg naar een uitkijk/service toren die in verval was geraakt. Hier had hij waarschijnlijk de grootste kans om pokémon tegen te komen of een beter uitzicht op de gehele power plant. Hij opende de deur met flink wat gerammel en kwam terecht in een vervallen controle kamer die overzicht had over de gehele centrale. Hij wreef wat van de stof van het scherm en keek naar buiten. De centrale medewerkers waren druk bezig met... Wat ze ook deden. Jace had er niet zo veel verstand van. Gelukkig was dit gedeelte vervallen en gemakkelijk toegankelijk door mensen zoals hijzelf. Hij keek ver over de centrale en zag hier en daar elektrische pokémon onder leiding van de centrale medewerkers. Deze centrale was het primaire punt van energie verwerking in Kalos. Hij zou hier geen streken uit moeten halen zoals hij had gedaan in Courimaine in verband met dat incident met team rocket. Hij ging op een stoel zitten voor een lang niet meer gebruikte controle paneel en schonk nog een kopje thee in via een thermoskan. Zorgvuldig nam hij een eerste slokje. De warme thee was fantastisch en hij slaakte een tevreden zucht. Hij stond op en keek wederom naar buiten en zag wat beweging in zijn ooghoek. Hij keek verrast op toen hij naar beneden keek. Daar lag een vreemde pokémon die hij nog nooit gezien had onder het paneel. Hij scande het met zijn pokédex en na een tijdje zei de pokédex met een piepende stem: “Voltorb is a spherical Pokémon that looks like a Poké Ball with a face, minus the button. The top half is red, while the bottom half is white. Because of its resemblance to Poké Balls, it is thought that it was created when one was exposed to an energy pulse. It was first seen in the plant where modern Poké Balls were invented. Voltorb is generally found in power plants and other areas with electric fields. It has a volatile temperament, and will explode if bumped or agitated.” Jace keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de boos kijkende pokémon die plotseling met licht begon te pulseren. Jace zuchtte heel rustig en zei tegen zichzelf: “Well Taurosshit...”
Een ontploffing later zat Jace met zijn tas en thee achter een in paniek overgegooide tafel terwijl hier en daar kleine brandjes ontstonden. Misschien was het toch maar tijd om te gaan. Hij stond keurig op en maakte dat hij weg kwam. Tip to self: Blijf weg van Voltorbs. Hij liep rustig de trap af en wist nog maar net uit het zicht te verdwijnen voordat er een oude bewaker de toren in liep. Hij dacht dat het maar beter was verder te trekken naar een nog ouder gedeelte van de power plant, waar hij ongestoord naar een tegenstander kon zoeken. Hij kwam al snel bij een compleet verlaten gedeelte van de power plant. De ruimte stond vol met apparatuur die daar gewoon stof zaten te vangen. Hij liep rustig door terwijl het gegalm van zijn stappen door de ruimte vloog. Het was duidelijk dat ze bezig waren geweest met het verhuizen van de apparatuur... Ooit. Een groot gedeelte van de ruimte stond leeg. Hij stapte naar het midden van de grote open plek en hoorde opeens iets achter zich. Hij keek geschrokken om en zag nog net een staart verdwijnen achter wat apparatuur. Hij haakte een pokéball van zijn riem en hield het klaar voor wat komen zal, maar hij stond daar maar. Er gebeurde niets. Het was stil. Te stil... Hij hoorde snelle stapjes achter zich en draaide geschrokken om. Daar voor zijn voeten stond een enorm kleine pokémon. Het zag er enorm schattig uit zo met die grote oogjes. Hij haalde zijn pokédex er bij en scande de pokémon. Na een tijdje zei de pokédex met z'n robotische stem: “Pichu is a small, ground-dwelling rodent Pokémon with pale yellow fur. Its eartips, collar, and tail are black and angular. Pichu's pink cheek pouches can store small amounts of electricity and its tiny nose looks like a dot. Pichu is classified as a quadruped, but it can walk easily on its hind legs.
Pichu is a social Pokémon known for its playful and mischievous demeanor. It is usually found in groups and often touch tails with other Pichu as a show of courage, creating a shower of sparks that can make them cry. It is inept at storing electricity, and may discharge if amused, startled, or subjected to shock. However, it cannot discharge without being shocked itself. Charging up is more easily done on days of dryness or thunderclouds. The crackling of static energy made by Pichu is audible. It can zap an adult human, but will surprise itself if it does. Pichu primarily lives in the forests, though it has also depicted to thrive in urban areas.”
Jace aaide de kleine pokémon die een blije “Chu~” liet horen. Jace hurkte naar de kleine pokémon en zei tegen hem: “Hey kleine jongen. Het spijt maar ik kan nu eventjes niet spelen.” Hij stond weer op en begon rond te lopen, maar de Pichu achtervolgde hem. Jace zuchtte en dacht eventjes terug aan de Raichu die hij eens had gekregen via de wonder trade. Nee dit zou niets worden. Al gauw merkte de Pichu dat de man niets moest en op zoek was naar iets of iemand en liet hem met rust... Pas nadat Jace gezweken had en hem een besje gaf...
Jace zuchtte en zei tegen zichzelf: “Straal ik kok uit ofzo? Iedere pokémon wilt eten hebben van mij, wild of van een trainer.” Hij was kok daar niet van. Nu moest hij nog een tegenstander zien te vinden in deze verlaten plek. Hij wandelde naar buiten een beetje teleurgesteld dat hij geen tegenstander had gevonden die hem wat oefening of uitdaging had geboden. Hij verliet de power plant en liep richting een stenen heuvel. Hij klom moeizaam de richel op en ging zitten. Hij had een enorm goed uitzicht over de power plant en schonk weer wat thee in. Hij dacht bij zichzelf dat als hij niet ging vechten tegen electric type pokémon hij ten minste kon kijken naar hoe de pokémon van de power plant medewerkers te werk gingen. Hij moest de aanvalspatronen en bewegingen van de elektriciteit onder de knie krijgen. Hij haalde zijn schetsboekje er bij en keek over de power plant. Met name keek hij naar een groot plein met tesla coils die enorme schokken elektriciteit opwekten die opgeslagen werden met de hulp van hun pokémon. Na een uur of zo had hij niets... Niets om een voordeel uit te werken. Hij haatte het om zijn dag niet productief te besteden. Hij was van plan om alles in te pakken toen hij plotseling een luide zoemer hoorde. De mensen die buiten op het plein werkten liepen plotseling blij met hun pokémon weg van hun werk naar een gebouwtje net buiten het plein. Het was blijkbaar hun pauze nu, maar dat interesseerde hem weinig. Wat hem wel interesseerde was een groepje jongere medewerkers die naar een apart pleintje dicht bij de verlaten gebouwen heen liepen met hun pokéballen speels opgooiend. Blijkbaar vulde ze hun pauzes met pokémon gevechten, zoals Jace al gauw zou ontdekken. Twee van de mannen gingen tegenover elkaar staan en wierpen hun pokéballen op. Jace griste heel vluchtig zijn pokédex er bij. Beide pokémon waren enorm en leken heel sterk. Zijn pokédex scande van ver af de pokémon en piepte: “Magnezone is the result of Magneton leveling up in the presence of a special magnetic field. The evolution is done on a molecular level, but despite this, scientists have failed at attempts to force it. Magnezone's body is wide and circular, similar to a disc or saucer, with a thin edge circling the diameter of its body. Its main eye is in the center, containing a large, red pupil. On each side of its body, it has a ball shaped addition, with each side containing an eye, horseshoe magnet, and a screw. On top of its head is a tall, thin, yellow rod resembling an antenna, which it uses for certain attacks. Behind its body is a third horseshoe magnet, positioned like a tail.
Magnezone is a seemingly-mechanical, genderless creature, but it has emotions, a way of reproducing, and the need for nourishment. With its magnets, it has the ability to control anti-gravity and float through the air at will. Magnezone's anti-gravity is strong enough to carry humans with ease. Magnezone is rarely seen in the wild, but Magnezone can be very aggressive and territorial. However, it will rarely attack unless provoked. Magnezone is said to be one of the best defensive Pokémon yet.” Jace dacht bij zichzelf dat dat magnetische veld vast kwam van deze power plant zelf voordat hij de andere pokémon scande. Het piepte: “Electivire is a humanoid creature covered in yellow fur with black stripes. It appears to lack a neck, and has red eyes, a black spot on its forehead, and a pair of antennae with bulbous tips. A pattern on Electivire’s back resembles an electricoutlet. The fur on its cheeks and shoulders is spiky and ruffled. Its two black tails have red tips. Electivire has black feet with three, clawed toes, and five black fingers on each of its hands.
Electivire is known to be recklessly careless regarding enemy attacks. It uses its tails to make contact with its opponents, and shocks them with over 20,000 volts. Blue sparks fly between its antennae as its electric charge amplifies. Electivire usually feed off electric currents.”
Dit kon nog eens een zeer spannend gevecht gaan worden. Hij ging er beter voor zitten en haalde zijn schetsboekje er beter bij. Aandachtig keek hij toe hoe dit gevecht zich zou uitspelen. Van zo ver weg kon hij alleen kijken naar de twee pokémon die het uit gingen vechten zonder dat hij wist welke aanvallen ze gebruikten.
De Electivire was de eerste die op zijn tegenstander af vloog met een vuist die krakelde met elektriciteit. Hij raakte de Magnezone volop, maar het had best weinig effect aangezien ze beide best resistent waren tegen elektriciteit. Dit zou nog een heel lang gevecht kunnen worden. De Magnezone schoot in reactie een energie bal op de Electivire af die tegen de Electivire aan kleefde. De bal begon te flikkeren en ontplofte enorm snel daarna. Jace keek nieuwsgierig op van deze ontploffing. De Electivire daar in tegen ging verder met slaan tegen de Magnezone, maar dit keer veranderde de vuisten in een vurige vaag. Firepunch? De Magnezone deinsde snel achteruit en schoot een reactieve Thundershock op de Electivire af. De Electivire vond het blijkbaar niet zo indrukwekkend en reageerde er op met een stevige elektrische bal die snel op de Magnezone af vloog, maar even snel tegen gehouden werd door een vluchtig opgezette barriere. Licht kaatste plotseling af van het glimmende lichaam van de Magnezone richting de Electivire. Wat was dat? Wat het ook was het raakte hard en deed de Electivire achteruit deinzen en een Swift er op af schoot. De stevig gebouwde Magnezone leek heel weinig schade te nemen van deze aanval en begon steeds hoger te vliegen net buiten bereik van de tegenstander en begon elektriciteit met enorme intensiteit op de Electivire af te schieten. Het duurde niet echt lang tot dit gevecht voorbij was door het voordeel dat lange afstand aanvallen gaven in deze situatie. Dit was waarschijnlijk het ding dat Jace aan het zoeken was. Dit was het ding waar hij rekening mee moest houden. Hiermee kon hij enigszins zich voorstellen hoe de volgende gym leader zou vechten. Dit was juist wat hij nodig had om een voordeel te hebben.
Tevreden stond Jace op zodra hij door had dat de mannen weer aan het werk moesten. Hij legde zijn schetsboekje weg en nam nog een kopje thee, kon geen kwaad toch? Tien minuten later zat Jace op een toilet van de power plant. Gelukkig hadden ze wel begrip voor wandelaars die moesten pissen. Jace bedankte de vrouw bij de receptie en liep de badlands in. De zon straalde zoals gewoonlijk fel, maar het was aangenaam weer door de tijd van het jaar. Jace merkte al gauw dat het later begon te worden. Hij was nu nog steeds best dicht bij de power plant, maar er was geen plek om rustig te kunnen slapen. Hij dacht dat het waarschijnlijk het beste was om niet kamp op te slaan in het midden van nergens in verband met wilde pokémon. Hij besloot daarom maar terug naar die richel te gaan waarbij hij over de power plant kon kijken. Daar zou hij het minst lastig gevallen worden 's nachts wegens de locatie. Hij ging rustig er heen wandelen en struikelde bijna toen hij wederom de heuvel op moest die tegen wat hogere plateaus lag waardoor het zelfs bescherming bood voor de wind en zette vrij spoedig zijn tent op en maakte een klein vuurtje. Hij had wat marshmellows bij zich. Niet bepaal high quality eten, maar het was best gezellig... Vooral nadat zijn pokémon allemaal uit hun pokéballen kwamen om te bedelen. Het duurde niet al te lang voordat ze met z'n zeven om het vuur zaten en marshmellows aan het eten waren. Een paar uur nadat de zon onder was gegaan keerde Jace zijn pokémon terug en ging hij naar bed.
Jace werd vroeg in de ochtend wakker door het geluid van klengende pannen. Zeer ruw verstoord en nog half in slaap strompelde hij uit de tent. Wat hij daar vond was zijn tas ondersteboven met pootjes die er onder uitstaken en wild in het rond aan het rennen was. Het rende tegen hem aan en viel met tas en al achterover. De verwarde pokémon kroop uit de tas en keek Jace nieuwsgierig aan. Jace pakte zijn tas voorzichtig op en haalde zijn pokédex tevoorschijn. Het schande de nieuwe pokémon en zei met z'n robotisch stemmetje: “Heliolisk is a yellow lizard-like Pokémon. Compared to its pre-evolution, Heliolisk's tail now has an orange stripe in addition to the black tip; there are also orange bands with a zigzag pattern on Heliolisk's hind legs. Heliolisk's head is completely black except for its yellow lower-jaw. It also has two points over its eyes, which contain blue irises. The two frills that this Pokémon had on the sides of its head as a Helioptile are replaced by an orange frilled collar around its neck. A single Heliolisk can generate sufficient electricity to power a skyscraper, simply by flaring open their frills. Heliolisk can use this electric energy to stimulates its muscles, boosting the strength in its legs and therefore enabling it to run 100 yards in five seconds, or about 20 yards per second. It and its pre-evolution, Helioptile are the only known Pokémon capable of learning Electrify.” Jace zag hoe de pokémon als een vliegende speer er vandoor ging en een redelijke stofwolk achter liet. Arceus die was snel. Jace rammelde wat in zijn tas om te kijken of er niets gebroken was. Er was niets gebroken, maar hij miste wel een klein zakje besjes. Jace zuchtte en zei tegen zichzelf: “Hmpf pokémon...” Hij had het ook best kunnen vragen, maar ja wat doe je er aan. Hij brak zijn tent af en ruimde alles op. Hij doofde het vuur en ging weer op stap. Misschien moest hij de moed niet opgeven op de pokémon in de power plant en verder op onderzoek uit gaan. Die verlaten ruimte met die Pichu was waarschijnlijk een goede plek om te beginnen.
Hij deed de deur met een kraak open en stapte de verlaten ruimte in. Zijn hakken maakten luide echo's door de ruimte terwijl hij rond liep. De Pichu van de vorige dag was nergens te bevinden. Hij schudde zijn hoofd in teleurstelling en liep weer via een andere ingang naar buiten. Wat een saaie boel hier. Hij keek omhoog naar de zon die zo hoog en trots boven hem torende. Hij keek even niet uit waar hij liep en stapte in een klein gat. Geërgerd stapte hij er uit en zag hoe de grond er omheen weg begon te vallen. Ehm... Well Taurosshit. Hij zakte met een luide kraak door de grond. Hij klopte boos het zand en puin van zijn kleding af nadat hij op was gestaan. Waar was hij? Oh ja dat klop. Er waren oude verlaten elektriciteit tunnels die direct naar Lumoise City leidde. Ze werden niet meer gebruikt, maar pokémon maakte er vaak gebruik van. De vorige keer dat hij hier was, Arceus wat was hij en zijn team nog groen, kwamen ze een boosaardige Gabite tegen. Nu waren ze sterk genoeg om het zelfs op te nemen tegen Ryuu, maar niet tegen heel Vivienne's team. Ze was lief en schattig, maar ze had een krachig paar pokémon dat wilde je niet weten. Dit was vast een betere plek om naar tegenstanders te zoeken. Hij schonk eerst wat thee in die hij die ochtend had voorbereid en in de thermoskan had gedaan. Hij nam een slokje en liep fluitend door het tunnel systeem. Hij had hier eigenlijk meer kans om een rock type of een ground type tegenstander tegen te komen dan een electric type tegenstander. De muren van de tunnels waren metalen platen die hier en daar beschadigd waren. Hij kwam opeens een gedeelte van de muur tegen waar de metalen platen weg gescheurd waren als een goedkoop stuk stof en een duistere, waarschijnlijk pokémon gemaakte, tunnel aan de andere kant. Hij stond even naar de open geklauwde metalen platen te kijken en dacht er even over na. Nonchalant haalde hij zijn schouders op en liep verder, maar wierp voor de zekerheid de pokéball van Dante op. Dante was zijn typhlosion en was ongeveer even groot als hem. Ondanks zijn ruwe en gevaarlijke uiterlijk was het knuffelbeer met een groot hart, maar zeer gevaarlijk in een gevecht. Hij gaf hem een schouderklopje en liep verder. Hij had liever een sterke pokémon direct bij zich als hij plotseling aangevallen zou worden door een wilde pokémon. Vooral wat dan ook die tunnel gegraven had. Hij besloot maar even te gaan zitten op een van de dikke voor de stad bedoelde en vervallen elektriciteit kabels. Hij schonk ook voor Dante een kopje in en lachte toen hij zag hoe moeilijk Dante het had om stoer te lijken terwijl hij moeizaam met zijn pootjes het theekopje vasthield. Na een tijdje hadden ze beide hun thee op en gingen ze verder. Jace geeuwde net op het moment dat er door de tunnels een enorme brul galmde. Dante keek geschrokken naar zijn trainer met een blik die las: Was jij dat?!! Jace grindde en schudde zijn hoofd. Hij en Dante hadden weinig tijd om hier leuk op te reageren want er vlogen opeens heel wat van dezelfde pokémon op hen af en passeerden hen net zo snel. Jace haalde snel zijn pokédex er bij en scande een van de langzamere van de grote groep zoemende pokémon. De pokédex zei met een piepende en robotische stem: “Magnemite is a seemingly robotic life form that has a gray, spherical metal body with horseshoe magnets on each side and a single, large eye. It has three screws on its body: two near the bottom of its body, and the other on top of its head and looks similar to an antenna. The two bottom screws serve no noticeable purpose, although they may be its feet as the Pokédex identifies a footprint similar to that of the screw's head. Even though Magnemite and its evolved forms are mechanical creatures, it has emotions and a way of reproducing. It has even exibited the need to eat, although its main form of nutrients is electrical currents. It is commonly found in locations such as power plants or caves with a strong magnetic field. Despite its modern, artificial appearance, Magnimite was depicted in carvings discovered at the Ruins of Alph, and has been present in AZ's retelling of the Kalos war, indicating it has existed for at least 3,000 years. The magnetic units on Magnemite's body create electromagnetic waves that allow it to defy gravity and can potentially disrupt electrical equipment. Magnemite is not known to be unnecessarily aggressive, but may approach Trainers with little notice. It can be attracted to anything emitting electricity or a magnetic field, including gadgets such as a Pokétech. It has even been shown to be attracted to electric Pokémon producing such fields. In the care of a Trainer, it can be a devoted fighter. However, it has been demonstrated that it may be deterred unless a strong bond is formed with its Trainer. If a wild Magnemite is approached, it may simply flee on rare occasions, as Magnemite do not care for interaction. However, if attacked, it will start retaliation with non-damaging moves.” Jace en Dante wisten beide was een grote groep weg rennende kleine pokémon betekende. Jace knikte naar Dante en ze liepen rustig richting op van de brul met vastberaden blikken in hun ogen. Eindelijk een sterke tegenstander. Hij en Dante waren daar in tegen best voorzichtig met de hoek om lopen zodat ze niet plotseling voor iets stonden dat ze niet aan konden. Hij zag voor zich een pokémon die kleiner was dan Dante en hijzelf, maar het zag er boos uit en sterk. De brullende pokémon stond in de tunnel net onder een groot gat dat weer naar boven leidde. Het draaide verstoord naar Jace en Dante toe en brulde hun richting in terwijl Jace hem scande met zijn pokédex. De pokédex zei met een piepende robotische stem: “Krookodile has a thick maroon-colored body, black back, and white stomach. It has five triangular spikes on its back: four around the middle of its back, and one large one at the beginning of its tail. Each of the smaller spikes on its back are linked to black, triangular spikes that reach around to its front, slightly overlapping its white stomach. The largest spike sits at the beginning of its long thick tail, which has three, thick, black stripes. The last stripe covers the tip of the tail. Its legs are very short and directly attached to its feet. The feet are wrapped in black and have three white claws facing forward. Krookodile's arms are short and thin with a black stripe around the elbow. Its long, thin fingers are each tipped with a white claw. Its head is slightly pointed and contains a distinctive black membrane that surrounds both eyes. The outline of the membrane angles upward sharply, coming to points above the top of Krookodile's head. It uses this distinctive look to harshly intimidate opponents. Its eyes are very powerful, with variable focus, allowing it to see things at a great distance. Its other notable feature is its long snout, containing a black stripe around the bridge, and large pointed nostrils on the end. Four of its rear and two of its front teeth slightly overlap its lower jaw. Krookodile's jaws are extremely powerful, giving it the ability to crush object as large and durable as an automobile. These features are topped by Krookodile's extremely violent temper. It has been known to clamp down on any moving object, and will do everything it can to make sure its prey cannot escape.”
Jace lachte de boze en agressief op hen af lopende pokémon toe en zei tegen Dante: “Ik denk dat we onze tegenstander hebben gevonden.”

Ik weet dat Krookodiles niet voor komen in de power plant maar wel in de badlands dus ik dacht dat het geen al te groot probleem zou zijn.