Lurking thief

Dominique vond het geweldig dat de winter voorbij was en ze nu officieel konden zeggen dat het lente was. Naast dat betekende het ook weer dat ze een jaartje ouder was geworden, en dat betekende dat de zwartharige nu officieel volwassen was. Aan de ene kant was het geweldig, aan de andere kant bracht het minder plezierige dingen met zich mee. In elk geval, ze zou in Dendemille geen last hebben van Team Rocket. Tenminste, dat hoopte ze dan toch. Die mensen had ze de laatste tijd veel te vaak gezien, op een dag zou haar eigen ziel nog eens verpest worden door al die slechtheid die ze met zich meedroegen. Lumiose City was een hellevuur voor haar geworden, lichtjes overdreven misschien. Maar toch. Toen iemand haar bij haar arm pakte klonk er een geschrokken kreetje en keek ze de persoon die haar arm had gepakt wat vreemd aan. Wat de.. "Je moet me helpen!" jammerde de onbekende persoon met haar ogen weid opengesperd en op haar gericht. "Die murkrow heeft mijn pokemon gestolen, alsjeblieft!" Ze hoorde de angstige piep in de stem van de ander en liet haar blijk zoekend rondgaan naar de dief. In een den iets verderop zat inderdaad een zwart wezentje met een pokéball in zijn snavel. "Oh.. uh.. oké," kwam er wat onhandig uit en ze greep naar haar riem. Binnen een paar tellen stond Shev, haar Ivysaur, naast zijn pokéball. "Shev, pak die pokéball," mompelde Dominique met een kort handgebaar naar de den. De Ivysaur liet zijn verveelde blik kort op de onbekende persoon hangen en trippelde vervolgens tot hij recht onder de den stond. Het groene wezentje keek verveel naar boven, alsof het niks van plan was om te doen. Plotseling schoten twee roedes langs de bast omhoog en wikkelden zich om de pokéball, die met een korte plop uit de snavel van de Murkrow werd getrokken meteen de reis naar beneden maakte. Omdat de Ivysaur er nog een korte show van wilde maken, liet hij het ding uit zijn roedes ontsnappen en gooide het in de richting van zijn trainer, die het opving in haar handen en het ding vervolgens aan de onbekende toereikte. "There you go," zei ze nu met een kleine glimlach.

"Duizend, duizend maal dank!" riep de ander toen blij uit nadat ze de pokéball aan had genomen. En voordat Dominique het wist gaf de ander haar een plotselinge knuffel. Oké..? "Is er iets, ook maar iets, wat ik voor je kan doen?" vroeg de ander waarna ze de pokéball weer aan haar riem toe klikte. Dominique was nog altijd een beetje verbaasd, maar pakte zichzelf weer op en schudde haar hoofd. "Nee, nee. Zo'n grote moeite was het nou ook weer niet." Shev was ondertussen weer op een sukkelloopje op hen afgekomen en ging met een luide plof in het gras liggen, waar het zijn ogen sloot en wachtte tot hij werd teruggekeerd of iets anders interessants te doen kreeg.

De ander schudde haar hoofd en pakte haar hand toen weer vast. Misschien was het beter geweest om gewoon iets heel doms te bedenken, want dit vond ze ook niet bepaald oké. Al gebeurde het de laatste tijd wel vaker dat mensen haar zomaar vastpakte. "Nee, nee?" grijnsde de ander toen breed, waarop het meisje nog een keertje bevestigend met haar hoofd schudde. Nope. "Nee, nee als in dit is een veels te grote daad om onbeloond te laten!" ging ze toch weer verder. "Er is vast wel iets wat ik voor je kan doen, als is het maar als toeschouwer bij een act, ik sta bij je in het krijt!" Eventjes dacht het meisje na. Maar al snel had ze iets gevonden waardoor er - hopelijk - weer wat meer ruimte tussen hen in kon komen. "We zouden een gevechtje kunnen doen. Mijn pokémon lopen wat achter op hun training en ik moet toegeven dat ik ze liever fit heb," zei ze toen luchtig en keek de ander toen aan.

Dominique keek afwachtend toe terwijl ze zag hoe er een wat vreemde uitdrukking op het gezicht van de ander verscheen, die ze om eerlijk te zijn niet zo goed kon plaatsen. Ze was dan wel goed in het inschatten van mensen, maar dit was gewoon een awkward situatie tussen iemand die ze amper kende. In elk geval, haar subtiele hint tot een uitdaging leek gesnapt te worden. "Uh.. is goed. Hoeveel tegen hoeveel? Helaas beschik ik maar over twee fitte pokemon." De zwartharige knikte een keer. "Één tegen één?" stelde ze toen voor, terwijl haar hand naar haar riem ging. "Zijn je pokémon al sterk geleveld?" Het zou zielig zijn om een van haar overpowerde pokémon te gaan gebruiken, dus als de ander haar een idee zou geven welke pokémon aan elkaar gewaagd zouden zijn kon ze een keuze maken. In elk geval was het al snel gebleken dat Dominique meer keus had, misschien was de ander nog wel niet zo lang trainer. Al zag ze er wel wat ouder uit dan Dominique zelf.

Ondertussen had de zwartharige wat stappen naar achteren gedaan om een heuse ruimte tussen hen in te creëren, immers wilde ze zelf niet geraakt worden door de aanvallen die de pokémon zo dadelijk af gingen vuren. "Niet zeer hoog, nee." Nou, het scheelde dat ze geen reuzen tegen elkaar zouden zetten met hoge levels, dan hadden ze beter een ander stekje kunnen zoeken om te vechten. Gelukkig zou het hier kunnen. Stiekem was ze benieuwd naar de pokémon van de ander. "De eer is aan jou," zei ze met een kleine glimlach en had haar hand op de pokéball gelegd die ze zou gaan gebruiken in het gevecht.