Let's start this adventure with lunch! ||Open

Member Christophe Arkes Punten : 435 Age : - Icon :

Het as een geweldige warme lentedag en Chris was aangekomen in littleroot town, een klein pittoresk dorpje van Hoenn bleek. Hij wandelde het pad op en zijn rustige bruine ogen bekeken de omgeving. Het was de eerste stad die hij bezocht eigenlijk en zijn ogen gingen van rustig naar nieuwsgierig. Een brede glimlach nam de controle over en hij huppelde haast rond in het stadje, de beautifly bekijken, de zigzagoon zien rondrennen. Een bredere glimlach verscheen op zijn sproeterige gezicht toen hij ging zitten tegen een boom en de pokéball van zijn riem afhaalde en zijn houndour er uit liet. Toen de houdour uit de bal kwam sprong deze meteen op zijn schoot. “Ik heb je eigenlijk nooit echt een bijnaam gegeven hé?” mompelde hij zachtjes met een serene blik richting zijn pokémon, die een instemmende piep gaf. Chris lachtte zachtjes en liet afwezig zijn hand over de pokémon zijn kopje gaan. “Wat dacht je van... Draust..?” hij had een van die namen ooit eens in een boek gelezen. De houndour blafte instemmend en Marco begon weer breed te grijnzen. “Draust zal het dan worden.” Chris ging door zijn rugtas en nam daaruit een van zijn zelfgemaakte pokémonbrokjes en gaf die aan Draust om dan zelf zijn lunch te nemen. Hij had honger en voor hij een hap nam hoorde hij voetstappen en zijn gezicht ging richting het geluid, zich afvragend wie of wat het was.

_{Met een beker koffie in zijn handen liep de jongen rond door het kleine dorpje. Hij was er ondertussen al een dag, en heel veel was er niet te zien toch was hij blijven hangen. De reden daarvan was vooral omdat hij te lui was geweest om verder te gaan. Het weer viel die dag zeer goed mee en daarom dat hij liever wilde genieten dan echt gaan wandelen. Met die ingesteldheid zou hij jammer genoeg niet ver geraken. Gelukkig had Jensen geen haast.
Bij het horen van een luide snurkende toon keek de jongen met zijn ogen wat naar boven. Nog net kon hij de zwarte veren van de Murkrow op zijn hoofd zien liggen. De pokémon had zijn haar opgeëist als nest. Het zag er niet uit, en Jensen was misschien wel wat beschaamd om zo rond te lopen, maar hij wilde de pokémon niet storen. Nog een slechte gewoonten van hem. Hij gaf Harry veel te veel gezag waardoor hij niet de aller aardigste pokémon was die er bestond.
Zijn blik ging vervolgens nog net op tijd terug naar voor, anders was hij tegen iemand op gelopen. Jensen had de anderen net gezien, en wist nog halt te houden. Een grote afstand was er tussen de twee echter niet, waardoor hij maar gehaast een stap naar achter zetten. ‘Sorry, ik was niet aan het opletten waar ik liep.’ verontschuldigde hij zichzelf. Snel gleed de blik terug naar de pokémon op zijn hoofd. Hij had verwacht dat hij de pokémon had gewekt, maar Harry sliep rustig verder, nestelde zich enkel maar beter in zijn haar.}

Member Christophe Arkes Punten : 435 Age : - Icon :

De persoon bleef hem maar naderen en Chris keek haar veschrikt op, wetende dat hij voorlopig nergens heen kon, plus hij zat, dus eerst zou hij dan moeten opstaan voor hij opzij kon. Dus zijn bruine ogen verwijdden zich met de seconde dat de jongen dichter kwam. Zelfs Draust begon waarschuwend te blaffen voor de jongen dat hij uit zijn doppen moest kijken. Chris zag hoe de jongen stopte en meteen als reactie sprong hij haast recht. Draust gromde toen hij gedwongen van de schoot moest door zijn baasje. ‘Sorry, ik was niet aan het opletten waar ik liep.’ verontschuldigde de jongen zichzelf.
“Oh... ehm... geen probleem?” zei Chris lichtelijk aarzelend, een kleine lichte blos van schaamte verscheen op zijn sproeterige gezicht. “Ik had hier niet mogen gaan zitten, ik zat hier een beetje uit het zicht, dus het ligt niet aan jou.” Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij liet zijn hand gaan door zijn korte zwarte haren terwijl zijn warme bruine ogen nieuwsgierig naar de jongen keken. Hij was nieuw, dus was vrienden maken misschien een prima idee? “Mijn naam is Christophe, maar je kan me gewoon Chris noemen en dit it Draust.” Chris’ ogen gingen naar het zwarte gevederde extraatje dat op de jongen zijn haar zat. Was dat misschien een pokémon? Hij kon het niet laten zijn ogen daar naar te laten afdwalen en misschien een beetje verwondert te staren waarom de pokémon daar zat.

_{Jensen haalde zijn schouders op bij de woorden van de jongen. ‘Iedereen is vrij om te staan en zitten waar hij of zij wilt,’ hij nam de volledige schuld op zich. Of eigenlijk zou hij de schuld moeten schuiven op zijn ongewenste hoed. ‘De naam is Jensen.’ stelde de jongen zich op zijn beurt wel voor aan Chris. Een glimlach waarbij enkel één mondhoek echt omhoog ging verscheen op zijn gezicht0
Wanneer hij de blik zag van de andere vernauwde Jensen zijn ogen wat vragend terwijl hij de andere terug aan keek. Waarom was- oh ja! Harry zat nog steeds op zijn hoofd. ‘Dat is Harry, niets waar je echt op moet letten,’ de vogel pokémon stak meteen zijn kopje uit wanneer zijn naam in het gesprek viel. Jensen kon voelen hoe de pokémon zijn kop schudde waarbij het gouden horloge rond de nek heen en weer wiebelde. Nu dat het zwarte ding toch wakker was kon het misschien ergens anders gaan zitten. ‘Het is alleen maar een vrij irritant ding,’ met die woorden was de Murkrow het niet eens, dat voelde Jensen aan de pik die hij kreeg. Zijn handen schoten meteen omhoog naar zijn hoofd en een ‘Auw,’ was te horen.}

Member Christophe Arkes Punten : 435 Age : - Icon :

Toen Chris de jongen zag zijn schouders ophalen, keek hij met zijn bruine ogen hem vragend aan. ‘Iedereen is vrij om te staan en zitten waar hij of zij wilt.' Nam de jongen nu serieus de schuld op zich? Dat was nergens voor nodig, hij zat gewoon in de weg, zo simpel was het. Maar Chris besloot er niet verder op in te gaan, dat zou vast leiden tot een puur irritant gesprek, iets wat hij niet wilde, zeker niet met zijn eerste gesprekspartner hier in Hoenn. ‘De naam is Jensen.’ Jensen deed iets met zijn ene mondhoek, wat moest lijken op een glimlach en Chris beantwoordde die glimlach met een van zijn warme glimlachjes. "Aangenaam Jensen!" Een opgewekte stem en een brede glimlach onstonden bij die woorden. Toen Jensen door kreeg dat Chris zijn aandacht aan het vestigen was op het geverderde gestalte op de jongen zijn lichtbruine haren, reageerde de jongen haast meteen: ‘Dat is Harry, niets waar je echt op moet letten.'
De vogel pokémon liet zijn kopje zien en een horloge werd zichtbaar dat de vogel kennelijk ergens van had en natuurlijk was Chris zijn nieuwsgierigheid meteen opgewekt: "Waar heeft hij dat horloge vandaan?" Een brede glimlach schonk hij Jensen. ‘Het is alleen maar een vrij irritant ding,’ zei de jongen en meteen kreeg hij een pik op zijn hoofd. Chris keek de jongen vol medeleven aan toen hij de auw hoorde en meteen greep hij zijn tas beet waar Draust aan het knabbelen was. "Hé, alles ok?" een bezorgde stem liet duidelijk horen dat hij haast meteen al een verband rond de jongen zijn hoofd wilde binden.

_{Wanneer dat de andere begon over het horloge keek hij hem maar weer aan. Zijn armen had hij nog over elkaar geslagen toen. ‘Dat horloge was oorspronkelijk van mij voor meneer besloot het over te nemen,’ het was geen ramp dat de pokémon zijn horloge had. Hij vond het toch maar een lelijk ding door de gouden kleur. Als hij het horloge toch terug wilde hebben dan had hij echter wel een probleem aangezien Harry het niet zou terug geven. De pokémon was zeer bezitterig en zou dan ook pikken, net zoals hij toen ook gedaan had.
Jensen wreef met één hand over de plek waar een snavel zonet nog terecht was gekomen. Een lichtelijk gefrustreerde blik stond op zijn gezicht, maar was totaal niet bedoeld voor Chris. ‘Yeah,’ was zijn eerste korte antwoord. Harry maakten ondertussen enkel een verontwaardigd geluidje en fladderde enkele keren met zijn vleugels. ‘Ik overleef het wel, normaal gezien,’ ging hij uiteindelijk maar verder, met een glimlach op zijn gezicht. Zijn frustraties moest hij niet gaan uitwerken op iemand die het niet verdienden. ‘Je hebt toevallig geen ijs op zak?’ daar wist hij het antwoord ergens al op, maar vragen kon nooit geen kwaad? Als Jensen zich niet vergiste konden sommige pokémon ijs moves. Jensen was er zeker van dat er een helder rode vlek was verschenen op zijn bleke huid, daarom dat hij zijn hand maar mooi op de plek liet rusten om het te bedekken.}

Member Christophe Arkes Punten : 435 Age : - Icon :

Chris vroeg zich af waarom de Murkrow een horloge rond zijn nek droeg. Het was immers een raar zicht, maar het was passend, die pokémon hielden immers van glimmende dingen. Draust blafte zachtjes en Chris gooide hem nog een zelfgemaakt brokje. ‘Dat horloge was oorspronkelijk van mij voor meneer besloot het over te nemen.'
‘Yeah,’ was het antwoord van Jensen, waarop Chris alleen maar vriendelijk naar hem glimlachte, zijn sproeterige gezicht naar hem gericht. ‘Ik overleef het wel, normaal gezien,’ en Chris grinnikte. "Natuurlijk overleef je het, laat me even een tissue nemen.."
Je hebt toevallig geen ijs op zak?’ vroeg de jongen en Chris schudde zijn hoofd. "Ik kan wel het bloeden proberen te stoppen," zei hij op een zachte toon. Hij lachte eventjes terwijl zijn handen zochten naar een tissue sinds het hem was opgevallen dat Jensen een wonde op zijn hoofd had dankzij de Murkrow. Eenmaal hij deze had gevonden, gingen zijn handen naar de wonde van Jensen en depte hij deze met zijn tissue.
"Ik moet zeggen, zowel jij als de Murkrow van je hebben zeker smaak, het is een mooi horloge." Chris glimlachte breed en keek beiden aan met een lichte knik. Eenmaal hij klaar was, gooide hij de tissue in de dichtsbijzijnde vuilbak om dan weer naar Jensen toe te lopen. "Oh misschien moet je je pokémon deze eens proberen te geven. Ik maak ze allemaal zelf en ze vinden het leuk om verwend te worden als ze braaf zijn," hij begon een zakje te vullen met zijn zelfgemaakte voedsel voor pokémon en gaf ze aan Jensen. "Ik heb ondervonden dat Draust veel aangenamer is sinds ik hem deze voer. Gewoon iedere keer eentje als beloning voor goed gedrag." Chris' bruine ogen keken naar de jongen terwijl hij glimlachte, hopelijk ging zijn voer inderdaad helpen, want hij had nog nooit zo'n irritante pokémon gezien die zo deed tegen zijn baasje.

_{De pik die hij gekregen had was achteraf gezien harder geweest dan verwacht, maar de pijn was goed te verdragen. Harry was soms wat slecht gezind en koppig, durfde wel eens te pikken maar het was nooit om echt harde schade aan te richten. Toch niet dat Jensen al had meegemaakt.
‘Bloed?’ het bloed was Jensen nog niet eens opgevallen. Pas wanneer Chris er wat over zij verwijderde hij even zijn hand en zag de rode vloeistof. Geweldig. Gewoon weg geweldig. Het was dus niet gewoon een simpele huids verkleuring geweest. De anderen had een tissue erbij genomen en Jensen zijn eerste reactie was om het gewoon aan te pakken, maar de andere ging er rechtstreeks mee naar zijn hoofd. Hij was zowel verrast als verbaasd, en vanuit zijn ooghoeken probeerde hij da andere richting uit te kijken, maar al zeker niet naar de andere voor hem. Jensen was er bijna zeker van dat hij ook zijn kaken een rode kleur kon voelen krijgen, maar dat van het bloed dat naar zijn kaken steeg.
‘Uhm dankje,’ begon hij wat ongemakkelijk te antwoorden op het compliment van de horloge. De anderen ging ondertussen het gebruikte zakdoekje weg gooien. ‘Harry vind echter alles wat ook maar een beetje glimt mooi.’ misschien moest hij de vogel gewoon een blinddoek rond binden, dan zou hij al zeker geen andere mensen meer storen.
Een zakje pokémon voer werd hem overhandigd en de jongen nam het maar aan om vervolgens even naar de inhoud te kijken. Dus geven wanneer dat Harry goed gedrag vertoonde? Wanneer vertoonde de pokémon nu ook ooit goed gedrag? ‘Ik zal het onthouden, bedankt.’ de pokémon was in die tijd al van zijn hoofd naar zijn schouder gesprongen en probeerde zijn nek lang genoeg te maken om wat voer te kunnen stelen. Voor de veiligheid hield Jensen het zakje maar weer dicht, en een teleurgesteld geluid dat afkomstig was van de Murkrow was duidelijk te horen. ‘Enkel bij goed gedrag.’ en met één vinger gaf hij de pokémon een zachte tik tegen zijn hoofd.}

Member Christophe Arkes Punten : 435 Age : - Icon :

Jensen's hoofd was aan het bloeden en meteen kon je de bezorgde uitdrukking op Chris' gezicht aflezen, de pik van de Murkrow was harder aangekomen dan ze beiden hadden verwacht kennelijk. Eerst had hij het nog grappig gevonden, maar nu voelde hij alleen maar een mengeling van schulgevoelens en medelijden, maar dat was niet op zijn bezorgde blik af te lezen. 'Bloed?' het was kennelijk Jensen zelfs nog geeneens opgevallen en Chris knikte als bevestiging dat er inderdaad bloed te zien was. Hij was geen held met grote massas aan bloedverlies, maar dit ging nog net door de beugel, je kon al zien dat Chris zijn gezicht al wat bleker begon te zien. Hij nam meteen een tissue uit zijn tas en hij ging ermee over het hoofd van Jensen, zijn bruine ogen zo op de wonde gericht dat hij maar pas later de rode tint op de kaken van de jongen had opgemerkt. Hij zei er alleen niets over, hij wilde Jensen niet in verlegenheid brengen door er een opmerking over te maken, hij glimlachte alleen maar warm wanneer hij de tissue in de dichtsbijzijnde prullenbak deed.

Toen Chris een compliment gaf over de mooie horloge, kreeg hij een ongemakkelijk bedankje terug en hij grinnikte lichtelijk: "Geen probleem."
‘Harry vind echter alles wat ook maar een beetje glimt mooi.’ Chris knikte, dat was inderdaad zo, Murkrows vonden glimmende dingen mooi. "Wij hadden vroeger ooit een plaag murkrows in Goldenrod city, iedereen was meteen al zijn waardevolle spullen kwijt, alles wat maar glimmend was brachten ze naar hun dichts bijzijnde nest, we hebben er veel last mee gehad met die vogels." zei hij met een grijnsje dat zijn sproeterige gezicht sierde. "Maar ik moet zeggen, ze hebben iets speciaals Murkrows, die zwarte veren, die rode ogen.." Zolang het maar geen paarden waren, vond Chris alle pokémon geweldig. Maar er was gewoon iets met hem dat hij geen connectie voelde tussen de paardpokémon.
Toen Chris hem het zakje zelfgemaakt voer had gegeven en had uitgelegd dat hij Harry moest belonen bij goed gedrag, was de Murkrow meteen al op de schouder gesprongen, proberend een brokje of twee te stelen. Meteen verscheen er een brede glimlach op Chris' gezicht, hij voelde zich gevleid door de pokémon die meteen al geïnteresseerd was geweest in zijn zelfgemaakte voer. ‘Ik zal het onthouden, bedankt.’
Chris knikte met een glimlach richting Jensen: "Geen probleem, ik maak ze zelf, dus ik heb altijd wel wat om aan iemand te geven met een pokémon met gedragsproblemen. "
‘Enkel bij goed gedrag.’ en met één vinger gaf Jensen de pokémon een zachte tik tegen zijn hoofd en Chris grinnikte lichtjes bij de beweging. Draust blafte zachtjes als teken dat Chris wat aan het vergeten was. Haast meteen begon hij te spreken nadat de pokémon hem had aangespoord. "Oh ja, ik ben net hier in Hoenn.." begon hij, zachtjes krabbend in zijn haar, een beetje ongemakkelijk glimlachend voor hij verder ging. "Ben jij hier al langer? Misschien kan je me een beetje wegwijs maken?"
Hopelijk wilde Jensen hem helpen.

Gesponsorde inhoud

» Lets start this journey{Route 2}
» Start of a new adventure
» The Start of an Adventure
» I think we all start here? [open]
» Lets look around[Lilium]