Trouble. [&JUDAH KANA] [FINISHED]

Nadat Judah had verteld wat zijn favoriete type was en waarom, legde Rose nog uit waarom Poison haar favoriet was. Het had niet per se gehoeven van de jongen, maar als ze dat wilde vertellen hield hij haar niet tegen. Ze legde vooral nadruk op hoe gemeen Poison types konden zijn en dat verraste Judah wel. Hij vond Rose helemaal niet zo gemeen, maar hij kende haar ook nog maar hooguit een aantal uur. Ze vermeldde ook nog haar tweede favoriete type: Fire... ook omdat ze zo gemeen waren. Het leek haast een trend te worden! Het stelde hem wat gerust dat ze zei dat je ook fan kan zijn van types zonder dat je jezelf ermee identificeert, maar het gevoel dat er meer achter zat bleef hangen. Judah besloot om er maar niet naar te vragen – wie weet was het een gevoelige snaar en die raakte hij liever niet aan – en dus maar na te denken over zijn tweede favoriete type. “Op de tweede plaats staan bij mij Psychic en Fighting types. Misschien is het niet helemaal eerlijk, aangezien mijn eerste Pokémon beide types is,” zei hij lachend. Hij doelde natuurlijk op Hector, die hij al jarenlang had. Hij had nog niet zo lang geleden het Fighting type erbij gekregen, maar Judah was zelf altijd al geïnteresseerd geweest in dat type. “Ik vind ze ook erg boeiend. Ze lijken vaak op mensen, maar hebben ook de kenmerken van de Pokémon,” legde hij er nog bij uit. Dat hij als kind vaak de strijdlustige koning Arthur naspeelde en Hector dan “Merlijn de tovenaar” noemde en hij daarom ook van Fighting en Psychic types hield, hoefde Rose heus niet te weten. Zo boeiend was zijn jeugd nu ook weer niet.

Rose wist eerlijk gezegd niet of ze er goed aan had gedaan om het zo te vertellen. Zij was niet de persoon die gauw verdacht op anderen reageerde, maar zelfs dit zou niet onopgemerkt aan haar voorbij zijn gegaan en zou bij haar ook een paar alarmbelletjes hebben doen ringen. Ach ja. Ze had het nu gezicht en ze kon niet echt opmerken dat Judah er problemen mee had of dat hij ook maar iets vermoedde, dus het zat wel goed zo. Het kon natuurlijk ook goed zijn dat hij goed was in gevoelens verbergen en dat ze het dus gewoon niet had opgemerkt, maar ze geloofde er maar gewoon heilig in dat hij het niet had opgemerkt. De verborgen betekenis achter de types die ze had gekozen als haar favoriet, bedoelde ze daarmee. ‘Dat is natuurlijk wel makkelijk,’ sprak ze lachend, denkend aan de Gallade die hij had. Zij had als fire type een Charmeleon en als poison type een Beedrill. Nou ja, Beedrill bestond uit bug en poison, maar poison was in elk geval één van zijn types. Handig te gebruiken tegen fairy types, wist Rose. Ze gaf een kort knikje op wat hij zei, al drong het niet helemaal tot haar door. ‘Goed,’ sprak ze grijnzend. ‘We hebben net de types besproken die onze favoriet zijn. Maar welke vind je de minst leuke?’ Dit was een vraag waar ze zelf goed over na moest denken. Ze vond alle types wel leuk en handig. Dragon, fire en poison omwille van hun gevaarlijkheid, electric, ice en grass omwille van het feit dat ze tegenstanders makkelijk vast konden zetten in een statusprobleem. En dan nog duizend en één andere redenen. Ze ging eerst Judah laten antwoorden op deze vraag, want zelf moest ze nog even goed nadenken voordat ze deze vraag zou beantwoorden.

OOC: Als iemand me dat laatste verteld zou hebben in persoon, zou ik echt mijn wang kapot gebeten hebben om mijn gezicht in de plooi te houden, LOL. Moet je Hector wel veranderen in gedachten in een huisdier, want Pokémon bestaan - jammer genoeg! - niet D:

Gelukkig kon Rose er wel mee lachen dat zijn andere favoriete types puur en alleen gebaseerd waren op het feit dat hij een Gallade had. Ach ja, zo erg was dat niet, toch? Het bleven interessante types. Nu kwam vanzelfsprekend de vraag wat dan het minst favoriete type was van Judah en daar moest hij toch wel even over nadenken. “Ik heb niet echt een minst leuk type, geloof ik,” zei hij na een tijdje. “Maar als ik écht zou moeten kiezen, zou ik zeggen dat ik Bug types het minst interessant vind. Ze zijn gewoon... niet echt mijn ding, weet je wel,” vervolgde hij. Eigenlijk was hij zelfs bijna vergeten dat dat type überhaupt bestond, zó weinig aandacht besteedde hij eraan. De tweede minst favoriet was voor hem het Ghost type, maar dat hield hij maar voor zichzelf. Hij wilde immers geen gekwetste Skia achter zich aan krijgen. “En jij?”

Maar het is wel cute:

Het antwoord van Judah liet haar grijnzen. Kort legde ze haar hand in haar tas zodat ze met haar vingertoppen de Poké Ball van Blaye kon voelen. De Beedrill zou vast geen leuke indruk op de blonde jongen maken en even was Rose van plan om de Beedrill er ook daadwerkelijk uit te laten, maar ze wist niet of hij zich wel zo braaf kon gedragen hier en misschien zou ze er wel uitgezet worden. Bovendien had de jongen haar geholpen tegen die bende toen ze hem het meeste nodig had, dus het zat voor nu wel goed. Maar goed, ze zou hem Blaye later dan wel laten zien, hield ze zich voor. ‘Wat leuk,’ kon ze toch niet laten om te zeggen. Haar ogen glinsterden uitdagend. ‘Ik heb namelijk een Beedrill.’ Blaye was poison en bug-type, dus zo erg was het nu ook weer niet. Ze dacht even na op de vraag van Judah. ‘Ik denk dat ik dan toch voor fairy moet gaan,’ sprak ze grinnikend. ‘Ik vind de Pokémon die het type fairy hebben ook niet erg leuk. Zoals Aromatisse. Dat vind ik echt een rare Pokémon. Behalve Sylveon dan, die vind ik wel mooi,’ sprak Rose nadenkend.

Eerst was Judah wat verbaasd toen Rose opmerkte dat het leuk was dat Bug types niet echt zijn favoriet waren, maar hij kon het niet laten om even te lachen toen ze zei dat ze namelijk een Beedrill had. “Ah, vandaar! Het is niet zo dat ik een hekel aan Bug types heb, hoor,” zei hij, wat de volledige waarheid was. Hij haatte geen enkel Pokémon type, puur omdat ze allemaal wel bijzondere Pokémon hadden. “Fairy?” reageerde Judah verrast, waarna hij even grinnikte. “Laat Hector dat maar niet horen, die is zijn halve leven deels Fairy type geweest.” Hij wilde er net nog wat aan toevoegen toen zijn Holo Caster ineens rinkelde en hij haalde het apparaatje even uit zijn broekzak. Zijn... moeder? “Een momentje,” zei hij, waarna hij opnam en de Holo Caster bij zijn oor hield. “Mam? Wat is er aan de hand?... Hij is wát?!” Judah slikte en zijn gezicht werd wat bleek, terwijl hij een bezorgde blik in zijn ogen kreeg. “Hij... hij is toch niet... Ja, oké, ik kom er meteen aan. Het ziekenhuis in Lumiose, toch?... Ja, ik ben er zo.” Hij legde af en keek Rose aan, terwijl hij de Holo Caster weer in zijn zak liet verdwijnen. “Mijn... mijn vader heeft een ongluk gehad, ik moet nu onmiddellijk naar het ziekenhuis,” zei hij, waarna hij haastig opstond. “We spreken elkaar later wel weer, oké?”

‘Dat is je geraden,’ sprak Rose lachend op zijn woorden. Hoewel ze er niet veel aan zou kunnen doen als hij Bug types echt niet leuk vond, want zij vond Fairy types namelijk maar helemaal niks. Ze grinnikte enkel kort op wat Judah zei over zijn Pokémon. Net toen ze wilde reageren, ging zijn Holo Caster over en Rose besloot om het voor later te houden. Ze keek verbaasd naar zijn uitdrukking toen hij verder sprak en ze voelde een beetje bezorgdheid opkomen. Toen hij de Holo Caster neerlegde en het uitlegde aan haar, schoot ze overeind en keek de blonde jongen verschrikt aan. ‘Dat is verschrikkelijk,’ sprak ze en ze voelde zich een beetje schuldig omdat ze voldoening voelde bij de gedachte dat het haar vader zou zijn geweest die en ongeluk zou hebben gehad. Niet tegenover haar vader, maar tegenover Judah. Deze gedachten waren wel de laatsten die op dit moment door haar hoofd moesten spoken. ‘Ga dan maar gauw. Ik zie je later,’ bevestigde ze en ze hield de Holo Caster op ten teken dat hij haar altijd nog mocht bellen of iets mocht sturen als hij dat nodig vond, maar ze kreeg de kans niet om hem dat na te roepen omdat hij gauw weg moest en ze hem niet op wilde houden. En dus besloot het meisje om haar spullen in te pakken en naar buiten te gaan. Terwijl ze door Lumiose City liep, probeerde ze haar bezorgde gedachten opzij te zetten. Hij zou haar wel iets sturen, nam ze zich voor. En naarmate ze langer door de stad liep, voelde ze zich al rustiger worden. Het kwam allemaal goed, besloot ze.