Don't slow down {Garry}

Het duurde even, leugen op komst dus. "Het is ook dat als we zeldzame Pokémon tegenkomen, die moeten vangen. Dan word het doel eerder bereikt." Even schoot ze zachtjes in de lach. "Aha, en hoeveel leugens ga je me nu nog wijs maken?" zei ze droogjes vervolgens waarna ze even zoetjes naar hem lachte. Daarna schudde ze kort haar hoofd, haar blonde haren danste kort rond haar hoofd. "Dus je krijgt eigenlijk... Privéleges?" Toch?

"Aha, en hoeveel leugens ga je me nu nog wijs maken?" De man reageerde er niet eens op, hij werd er gewoon gek van, punt uit. "Dus je krijgt eigenlijk... Privéleges?" kijk, iets wat makkelijker was. Garry schudde kort zijn hoofd "Nee, het is eigenlijk iets dat wel bijna iedereen heeft." tja het was gewoon deels de waarheid. Of eerder gezegd, de waarheid was niet volledig uitgesproken.

Hij schudde het hoofd kort, haar opmerking van eerder negeerde hij overduidelijk, wat haar vermoedens dus al snel in waarheid veranderden. "Nee, het is eigenlijk iets dat wel bijna iedereen heeft." Ze keek hem kort aan. "Iedereen?"

"Iedereen?" een kleine, duidelijk geïrriteerde zucht kwam van de man, waarom was het zo erg. "bijna iedereen dan." verbeterde hij zichzelf "Niet iedereen ziet de behoefte ervan in." die vragenstroom, er zat echt geen einde op zeg. Een manier om het te stoppen, niet dat de man die nou zo snel zag.

Een zucht, heerlijk geïrriteerd. "bijna iedereen dan." zei hij. "Niet iedereen ziet de behoefte ervan in." Ze knikte even kort waarna ze de ball met een korte slag van haar linkerhand naar hem opgooide. "Goed dan," zei ze. "Hier heb je je bal terug," zei ze kort. "Ooit al eens overwogen leerkracht te worden?" zei ze vervolgens met een speelse grijns.

Eindelijk. Het duurde een tijdje maar eindelijk kreeg de man de Dark Ball terug, welk hij met een simpele handbeweging op ving. "Goed dan," zei ze. "Hier heb je je bal terug," hoe hij het had gedaan? geluk hebben. waarschijnlijk. Toen hij net wou gaan weglopen lieten haar woorden hem even stilstaan "ehh?" wat. Niet echt een vraag die iedereen werd gesteld. "Nee." antwoordde Garry kortaf. Gewoon nee.

"Ehh?" Jade transformeerde ondertussen even snel terug naar zichzelf en de zwarte Pokémon blafte kort naar de Eevee, die meteen opkeek en haar vragend aankeek. "Nee." Ze lachte even kort. "Goed, want je hebt het geduld van een kind van zes," zei ze droogjes. Lawrence was nog steeds niet op zijn gemak en keek met een boze blik naar de man.

"Goed, want je hebt het geduld van een kind van zes," dit leverde weer een zucht op van Garry, hij had niet gedacht dat het voor iemand zou lukken om zo irritant te blijven. "Ach, ik heb nog wel meer geduld dan jou." kwam er maar droog als response, terwijl de man verder liep.

Even blies ze kort haar kaken op bij de "Ach, ik heb nog wel meer geduld dan jou." Maar al snel zuchtte ze even en keek ze even nijdig naar hem. "Nietes," zei ze. "Kijk jij loopt als eerste weg," vervolgde ze. "Jij kan er niet meer tegen, jij hebt minder geduld," ze sloeg haar armen over elkaar en trok der neus op. Puh.

"Nietes," zei ze. "Kijk jij loopt als eerste weg," deze keer stopte de man niet met lopen, waardoor hij nu al op flinke afstand was en haar woorden dus niet meer hoorde en de delen die hij wel hoorde werden gewoon genegeerd. Droog zwaaide hij haar weg, wist hij vel wat ze zou gaan doen, als ze hem ging volgen zo hij gewoon er echt gek van worden.

He! Niemand. Maar dan ook NIEMAND. Deed zoiets bij haar. Wel meteen keek ze even naar Lawrence, waarna ze kort snoof en even nors naar hem keek. Toen stak ie zijn hand op en zwaaide hij kort. "HE!" Riep ze een beetje van de kart gebracht. "HEY!" Ze gromde even iets binnensmonds. "Ah tja," zei ze kort, schouders ophalend. Toen keek ze naar Lawrence. Die meteen onder de grond verdween bij het knikje dat ze hem gaf.

De man grinnikte even bij haar verwarde reactie, het was best wel grappig.
Of ze het had opgegeven, wist de man niet, maar toen hij een enkele seconde naar achteren keek, was het te zien dar die krokodil niet meer naast haar stond en kort vernauwde hij zijn ogen. Garry zou gaan moeten opletten waar dat ding kwam.

Oh hij keek om. Blij wuifde ze even naar hem, alsof het een gebaar was van 'Hey ik ben hier hallo'. Maar nee, puur sarcasme eigenlijk. Want al snel schoot de Krokorok achter hem uit de grond en plaatste hij zijn tanden rond de zak die hij meedroeg, waarna hij gromde en man en al probeerde mee onder de grond te sleuren.

Het gebeurde erg snel, in de seconde dat hij zich had omgedraaid merkte Garry dat de krokodil van de blondine achter hem was gekomen en zijn rugzak beet nam om de man mee de grond in te sleuren. Wauw, dit gebeurde precies hem weer. Er klonk alsof er wat kapot ging en ja hoor, zodra hij de kans kreeg om naar het ding te kijken was er een flinke scheur in te vinden.