Stalker

{Laatste Alinea is het belangrijkste}

Al zuchtend hief ze zichzelf op uit bed, haar ogen brandden nog steeds. Ze ging op de rand van haar bed zitten, haar ogen op de vloer gericht. Ze had geen idee hoe laat het was, ze wou het ook niet weten ook. Ze legde haar gezicht in haar handen, ze was veelste laat gaan slapen. Nou ja, te laat? Ze kon niet slapen, ze lag immers al om 9 uur op bed. Ze wou dit niet meer, ze moest haar leven op de rails krijgen. Dat moest ze doen. Weg met de alcohol, alleen op verjaardagen of andere speciale dagen. Ze voelde iets tegen haar schouder, wacht was er een jongen hier? Sinds wanneer? Ze keek even geschokt achter zich, maar relaxte toen ze zag dat het Duncan maar was. "Je laat me schrikken joh." zei ze met een lachje, waarna ze hem een knuffel gaf. "Houn?" klonk er, soort van bezorgd. Alana schudde haar hoofd. "Alles is goed nu, het is misschien echt beter zo." zei ze waarna ze naar het plafond keek. Ja, misschien was het echt beter zo. Ze hief zichzelf helemaal overeind en balde haar vuisten, waarna ze haar armen omhoog deed, tegen haar borstkast aan. "Jup, we gaan dit doen!" zei ze enthousiast. Ja, ze zou gewoon verder gaan. Het was gebeurd, dus dan kon ze zelf ook verder. "Laten we gaan trainen, Duncan!" riep ze naar hem, waarop de Houndoom vrolijk opsprong. De afgelopen tijd had ze dat woord helemaal niet gebruikt, dus dat vond de Shiny Houndoom wel leuk allemaal. Alana grinnikte even, terwijl ze haar trainingspak uit haar tas pakte. Haar gezicht betrok even, ze had precies dit pak aan toen ze Connor ontmoette. Ze beet even op haar lip en voelde de tranen prikken in haar ogen, maar ze schudde met haar hoofd. Een vastberaden blik in haar ogen kwam tevoorschijn, "Hij zal zien wat voor meid hij heeft laten gaan!" zei ze, terwijl ze zich omdraaide, naar Duncan. "En ik heb jou al, ik heb geen andere jongen meer nodig!" zei ze, terwijl ze haar ogen dicht deed en glimlachte. Ze draaide zich weer om en pakte het trainingspak op. Ja, een nieuwe start.

Pff, Alana boog voorover, steunend op haar bovenbenen. Ze hijgde goed uit. Duncan stond hyperactief naast haar. Ja, ze had hardgelopen samen met haar Houndoom, ook om hem in conditie te houden. Duncan die kon nog veel en veel langer, maar zij? Pfoe. Ze kon wel merken dat ze de laatste tijd niks had gedaan aan sport, best jammer eigenlijk. Alana ging weer overeind staan en keek even naar Duncan, die vrolijk rondjes sprong. Alana lachte even zachtjes, wat was het toch ook een gek beest. "Kom, Duncan, dan gaan we weer." zei ze met een glimlach, waarna ze weer op een rustig tempo begon te joggen.

Alana stopte rustig op... Route 10? Ja, volgens haar was het Route 10. Alana ging rustig tegen een boom aanzitten, even uithijgen. Duncan ging ook, licht vermoeid, naast haar liggen. Alana aaide de Houndoom over zijn kopje, waarop hij genietend zijn ogen sloot. Ze giechelde even, de vorige keer dat ze tegen een boom aan ging zitten was toen ze Connor per ongeluk had gezoend. Alana keek naar de blauwe lucht boven haar, Arceus soms miste ze hem wel hoor. Maar, ze zou er niet meer om huilen, ze zou verder gaan met haar leven. Verder gaan met haar pokémon. Ze schrok toen ze plots heel even iets op haar schoot voelde, alsof er een pokémon over haar schoot rende. Ze stond meteen op en keek om haar heen, maar echt iets zag ze niet. Duncan keek loom op, maar legde al gauw zijn kopje weer op zijn poten. "Ik gok dat ik het me dan heb voorgesteld." mompelde ze tegen zichzelf, waarna ze weer tegen de boom aan ging zitten. Hmn, begon ze nu ook al dingen voor te stellen? Raar hoor. Ze sloot haar ogen even, genietend van het zonnetje en van de rust, toen ze weer meende dat er iets over haar schoot rende. Ze keek weer geschokt op, wat gebeurde er toch steeds? Oke, dan zou ze een val open zetten. Ze deed alsof ze weer ging slapen, maar hield haar ogen nog net open. Daardoor kon ze de pokémon vastpakken die over haar schoot wou rennen. Een roze-beige ding spurtelde in haar handen terwijl ze probeerde vrij te komen. Nah-ah. "Hebbes!" zei ze waarna ze de pokémon bekeek. Oh my Arceus! Wat was ze cute! Ze liet de pokémon los, waarna ze meteen een stuk wegsprong, maar wel nieuwsgierig naar Alana keek. Alana pakte haar pokédex, ze wou weten wat voor schatje dit was natuurlijk. "Skitty, the Kitten Pokémon. Skitty has the habit of becoming fascinated by moving objects and chasing them around. This Pokémon is known to chase after its own tail and become dizzy." Skitty dus, eh? Schattig! Alana hief zichzelf weer op, kijkend naar Duncan die ook opstond. "Kom Dun, we gaan weer verder." zei ze met een glimlach, waarna ze begon te rennen.

Na een tijdje stopte Alana weer en keek achter zich. Wacht... was dat nou die Skitty van net? Vast niet. Dat moest vast en zeker een andere Skitty zijn. Alana fronste even en toen de Skitty zag dat ze naar haar keek verstopte ze zich achter een struik. Mhm en dan dacht ze dat Duncan al gek was. Alana rolde met haar ogen, waarna ze weer rustig begon te rennen, af en toe keek ze achter zich, de Skitty volgde haar dus echt... Wat was er dan zo goed aan haar dan? Alana stopte zuchtend en liet zich op een bankje vallen. Duncan sprong naast haar en ging liggen, zoals gewoonlijk. Alana sloot haar ogen rustig, terwijl ze zuchtte. Ze wist niet wat ze precies wou. Ze keek even naar haar arm, waar nu alleen nog maar een grote wond zichtbaar was. Het was een korst geworden en Alana kon de tanden tellen van Erin. Nee, die leek een schatje maar dat was ze niet. Alana keek even opzij, waar de Skitty zich naast de bank had opgerold tot een balletje. Alana die klakte een paar keer met haar tong, waardoor de skitty opkeek. Alana klopte een paar keer op haar schoot en de Skitty keek haar twijfelend aan. Nope, ze bleef liggen. Alana lachte even zachtjes, stiekem... Hm het kon, het kon echt.

Alana stond vastberaden op en Duncan keek haar verbaasd aan, ze zaten net! Alana draaide zich naar de Skitty. De Skitty keek haar net zo verbaasd aan als Duncan, wat was ze van plan? Alana pakte de Pokéball van Bo en liet deze uit haar pokéball. "Deerling~!" klonk het op een vrolijke toon. "Oke Bo, we gaan deze Skitty vangen!" zei ze op een vastberaden toon. De Deerling keek haar enthousiast aan en vervolgens naar de Skitty. "Gebruik Double Kick!" beval ze de snelle Deerling. Deerling rende richting de Skitty en stak haar hoef uit naar de Skitty. Die twee keer vol geraakt werd en naar achteren viel. Die Skitty stond op en keek naar de Deerling, licht verbaasd. Skitty deed een move, waaruit uiteindelijk... Double Kick kwam? Wat in Arceus naam..? Deerling werd vol geraakt en kwam op de grond terecht. Echter stond deze ook weer meteen op, hoe pijnlijk de Deerling dit ook vond. "Gebruik Jump Kick!" Risico zat hier zeker aan, als het mis was deed Bo zichzelf pijn en dat was ook niet echt de bedoeling. Gelukkig raakte Bo de Skitty vol, die even pijnlijk op de grond bleef liggen. Alana keek zelfverzekerd en vastberaden naar het gevecht. De Skitty kwam richting Bo en voordat Alana iets kon zeggen werd Bo de hele tijd geslagen door de Skitty en uiteindelijk naar achteren geworpen door een Tackle. Bo stond moeilijk op en uit het niets begon ze te gloeien. Wacht wat?? Evolutie? Had Deerling überhaupt een evolutie? Het Witte licht verdween weer en er stond een hele andere pokémon voor haar neus? Wat... Alana pakte haar pokédex en richtte deze op de evolutie van haar schattige Deerling, die nu... 1.90 was inclusief hoorns. "Sawsbuck, the Season Pokémon. They migrate according to the seasons. People can tell the season by looking at Sawsbuck's horns." Hm, oke dan. Nu was ze wit, wit rond haar hoeven. Witte hoorns, witte borst. Het zag er wel schattig uit... "Gebruik Double Kick!" beval ze de pokémon, die weer naar voren vloog om Double Kick te gebruiken. De eerste kon de Skitty ontwijken, maar werd vol geraakt door de tweede. "Gebruik nu Sand Attack, gevolgd door een Jump Kick!" dat zou het moeten doen. Door de Sand Attack was de Skitty helemaal afgeleid en kon ze niet meer zien wat Bo ging doen. Bo die sprong omhoog en ging met een redelijk hoge snelheid richting de Skitty. Vol. Geraakt. Bo die sprong weer elegant terug op haar plaats en keek naar de Skitty. Alana zei niks en pakte een lege Pokéball, die ze gooide op de vrouwelijke Skitty. Haar gedachtes waren letterlijk; Ga erin.