Snow white chaos {Raven}

Ook Raven zette het razendsnel op een rennen, waardoor de Zweilous zijn tanden in niets meer dan sneeuw en grond zette. Hij hoorde het beest achter hem gefrustreerd grommen en toen hoe diens zware poten de achtervolging in zette. De Deino rende vrolijk mee, en het was niet helemaal zeker voor welke partij die nou had gekozen, maar hij bleef door zijn kleine, korte pootjes al snel achter. Raven had het niet eens door. Zijn aandacht ging alleen maar naar de grote draak wiens adem hij zowat in zijn nek kon voelen, terwijl hij ondertussen probeerde op te letten dat zijn voeten niet weg gleden over de sneeuw, of hij met zijn gezicht vol tegen een boom op liep. Hij liet zijn aura razendsnel door de omgeving schieten om alle mogelijke hindernissen te ontwijken. De vele bomen doemden als kronkelende blauwe schimmen op in zijn beeld. Shit. Shit. Shit. Waar was Luca.

Raven zag de boom aan het einde van zijn beeld opdoemen, net op het moment dat Lilium hem geschrokken waarschuwde. Hij gromde, pakte Lilium ruw bij haar arm beet - die belandde ten slotte bijna tussen de kaken van de Zweilous - en trok haar mee naar de zijkant. De Zweilous beet opnieuw in niks anders dan lucht en gleed met zijn zware lijf door over de sneeuw. Raven kon horen dat hij tussen de takken belandde van de grote eik, maar het zou niet genoeg zijn om hem tegen te houden. Het maakte het minstens alleen nog maar kwader. "Blijf achter me," siste hij gefrustreerd naar Lilium, geen zin om ook nog eens op haar te moeten letten (hij vergat even dat ze zelf ook een Banette bij zich had van level zoveel), terwijl hij haar achter zich duwde en ondertussen de pokéball van zijn Noivern tevoorschijn haalde. De Zweilous werkte zich wild uit klauwen van de boom en richtte zich toen weer op het tweetal, zijn poten schrapend over de sneeuw. Het wilde zich weer afzetten, maar zo ver kwam hij niet. Luca kwam ineens uit het niets tevoorschijn en sloeg een grote Aura Sphere naar voren, waardoor de Zweilous aan de kant werd geblazen. Vervolgens deed hij hetzelfde naar de Deino, die eigenlijk pas net kwam aanrennen en geschrokken omhoog spartelde toen de aanval voor hem in de grond sloeg.

Hij hoorde hoe Lilium er backup bij haalde, voor het geval dat, maar Raven twijfelde er niet over dat zijn Lucario dit prima zelf aan kon. Hij hield zijn aandacht strak op de aura van de Zweilous gericht, die woedend een uithaal deed. Luca reageerde snel met een Bone Rush. Ondertussen draaide de Deino zich geschrokken om en maakte hij haast om weer weg te rennen. Raven besloot hem niet de kans te geven te ontsnappen en stuurde zwijgend een signaal naar Luca. Die raakte de Zweilous nog één keer met zijn Bone Rush en draaide zich toen snel om om nog een Aura Sphere naar het kleinere ding te gooien. Hij was raak, vol tegen zijn achterkant en de Deino schoot in wilde paniek naar opzij. Het rende zo hard dat hij niet eens meer oplette waar naar toe, waardoor het arme ding vol tegen een boom aanliep. Hier zakte het zielig in elkaar. Raven pakte snel een lege pokéball van zijn riem en gooide die in een grote zwaai naar de Deino toe, voordat het mogelijk weer wakker werd en er alsnog vandoor ging. De ball klapte open en zoog de Pokémon naar binnen, waarna het met een zacht plofje in de sneeuw belandde. Dat was in ieder geval één.

Luca moest zich echter al snel weer op de Zweilous focussen, die woest kwam aanraken en de Lucario bij zijn arm probeerde te grijpen met een bite. Hij sprong weg, laadde opnieuw een Bone Rush tussen zijn voorpoten op het commando van Raven en sloeg opnieuw toe naar één van de koppen. Er waren er twee, dus dat kon niet missen. Dat maakte het alleen ook lastiger. Terwijl de ene kop zich met een pijnlijke kreet terug trok, sloeg de ander toe met een Dragonbreath. Luca kon nog maar net wegspringen, en de aanval sloeg tegen de grond wat de koude sneeuw direct tot water deed smelten. Gefrustreerd, omdat de Lucario iedere keer sneller was dan zijn aanvallen, gooide de Zweilous zich opnieuw naar voren, terwijl beide hoofden een Headbutt vormden. Ze sloegen tegen een boom in, die in tegenstelling tot de Deino, hier geen enkele schade van leken te ondervinden en de boom met wortel en al uit de grond trokken. Raven kon nu begrijpen waarom het beest voor zoveel overlast zorgden. Zelfs met de aanwezigheid van drie volledig geëvolueerde Pokémon was het totaal niet onder de indruk en rende hij rond als een Granbull met rabiës. Het stond er nog net bij te schuimbekken en onbewust vroeg Raven zich af wat Team Rocket het beest had aangedaan dat het zo krankzinnig was. En krankzinnig was gevaarlijk. "Kijk uit!" riep hij fel naar Lilium en haar Pokémon toen de boom met veel geweld naar de grond stortte. Hij hief zijn arm om zich te beschermen tegen opvliegend stuk gesteente, en draaide zich toen snel om om te zien wat de schade was. Luca hield zijn Bone Rush tegen de Zweilous aangedrukt. Het beest duwde zo hard dat hij achteruit schoof over de sneeuw, maar hij wist buiten het bereik van de klappende kaken te blijven. Zijn poten begonnen te trillen van de tegenkracht, dus droeg Raven hem op zijn Bone Rush weer terug te slaan en daar zo snel mogelijk vandaan te springen. De Zweilous sloeg voorover en landde met allebei de koppen in de sneeuw. Raven pakte alvast een lege pokéball gereed, maar had een vermoeden dat het beest nog niet was uitgevochten. Het moest zo onderhand bij zijn limiet zijn, maar het wist vooralsnog overeind te komen en vuurde toen met beide koppen een Dragon Pulse op Luca af. Ontwijken ging niet meer. "Dragon Pulse!" riep de jongen om het te incasseren. Luca bracht snel zijn poten bij elkaar en de krachtige straal sloeg recht op de aanval van de Zweilous in. Het verzwolg het alsof het niets was en liet de Zweilous bij de klap naar achter vliegen. "Aura sphere." De Lucario laadde de bal energie tussen zijn poten en gooide die toen met alle kracht tegen de tweekoppige draak aan, voor die weer de kracht zou vinden om omhoog te komen. Raven volgde al snel met een pokéball. Alsjeblieft blijf zitten zodat hij van dit gezeik af was.

Overigens was de Zweilous een meisje, maar Maaike omschrijft beesten standaard met hij.

De pokéball schudde nog even protesterend heen en weer, maar bleef toen uiteindelijk stil liggen in de sneeuw. Met een goedkeurende uitdrukking viste hij de twee pokéballs van de grond, waarna hij zich naar Lilium omdraaide om te controleren of de boom haar niet verpletterd had. Ze stond er nog, heelhuids blijkbaar, en vroeg wat hij nu met de Deino en Zweilous ging doen. Raven draaide zijn gezicht even zuchtend naar de twee dingen in zijn handen. "Dat weet ik nog niet." Dat wist hij wel. "Maar, ik vind wel iets voor ze, ze zullen in ieder geval niet meer voor last zorgen." Nu was hij nog eens een held ook. Raven hield niet van liegen, maar hij kon moeilijk zeggen dat dit een opdracht was geweest. Zeker Lilium mocht absoluut niet weten dat hij nu in Team Rocket zat. De jongen klikte de twee pokéball aan zijn riem en knikte even dankbaar naar zijn Lucario. Die had ten slotte het grootste gedeelte van de moeite gedaan.

Raven knikte enkel en besloot maar niet verder op haar opmerking in te gaan. Hij wist precies waarom de Zweilous zich zo gedroeg en hij kon ook niet met zekerheid zeggen wat er met het beest zou gebeuren als het weer terug bij Team Rocket was. Misschien werd het zelfs afgemaakt.
'Hoe wist je eigenlijk dat ze hier waren?' sprak Lilium met een lichte verbazing in haar stem. Arceus, dat kind had wel veel vragen zeg. Raven stopte zijn handen in zijn zakken en haalde zijn schouders op. "Anderen hadden het er over, ze hebben een aardige ravage aangericht. Ik heb toen gevraagd waar ze voor het laatst gezien zijn," vertelde hij luchtig. In ieder geval ging het liegen hem wel makkelijk af, maar dat was algemeen bekend. Raven wist altijd precies wat het liegen bij een ander verraadde, dus kon hij dit zelf altijd heel goed onder controle houden.

Lilium merkte op dat het dapper van hem was dat hij ze dan was komen halen. Met andere woorden: ze had niet echt gedacht dat hij zoiets voor anderen zou doen. Raven trok zijn mondhoek op, omdat ze daar niet meer gelijk over kon hebben. Maar, van hem mocht ze voor nu even in die waan blijven. "Ag, Luca kon de work-out wel gebruiken," sprak hij terloops. De Lucario kwam naast hem staan en keek zijn meester even fronsend aan, waarna hij toen maar kort knikte. Dit was nauwelijks een work-out voor hem geweest, maar dat kon zij niet weten. Raven draaide zich om, waarna hij zijn gezicht nog even schuin naar het meisje toe draaide. "Ik ga er van uit dat je zelf ook weer dit woud uit komt?" vroeg hij fronsend. Raven had wel weer genoeg avontuur gehad voor één dag, dus echt zin om een verdwaalde Lilium het woud uit te helpen had hij niet.