{Open} Fly, blondie, fly!

Fay keek bewonderend naar de rivier, de stad stond haast op het water. Waarom dat was wist ze niet, het leek haar eerder wat onhandig, maar grappig was het wel. Er waren wel meer steden, of dorpjes, op water gebouwd, maar die had ze nog nooit gezien. Veel van de wereld had ze niet gezien. Maar de meeste twaalfjarigen waren nog niet op reis met die leeftijd, dat was te gevaarlijk volgens hun ouders. Maar ze had geen ouders meer en een thuis moest ze ook nog vinden. Tot die tijd was reizen de oplossing, samen met Angel en Ray, en soms Lynn. Dat was heel gezellig, reizen met het oudere meisje. Vandaag in Anistar was ze er alleen met de Absol en Luxray, later zouden ze wel weer terug reizen. Ray keek geïnteresseerd rond, de grote kat was nog steeds jong en ook al was de Luxray geëvolueerd, het kinderlijke was er nog steeds. Angel was zoals altijd alleen geïnteresseerd in de veiligheid van haar trainer, de Absol liep kalm naast het meisje en hield Ray half in de gaten. De Luxray had net gekeken naar het prachtige kristal wat het pronkstuk van de stad was, maar de kat had zijn interesse alweer verloren en liep nu nieuwsgierig snuffelend door. Fay keek om zich heen, er waren niet zo veel mensen, vreemd... Ray maakte opeens een enthousiast geluid en sprintte naar voren, Angel daarin tegen ging beschermend bij haar trainer staan. Verbaast keek het meisje naar het gigantische, blauwe beest waar de Luxray op af was gerend. De Absol keek even van Ray naar haar trainer en slaakte een zucht, ze wist al waar dit heen ging. Nieuwsgierig liep Fay op de blauwe pokémon af, had ie nou een meisje in zijn bek? Met haar 1.55 zou ze niet veel kunnen uithalen, maar het was toch wel duidelijk dat de trainer hulp nodig had. Tenzij ze andere pokémons bij de hand had, Ray was niet zo sterk en Angel was wel sterker met haar mega evolutie, maar echt sterk was anders. "Ehm.. heb je misschien hulp nodig?" Vroeg Fay verlegen terwijl ze naast Ray ging staan die nieuwsgierig omhoog keek, die pokémon was écht heel groot. Angel ging alleen nukkig naast haar trainer zitten en maakte zich bereid een Perish Song te zingen als de Feraligatr het zou wagen het meisje wat aan te doen, of in elk geval een poging daartoe deed.

Fay zette een stapje terug toen de trainster zich uit haar jasje liet glijden, hopelijk zou de pokémon het ding niet kapot maken. Een jasje kon heel handig zijn, vooral als het koud was, maar aan de andere kant, het meisje zou vast wel genoeg geld hebben om een nieuwe te kopen. Fay keek even kort naar haar eigen kleren, ze waren wel mooi schoon en zo, maar misschien wel een keer aan vervanging toe. Ray was nog steeds onder de indruk van de Feraligatr, de Luxray keek ontzet omhoog en probeerde zichzelf met de krokodil te vergelijken. Hij wist zeker dat het reptiel zeker een hele meter groter was dan hijzelf. Angel gromde waarschuwend naar de kat, ze vond het duidelijk maar niks dat hij zo dichtbij de krachtige pokémon kwam. Fay keek naar de trainer die een pokémon van de grond pakte, die was haar niet eens opgevallen met de blauwe er naast. Je moest wel naar de gigantische pokémon kijken, en daarbij miste je makkelijk de.. misschien moest ze eens pokémons uit haar hoofd gaan leren, ze had geen idee wat het schattige, bruine ding was.
"Ik vind het niet erg hoor," antwoordde Fay zachtjes, ze stak haar handen in een kommetje uit om de kleine pokémon vast te houden. Angel kwam ook naar voren, de normale, koude, wakende blik in haar ogen was weg, vervangen door een liefkozende, warme ogen, voor zover dat kon in de ijsblauwe ogen van de Absol. Angel had altijd wel een zwak gehad voor kleine, jonge pokémons, dat was duidelijk. De sneeuwwitte Absol keek naar de kleine, hamsterachtige pokémon, Angel had een sterk moeder instinct, Ray was er ook slachtoffer van geworden als Shinx. Een moment vroeg Fay zich af of de Absol misschien zelf ooit moeder was geweest, ze wist niet hoe oud de pokémon was. "Heb je problemen met je eh.. pokémon?" Nieuwsgierig richtte het meisje haar aandacht weer op de blauwe pokémon, ze wist niet wat het was, dus ze bestempelde het maar net als alle andere pokémons: als pokémon.

Angel keek naar de kleine, shiny Dedenne. Het wezentje stak zijn voorpootje uit en de Absol kwam voorzichtig nog wat dichterbij. Met een kleine glimlach bewoog Fay de pokémon in haar handen wat meer naar de Absol toe, zodat die de neus van Angel aan zou kunnen raken. Het was een schattig beestje, die Dedenne, en jong, wat Angel dan weer leuk vond. Ray was niet met de baby bezig, wat was daar leuk aan? De Feraligatr was veel indrukwekkender. De Luxray ging naast het blonde meisje staan, een beetje geïmponeerd door de blauwe pokémon. De krokodil leek niet echt mee te werken met haar trainer. Wat vragend keek de grote kat het meisje aan, was dit de bedoeling? De Feraligatr leek haar trainer te willen pesten en hield de jas hoger. Ray liep wat naar voren en ging op zijn achterpoten staan om een poging te doen de jas uit de bek van de Feraligatr te slaan. Fay keek op, was dit niet gevaarlijk voor de Luxray? De Feraligatr was waarschijnlijk veel sterker dan de kat, en groter. "Heb je geen andere pokémons die je kunnen helpen?" Vroeg het meisje aan de trainster. Als ze een compleet geëvolueerde starter had, het was toch een starter?, moest ze toch ook meer pokémons hebben? Anders was het wel lastig, als je enige pokémon niet luisterde, of eh.. de kleine hamster leek niet echt sterk genoeg om de krokodil aan te kunnen. Angel had haar aandacht bij de Dedenne, maar keek nu ook om naar de Feraligatr, anders kon zij nog Perish Song gebruiken.. maar dat ging ook ten koste van Ray en Ruddles gaan.

Ray deinsde wat terug toen de grote pokémon gromde, hij was er van bewust dat de Feraligatr veel sterker was dan hij. Zelfs met zijn typevoordeel zou hij het waarschijnlijk niet redden. Fay keek van haar, wat, veiligere plek nerveus toe, ze kon de Luxray niet helpen. Ze was zelf te zwak om iets te kunnen uitrichten en had bovendien de kleine pokémon van de trainster nog vast. Angel kwam wel naar voren, de Absol was ook niet bijzonder sterk, maar ze zou haar vrienden beschermen. Ze had er niet heel veel. Toen de Feraligatr met haar staart naar de grote kat sloeg en de jas liet vallen knetterde de elektriciteit gevaarlijk rondom Ray. Hij was niet van plan de krokodil aan te vallen, dat was waarschijnlijk het domste wat hij kon doen, maar als hij werd geraakt zou de Feraligatr er niet zonder schok vanaf komen. Fay keek van Ruddles naar de trainer van de pokémon en hield zich stil, het was een beetje een gespannen situatie en ze wilde het meisje niet nerveus maken. Angel stond tussen haar eigen trainer, Ray en de Feraligatr in, niet helemaal zeker over wat ze moest doen. Afwachten leek dan de beste.

Ray besloot dat het misschien toch slimmer was zich achter Angel te verstoppen en bleef daar nerveus staan kijken naar de gigantische krokodil. Angel was alleen gespannen gaan zitten, niet gewend aan zo'n dreiging. Gelukkig werd de Feraligatr snel terug geroepen waardoor de Absol zichzelf toestond zich te ontspannen. Fay, nog steeds met Ruddles in haar handen, kreeg een sorry. Ook werd er een nieuwe pokémon tevoorschijn gehaald, een mooie vosachtige met heel veel staarten. "Maar daar kun jij toch niks aan doen?" Vroeg Fay toen de trainster een korte uitleg gaf over de blauwe pokémon. "O, en hier is je eh.." Het meisje keek naar de kleine, donkere pokémon in haar handen, ze had nog steeds geen idee wat het was en de zin om haar pokédex te pakken was er ook niet. "Hij hete Ruddles?" Vroeg ze er achteraan terwijl ze haar handen uitstak zodat de pokémon weer naar zijn trainer kon, hopend dat ze de naam goed had opgevangen. Ray kwam intussen nieuwsgierig dichterbij de Ninetales, deze leek niet zo wild als die grote waterpokémon. Angel draaide zich in plaats van nieuwsgierig te zijn om en ging naast haar trainster zitten, sociaal was ze nooit geweest. Wel keek de witte pokémon naar boven, naar de baby Dedenne, haar zwakke punt op het moment. Fay wierp even een blik op de Absol en wachtte tot het blonde meisje haar pokémon weer zou overnemen, ze was immers geen pokémondief.

Fay keek even naar Angel, een trainer moest inderdaad zijn pokémon onder controle houden.. maar Angel hield haar, en Ray, eerder onder controle dan zij de pokémon. De Absol was wijzer en zo, maar maakte dat haar dan geen trainer? Het was allemaal wat te ingewikkeld om te beseffen voor de twaalfjarige. "Dedenne," herhaalde Fay wat langzamer met haar blik op de kleine pokémon, nou ja, weer wat geleerd vandaag. De trainster vertelde dat hij niet dezelfde kleuren had als een normale Dedenne. "Dus hij is zo een.." het meisje sloot even haar ogen om zich te herinneren hoe zulke gekleurde pokémons precies hete. "Shiny?" Maakte Fay haar vraag af. Ze had wel eens een shiny gezien, in het jaar dat ze al aan het reizen was. 't was een Absol geweest, Angel had een paar van haar soortgenoten ontdekt, waarschijnlijk een paar en hun kinderen, en een van die was rood! Of eigenlijk rood met wit, in plaats van blauwachtig met wit. Daarna was ze er ook achtergekomen dat normale Absols rode ogen hadden, in plaats van de ijzig blauwe zoals Angel. Maar de shiny Absol had ook blauwe ogen gehad, ergens toch wel vreemd..
En de Dedenne hete Ruddles, dat had ze in elk geval wel goed. "Ik ben Fay," besloot het meisje zichzelf voor te stellen. "En dat zijn Angel en Ray," ging Fay verder met een gebaar naar haar pokémon. Angel zat doodkalm op de grond, haar blik soms op Ruddles, maar Ray maakte van het moment gebruik om naar voren te komen. Nu die enge Feraligatr weg was kon hij zichzelf bekend maken! Vrolijk ging hij voor de onbekende trainster staan en wachtte, met een veel te vrolijke blik voor zijn intimidate ability, op een beweging. Misschien een aai of gewoon een vriendelijk woord. Fay stond wat meer achter, maar hoopte dat Ray geen probleem zou veroorzaken, niet na de krokodil.