Fishing ~

Daar zat hij dan, alleen met zijn hengel. Het was absoluut geen bezigheid waarvan je snel van zou zeggen dat Aiden ervan genoot, maar hij kon toch wel zeggen dat de rust hem plezierde. Daarom zat hij vandaag, met Amore op zijn schoot, langs het water. De hengel dobberde maar wat en de Pikachu gaapte af en toe, nieuwsgierig naar wat ze vangen zouden. Aiden wist niet eens zeker of hij er wel iets aan zou hebben en of hij ooit behoefte zou hebben aan een Pokémon die hij op deze manier kon vangen. Immers had hij die Totodile ook nog. Toch bleef hij rustig zitten want tutu wilde vissen. Op het moment dat hij stemmen hoorde keek hij even om, klaar zijnde om mensen weg te sissen, maar gelukkig ging het gezin al snel genoeg weer weg. Goed zo. Vandaag had hij even geen zin in luid gedoe.
En toen begon de hengel te bewegen.

De hengel bewoog harder dan hij verwacht had en Aiden fronste. Hij greep het ding beet uit de houder en schrok van de immense kracht die afkomstig was van de Pokémon die aan de lijn te vinden was. Hij stond op en zette zijn voeten strak op de grond, wetende dat dit een krachtige Pokémon moest zijn die hij het liefste niet zomaar liet gaan. Hij zette zich schrap, maar baten mocht het niet. Weigerend om los te laten werd de roodharige jongeman over de rand heen getrokken en al gauw genoeg onder water gesleurd. “Tyrion, Mega-” riep hij en hij wist nog net op de steen te duwen toen hij kopje onder ging. Dat de Charizard, welke in de lucht rond aan het vliegen was geweest met Khaleesi, begon met veranderen kreeg Aiden niet eens meer mee. Hij kon alleen maar hopen dat hij op tijd was geweest.
Het water stroomde zijn mond in omdat hij deze niet op tijd had weten te sluiten. Toch hield de jongen de lijn vast, terwijl hij zich steeds dieper onder water getrokken voelde worden tot de Pokémon tot stilstand kwam. Dit was het moment waarop paniek zijn lichaam vulde. Voor zijn neus, terwijl het laatste beetje zuurstof uit zijn longen weg sijpelde, was een gigantische Tentacruel te vinden. De Tentacruel wikkelde één van zijn tentakels om de trainer heen en Aiden opende zijn mond in paniek, om water in zijn mond te laten komen. Hij wist dat als hij zich hier niet snel uit zou werken, het nog wel eens heel gevaarlijk kon worden.
In zijn hoofd schold hij alles uit, maar gelukkig kwam zijn redder snel genoeg. Een Dragon Rage deed de Tentacruel loslaten en Aiden werd bij zijn middel vast gegrepen en omhoog gesleurd, waarna hij het water uit getild werd en naar adem kon happen. Toch had hij zijn hengel nog altijd stevig in zijn armen, waardoor de Tentacruel ook langzaam weer boven kwam. Een Bubble Beam van de Pokémon was genoeg om Tyrion zijn trainer weer het water in te laten vallen. Aiden hapte naar adem toen hij weer kopje onder ging, maar wist zich snel genoeg weer naar het oppervlakte te werken en keek naar Tyrion. Al was Amore in het voordeel, zou een elektrische aanval niet slim zijn als hij er zelf in lag. Maar, hij had allang besloten. Hij wilde dit monster hebben.
“Tyrion, Dragon Claw!” riep Aiden daarom uit. De Charizard gromde in eerste instantie even, in de war zijnde omdat Aiden nog altijd in het water lag met de hengel, maar luisterde al gauw genoeg naar de jongen. met een Dragon Claw sloeg hij de haak los en de Tentacruel onder water. Aiden gooide de hengel op de kant en greep wat van de planken beet, om zichzelf langzaam het water uit te tillen. “Dragon Rage!” riep hij uit, terwijl hij zich uitgeput op de kant neerzette en diep adem haalde, terwijl het water uit zijn haar en kleding droop. Hij gromde zacht en keek naar zijn Pikachu, welke wat verbijsterd aan de zijkant zat. Ze was duidelijk van plan Aiden niet in dit humeur te storen, dat was gevaarlijk. De drakenaanval schoot op volle kracht het water in en op dit moment leek de Tentacruel het zat te zijn. Het gigantische monster kwam naar boven dobberen en keek omhoog naar de Charizard. Een Sludge Wave raakte Tyrion en de Charizard gromde luid, maar Aiden wist dat zijn aanvalsset niet veel aan zou richten bij de Tentacruel. Daarom pakte hij een Pokéball van de stoel af - allang blij dat hij deze niet aan zijn riem had gehad toen hij het water in gesleurd werd - en gooide deze richting Tyrion. “Samenwerken, Tyrion!” riep hij uit. Een Mawile kwam uit haar ball en landde op Tyrion’s rug, waarna Aiden de ball weer ving en naast zich op de grond legde. De Mawile keek even twijfelend om zich heen, maar had niet al te veel tijd om zich te oriënteren.
“Tyrion, omhoog!” riep Aiden uit toen de Tentacruel een Bubble Beam richting de Charizard gooide. De Charizard schoot omhoog, waardoor de Mawile zich aan hem vast moest klampen. “Arya, Charge Beam!” riep Aiden uit, toen hij zag hoe de Tentacruel weer onder water wilde verdwijnen. De Mawile leunde naar beneden en liet haar bek richting het water zakken, waarna een gigantische lading elektriciteit richting het water schoot. “Amore, Thunder,” zei hij. De Pikachu zette zich aan de waterkant en ook haar elektriciteit schoot richting het water, waarna gebrul hoorbaar was en de Tentacruel al gauw weer verwilderd boven kwam. Hij had nu al enkele aanvallen van Tyrion en twee elektrische aanvallen te verduren gehad. Aiden was benieuwd hoe lang hij het nog vol zou houden. Maar, voor nu leek het erop dat adrenaline de Tentacruel vulde, want hij schoot dit keer een Screech naar boven. “Arya, eraf en Fairy Wind!” riep Aiden. De Mawile sprong van de rug van de Charizard en begon rond te tollen, een gigantische wind creërend die ervoor zorgde dat golven in het water ontstonden en de Tentacruel zijn ogen even sloot. Erg effectief was de aanval niet, maar het blokkeerde de Screech. “Tyrion, vangen,” zei hij nog. De Charizard schoot weer naar beneden en vloog recht onder de Mawile door, waardoor deze op zijn rug landde. “Tyrion, Dragon Rage. Arya, Charge Beam,” commandeerde Aiden het tweetal. De twee schoten stralen af die om elkaar heen draaiden en beiden volop de Tentacruel raakten, waarna Aiden onmiddellijk naar zijn Pokéball greep. Het was zijn enige ball en Aiden zou het gebruiken voor dit monster. Na aangevallen te zijn door Tyrion, Arya en Amore zou die toch wel genoeg energie verloren moeten zijn…? Aiden snoof even geïrriteerd, maar gooide de ball toch. Het ketste tegen één van de rode orbs op zijn kop en de Pokémon werd opgezogen in de ball, welke in het water verdween. Aiden klemde zijn kaken op elkaar. Zou de Pokémon niet meer tevoorschijn komen, mocht hij die ball dus ook nog eens gaan halen…

Belletjes kwamen uit het water zodra de ball de gigantische kwal opgezogen had. Maar, er gebeurde verder niets meer. Aiden zette zijn nagels in de palm van zijn hand en wachtte af. Het kon immers elk moment gebeuren, de Tentacruel kon op elk gewenst moment weer uit de Pokéball komen. Aiden zou zijn ball dan kwijt zijn en had geen mogelijkheid meer om de Tentacruel te vangen. Immers kwam een Pokéball normaal gezien inderdaad terug of was het niet lastig om hem op te halen, maar een lege Pokéball uit het water halen…? Misschien, maar niet als er een boze Tentacruel naast te vinden was. Daarom wachtte Aiden. Hij bleef wachten, telde in zijn hoofd tot dertig, maar zodra hij dat had bereikt wist hij het zeker. De Tentacruel was gevangen.
Met een zucht trok hij zijn shirt uit. Immers plakte dat ding door het water gigantisch aan hem vast en was het alles behalve comfortabel. Hierna pakte hij zijn ball op en klikte hij het terug aan zijn riem, welke op de stoel lag waar hij eerder op had gezeten. Hij keek even omhoog naar Tyrion en Arya, maar wist dat het geen wijze beslissing was om het tweetal nu al terug te laten keren. Wacht… Tweetal? Aiden keek wat verbaasd om zich heen, maar zag uiteindelijk Khaleesi verderop liggen, haar zwarte lichaam glimmend in het licht van de zon. Het was jammer. Aiden vond de Charizard leuk, maar nooit had hij er zo’n sterke band mee opgebouwd als met de rest. Tyrion, Arya en Amore schoten hem direct te hulp, maar Khaleesi ging er maar vanuit dat de rest hem wel helpen kon, dat het allemaal wel goed zou komen. Hij zuchtte even. Gelukkig klikte ze goed met Tyrion, dan kon hij haar daar nog mee plezieren.
Aiden richtte zijn blik weer op het water en klemde zijn kaken op elkaar. Heilige Arceus, waarom had hij Ronan ooit geboxt? Aiden zuchtte een keer, maar zette zich uiteindelijk weer aan de rand. Een rilling schoot over zijn lichaam terwijl hij de kou alweer voelde, maar hij moest en zou die Pokéball terug krijgen. Daarom besloot hij weer enkele passen naar achteren te zetten, voor hij met snelle passen richting de rand rende en zich daar afzette. Met de snelheid en een nette duik wist hij al snel redelijk diep te komen, voor hij zijn ogen opende en om zich heen keek, zoekende naar een teken van iets roods… Langzaam maar zeker begon hij zich immers steeds meer te realiseren dat er een kans was dat hij die Pokéball verloren was, dat hij de Tentacruel had opgesloten en hem niet meer eruit kon laten. Het zou zielig zijn, want niemand die op de bodem van de zee zou zoeken naar een monster als deze.
En toen zag hij het. Een tintje rood, in de hoek van zijn oog. Aiden draaide zijn lichaam er onmiddellijk heen. Yes, gevonden! Hij zette zijn armen naar voren en spreidde ze om vooruit te schieten, zwom richting de ball en wist hem uiteindelijk in zijn handen te klemmen, net voor hij het gebrek aan zuurstof te erg begon te voelen. Hij keek naar boven, wetende dat het te ver was om zelf snel te redden. Dan was er maar één manier waarop hij het redden kon. Hij hield de Pokéball naar beneden en drukte op de knop, waardoor de ball zichzelf opende. De rode straal die eruit kwam creëerde een gigantische Tentacruel, welke langzaam omhoog keek. Het duurde niet lang voor de Pokémon begreep waar zijn trainer op uit was en het wezen keek naar beneden, om een Bubble Beam af te vuren en zichzelf omhoog te lanceren.

Uit het koude water gekomen hapte Aiden naar adem en bleef hij even hijgend op de blauwe kop van zijn nieuwe aanwinst zitten. Hij gleed even met zijn hand over de blauwe huid van het beest, maar stond op toen deze hem naar de kant bracht en wat verder omhoog kwam vanuit het water. Met een kalme pas wist Aiden zich op de kant te zetten en pakte hij zijn spullen, om van het smalle bruggetje naar de echte rand te lopen. Tyrion en Arya volgden hem vanuit de lucht, Amore wandelde aan zijn zijde en de nieuwe Tentacruel bleef aan zijn zijde zwemmen, geen geluid creërend behalve de zachte golven die zijn bewegingen creëerden.
Tyrion zakte naar de grond en zette zich tegen zijn trainer aan, waardoor Aiden van zijn warmte kon drogen. De Pokémon veranderde terug van zijn mega naar zijn normale vorm en draaide zijn staart om zijn trainer heen, de vlam voor hem houdend.
Ondertussen had Aiden zijn blik gericht op de Tentacruel, welke hem geïnteresseerd aankeek. Aiden keek in complete stilte terug, iets wat zeker tien minuten duurde, genietend van de warmte die Tyrion hem bood. Nee, hij had nooit gedacht een monster als dit in het water te vangen en wist niet eens of het iets was wat binnen het team zou passen, maar voor nu vond hij hem zeker interessant. Immers waren Tentacruels wel de monsters van de zee, de gevaarlijke wezens waar je voor uit moest kijken. Als hij Tyrion niet had gehad, had hij immers niet geweten hoe hij geëindigd zou zijn. Hij klopte daarom even dankbaar op de huid van zijn trouwe Charizard. “Je vloog zo het water in,” merkte Aiden rustig op. “Al de tweede keer. Je kent echt geen angst meer, hmn?” klonk er vervolgens rustig en de Charizard keek op hem neer. De oude, krachtige Charizard. Met zijn begripvolle, kalme blik. Tyrion was zoals Khaleesi nooit worden zou. Tyrion begreep de wereld, waardeerde wat hij had en eiste niet meer. Khaleesi was altijd op zoek naar nieuw, bleef niet stil staan bij haar huidige bezit. En misschien was dat waarom Aiden een betere band had met Tyrion. Hij kon hem namelijk ook enorm goed waarderen. En het gedeelte dat de Pokémon geen angst kende… Het zorgde voor een gevechtsstijl die bij Aiden paste. Overmoedig.
Zijn blik gleed weer naar de Tentacruel en een lichte glimlach sierde zijn gezicht. “Petyr,” zei hij. “Welkom in het team.” Petyr. Hij was benieuwd hoe hij het zou doen…