Fishing. [OPEN]

Met een grijns keek Shark naar de badge die hij deze week nog had gewonnen. Zijn Dragonair en Charmeleon hadden echt enorm goed hun best gedaan en dat was dan ook de reden waarom ze gewonnen hadden. Zonder zijn twee Pokémon had hij het echt niet gehaald. Het was wel goed dat hij zo hard getraind had, want Viola was niet makkelijk geweest om te verslaan. Oké, het gevecht tussen Dragona en Surskit was snel afgelopen dankzij Dragona’s Thunderbolt’s, maar het gevecht tussen Inferno en Vivillon had naar zijn idee te lang aangeslepen. Hij begreep dat het gymleaders waren en dat er dus wel een challenge aan vasthing als je hun uitdaagde, hij had alleen niet verwacht dat het ondanks de sterke fire types moves zo lang zou duren eer dat Vivillon neer zou gaan. Hij had die avond opgezocht wat de Vivillon allemaal kon en had via een site gevonden dat hij op een bepaalde niveau Powder leerde waarmee hij fire attacks kon afstraffen door de gebruiker te bezeren. Hij had ook gemerkt dat het een aanval was dat Vivillon al geleerd moest hebben als ze het niveau was van Viola’s Vivillon. Waarom had Viola die aanval niet tegen hem gebruikt? Vervolgens dacht hij bij zijn eigen dat het misschien kwam omdat Vivillon dat enkel leerde als een move dat hij niet via het omhooggaan van levels leerde of zo. Hij stond er verder ook niet bij stil. Feit was immers dat hij zijn badge had gehaald en dat hij nu kon uitkijken naar de volgende gym. En dat was ook precies waarom hij een hengel was gaan halen bij een shop, maar eerst wilde hij nog even langs het café gaan waar zijn moeder werkte. Hij was immers toch in de buurt en bovendien had hij haar beloofd om het te vertellen hoe zijn gevecht was gegaan.

Shark werd door een werknemer doorverwezen naar een kamer achterin het café. Zijn moeder was immers pauze aan het nemen omdat ze de afgelopen dagen zo veel uren had doorgewerkt waardoor haar letterlijk gedwongen was geweest om een pauze te nemen. Ze had beloofd dat ze maar een half uurtje weg zou zijn. Toen Shark de kamer binnenkwam was ze met dezelfde man aan het praten als waar ze Shark een paar dagen geleden over had geïnformeerd. Shark was inmiddels te weten gekomen – via social media natuurlijk – dat de man Steven noemde en hij alleenstaande was. Hij had – voor zover Shark had kunnen zien op zijn profiel – geen kinderen waardoor Shark niet hoefde te dealen met vervelende halfbroers of halfzusters als ze ooit een koppel zouden worden. En als hij wel een zoon of een dochter bleek te hebben dan zou Shark gewoon zorgen dat hij zo ver mogelijk uit hun buurt kon blijven. Zijn moeder keek blij verrast over haar schouder naar hem toen hij binnenkwam, sprong op en vroeg direct hoe het was gegaan. Toen hij de badge liet zien liet ze een uitgelaten kreet horen en omhelsde ze hem. Grijnzend sloeg Shark even zijn arm om haar heen en drukte een kus op de zijkant van haar hoofd. Dankzij zijn grootte torende hij boven haar uit en moest ze op de tippen van haar tenen staan om hem goed te knuffelen. Ze begon over hoe fantastisch ze het wel niet vond dat hij op reis was en of hij niet nog even wilde blijven. Shark waarschuwde haar dat de volgende keer dat ze elkaar weer zouden zien waarschijnlijk nog wel even op zich zou laten wachten omdat hij druk bezig zou zijn met voorbereidingen voor de tweede gym.

Na gekletst te hebben – en er achter gekomen te zijn dat hij die Steven steeds meer en meer begon te mogen – had Shark zich omgedraaid en was naar buiten gegaan. Het werd tegen het einde van de middag en hij wilde toch echt wel graag zijn Pokémon gevangen hebben voor het avondeten. Hij had gekozen om in een leuke zaak te gaan eten ergens in Lumiose City, maar dan moest hij er wel voor zorgen dat hij er nog voor die verdomde avondklok buiten was. Zijn moeder begreep het gelukkig wel en na haar geknuffeld te hebben en Steven de hand gedrukt te hebben was hij dan uiteindelijk toch vertrokken. Hij liet Dragona uit haar Poké Ball. ‘We gaan vissen,’ sprak hij terwijl hij de vishengel tevoorschijn halen. Thank Arcues kon hij het ding verkleinen en in zijn rugzak steken. En anders zou hij het straks wel aan zijn moeder geven zodat ze het mee naar huis kon nemen en het daar ergens achter kon laten. Hij dacht toch niet dat hij het na het vangen van de water type nog nodig zou hebben. Ook had hij met zichzelf afgesproken dat hij geen specifieke eisen ging hebben wat Pokémon betrof. Je kon van elke water type wel iets moois maken. Hij had niet echt een water type waar hij een hekel aan had, hoewel hij de water types van Kanto en Johto echt wel mooi vond. Maar die van Sinnoh en de rest van de regio’s ook wel, dus dat zat wel goed. De jongen liep op het water af en dacht na over de beste plaats waar hij kon gaan vissen. Zijn ogen gleden naar een eenzaam plaatsje onderaan waar je best wel op je gemak kon gaan zitten en waar in elk geval geen irritante kinderen rondrenden. Want die had je zeker hier. Shark probeerde zich af te sluiten van het geluid van een huilende baby terwijl hij ging zitten en zijn Dragonair hem volgde. Hij legde zijn hengel zorgvuldig neer en begon hem uit het beschermende ding te halen. Hij had geen idee hoe hij het kon noemen, maar het was dus een soort van plastieken buisje waar hij het in had kunnen steken en het op die manier had kunnen verkleinen. Laat maar. In elk geval had hij zijn hengel nu naar zijn volledige grootte gezet, deed hij er een dobber van een Dragonair aan die hij had gekocht – en welke Dragona accepteerde met een goedkeurend geluid – en gooide vervolgens de hengel in het water. Zo. En nu wachten.

Shark was een tijdje naar het water aan het staren toen hij naar zijn lijn keek. Deze ging plotseling naar onderen en Shark kon nog maar net zijn hengel op tijd vastgrijpen of deze was ook in het water meegesleurd. Snel haalde hij de lijn naar zich, maar de Pokémon die er aan trok was veel te sterk en Shark moest opstaan om hem er uit te halen. Met een harde ruk trok hij aan zijn hengel waardoor hij de Pokémon eindelijk mee voelde geven. De lijn van zijn hengel kwam eerst uit het water, zijn dobber volgde en… een Azumarill. Shark fronste even en dacht na over de mogelijkheden, maar schudde daarna zijn hoofd. Nee. Hij accepteerde elke water-Pokémon, maar niet deze. Hij kon zich indenken dat anderen Azumarill misschien wilden hebben als hun Pokémon, maar hij niet. Hij zocht een andere water type. Welke wist hij niet precies, maar hij wilde geen Azumarill hebben. Azumarill liet de dobber los en keek hem uitdagend aan. Ze gebruikte eerst een Water Gun op hem, maar Dragona was daar al om de klap op te vangen en gebruikte zonder aanwijzingen van Shark haar Thunderbolt op de Azumarill. De Pokémon schudde haar kopje even en keek hun daarna kwaad aan. Na nog één Water Gun te hebben verspild aan hun – die overigens miste omdat Dragona wegdook en Shark bukte – sprong ze terug het water in. Het was net alsof ze wist dat Shark haar niet in haar team wilde hebben. ‘Verder zoeken dan maar?’ vroeg hij zuchtend aan Dragona. Deze gaf een knikje en Shark ging weer zitten in het gras. Na even zijn dobber te hebben gecontroleerd gooide hij deze weer terug in het water en zag hoe zijn lijn langzaam weer het water in gleed. Hij zette de hengel tussen hun in en wachtte weer op een Pokémon, maar hield deze keer zijn hand stevig op de hengel zodat deze niet mee naar beneden zou gaan.

Het duurde niet lang voordat de hengel voor een tweede keer naar beneden ging, maar deze keer was Shark voorbereid en hield hij de hengel stevig tegen terwijl zijn Dragonair zich al in de lucht op richtte om de Pokémon aan te vallen. De Pokémon van nu was minder zwaar dan daarnet en met een snelle beweging haalde Shark hem uit het water. Het bleek een Goldeen te zijn… niet echt wat hij zocht. Hij had zichzelf beloofd om niet kieskeurig te zijn, maar een Azumarill en een Goldeen vielen gewoon al direct voor hem af. Hij was normaal gezien qua water types niet kieskeurig, maar deze Pokémon waren gewoon niet de Pokémon die hij in zijn team wilde hebben. Dragona dacht daar schijnbaar hetzelfde over, want ze snoof afkeurend toen ze zag wat er aan de haak beet. Ze hield haar staart al klaar om hem weg te slaan als Shark het teken zou geven. Dat ging echter nog niet zo makkelijk, want de Goldeen liet niet los. Dan moesten ze het maar op een andere aanpak doen. Shark liet de hengel rustig zakken op de grond alsof hij had besloten om de Goldeen toch te vangen en de Pokémon liet gewillig los. Dragona schoot naar voren, gebruikte een Thunderbolt om de Goldeen hopelijk te verlammen en sloeg de Pokémon daarna weg met haar staart. Een beetje bruut misschien, maar daar stond Shark wel om bekend. De water types uit Hoenn of Sinnoh klonken hem nu ook wel aangenaam en met een zucht liet hij zich op het gras zakken. ‘Derde keer goede keer?’ vroeg hij aan Dragona. Deze sloeg verveeld met haar staart ten teken dat hij zijn hengel gewoon in het water mocht gooien en met een zucht gooide Shark zijn hengel weer terug in het water, hopend dat hij deze keer niet kieskeurig hoefde te zijn.

Derde keer goede keer dan maar? Met een niet echt hoopvolle blik keek Shark toe hoe zijn hengel na een poosje weer naar beneden ging. Aan de lichte manier van trekken kon hij zien dat het om een minder zwaardere Pokémon ging dan de Azumarill en de Goldeen die hij daarnet aan de lijn had gehad. Dat wilde zeggen dat het een eerste evolutie moest zijn, want de meeste water-Pokémon wogen wel zwaar als ze op hun laatste evolutie waren. Shark onderdrukte een zucht terwijl hij niet erg enthousiast de hengel uit het water haalde. Met een lichtelijk geïrriteerde blik keek hij naar de Surskit die zich voor zijn neus bevond. Echt waar? Moest hij het met dit ding stellen? Dit was de Pokémon die Viola had gebruikt tijdens hun battle en het had Shark niet echt een sterke Pokémon geleken, zelfs al zou hij het levelen en het goede TM’s geven. Nee, deze Pokémon wilde hij zeker niet in zijn team hebben. Hij gaf dus maar een loom knikje naar zijn Dragonair die al klaar stond om de Pokémon weer het water in te jagen. Met een zwaai haalde Shark de Pokémon volledig op het land, maar het was niet eens nodig voor Dragona om aan te vallen. De Pokémon leek al zo bang te zijn van diegenen die voor hem stonden dat hij snel terug het water in sprong. Als Shark hem al had willen vangen dan had hij pech gehad. ‘We kunnen in Ambrette Town gaan proberen?’ vroeg hij aan zijn Pokémon. Deze keek hem aan alsof hij geen zin had om heel dat eind te reizen en Shark liet zich met een zucht weer op de grond vallen. Hij spande zijn spieren aan terwijl hij geërgerd zijn hengel weer in het water gooide. En maar weer wachten...

Shark wierp een zijdelingse blik op zijn Dragonair toen de hengel weer begon te bewegen. Het was wéér een zware Pokémon, dus Shark vermoedde dat de Pokémon die hij wilde hebben er niet aanzat. Hij had zichzelf beloofd dat hij niet kieskeurig ging zijn, maar hij ging er ook niet over liegen dat de evolutielijn van Azurill, Surskit en Goldeen niet op zijn verlanglijstje stonden. Eigenlijk wist hij wel wat hij zocht. Hij zocht een Poliwag of één van de Pokémon die hij op de lijst had gezien die hij in Ambrette Town zou kunnen vangen. Hij zweerde dat als hij nog een paar keer zou proberen en hij zou geen fatsoenlijke Pokémon vangen dat hij naar Ambrette Town zou gaan om daar te proberen. Maar dan zou je weer zien dat hij een Tentacool aan de haak kreeg of iets in die trant. Hij had dan ook nooit geluk, hè? Nee, dat had hij niet. Met een snelle beweging haalde Shark zijn hengel naar boven en zag hij dat het weer een Azumarill was. Dezelfde als daarnet? ‘Ik wil je niet in mijn team hebben,’ snauwde Shark de Pokémon toe. ‘Hoe vaak moet ik het nog herhalen?’ De Pokémon leek ook niet blij te zijn om hem te zien en gebruikte Water Gun op hem. De Water Gun kwam recht in zijn gezicht terecht en Dragona sprong naar voren. Ze zwaaide met haar lichaam en haar staart raakte de Azumarill zodat deze haar evenwicht verloor en in het water viel. ‘Misschien moeten we je binnenkort Iron Tail leren,’ grapte hij en Dragona keek hem aan alsof dat eigenlijk nog niet eens zo’n slecht idee was. Opnieuw zuchtend ging Shark weer aan de kade zitten, zwaaide zijn hengel naar achteren en daarna weer naar voren. De dobber belandde netjes in het midden en Shark ging verveeld zitten wachten op de zoveelste mislukking.