How was I supposed to know +Shiva

Het was inmiddels alweer twee jaar geleden dat Shiva in Kalos aankwam. Ze was al die tijd aardig op de achtergrond gebleven, ze had immers niet zo een geweldige reputatie gehad in Johto en wilde niet nog meer in de problemen komen. Dat jaartje in de gevangenis was alles behalve fijn, hoewel je wel prima verzorgd werd. Het gevoel dat je opgesloten was, was gewoon niet fijn. Je kon nergens heen, je wat eigenlijk een kasplantje in de macht van anderen. Deed jij niet wat zij zeiden, ging je tegen ze in, dan had je een groot probleem en konden ze nog eens nadenken over je straf. Dus Shiva bleef rustig, totdat het nodig was om iets te doen. Dan zou ze het ook zeker doen. Zacht kwetterend zat de Chatot op haar schouder, terwijl Shula veilig in haar pokéball zat. Ze had wat trekjes van haar vader meegekregen. Dingen in brand steken vond ze geweldig. En hoe leuk Shiva het ook vond, huizen in de fik steken mocht echt niet. Ineens liep er iemand tegen de vrouw aan. Met een dodelijke blik keek ze snel naar het persoon. "Kijk is uit.." sprak ze een beetje geïrriteerd, maar algauw keek ze weer voor zich uit. Ze keek eventjes naar het persoon, toen ze kort nagedacht had over zijn uiterlijk. Wacht. Dat was.. Garry! "Garry!" sprak ze ietwat verbaast, maar algauw vormde er een grijns op de lippen van Shiva. "Das lang geleden hé?" sprak ze toen nog altijd wat verbaast. Garry, hier? Grappig.

Toen hij zich omdraaide en even stil bleef, durfde Shiva te wedden op alles wat ze had - dat was alleen vrij weinig, dat dit Garry was. Het feit dat hij stil bleef, liet haar toch even twijfelen. Ze zeiden toch altijd dat iedereen een dubbelganger had? Wat nou als Garry ook een dubbelganger had. Dat zou wat dom zijn. En echt heel erg beschamend. Toch, na een korte stilte reageerde hij. ”Dat kan je wel zeggen ja.” Shiva knikte langzaam en hoorde de Chatot iets harder kwebbelen, als een soort begroeting. Zij kende hem natuurlijk ook nog. "drie, vier jaar?" sprak ze nadenkend. Ja, zoiets was het wel. Hierna zei hij dat het leuk was om haar weer te zien. Shiva knikte instemmend. "Het stelen was toch net iets anders zonder jou," grijnsde ze toen. Ze zag hoe enkele mensen haar bedenkelijk aankeken. Ze had het dus iets harder gezegd dan verwacht. Oeps. Kort keek ze bedenkelijk om zich heen. "Okay, we gaan wat eten, ik geloof dat we elkaar genoeg te vertellen hebben" mompelde ze grijnzend, waarna ze hem kort aan zijn arm trok en richting een van de dichtstbijzijnde eettentjes liep. Ja, ze hadden natuurlijk veel te bespreken. Dat kon nu wel gelijk, right?

”Het is misschien handiger als je niet meteen alles gaat schreeuwen.” had de man medegedeeld. Shiva keek hem kort aan, waarna ze haar wenkbrauw een klein stukje omhoog hief. "Dank je dat je het me nog even mededeelt, ik had het nog niet helemaal door hoor," sprak ze op een ietwat sarcastische toon, maar toch grijnsde ze. De personen die het hoorden waren alweer weggelopen, hoewel ze wel kort vreemd gekeken hadden. Altijd grappig, zulke reacties. Algauw waren ze bij het tentje aangekomen. Garry hield als een gentleman de deur open. Ze grinnikte eventjes. "Sinds wanneer ben jij zo een gentleman?" Ze keek hem ietwat verbaast aan. Wat kregen ze nu? Normaal zou hij die deur hard tegen der gezicht dicht duwen. "Maar eh, als het nou een minder.. snackbar-achtige tent was, was het wel een leuke poging geweest," mompelde ze, waarna ze naar binnen stapte. De deur ging achter haar dicht en ze namen plaats bij een raam. De Chatot wandelde van haar schouder af en liep via haar arm de tafel op. De blondine deed haar jas uit en legde deze naast zich neer. "Dus, wat doet meneer tegenwoordig allemaal?" begon ze maar, oprecht nieuwsgierig. Ze was wel benieuwd naar wat hij allemaal gedaan had afgelopen jaren. Ze keek even naar Aspen, welke op haar hand sprong en zachtjes kwetterde. Ze aaide de pokémon over haar kop. Een man kwam aangelopen. "Iemand iets te drinken?" vroeg hij. Shiva keek kort naar Garry. "Doe maar een cola voor mij, alstublieft," sprak de blondine op een beleefde toon, met een kleine, gemaakte glimlach. Ze keek kort omhoog, richting de man. Ze haatte beleefd doen, maar wist het te doen op de juiste momenten. Een aantal jaar terug, had ze dat niet gekund.

Toen Garry zei dat hij altijd al een 'gentleman', moest Shiva toch echt eventjes lachen. Ze keek hem hoofdschuddend aan. "Blijf daar maar in geloven, dan komt alles vast wel goed," lachte ze, al liet ze het hier maar op. Ze keek hem kort aan, waarna ze luisterde naar wat hij te zeggen had. ”Niet veel anders dan een paar jaar terug," vertelde hij, waarna hij ook een cola bestelde. Shiva knikte langzaam. "Ik ben ermee gestopt, als je het zo noemen kan," sprak ze rustig, terwijl ze voorzichtig de pokémon die op haar hand zat aaide. "Ik ben nu bezig met andere dingen." Ze keek even verbaast op toen de pokémon, welke aan haar riem geklikt zat, open schoot. Een kleine Charmander verscheen naast haar op de grond. Nieuwsgierig keek de oranje pokémon rond, waarna ze een zachte brul liet horen. "Shula, wat.." mompelde ze, wat verbaast. Dit had de Charmander nog nooit gedaan. De pokémon keek haar vrolijk aan. Toch had Shiva liever niet dat ze dit gedrag vertoonde. Stel nou, ze veranderde ooit in een Charizard, deed dit en ze stonden in een gebouw. Das was handig. ”En, wat doe jij dan nu?” klonk er toe, waardoor ze opkeek. Zodra ze doorhad wat er gevraagd was, ontstond er een brede grijns op het gezicht van de blondine. "Well, hetzelfde als jij nu doet, zou ik zeggen? Of in elk geval, hetzelfde als jij een aantal jaar geleden deed."

Aspen liet kort wat van zich horen, een beetje beledigd, toen de bediende ervandoor liep. Shiva keek kort naar de Chatot, waarna haar hoofd schudde. Waarom was die vogel nooit hongerig als ze eten kreeg, maar dus wel altijd als Shiva eten of drinken wilde? Af en toe was het een beetje vervelend. De man voor haar vertelde dat hij het 'werk' nog steeds deed, waardoor Shiva hem benieuwd aankeek. Toen vroeg hij sinds wanneer zij bij Team Rocket zat - natuurlijk wel op een iets subtielere manier. Vrijwel meteen antwoordde ze. "Een jaar," sprak de vrouw, kijkend naar de bediende, die met de cola aan kwam. Stuk voor stuk werden ze op tafel neergezet. Shiva knikte als bedankje, om zich vervolgens weer op Garry te richten. "Er werd mij verteld dat Kalos het nieuwe middelpunt van onderzoeken werd, dat het hier actiever was dan in alle andere regio's," legde ze uit. Een van hun vrienden, een die ook veel stal en bij Team rocket zat had haar dit verteld. "Dus ik besloot een gokje te wagen en ging naar Kalos, want langer in Johto wonen wilde ik niet." Shula keek vrolijk naar Shiva. "Oh ja, dit is Shula, dochter van m'n pa's Charizard. Ken je die nog?" stelde ze de pokémon voor, waarna ze een slok van haar cola nam. Ze keek glimlachend naar de oranje pokémon. Het was wel een leuke pokémon, naast alle vervelende trekjes die ze had - zoals dingen in brand steken.

De man vertelde dat hij nog rustig weg had willen gaan, wat er voor zorgde dat Shiva haar ogen wat vernauwde. "Ja, je was echt ineens weg.." mompelde ze toen fronsend. Ze keek hem nog kort aan. Naja, waarschijnlijk was hij weggegaan toen zij in de gevangenis zat. Had hij dat eigenlijk meegekregen? ”Ja, die ken ik nog maar al te goed.” sprak Garry, grinnikend. Een kleine, waterige glimlach kwam op het gelaat van Shiva. "Naja, nu we het toch over hem hebben.." begon ze rustig, Shula aankijkend. Deze keek terug, al begreep ze natuurlijk niet dat het over haar vader ging. "Om een of andere reden, ik geloof dat ik geen geld kreeg en ik niet naar een andere regio mocht, had ik op mijn negentiende besloten dat hij het huis van mijn ouders wel even in brand mocht steken, met mijn moeder erin." Ja, dat was niet haar beste keuze geweest. "Enne, ik heb daarom één jaar in de gevangenis gezeten," eindigde ze haar verhaal toen zachter, zodat alleen de man voor haar het kon horen. Waarschijnlijk wist hij dat niet. Ze had immers vlak voordat dat gebeurde niets meer van hem vernomen. ”Weet je Blake, de overmaatse Cyndaquil nog?” sprak hij toen. De blondine knikte langzaam. ”Hij is sinds kort geëvolueerd.” Meteen keek Shiva hem met een glimlach aan. "Gefeliciteerd!" feliciteerde ze hem, weer op een normale toon. "Jeetje, hoe groot is die dan nu?" vroeg ze zich af. Het was half naar Garry, half naar zichzelf. Die was al groot als Cyndaquil, laat staan als Quilava.