For Arceus shake (OPEN)

Rustig keek de man naar Rudy, het zou hem biets gaan verbazen als deze binnenkort ging evolueren. Wanneer precies, dat zou hij natuurlijk niet weten, het leek er gewoon op dat het snel zou gaan gebeuren. De Gastly was vrolijk aan het rondzweven, mensen plagen die zo nu en dan langs kwamen maar door het korte bevel van de paarsharige werd de Gas Pokémon gezegd dat deze zich noest gedragen. Niet dat daar natuurlijk veel van kwam, want het was gewoon zo dat deze voor misschien net aan tien seconde zich gedroeg en daarna[ weer ging klieren. De enige reden waarom Garry de Pokémon echter niet liet terug keren, was omdat deze wel eens wat meer ervaring met andere mensen mocht krijgen, goede of slechte, dat maakte de man echter niet uit. Hij had sinds kort ergens gelezen, hij wist niet meer waar, al was dat niet echt belangrijk, dat Larvitar Power-Up Punch kon leren door een TM. Het was dat Lucy meer aanvallen moest gaan leren behalve alleen Normal en Rock aanvallen, welke in het algemeen door Larvitar werden geleerd. Het kon misschien eigenlijk wel handig zijn, als hij met de Rock Skin Pokémon tegenover een andere Dark soort Pokémon kwam te staan, met die Power-Up Punch zou de man dan wel in het voordeel zijn. vooral omdat die aanval ook nog eens elke keer dat het raak was, de aanval stat van de Pokémon die de aanval gebruikte omhoog ging. Maar nog voordat de man Lucy die TM liet leren, zou hij met haar trainen, gezien Garry wist dat Larvitar namelijk op een bepaald level Hyper Beam konden leren, veel sneller in welk geval dan als ze ging evolueren. Om het dus te voorkomen dat Lucy voorlopig ging evolueren had de man haar een Everstone gegeven, het ding had hij de vorige dag voordat hij het aan haar had gegeven gevonden en dus waarom er niet meteen gebruik van maken? Het zou hem zomaar ineens niet meezitten en de Larvitar ging ineens, voor het gehoopte level evolueren. Kon hij de Rock Skin Pokémon nog heel wat meer trainen voordat het eenmaal zover was, veel meer dan al überhaupt nodig was eigenlijk. Natuurlijk kon het nooit kwaad dat zijn Pokémon al heel veel sterker werden, het idee van dat de sterkte van zijn Pokémon nou erg veel zouden verschillen stond hem niet echt aan, het zou bijvoorbeeld een stuk makkelijker worden als hij zijn Pokémon tegen elkaar kon laten vechten voor training, maar daar zou niets van komen als er een enorm verschil in zat, er zou namelijk geen leerervaring voor de zwakkere partij inzitten. Doordat zijn gedachten waren afgedwaald had de man niet doorgekregen dat Rudy weer van plan was, door deze keer iemand te likken. De man zelf kreeg al kippenvel bij de gedachten ervan als de Gastly dat bij hem zou gaan doen, dus laat staan als het ding het bij iemand anders zou gaan doen, hoe totaal niet prettig dat zou moeten aanvoelen. Zijn stem klonk door de straten van de stad "Rudy! Stop daar eens mee." Arceus verdomme Rudy, kan jij je nou echt niet eens gedragen? Ja, de paarsharige man werd echt gek op momenten, bijvoorbeeld dit moment, van de Gastly.

Als het geen geest was, dan zou de man er zo nu en dan echt geen seconde over getwijfeld hebben om de Gas Pokémon te wurgen, of iets in de buurt daarvan. Al was het alleen maar om het vervelende, paarse geval een les te leren omdat het gedrag dat het ding toonde alles behalve leuk leuk, grappig of wat dan ook in die richting was. Mensen irriteerden zich aan, met name Garry omdat hij het geklaag van die mensen nog eens te verduren kreeg. Sommige Pokémon veranderden gelukkig bij hun evolutie, al had de man bij Blake, de overmaatse Quilava, niet gemerkt, dus het was maar hopen op goed geluk dat het wel zo zou zijn bij de Gastly. Als de Gas Pokémon niet was veranderd, zou er nog een 'tweede' kans zeg maar zijn, gezien Gastly twee keer konden evolueren. "Het is dat het mogelijk niet mogelijk is, maar als het kon, had ik je serieus gewurgd." Mompelde de man tegen Rudy, welke voor de verandering nu bij zijn trainer bleef rondzweven. Als antwoord, of hoe het dan ook genoemd zou kunnen worden, kwam er een schel gelach van de Gas Pokémon. Hoppa, meteen al een tweede gehoorbeschadiging. De eerste keer in het Glittering Cave, toen het Rudy hoog nodig leek zijn trainer voor diens gevoel doof te maken én een kwade Rhyhorn achter hen te laten gaan. Dat beest vond het gewoon te leuk hoor, om mensen, met name de man zelf, een gehoorbeschadiging te geven. Garry zelf werd er gewoon moe van, als het ding eenmaal geëvolueerd was en nog steeds niet was veranderd, zou die voor een flinke tijd zijn Pokéball in blijven. Rudy zou het ronde ding alleen maar uit komen als de paarsharige hem liet vechten, een serieus gevecht of gewoon om te trainen. Welke maakte hem totaal niet uit, hij had gewoon simpelweg er helemal geen zin in om definitief doof te worden door dat constante, schelle geschreeuw van de Gas Pokémon. "Als je stopt met schreeuwen, worden mensen nog eens blij met je." Sprak de man weer tegen de paarse Pokémon, welke het wonder bij wonder misschien ook nog eens leek te geloven. Natuurlijk had Garry de waarheid niet gesproken, het was gewoon iets om de Gastly stil te houden, maar dat Rudy ook nog echt eens stom genoeg zou zijn om zijn trainer te geloven, dat had hij dus totaal niet verwacht. Of de paarse Pokémon trapte er ook niet in, maar deed gewoon alsof, dat hij zijn trainer wou beetnemen. Het was allemaal mogelijk en het idee dat Rudy dus eigenlijk hem elk moment, verwacht of onverwacht, voor enkele seconden kon verdoven maakte de man alles behalve gemakkelijk. Alleen om constant op zijn hoede te blijven, daar had hij dus ook weer geen zin in. Ondertussen was de man verder gaan lopen door de straten, om vervolgens tegen iemand aan te botsen ”Sorry.” werd er kort door Garry gemompeld.

words: 1028
alleen de laatste alinea is intressant c: