This is sooo great... not. [&ALYSS TIMER]

Hij plaagde haar wat, maar ging toch met haar mee. Arceus thanks, ze wilde geen minuut langer in het zicht van die bleke ogen blijven staan. Hij leidde haar tot vlakbij Laverre, en daar stopten ze. "Ik zweer het, hij stond ons te begluren. Rare vent. Leuke Pikachu heb je daar though," sneed ze maar even een ander onderwerp aan. "En bedankt," grinnikte ze toen.

Connor rekte zich uit toen hij Laverre City herkende. Het was een rustig stadje met een sprookjesachtig uiterlijk. Het gaf ook een rustgevende indruk en Connor hoopte dat Alyss hierdoor een beetje zou kalmeren, want ze leek wel onder de indruk te zijn van de oude man. Zijn hart had ook even in zijn keel geklopt, maar hij voelde zich nu een stuk rustiger. ‘Rustig maar,’ sprak hij nonchalant. ‘Hij is nu weg. Bedankt.’ Hij glimlachte en Pikachu knikte haar enkel zenuwachtig toe. Hij vond de oude man niet leuk en hij vond haar ook niet leuk, maar dat kwam door zijn verleden en niet echt door het meisje zelf. Hij gaf de Pokémon een aaitje over zijn kopje. Daarna keek hij om zich heen de stad in. ‘Ben jij hier al eerder geweest?’ vroeg hij. Hij wist het van zichzelf niet eens meer zeker. Het kwam hem bekend voor, maar dat kon ook zijn omdat hij het al eens op een foto had gezien of zo. Van een foto waren steden zo makkelijk te herkennen als je je er middenin bevond. ‘Wel heel rustgevend. En sprookjesachtig. Ik durf te wedden dat ik al weet wat de gymleider hier gebruikt.’ Hij grijnsde. Het was algemeen bekend dat fairy tegenwoordig ook een type was en hij vermoedde dat het sprookjesachtige uiterlijk van de stad geen toeval was.

Er werd gevraagd of ze al eens in Laverre was geweest. Daarop knikte ze, want ja, ze was hier wel geweest. Ze had hier zelfs haar prachtige shiny mega Mawile kunnen vangen. "Jup, meerdere keren. Ik heb hier één van mijn beste pokemon gevangen," antwoordde ze. Hij merkte op dat het een sprookjesachtige plek was, en toen hij begon over de gymleader kon zij het ook wel raden. "Fairy, denk ik zo," sprak ze dus.

Toen Alyss aangaf dat ze hier haar beste Pokémon had gevangen, keek Connor oprecht geïnteresseerd zijnde opzij. Hij was benieuwd over welke Pokémon ze het had. Zijn beste Pokémon was natuurlijk Pikachu. Die had hij niet echt gevangen, maar wel in een steegje gevonden. De arme Pokémon was vastgebonden geweest aan een vuilcontainer naast een restaurant en was gewond geweest. De toen nog vrij jonge Connor had de Pokémon bevrijd en vanaf toen waren ze vrienden geworden. Natuurlijk had hij de Pokémon eerst vertrouwen in zich laten nemen door voedsel te geven en hem steeds meer te benaderen. Toen dat goed ging, besloot de Pokémon om mee te gaan met Connor en sindsdien reisde hij mee op de schouder van Connor. Connor knikte bevestigend toen Alyss de type van de gym zei die hij ook al in gedachten had. ‘Wat is die beste Pokémon van je dan als ik vragen mag?’ vroeg hij en hij glimlachte naar haar.