Homeward Bound

<sub>Haar voeten deden pijn van het lopen, maar ze zou pas stoppen als ze haar doel had bereikt. Met moeite had ze geld bij elkaar weten te sprokkelen om te reizen (met de bus voornamelijk), verdient doormiddel van gevechten die ze met heel veel geluk had gewonnen; het was al duidelijk dat zij geen vechter was, maar de Shinx wist er wel raad mee. Zo kwam het ook meerdere malen voor dat zij gewoon bezorgd toekeek terwijl de Pokemon het gevecht voor haar won.
Waar ze precies naartoe wilde wist ze niet, maar wel dat ze zo ver wilde gaan als kon. Momenteel moest ze ergens in.. K... Kolos? Nee, nee, het was iets anders... Misschien had ze toch een kaart moeten aanschaffen voor ze wegging, maar zoveel dingen waren haar ontschoten. Wellicht kon ze beter langs een laboratorium gaan of iets dergelijks zodat ze fatsoenlijke informatie zou krijgen over zaken, waarschijnlijk zou iemand haar een Pokedex in haar handen duwen enzovoorts.
Van buiten leek ze op een normale reiziger, een trainer of coördinator, maar van binnen was ze het toonbeeld van onwetendheid. Ze had geen kaart, ze had geen Pokedex, ze had amper geld en niet eens een echt plan. Wel had ze het trainerschap al afgewezen omdat ze het maar niks vond: gevechten waren niet haar stijl. Over gevechten gesproken; eigenlijk moest ze weer eens naar eentje opzoek, met tegenzin weliswaar, want het geld groeide haar niet op de rug en al het geld dat ze had had ze uitgegeven aan haar reis naar deze plek. Een diepe zucht verliet haar keel bij de gedachte hieraan, waarna het meisje haar blik richtte op de Shinx die voor haar liep. Hij leek altijd opzoek te zijn naar iets en vaak genoeg had hij trainers gevonden die zij had uitgedaagd (of ja, eigenlijk andersom) en had ze zo geld weten te sprokkelen.

Gedachteloos liep ze een tijdje achter hem aan, waarna de Pokemon ineens een sprint trok en zij er paniekerig achteraan rende. 'Neron, wacht!' Ze faalde erin om gewend te raken aan zijn spontane wegren acties. Soms leidden ze naar andere mensen, soms naar een plek waar ze kon eten en noem het maar op. Stiekem hoopte ze op een plek waar ze wat kon eten kon inslaan, want ze had best wel honger.
Het zachte gegrom van Neron werd steeds luider, wat inhield dat hij gestopt was en zij de afstand tussen hun verkorte. Abrupt hield ze halt wanneer ze naast haar Pokemon stond en naar de ander keek. Het meisje was groter, maar had dezelfde haar en oogkleur als haar. Zachtjes slikte ze, realiseerde zich wat ze moest doen nu. 'Ge-Gevecht,' kwam er zachtjes over haar lippen op een vragende toon, zich niet realiserend dat zij maar één Pokemon had en de ander er twee - die ook nog eens een stuk sterker waren dan haar kleine Shinx.

NOTE;; May I :3 ? Mijn post is een beetje meh en vaag, ik hoop dat je er iets van kunt maken.</sub>

<sub>Het was gewoonlijk dat de Shinx er ineens vandoor rende en haar ergens naartoe bracht. Natuurlijk volgde het meisje hem trouw en had ze ook geen bedoelingen om het gedrag te veranderen, want heel vaak zorgde het voor positieve dingen. Het zorgde er wel voor dat Elena een voorbeeld werd van een mens dat geleid werd door een Pokemon, terwijl het normaal altijd andersom was. Of je had er een goed evenwicht in, maar dat was moeilijk om te vinden. Echter zorgde de zachte hand van het meisje ervoor dat ze niet instaat was om naar dat evenwicht toe te streven omdat ze bang was om haar reisgenoot kwijt te raken als ze hem tegensprak.

Zo eindigde ze nu ook voor een trainster die groter dan haar was, vele malen groter en daarbij dus ook ouder en dat hield weer in dat ze waarschijnlijk meer ervaring had. Omdat de ander niet meteen oké zei kreeg ze de mogelijkheid om de situatie een beetje te analyseren en zag dus al vrij snel dat de ander twee Pokemon had. Zij had enkel Neron, hij mocht dan goed zijn in wat hij deed - maar of hij ook zijn mannetje kon staan tegen twee Pokemon die een trainster hadden met meer ervaring betwijfelde ze.
"Pardon?"
Ze voelde dat ze zachtjes beefde, maar of de ander dit kon zien was niet duidelijk. Langzaam dwaalde haar blik af naar de Pokemon naast haar, die de anderen strak aan bleef kijken. 'Neron wilt graag - I-Ik bedoel ik wil jullie graag uitdagen voor een gevecht,' bracht ze zachtjes uit, niet instaat om de ander aan te kijken dus keek ze maar naar de grond. Na een paar tellen schoot haar blik echter wel omhoog met lichte paniek in haar ogen. 'Alleen als jullie het goedvinden natuurlijk,' bracht ze snel en ademloos uit met ogen zo groot als een onschuldige Deerling waar een auto op afkwam.
Haar blik dwaalde weer af naar de Shinx, die ondertussen zijn achterste had laten zakken en was gaan zitten. Wat haalde hij in zijn hoofd om deze persoon uit te kiezen? Natuurlijk wist ze als onervaren coördinator niks over types of wat dan ook, maar Neron wel. Echter bleef het wel de vraag of die voordeel van zijn kant genoeg zou zijn om het grote verschil in levels te evenaren - maar wellicht hoefde dat niet eens aan de proef gesteld te worden, want het kon heel goed dat de ander ze te min achtte om tegen te vechten of iets anders. Want Elena bleef klein en de Shinx ook, de meesten vonden haar zielig en voelden zich dus slecht om tegen haar te vechtten.</sub>

<sub>Normaal had ze geluk met de trainers die ze uitkoos: ze waren kersvers en daardoor erg enthousiast - ze keken amper naar haar en lieten gewoon dolblij hun Pokemon uit de ballen. Echter had de Shinx nu iemand uitgekozen die al langer bezig was en zelfs twee Pokemon had, die ook allang de vrijheid hadden van uit de Pokeball zijn. Verscheidene factoren waren anders in vergelijking met de vorige keren en het meisje zag het later pas, het zorgde ervoor dat de twijfel nog groter werd. Ze wilde haar Pokemon niet teleurstellen, dus deed ze haar uiterste best; maar het scheen niet zo goed te gaan.
De ander scheen het door te hebben dat zij er niet honderd procent achterstond om een gevecht aan te gaan. Aan Neron twijfelde niemand omdat hij een ijzeren blik had dankzij zijn ability, Intimidate, iets wat Elena niet doorhad - zij dacht gewoon dat hij veel karakter had.
'Ik.. Eh.. Je Pokemon zijn heel erg mooi,' bracht ze zachtjes uit, vooral doelend op de vlinder op de ander haar hoofd. De vleugels waren prachtig en ook nog eens in haar lievelingskleur, maar ze kwamen ook erg intimiderend over. Maar wat vond zij nou niet intimiderend op het moment? Dat gevoel zorgde er ook voor dat ze daarom de vraag een beetje had ontweken, maar in zekere zin had ze ook antwoord gegeven: mooie Pokemon waren goed verzorgde Pokemon en goed verzorgde Pokemon waren weer sterk.

Ze wilde een zucht slaken wanneer de ander haar uitdaging afwees, maar hield zich in; bang dat de Shinx het niet leuk zou vinden. 'Oz?' herhaalde ze de naam, vragend van de een naar de andere Pokemon kijkend. Of het was de vlinder, of het was het ottertje.
Nadat ze de naam los had kunnen laten realiseerde ze eigenlijk wat de ander echt had gezegd: de reden waarom ze had geweigerd was omdat ze naar het Pokemon center ging. Misschien was het wel verstandig om daar ook langs te gaan. 'Zou je het erg vinden als ik je vergezel naar het Pokemon center?' Zijzelf wist de weg niet, maar de ander klaarblijkelijk wel dus was dit een buitenkansje voor haar. Daarbij had ze ook nog eens de kans om te leren welke Pokemon de ander had, want ze had het oprecht gemeend dat ze mooi waren - voornamelijk de vlinder.</sub>

<sub>Haar nervositeit begon een beetje weg te ebben, voornamelijk omdat de stress van een gevecht weg was en ze zich geen zorgen meer hoefde te maken. Ze leek een beetje verbaasd te zijn wanneer de ander haar Pokemon complimenteerde, ze had zelf eigenlijk nooit zo naar hem gekeken. Natuurlijk vond ze Neron geweldig, maar mooi was een ander woord. 'Hij is een Shinx,' beantwoordde ze de vraag terwijl ze naar hem keek. Dat was dan ook gelijk al haar kennis over Pokemon, het was niet zo dat ze zich ervoor schaamde... Maar toch had ze liever niet dat anderen het wisten.
In tegenstelling tot de vlinder was het ottertje helemaal niet intimiderend, het kleine beestje viel haast inslaap als zijn trainer hem hiervan niet had weerhouden. Haar mondhoeken krulden een beetje omhoog bij dit aanzicht, Neron was altijd alert en had daarbij dus een hele andere persoonlijkheid. Op momenten zoals dit kon ze echt niet begrijpen hoe haar ouders slecht hadden kunnen denken over Pokemon, ze deden niemand kwaad.
De naam Vivillon zei haar niks, het was dat de vlinder een aai over de kop kreeg dat ze wist dat dat Oz moest zijn en het ottertje was Jack. Tot slot onthulde ook het meisje haar naam: Lilium. 'Het is leuk jullie te ontmoeten,' glimlachte ze, 'Ik ben Elena en dat -' ze richtte even haar blik op de Shinx, '- is Neron. Nog onze excuses dat we jullie zo overrompeld hebben.' Om de een of andere manier voelde ze zich altijd een stuk fijner als ze de namen van anderen wist, wellicht omdat ze ze dan met iets anders kon aanspreken in haar gedachtes dan die Pokemon of het meisje.

Blij liep ze achter Lilium aan wanneer ze begon te lopen, met de Shinx trouw naast haar. Na een stilte van een paar tellen besloot ze dat het misschien wat fijner was als ze iets van een conversatie zouden hebben onderweg, dus opende ze haar mond maar: 'Mag ik vragen hoelang je al bezig bent met je reis, Lilium?' vroeg ze terwijl ze haar pas wat versnelde zodat ze haar zijdelings kon aankijken.</sub>

_{Neron scheen geen interesse meer te hebben in de andere Pokemon gezien hij niet meer naar ze keek, blijkbaar was een blik genoeg en omdat er geen gevecht was uitgekomen liep hij nu maar naast zijn trainster. Zijn tred was vrijwel altijd relaxed, in tegenstelling tot die van het meisje die een ware zenuwpees was; het was zelfs te zien in haar houding en de manier waarop ze liep. Alsof ze twijfelde over iedere pas die ze zette, wellicht dat ze daarom zo lichtvoetig en stilletjes overkwam.
Toch had ze de muur van stilte die om ze heen hing kapot gemaakt door haar mond te openen en een vraag te stellen. Elena kennende was haar interesse altijd gemeend en was ze er altijd op uit om meer informatie te vergaren want ze wist nou eenmaal bar weinig over dit deze hele Pokemonreis. Het was de ruzie met haar ouders en de drang naar vrijheid die ervoor had gezorgd dat ze hieraan was begonnen, het was een impuls besluit - het soort besluit dat ze nog nooit eerder had genomen.
"En jij dan?" De vraag werd teruggekaatst.
Een paar tellen zweeg ze, waarna ze toch met moeite haar lippen van elkaar haalde: 'Ik... Eh... Niet zo heel erg lang...' Om eerlijk te zijn had ze geen idee, maar het kon niet lang zijn. Net zoals ze geen besef had van haar locatie, had ze ook geen besef over de tijd.
Haar blik dwaalde weer langzaam af naar de Pokemon van de ander. 'Hebben Oz en Jack je al die tijd vergezeld?' Omdat haar kennis gelimiteerd was, kon ze maar over weinig dingen vragen stellen - alleen over de simpele zaken eigenlijk. Maar hé: als daar een normaal gesprek uit voort kon komen dan maakte het weinig uit, toch?}

<sub>Ze had best geluk om Lilium tegen het lijf te lopen en niet iemand anders, het meisje in kwestie was erg aardig en ze had ook zomaar niet zo’n geluk kunnen hebben en iemand kunnen ontmoeten die dat niet was. Die haar uitdaging wel had aangenomen ondanks dat ze amper wist wat ze deed, een persoon die sterkere Pokémon had en daarbij ook meer over ze wist. Zoals ze had gezegd was ze nog niet bezig hiermee en zoals Lilium had gezegd zou ze langzaam beter worden.
’Dank je,’ glimlachte ze zachtjes na de wijze woorden van de ander, het gaf haar wat meer vertrouwen en ze was wel het soort persoon dat dat altijd wel hard kon gebruiken. Tot nu had enkel Neron haar wat geschonken, maar hij was en bleef een Pokémon die maar beperkt met haar kon communiceren. Woorden konden zoveel meer effect hebben.

Toch verdween dat extraatje aan zelfvertrouwen meteen weer na het horen van het verhaal van de ander. Ze kende Neron al redelijk lang, maar vechten of hem echt ‘bezitten’ was een ander verhaal. Ze had de Pokéball nu net een paar dagen in haar handen en had niet gedurfd om de Shinx er weer in te doen, ze kon zich niet voorstellen dat het fijn was.
’In dat geval is Neron mijn starter,’ merkte ze op met een zachte lacherige toon in haar stem, waarna ze blij keek naar de Shinx. ’Maar zei je nou Wonder Trade?’ ze sprak het woord een beetje onwennig uit, ’Wat… Is dat?’ Het klonk interessant, vooral het woord wonder trok haar interesse. Het was een wonder dat zij nu hier aan het lopen was en Neron beschouwde ze ook altijd als een wonder. Dus wat zou een Wonder Trade dan precies zijn?</sub>