Manolo Suarez

Naam: Manolo Suarez
Bijnaam: Manny
Geslacht: Transgender man
Leeftijd: 21 jaar
Geboortedatum: 14-02
Sterrenbeeld: Aquarius
Myers-Briggs: ESTP (The Entrepreneur)
Geboorteplaats: Lavender Town || Kanto
Seksualiteit: Panseksueel

Familie:

• Vader || Alejo Suarez
  
• Moeder || Camila Suarez
  
• Broer || Guillermo Suarez
  
• Zusje || Calista Suarez
  
• Broertje || Calisto Suarez
  

Uiterlijk: Manolo heeft halflang, donkerbruin haar, meestal samengeknoopt tot een klein paardenstaartje, en amberkleurige ogen. Hij heeft ook een getinte huid en ietwat vrouwelijke rondingen, hoewel dat vergeleken de gemiddelde vrouw extreem meevalt. Dit komt niet alleen door het medicijn dat hij slikt, maar is ook van nature het geval. Sinds de pubertijd had hij, tot zijn eigen geluk, geen last van de hormonen die hier normaal gesproken voor zorgden. Verder draagt Manolo het liefst makkelijke kleding die aan de losse kant zitten, zodat hij zich niet gevangen voelt in zijn eigen kleren. Bovendien kan hij hiermee voorkomen dat men ziet dat hij een binder om heeft. Hij is echter niet vies van een pak en zal dit dan ook op formele dingen dragen, maar daarbuiten heeft hij liever een simpele broek en loshangend vest aan.  
Karakter: Het kan hem nooit wat schelen. Weinig mensen of dingen weten hem te boeien en als ze dat doen, dan weet hij het goed te verbergen. Manolo is iemand die niets of niemand voortrekt, zelfs zichzelf niet, want op het einde sterft iedereen toch. Zijn beeld van de maatschappij is krom en zijn logica betreft de mensheid en pokémon is ook door de jaren heen zodanig bewerkt, dat je rustig zou kunnen zeggen dat Manolo corrupt is geworden. Hij rookt, gebruikt van tijd tot tijd drugs en zit geregeld met zijn handen aan de alcohol, maar dit doet hij niet om stoer over te komen. Het maakt toch allemaal niet uit. Hij zoekt echter niet gauw zijn grenzen ermee op en gebruikt het alleen wanneer hij het nodig heeft, dus ondanks zijn vreemde zelfbeeld zoekt hij liever niet de dood op. Door zijn passieve houding doet hij dan ook niet snel iets, tenzij hij de opdracht daartoe krijgt, en kan makkelijk zijn dagen slijten door simpel op de bank te hangen en naar het plafond te staren. Ondanks dat heeft ook hij zijn hobby’s waar hij gepassioneerd over kan zijn en brengt hij graag zijn tijd door met zijn medemens of pokémon – tenzij die een volledig andere interesse hebben dan hem of een andere mening delen.
Likes:

• Mythologie
  
• Erkend worden
  
• Tegen de maatschappij in gaan
  

Dislikes:

• Het gevoel van gevangen zitten / in een hoekje gedreven te worden
  
• Geldzaken dat met lenen te maken heeft
  
• Zijn zwakke kant tonen
  

Themesong: Imagine Dragons – Monster

Geschiedenis:
Manolo werd 21 jaar gelden geboren als Manuela Suarez en was het tweede kind van het Suarez gezin. Guillermo was de eerste en was drie jaar ouder dan Manuela, maar in plaats van de pestkop was hij een trotse, oudere broer die graag met zijn jongere zusje omging. De twee kregen dan ook een vrij sterke band die niet te breken leek en speelden graag elk uur van de dag met elkaar en elkaars vrienden buiten. Toen Manuela zes jaar oud was, en Guillermo negen, was hun moeder opnieuw in verwachting; dit keer van een twee-eiige tweeling. Het tweetal kwam toen ook ter wereld en werden met open armen ontvangen in het gezin, ondanks het feit dat de Suarez familie al kantje boord leefde. Gelukkig wilde de oudste van de vier kids graag op reis en ging het jaar erop op pad met zijn eigen pokémon, waar hij zelf voor had gespaard. Manuela bleef alleen achter met de tweeling en hoewel ze een bittere nasmaak in haar mond had bij het vertrek van haar broer, besloot ze er maar het beste van te maken.

Het duurde niet lang voor er chaos ontstond in het gezin. Guillermo mocht nu wel zijn vertrokken, maar ze kwamen alsnog geld tekort om goed voor de tweeling te kunnen zorgen. Manuela besloot een handje te helpen door elke dag wat eten te stelen. Ze loog dat ze het van iemand had gekregen of dat ze het zelf gekocht had met haar eigen geld, maar zakgeld kreeg ze niet en ze was te jong voor een baantje. Haar ouders zeiden er echter niets van, want alle kleine beetjes hielpen, dus het maakte niet uit waar het allemaal vandaan kwam. Manuela werd er ook steeds beter in en voor ze het wist deed ze het zelfs om haar eigen maag te vullen met de lekkernijen waar ze op dat moment zin in had. Het deed haar karakter en haar geweten dus niet veel goeds, maar omdat ze geen beter voorbeeld had dan zichzelf, leek het voor op een gegeven moment vrij normaal om te doen. Ze werd wel eens gepakt, maar het ergste wat er gebeurde was dat haar ouders werden gebeld en die straften haar nooit, omdat ze of te druk bezig waren met de tweeling of wisten dat ze het voor hen deed. Het enige wat Manuela dan hoefde te doen, was een tijdje niet meer in die bepaalde winkel te komen en daarna kon ze weer volop aan de bak.

Toen haar tiende verjaardag voorbij was, besloot ze om niet op reis te gaan. Het geld voor een pokémon voor haar was er toen niet en Manuela had zelf niet de tijd genomen om te sparen. Ze droomde er wel van om zo’n wezen voor zichzelf te hebben, maar voorlopig was dat waar het bij bleef. Dromen. De tweeling werd ook een regelrechte hel om voor te zorgen. Niet alleen waren ze kieskeurig, maar ze maakten alles stuk. Alles. Inclusief de spullen die van Manuela waren. Gelukkig was ze niet zo’n persoon die gehecht raakte aan voorwerpen en begon ze vanaf toen te leren dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. Alles ging stuk. Relaties, vriendschappen, voorwerpen, mensenlevens. Het eindigde uiteindelijk allemaal onder de grond of als een hoopje as.

Tussen haar dertiende en zestiende in begon er iets bij Manuela te dagen. Ze begon te twijfelen aan haar eigen geslacht en vroeg zich af of er iets met haar aan de hand was. Dit viel haar vroeger nog wel eens op, maar toen werd ze niet anders bestempeld als een ‘tomboy’, want dat zou uiteindelijk wel weg trekken, werd haar gezegd. Maar dat deed het niet. Manuela leerde van zichzelf dat ze geen meisje, maar een jongen wilde zijn. In eerste instantie probeerde ze dat te negeren. Het werd niet als normaal gezien in de maatschappij, dus het zou niet uit moeten maken dat ze gewoon een meisje bleef. Maar dat was het hem nou juist. Het maakte niets uit. Dus waarom kon ze niet leven zoals ze wilde? En dus begon de transformatie op haar zestiende. Manuela was niet meer Manuela, maar was vanaf dat moment Manolo Suarez. Haar ouders hadden even tijd nodig om dat te accepteren; hoewel ze al snel overschakelden naar de nieuwe naam van hun zoon. Guillermo was aangenaam verrast om over Manolo te leren. Hij was erg nieuwsgierig naar de waarom en hoe – maar was ondanks dat alleen maar blij voor zijn broertje.

Zijn geslachtscrisis wist hem niet van het slechte pad te weerhouden. In feite slingerde het hem alleen maar meer erin. Manolo begon een liefde te krijgen om tegen de maatschappij in te gaan, hoewel hij erg vaak werd vertrapt door de ideeën en hokjes waar men in dacht. Hij begon zich af te sluiten voor de mensheid en zijn emoties zelfs voor zichzelf te verbergen. Daarbovenop raakte hij aan de drank, begon hij te roken en verwikkelde hij zich zelfs in de drugswereld. Met het laatste wist hij nog wel een goed zakcentje te verdienen om aan zijn ouders te geven, die nu toch wel een beetje bezorgd werden om hun zoon. Ze leerden echter nooit van de zaken die hij in de welbekende ‘onderwereld’ deed en vertelde hen simpelweg dat hij een baantje had – iets wat de achterdocht niet bij hen weg haalde, maar wat hen wel stil kreeg. Geld was immers geld en het maakte niet uit hoe hij eraan kwam. Zolang ze het maar konden gebruiken en dat konden ze zeker.

Het liep zelfs zo uit de hand dat Manolo het voor elkaar kreeg om een pokémon te stelen van een marktkoopman. Het was een Gastly, die hij omdoopte tot Hades en zijn dagen mee begon te spenderen. Hades was in het begin erg teruggetrokken en toonde geen emoties, net als zijn nieuwe trainer. Echter opende hij zich wat meer nadat ze wat meer tijd met elkaar doorbrachten en al snel werden de twee wat vriendelijker naar elkaar. Manolo was echter zijn jeugddroom kwijt en voelde er vrij weinig voor om een goede band om te bouwen met iemand – of dat nu een mens of een pokémon was. Hades was, ondanks dat, wel overal bij. Van de drugsdeals tot aan het stelen van eten; de Gastly toonde zich erg nuttig tijdens deze zaken.

De ontmoeting met Team Rocket was onvermijdelijk. Manolo kwam met hen in contact na zijn twintigste verjaardag door zijn lange carrière aan stelen en bedriegen. Er werd hem een baan aangeboden, die hij zonder twijfel aannam. Het was immers beter dan geen baan en zijn familie kon de inkomsten nog altijd goed gebruiken. Buiten die baan kreeg hij ook nog eens een pokémon van Team Rocket; een Abra waar hij handig gebruik van kon maken mocht hij niet in één keer kunnen ontsnappen. Manolo doopte de pokémon Hestia en hield zich sindsdien meer met Team Rocket bezig dan wat hij normaal gesproken op straat zou proberen te verdienen.

Trivia:

• Niemand verwacht ooit van hem dat hij panseksueel is, omdat hij erg ongeïnteresseerd overkomt. Hierdoor liepen een aantal relaties dan ook stuk.
  
• Manolo weet erg goed te verbergen dat hij transgender is, maar als er iemand naar vraagt, dan geeft hij het maar al te graag toe. Als iemand hem dan ook met ‘zij’ of ‘haar’ aanspreekt, corrigeert hij hen meteen. Dit gebeurt meestal in de vorm van een geïrriteerde opmerking.
  
• Hades en Hestia zijn tot nu toe de enigen waar Manolo nog iets dat op een band lijkt heeft. De band die hij met Guillermo in zijn jongere jaren had, is sterk afgezwakt.
  
• Guillermo is inmiddels aan het leren voor pokémon professor. De tweeling blijkt ook hoogbegaafd te zijn. Manolo is de enige die als ‘mislukking’ gezien wordt van het Suarez gezin.