Killing inside

Hij had nooit verwacht dat dit zou gaan gebeuren. Nooit had hij verwacht dat deze jeugdvriend hem zou komen bezoeken in Kalos. En om eerlijk te zijn, hij had liever gehad dat hij een eind weg was gebleven. Wat de meeste mensen niet wisten was dat August niet zo'n schoon verleden had als je misschien zou denken. Hij was na zijn geboorte meteen afgestaan door zijn moeder, kwam in meerdere pleeggezinnen terecht en werd een echt probleemkind. Spijbelen van school, dingen vernielen op straat en af en toe wat vechtpartijen op straat toen hij ouder was. Maar nooit waren al die dingen echt bedreigend geweest. Spijbelen was omdat hij pogingen deed om uit het weeshuis waar hij in zat te komen. Dingen vernielen deed hij niet eens vaak, en waren meestal alleen maar ongelukjes waarvan mensen enorme problemen maakte. En de vechtpartijen waren puur uit zelfverdediging. Hij had nou eenmaal geen ouder die naar school kon komen, of een oudere broer waarmee hij andere kon bedreigen. Nee, hij had vaak genoeg bij de directrice van zijn school gezeten na een vechtpartij. Dan zat de andere persoon die zich voordeed als slachtoffer zielig te doen bij zijn ouders, en hij stond er helemaal alleen voor. Raad maar eens wie dat soort discussies dan altijd wonnen. August werd op een gegeven moment zelfs het pispaaltje van de klas, tot zijn eigen grote verontwaardiging. De enige manier om hogerop te komen was dus het bevechten van de 'grotere' jongens. Na een tijdje was hij natuurlijk in gaan zien dat dat niet de manier was, en was hij er maar gewoon mee gestopt. Gelukkig had hij er niet helemaal alleen voor gestaan, er waren immers nog wat vrienden in het pleeghuis die hem steunden, maar die zaten in andere klassen. Maar nu stond de grootste pestkop van vroeger voor zijn neus. Hij was langer, gespierder en breder dan August. En dan kon je zeggen dat hij ook aardig groot en gespierd was. Als twee dolle Tauros's stonden ze tegenover elkaar, beide met hun vuisten woest opgeheven. De laatste keer dat hij deze gast had gezien was de dag voor zijn vluchtplan geweest, hij had toen nog een vechtpartij gehad en deze verloren. Nu was Tyler, zo heette de blonde gozer tegenover hem namelijk, hem dus op komen zoeken omdat hij toch in Kalos was. Tyler, bah, wat haatte hij die gast toch ook. Zijn ego was tien keer zo groot als dat van August, wat ook niet zo vaak voorkwam. "Zo, zo. Dus dit is er van ons Guusje geworden?" August gromde een keer toen de jongen zo tegen hem begon te spreken. Het was een 'koosnaampje' die ze altijd gebruikten in de klas. "Noem me niet zo, Raticate." Ondanks het feit dat zijn woedde zich steeds sneller op begon te komen, probeerde hij zichzelf rustig te houden in deze situatie. Misschien zou de jongen wel gewoon weggaan, al was dat maar een kleine kans. "Dawh, raakt ons Guusje geïrriteerd?" treiterde de ander gewoon verder en deed dreigend een stap naar hem toe. Vroeger zou hij achteruit gestapt zijn, maar nu bleef hij staan waar hij stond. Dit moest voor eens en altijd eindigen. Hij had al zo veel vijanden in deze wereld, dan mocht een van de grootste wel voor altijd uit zijn leven verdwijnen. "Ik zei, noem me niet zo." Zijn stem klonk nog altijd beheerst, maar zijn handen balden zich gespannen tot vuisten. De ander moest grinniken, waarop August hem verontwaardig aankeek. Dit was verre weg van grappig, wat ha die gozer? "Wacht maar, Guusje." De jongen haalde vervolgens uit met zijn vuist en raakte August's hoofd. Deze had de klap niet aan zien komen en tuimelde achterover door de kracht die achter de klap had gezeten. Met een dreun kwam hij met zijn hoofd op de straatstenen van Dendemille Town. Een steek zette door zijn lip heen en al snel proefde hij wat bloed in zijn mond. De vuile aso. Meteen krabbelde hij overeind en haalde dit keer zelf uit naar de gozer, die het jammer genoeg ontweek, en hem bij de pols pakte. Binnen twee seconden lag hij weer aan de grond. Er druppelde wat bloed uit zijn mondhoeken op zijn witte overhemd. "Jij.." gromde hij een keer woest en was weer overeind gesprongen. August wist dit keer wel een rake klap uit te delen, tegen de neus van de blonde jongen. Hij hoorde iets kraken, maar besteedde er geen aandacht meer aan. Nog altijd druppelde er bloed uit zijn lip, wat best een pijnlijke wond was. Het duurde echter niet lag voordat Tyler hem weer op de grond gewerkt had, door hem simpelweg een dreun in zijn maag te geven. Echt veel eraan doen kon hij niet, want alle lucht werd uit zijn longen geperst en kon niet overeind blijven toen de jongen hem een extra trap uitdeelde. Met een dreun kwam hij dus weer op de straatstenen te liggen, maar toen hij overeind wilde komen voelde hij de schoen van Tyler op zijn hoofd staan. Doodstil bleef hij liggen, want als je tegen ging werken zou hij enkel meer druk uitoefenen op zijn hoofd. Daar had hij al ervaring mee gehad. August greep naar zijn riem, maar kon alleen maar bij de buitenste pokéball. Wat onhandig wist hij deze open te klikken, en zijn Pidgey verscheen naast hem. Een bulderende lach steeg op uit de keel van Tyler, die zijn voet niet van hem afhaalde en hem een trap in zijn rug verkocht. "Meen je dat, Guusje? Moet ik nu bang gaan worden van die Pidgey? Is dat het beste dat je hebt?" August gromde een keertje en zag hoe zijn Pidgey regelrecht op Tyler afvloog, deze vervolgens een dreun tegen zijn hoofd gevend met zijn snavel. August's eigen hoofd bonkte nog vreselijk, en er zaten wat schaafwonden op de rechterkant van zijn hoofd waarmee hij op de straatstenen had gelegen. Aan de linkerkant zat een snee waar een beetje bloed uit druppelde. Jeetje, hij had niet verwacht dat hij zo snel zo toegetakeld kon worden. Wat er toen gebeurde was wel een kleine schok van hem, want Tyler liet het er nog altijd niet bij zitten. Hij pakte niet één, maar twee pokéballs van zijn riem en gooide deze krachtig de lucht in. Er verschenen dan dus ook twee pokémon tegenover zijn kleine Pidgey. Een Galvantula en een Krokorok. Beide pokémon straalden al meteen een enorme arrogantie uit, net hun trainer. August gromde een keertje kort tussen zijn tanden door en greep naar zijn riem. Binnen een paar tellen stond Epona voor hem, een vurige blik werpend op haar tegenstander. Ze slaakte een hoge hinnik en steigerde een keertje laag, waarna ze met haar hoef over de grond heen schraapte en een keer naar haar trainer keek. Toen ze zijn toegetakelde gezicht zag opende de Rapidash haar ogen wat weider, en keek toen met een woeste blik naar de blonde jongen en zijn pokémon. Het vuur aan de manen en staart van de Rapidash vlamde nog wat hoger op, en in haar ogen was een bepaalde schittering te zien die hij niet al te best kon plaatsen bij haar. Het was woedde.

Hij zag dat Tyler zijn hand fier in de lucht stak, als teken dat zijn pokémon het gevecht konden starten. "Haal dat nutteloze ding uit de lucht met Bite. En jij doe Fury Cutter." Beide pokémon van de tegenstander schoten naar voren om het gevecht te beginnen, maar hij zou niet zomaar over zich heen laten lopen! "Epona, doe Flame Wheel op dat vieze insect en Gambler ontwijk het." Hij kneep zijn hand weer samen en haalde de vuist langs zijn bloedende lip. De Rapidash wist de aanval van de Galvantula te blokkeren met haar Flame Wheel. Het zat mee dat ze in het voordeel was tegen dat gore ding. Zelf zou hij dat dus echt nooit in zijn team willen hebben, gorige insecten. Bah. Gambler had wat minder geluk, want voordat hij het wist had de Krokorok hem al uit de lucht gevangen en zat hij klem tussen de kaken van het wezen. De Krokorok beet zijn kaken stevig op elkaar en spuwde het vogeltje vervolgens de grond op. "Gambler!" riep hij, oprecht bezorgd om zijn pokémon. Het vogeltje trilde een keer en kwam aarzelend overeind, nog altijd wat bibberend. Dit was ook geen gevecht voor een kleine Pidgey. August klikte de pokéball van de Pidgey los van zijn riem, en stond op het punt om hem terug te laten keren. Een kreetje steeg op uit de keel van Gambler, en hij keek zijn trainer wat gepikeerd aan. Verbaasd liet de roodharige zijn hand zakken, blijkbaar wilde het vogeltje verder vechten. Oké dan. Een nieuwe tactiek kwam plots in hem op, en hij keek naar de twee pokémon die hij ingezet had. Epona schraapte een keer met haar hoef over de grond heen en Gambler had zichzelf weer in de lucht gehesen. "Epona, doe nu Fire Spin. Gambler, vermeng die met een Twister!" Het was een goede strategie, want nadat Epona een Fire Spin op het andere tweetal af had geschoten had Gambler een tornado geproduceerd. De Pidgey was best krachtig voor zijn formaat, de reden dat het in August's team zat natuurlijk. Hij moest geen zwakke en zielige pokémon. De vlammen werden opgezogen door de Twister, die zo dus ook vlam vatte. Hij kon zien dat Tyler verbaasd keek, en vervolgens toe moest zien hoe zijn tweetal werd overmeesterd door de brandende Twister. Na de goede combinatie waren zijn pokémon nog niet uitgeschakeld, maar wel zwaar verzwakt. Helaas was August niet de enige met slimme plannetjes in zijn hoofd. "Electroweb op de Pidgey en Sand Tomb op de Rapidash," beval de blonde jongen zijn pokémon. Muk. De Rapidash werd als eerste geraakt door het de kleine zandstorm die de Krokorok had geproduceerd. Het gaf haar aardig wat schade, maar het was niet fataal. In zijn oog zag hij hoe de Pidgey verstrikt raakte in het zogenoemde Electroweb, en op de grond neerstortte. Zijn vleugels zaten verstrikt in het web en door de stroomschokjes trilde hij over zijn hele lijfje. August deed een stap naar voren, maar werd toen plots tegengehouden door Tyler. Hij was blijkbaar om het gevecht heengelopen en stond voor zijn neus. "Waarom enkel onze pokémon laten vechten?" zei de blonde jongen, waarna August op het nippertje zijn vuist wist te ontwijken. Muk it all. Hij was er nu echt helemaal klaar mee. Deze gozer verwondde zijn pokémon zonder enige genade te tonen. Hij wilde naar Gambler toe, het elektrische web van zijn lichaampje verwijderen voordat hij serieus gewond zou geraken. Maar Tyler liet hem niet, hij bleef domweg voor hem staan met gebalde vuisten. "Seedot," siste hij en deelde toen een rake klap in de buik van de gozer uit. Tyler donderde achterover omdat hij hem ook nog eens pootje haakte, en rende toen naar zijn Pidgey toe. Echter kwam er weer een obstakel op zijn pad, namelijk de Galvantula die nu ook op hem een Electroweb afschoot. Hij voelde hoe zijn armen tegen zijn lichaam aan gedrukt waren en hij kon niet langer meer bij de twee andere pokéballs aan zijn riem. Epona en Gambler waren dus zijn enige hoop. Bij elke beweging die hij maakte werden de schokken harder. "Muk!" riep hij en hoorde Tyler lachen. Vuile psychopaat die het ook was, hij genoot er gewoon van om August en zijn pokémon te zien leiden. Ondertussen werd Epona aardig te pakken genomen door de Krokorok. Ze schoot nu willekeurig verschillende fire moves op het wezen af, beide lagen waarschijnlijk rond hetzelfde niveau. Al leek het er wel op dat Epona winnende was. Hij wilde zichzelf alsnog overeind hijsen, maar werd weer geblokkeerd door Tyler, die nog altijd luid aan het lachen was. Totdat zijn Galvantula een luide kreet slaakte, en zelfs het gevecht tussen zijn Rapidash en de Krokorok werd stilgelegd. De Pidgey was namelijk gaan gloeien, waarna zijn vorm begon te veranderen. De mond van August viel zowat open toen hij zijn Pidgey zag evolueren. De nieuwe vorm was een stuk groter en het Electroweb knapte, waarna de nog altijd witte en van vorm veranderende vogel de lucht in schoot. Op een paar meter boven de grond gooide het zijn hoofd naar achteren en spatte de witte gloed uit elkaar. Hij was een Pidgeotto nu. Een krijs weergalmde over de straat heen en het wezen zette een duikvlucht in, regelrecht op Tyler af. Ondertussen moest Epona ook haar aandacht er weer bijhouden, want de Krokorok wist van geen ophouden. Toen Gambler Tyler voor een kort moment uit had geschakeld door hem simpelweg aan te vliegen, landde het naast zijn trainer op de grond en bevrijdde hem uit het elektrische web, die wat striemen op zijn nek en handen had gemaakt. Verdoemde gozer die het ook was. Hij hoorde een kreet komen van Epona, die niet zo stevig meer op haar hoeven stond als eerst. De Krokorok zat gebukt en duidelijk op het punt om knock uit te gaan. De Galvantula was naar zijn trainer toe getrippeld en probeerde deze te helpen. "Gambler, doe nu Twister!" zei August. De vogel produceerde nu een nog stevigere tornado, die er dus al snel voor zorgde dat de Krokorok uitgeschakeld op de grond lag. Tyler vond het blijkbaar wel goed zo, want hij liet ook zijn Galvantula terugkeren nadat hij zijn Krokorok terug had geroepen. "Wacht maar August, je hoort nog van me!" schreeuwde hij en maakte zich uit de voeten. De jongen zuchtte een keer en voelde hoe zijn lip bloedde, de schaafwonden prikten en er kleine striemen van het web op zijn lichaam stonden. Hij zag iets vallen uit zijn ooghoek, het was zijn Pidgeotto die het bewustzijn was verloren door het gevecht. Hoe hij het deed wist hij niet, maar hij zette zich af en ving de pokémon voordat het de grond zou raken. Zelf raakte hij wel de grond nu, maar Gambler was veilig. "Muk," siste hij en hoorde aan het hoefgetrappel dat Epona bij hem was komen staan.

De jongen wist zichzelf op zijn knieën te krijgen, wat moeilijk was omdat hij het gewicht van de Pidgeotto in zijn armen had. Gambler was opeens een stuk zwaarlijviger geworden dan de Pidgey die eerst nog op zijn schouder had gezeten, wat niet zo gek was natuurlijk. Voorzichtig streek hij over het hoofdje van de pokémon, die niet meer bewoog. Hij moest naar een pokémon center, en snel ook. Uit zijn eigen lip druppelde ook nog altijd wat bloed, net zoals de schaafwonden die hij op zijn gezicht, armen en knieën had zitten. Op zijn armen zaten ook nog striemen van het electroweb, maar daar maakte hij zich allemaal geen zorgen over. “Vragen of je wel in orde bent, lijkt me een beetje een domme vraag,” klonk een andere stem toen plots. De jongen keek verbaasd op, eventjes was hij bang dat Tyler terug was gekomen met back-up, maar het was gewoon een voorbijganger die hem wilde helpen. Waarschijnlijk. “Zal ik je even naar het Pokécenter brengen?” vroeg de persoon toen. "Ja, is goed," mompelde August wat afwezig en hij kwam overeind, de Pidgeotto in zijn armen houdend. Omdat hij beide handen nodig had kon hij niet bij de pokéball van zijn Rapidash, en dus zou die maar gewoon met hem meelopen. Hij zette de eerste paar stappen, maar merkte dat hij het zelf niet kon volhouden, hij was ook uitgeput. Het warme neusje van de Rapidash duwde zacht tegen zijn zij aan, waarna zijn blik afgleed naar de stilstaande Rapidash. Ze wilde dat hij de Pidgeotto op haar rug legde en voor zichzelf zou zorgen. Met een zucht legde hij de vogel over de rug van Epona heen. Nu pas merkte hij dat hij zelf ook onder de sneeën, krassen en striemen zat. Verrekte Tyler ook altijd..