There's a first time for everyting {Route 101}

Met een zoekende blik staarde haar groene langs de bomen in het gebied. De sneeuw kraakte onder haar voeten bij elke stap die ze zette. De sneeuw onder de voeten van haar pokémon smolt vrijwel meteen. De temperatuur in een Torchic was extreem hoog. Lekker warm als je hem vast hield maar soms ook wat onhandig. Vannacht was het fijn geweest om hem bij haar te hebben aangezien Caroline en zij elkaar waren kwijtgeraakt. Daardoor werden ze beide gedwongen om in het bos te overnachten. Cayen was een goede pokémon, hij wilde haar altijd beschermen. Er was echter één probleem; hij zette namelijk keer op keer van alles in brand. Van bloembedden tot pokémon, als hij het niet leuk vond of zich verveelde zette hij het maar in brand. De eerste keer dat het gebeurde was al in de eerste uren dat ze hem had. Toen zette hij de menukaart op het restaurantje waar ze met Caroline en Jordan was in brand. En vele dingen waren daarna ook nog verbrand. Aan het tellen was totaal geen beginnen. Helemaal was hij nu sterker geworden, een heel stuk sterker. Het zou waarschijnlijk ook niet heel erg lang meer duren voor hij zou evolueren. Het duurde niet heel lang voor Aria in haar gedachten verzonken door het bos liep.

Plotseling klonken er ritselingen om haar heen. Hierdoor werd ze wakker uit haar gedachtes. De Torchic piepte een paar keer waarna er vijf bruine pokémon de bosjes verlieten en midden van het pad gingen zitten. Ze waren bruin met een witte buik. De staarten waren gestreept. In de witte buik zat ook een bruine staart. Ook de oren van de pokémon hadden de zelfde donkere kleur als de strepen op de staart. Ze hadden kleine oogjes en neusjes, schattig. Het duurde niet heel lang voor Aria haar besluit had genomen. Ze wilde een van de vijf vangen. Dan was nu alleen nog de vraag welke. Veel keuze had ze echter al niet meer aangezien Cayen de andere vier al had weggejaagd door ze in brand te steken. Ze sloeg haar hand tegen haar voorhoofd, dit was wel behoorlijk typisch. De laatste Sentret die nog over was had wel iets speciaals. Ze was niet bang voor Cayen die daarnet haar vrienden in brand had gezet. Ook leek ze er niet bang voor te zijn dat de Torchic dat ook met haar van plan was. Aria vond dat wel interessant. Ook al had ze geen keus, deze Sentret zou waarschijnlijk toch haar keuze zijn geweest. ”Cayen kom eens hier we gaan haar vangen,” zei ze tegen haar pokémon die meteen braaf naar haar toe kwam. Dat kon ze ook niet vergeten. Ondanks dat hij van alles in brand stak luisterde hij bijzonder goed naar haar.

De oranje pokémon ging voor haar staan en krabde een paar keer met zijn poot in het zand. De Torchic was meer dan klaar voor dit gevecht, dat mocht duidelijk zijn. De Sentret zette zich ook schrap, tijd voor dit gevecht om te beginnen dus. ”Okay begin met Flameswirl!” Riep ze haar pokémon toe, deze keek haar eerst aan waarna hij knikte. Cayen wendde zich weer tot zijn tegenstandster waarna hij zijn bekje opende. Een soort tornado aan vuur kwam uit de bek van de pokémon. De ogen van de Sentret vergrootte haar ogen even waarna ze begon te rennen. Het duurde even voor de aanval eindelijk raakte. ”Vervolg met Peck,” zei ze rustig waarna de pokémon vastberaden op zijn tegenstandster af rende. Zijn snavel werd langer en wit van kleur. Met een uithaal van zijn kop raakte hij de Sentret op haar kop. Aan de rode pootjes van de pokémon verschenen lange witkleurige klauwen, waarmee ze een hoop keren uithaalde naar de Torchic. Hij maakte een pijnlijk piepend geluid waarna hij met zijn poot over de staart van de Sentret krabde. Hij deed Scratch zonder te wachten op het bevel van zijn trainer. ”Nu Ember,” beviel Aria haar pokémon die dit feilloos uitvoerde. Ze ontweek de aanval de eerste keer dat Cayen hem deed, de tweede keer raakte deze wel. Echter had de Sentret hem in de tussentijd ook al met Scratch geraakt. Even schudde de kippokémon het zand uit zijn veren waarna hij boos naar de Sentret gromde. Ze dook hierdoor meteen in een. Dat was Growl, weer voerde de pokémon een aanval uit zonder dat zijn trainster. ”Cayen nog eens Flameswirl,” zei ze rustig met een knikje naar de pokémon. Aangezien hij nu dicht bij haar stond was ontwijken voor haar geen optie en werd ze vol geraakt door zijn aanval. Als reactie gaf ze hier een Fury Swipes die ook niet te ontwijken viel. Het was duidelijk te zien dat de Sentret al heel wat schade had opgelopen, het zelfde was te zeggen voor Cayen. De Torchic rende een stuk naar achter maar werd al snel weer geraakt door de Quick Attack van de vrouwelijke Sentret. Niet bepaalt wat Cayen leuk vond. ”Ember snel,” riep het witharige meisje naar haar pokémon. De pokémon opende zijn bek en daar kwamen stukjes vuur uit die snel richting de Sentret vlogen. Ze ontweek deze door Quick Attack te gebruiken en hier mee Cayen te raken. ”Peck nu ze dichterbij is,” riep ze haar pokémon toe. Meteen werd de snavel van de Torchic langer en werd licht. Met een snelle uithaal van zijn nek raakte hij de Sentret op haar kop en vervolgens op haar staart aangezien ze probeerde weg te komen. Echter draaide ze zich hierna om en draaide ze zich om, waarna ze Cayen met Scratch in zijn gezicht raakte. Meteen sprong de Torchic een stuk achteruit. Dat had nog Cayen nog Aria verwacht. Een slimme actie van de pokémon. Hoe verder ze in het gevecht kwamen hoe liever Aria de vrouwelijke Sentret wilde vangen. ”Schiet op en doe nu snel Flameswirl,” meteen antwoordde de Sentret met Scratch tegen Cayen’s kop. Wat niet al te slim was aangezien ze nu vol in het vuur van de Flameswirl stond. Hierdoor werd ze naar de grond gewerkt, moeilijk probeerde de Sentret weer op te staan. ”Cayen Peck!” Riep Aria haar pokémon toe die meteen naar de Sentret toe liep. Zijn snavel werd weer lang en wit. Even keek Cayen neer op haar voorat hij haar aanviel. Met een sprongetje dook hij bovenop de Sentret met zijn snavel. Hierdoor werd de pokémon naar de grond geduwd en kwam even niet meer omhoog. Dit was dan haar kans, ze moest nu de pokébal gooien. Tenminste dat dacht ze, dit was toch wel de eerste keer dat ze een pokémon zou gaan vangen. Snel pakte ze een van de lege pokébals die ze van de professor had gekregen en drukte op het witte knopje. Een keertje gooide ze die een klein stukje omhoog in haar handpalm. Met een flinke uithaal wierp ze de rood witte bal richting de pokémon. Cayen kon nog net op tijd opzij springen. Hierna raakte de pokébal de kop van de Sentret, meteen werd ze er ingezogen. Aria kneep haar handen tot vuisten en hoopte dat ze er in zou blijven zitten. Dit zou een prachtige kans voor haar zijn om haar eerste pokémon te vangen.