What do you want from me?!~ (Nathan Malone)

Rustig slenterde de groenharige door Lumiose City, zolang hij maar gewoon bleef oppassen zou er niets aan de hand zijn. Zijn gele ogen scanden de straten, al was het best druk, viel het echt enorm veel mee in vergelijking met een tijd geleden. Weinig aan te doen, het had geen nut meer m erover te gaan zeiken. Er was geen enkele mogelijkheid dat iemand, helemaal alleen iets er tegen kon doen. Niet dat het hem heel veel meer uitmaakte natuurlijk. Er was niemand bekend tussen, ach, waarom had hij eigenlijk überhaupt zoiets verwacht. He, maar wacht eens even. Toch kwam wel al een niet al te groot, roodharig persoon die hij maar al te goed herkende in zicht. Al kwam hij eerst met een kleine glimlach op haar aflopen, verdween deze wel al vrij snel toen hij zag hoe iemand haar probeerde mee te sleuren. Te zien aan haar gezichtsuitdrukking wou Riddle dat totaal niet. Nathan versnelde zijn pas heel wat, zodat hij nu nog maar een meter of vier, drie van haar weg was. Twee meter, een meter. Hij stond nu naast de roodharige. In een halve seconde probeerde de jongen de situatie op te nemen, iets wat al heel snel gedaan leek te zijn. Zijn stem, koud en ook dwingend klonk duidelijk tegen de man "Laat haar los." natuurlijk ging het niet werken. Waarom had de jongen gedacht dat het wel ging werken met enkel vragen? Well, het leek erop dat deze man van Team Rocket was, dus nou echt een gevecht opzetten zou niet gaan werken, stel voor dat hij collega's ging roepen. Nee, dat kon de jongen niet hebben.

Er werd wat geroepen met wie hij wel niet mocht zijn, oh, simpel. Een kwade vriend van Riddle. Toen de man Riddle bij zich toetrok balde hij zijn hand tot een vuist. Oh Arceus ja dat hij hier later last van ging krijgen maar het was nu echt nodig. Ja, Riddle was heel erg belangrijk voor hem. Daarom moest deze man met zijn poten van haar afblijven. "Ik zei dat je haar los moest laten." hij zette enkele stappen dichterbij, om vervolgens met zijn vuist in diens gezicht te beuken. Er klonk vrijwel meteen een gekreun, waarna het net leek alsof de grip rond Riddle's arm leek te verslappen. Gelukkig. Hij zorgde ervoor dat de arm de roodharige helemaal niet meer vasthield waarna hij haar hand vastpakte en riep "Kom! Ik denk dat er snel genoeg meer komen."

Tijdens het lopen werd er door de roodharige gesproken dat ze weer het teken van Team Rocket had gezien. Hm, kon hij het dus niet zo lang een 'geheim' blijven houden als dat hij had gehoopt. Hij knikte enkel, waarna er wel nog snel kwam "Ik leg je zo wel meer uit." eerst moesten ze voldoende afstand hebben tussen die man die hij net had neergeslagen. Oké, een Pokécenter zou wel gaan werken. "We gaan eerst naar een Pokémon center, daar kan het in alle rust worden besproken." Nathan loosde haar door de straten, voor de verandering wist hij nu wel waar het gebouw zich bevond. Na enkele minuten gelopen te hebben kwam een gebouw het het al bekende rode dak in zicht, eindelijk. Meteen liep hij door naar de balie "Zouden we een kamer voor twee kunnen krijgen?" gelukkig kostte het vrij weinig, op het moment had de jongen niet echt veel geld mee. Snel kreeg hij de sleutel, met als mededeling dat de kosten pas als de kamer niet meer werd gebruikt, oke, gelukkig. Kamer 5, niet zo ver. al snel had hij het ding gevonden en liep naar binnen, vervolgens wachtte hij tot ook Riddle naar binnen was gekomen en sloot vervolgens de deur.

Nadat hij de deur achter zich had gesloten ging hij tegenover haar zitten op een random kruk die in het kamertje stond. Misschien zou het handiger zijn als hij eerst even voor wat andere dingen ding zorgen. Hij begon met praten, zijn stem doodserieus "Als eerste.." hij stopte even voor het effect "Ga me alsjeblieft niet slaan of dergelijk als ik ben uitgepraat." Toch kon hij die serieuze toon niet lang volhouden gezien de groenharige al vrij snel even moest grinniken om zijn eigen woorden. Het klonk ergens zo dom. Eigenlijk deed hij dit om de sfeer wat te verlichten.

Poging mislukt om de sfeer te verlichten, geweldig. Weinig aan te doen dan maar, straight to the point now. "Ik denk, al zou ik het niet zeker willen zeggen, dat de reden waarom je steeds wat over Team Rocket weet, is omdat je zelf bij hen hoort." een korte stilte volgde, het zou hem niets verbazen dat als de roodharige tijd nodig had het te verwerken. "Ik weet niet voor hoelang je dat doet.. deed, maar ik weet wel dat je dingen ophaalde." tja, informatie geven over dingen die hij zelf niet geheel wist was niet het makkelijkste in de wereld. Wat haar reactie was, moeilijk te zeggen...

Hoe lang hij dat al wist? Tja, zeker al heel lang. Was het niet Berry Fields toen hij erachter kwam..? Ja, dat was het. "Al vier maanden, toen we elkaar voor de twwede keer.. tegenkwamen." ja, dat was wel het goede woord voor toen. Hij knikte bij haar volgende vraag "Jup, dat zitten ze inderdaad." he, ze leek wonder bij wonder niet boos. Niet vragen erover stellen, het gewoon zo laten het er zou niets ergs gaan gebeuren. Had ze nog meer vragen, dan konden deze altijd gesteld worden, hij was bijna uitgesproken. "En alvast voor je het gaat vragen, nee, ik zelf zit nog niet bij Team Rocket." bij zijnn woorden was een stille hint dat het kon veranderen.

Vier maanden, eigenlijk best wel lang. Jeetje zeg. Hij fronste toen Riddle dichterbij kwam en recht voor hem stond, wat in Arceus naam was ze van plan. Er werd in zijn wang geknepen en er werd gesproken dat hij het meteen moest vertellen, voor zover dat kon greens hij even. "Tja, daar is dus wat aan veranderd zou je kunnen zeggen." Toen ze zijn wang los liet wreef hij er zachtjes over, het was geen prettig gevoel als dat werd gedaan.