Lollipop[+Nathan Malone]

Nonchalant met zijn handen in zijn zakken liep de groenharige door de straten van Lumiose, ergens in de buurt vloog Aella rond. Hij had het vertrouwen er wel in dat de shiny Vibrava niet te ver ging wegvliegen. Hm. Zijn blik ging rond de straten, het was bij lange na nog geen avond en dus waren er nog genoeg mensen die er ronsliepen. Wel eens een leuke verandering was dat, Nathan kwam niet altijd in de stad, meestal pas bij late tijden dus dit was wel eens leuk ja om te gaan meemaken. Hij liep een zaakje binnen, welke een snoepzaak was. Al hield hij niet zoveel van dat soort spul kon het heus geen kwaad om even te kijken, en trouwens hij hield wel van chocolade. Zo zoet was dat spul meestal niet. Zijn blik gleed langs de schappen, heilige Arceus wat waren er veel soorten zeg. Niet normaal. Hm.. keuzes.. keuzes.. hij draaide zich even om, gezien er daar ook nog het een en ander aan dingen stonden, maar het was moeilijk te missen dat iemand daar zowaar op de grond lag. Kort fronste de jongen, ging het nog goed daar? Wie hield hij voor de gek, het kon de jongen niet uitmaken. Toch besloot hij er maar op af te gaan stappen, om met diezelfde frons naar de zwartharige te kijken. "Gaat het..?" ook niet elke dag te zien, dat iemand er zo blij was in een snoepwinkel.

Ineens kwam de onbekende dude omhoog, om zijn pols vast te pakken. Could you not. Met een droog gezicht keek hij naar de ander die begon te smeken om geld, serieus? Als je geen geld had moest je niet rondkijken voor snoepgoed. "Nee." spak hij strak, de smeekbeden van de zwartharige volledig negerend. Wauw, iemand wou wel heel erg snoepgoed. Het kwam niet altijd voor dat ineens iemand hem ergens, voor dit geval voor eten, ging smeken. Kom op dude. Gelukkig had de ander wel al zijn pols losgelaten, dat was al iets. Wn trouwens serieus tien euro voor snoep? Wat in Arceusnaam was die jongen wel niet van plan om te gaan kopen voor dat geld dan? Het was niet dat het er nou al te duur was, dat vond Nathan in welk geval maar het bleek maar weer dat sommige mensen daar heel anders over dachten..

Hij zuchtte lichtjes toen de ander weer op zijn knieën zakte, zolang de ander hem maar niet meer last ging vallen.. Ja, al had Nathan hem zelf in de eerste instantie aangesproken, had hij dit natuurlijk niet kunnen verwachten dat de jongen met zo een geval zou komen zitten. Het was net zo een situatie waarin een klein kind vroeg of die snoep moest kopen maar dat mocht niet, enkel dat de zwartharige dude hier wat meer leek door te zetten. Met een licht opgetrokken wenkbrauw luisterde hij naar het bod van de ander, als die iets voor hem ging doen dat hij dan die tien euro zou krijgen die Nathan hem toch nooit zou gaan geven. "Nee, je hoeft niets te doen." hij hoefde niet dat andere mensen in zijn zaken gingen snuffelen en op die manier wat wouden doen, alsjeblieft niet zeg.