You set my heart on fire <3

Hij had zich enorm uitgesloofd toen hij te horen had gekregen dat hij de date moest regelen. De jongen had van alles geregeld voor zijn blinddate en stiekem kon hij niet wachten om met haar Valentijnsdag door te brengen, al zou het niet voor liefde zorgen – dan had hij misschien een nieuwe vriend erbij. Deze dag had hij zich netjes aangekleed, een mooie spijkerbroek met een bloes eroverheen. Hij had een poging gedaan tot het temmen van zijn wilde haren, maar had de hoop na een kwartier al opgegeven en had ze gewoon zo laten zitten zoals ze altijd zaten – niemand had er ooit namelijk een op of aanmerking over gemaakt, dus ze zaten vast goed. Zijn ogen gleden over het gebied heen en even verscheen er een zenuwachtige glimlach op zijn gezicht. Hopelijk ging alles goed komen vandaag, hij had geen zin in een disaster. De jongen had ervoor gezorgd dat het meisje hier gedropt zou worden, hij had namelijk besloten dat hij zijn date niet ergens diep in de stad wilde houden maar gewoon een gezellige date in dit prachtige gebied. Couriway Town stond immers bekend om zijn prachtige watervallen en het prachtige natuurgebied. Hij wilde het met haar gaan bewonderen, al was het gewoon voor de plezier. Toch was hij ergens zenuwachtig. Wat als ze het niet leuk vond? Wat als hij niet de jongen was die ze verwacht had? De zenuwen werden groter toen hij de auto zag naderen, hij veegde even met zijn handen over zijn broek heen, om te voorkomen dat ze klam en zweterig waren. Daar kwam ze dan, zijn date voor vanavond. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, hij was niet goed in flirten, maar misschien hoefde dat vanavond ook helemaal niet.

& Alyss Timer
We staan nu zowat aan de rand van de stad~

Zachtjes neuriede ze wat terwijl ze haar weg zocht door Couriway. Op zoek naar d'r blind date, waarmee ze deze Valentijnsdag zou doorbrengen. En ja, ook Alyss had haar best gedaan. Ze had de date niet hoeven regelen, maar ze had in ieder geval iets aan haar uiterlijk gedaan. Haar haar had ze voor een keer gevlochten, en de vlecht hing zijdelings over haar schouder, welke bedekt was met de lila stof van haar jurk. Haar laarzen die ze normaal droeg hadden plaats gemaakt voor hakjes van ongeveer zes centimeter hoog. Wat ongemakkelijk beet ze op haar lip, en streek haar kleding glad. Ze was best wel een beetje zenuwachtig voor die blind date. Ze had zich ingeschreven omdat het haar erg leuk had geleken, maar het was wel een beetje spannend. Ze kende de jongen niet - no shit, het was een blind date - en zij was pas 16; stel dat die jongen veel ouder was. Dat zou echt ongemakkelijk zijn. Het was fijn dat ze niet zo heel klein was. Dan leek ze tenminste geen kleuter. Hoewel het meeviel toen ze de jongen zag staan. Ze haalde nog even een hand langs de zachtlila jurk en stapte toen op hem af. Als het de goede maar was... "Hi," glimlachte ze dus, ietwat verlegen.

Hij haalde nog even een diepe adem lucht binnen toen hij het meisje zag aankomen. Ze had blauwe ogen en haren die zwart-paars van kleur leken. Een warme glimlach vormde rond zijn lippen en hij keek haar vriendelijk aan, hij kon het op zijn minst proberen om deze dag een mooie dag te maken voor haar, niet waar? Ze groette hem met een verlegen 'hi' en hij stak zijn hand uit. "Hey" Zei hij terug. "Ik ben Alexander," hij kende haar naam eigenlijk nog helemaal niet. Hij had een date geregeld voor een dame die hij nog nooit eerder had ontmoet. Raar eigenlijk.

Hij glimlachte vriendelijk toen ze hem groette. Hij stak zijn hand uit, en stelde zich vervolgens voor als Alexander. Hij droeg een witte spijkerbroek en een blouse, maar zijn rode haar stond alle kanten op. Daarbij had een paar helderrode ogen. De coördinator schudde zijn hand en stelde zich ook maar voor. "Alyss," glimlachte ze. Het leek niet eens zo heel erg te zijn, de begroeting was niet fout gegaan. Natuurlijk kon er natuurlijk nog van alles misgaan, maar ze besloot het even uit haar hoofd te zetten. Ze kende hem niet, maar dat hoefde natuurlijk niet te betekenen dat ze geen vrienden konden worden. Ze dacht zijn stem wel ergens van te kennen, maar ze zou bij Arceus niet weten waarvan. Maar ja, hoe kon zij weten dat dit die jongen was die haar had geprankt over de holocaster..?

De jongen glimlachte naar het meisje nadat ze zich had voorgesteld, paniek schoot echter in hem op toen hij haar naam herkende. Alyss Timer, ja, zij was een van die dames die hij geprankt had. Hij besloot er gewoon nuchter onder te blijven, misschien merkte ze het niet eens. "Oké, zullen we dan maar aan onze date beginnen?" Je kon misschien wel aan hem zien dat hij best zenuwachtig hierover was, maar hij zou vast snel weer wat losser worden. "Ik hoop dat je niet bang bent voor een Ponyta?" Hij bekeek haar even, ze leek hem niet het type die bang was om op een Ponyta's rug te zitten. "Ze zijn heel lief." Zei hij, waarna hij haar mee wenkte en begon met lopen. Arceus please, laat deze date goed verlopen.

Hij vroeg of ze bang was voor Ponyta's. Zij schudde nee, wel enigzins blij dat ze nu een beetje een beeld kreeg van de date. Het was best een leuk idee. "Ik heb er zelf ook één," glimlachte ze. Día zat in de box, maar ze zat er pas net in. Voor best wat tijd had ze bij de coördinator in het team gezeten. Het was een jonge pokémon, maar erg gehoorzaam en lief. Dus de trainster had ervaring met lieve vuurpaarden. Alexander wenkte haar om mee te lopen, en ze volgde hem, best nieuwsgierig naar hoe deze date zou verlopen. Ze had nog nooit iemand gedate, laat staan een blind date gehad met iemand. Maar op dit moment leek het haar best leuk, gezien de vriendelijkheid van de jongen. Oh help, ze moest nog iets belangrijks vragen. "Hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg ze. Het maakte niet veel uit, maar ze wilde het wel weten.

Zijn glimlach werd een stuk groter toen ze zei dat ze er zelf een had. Dat was natuurlijk al helemaal perfect, dan kon ze vast op zo'n dier rijden en dan kon ze hem tips geven. "Dat is fijn!" Weerklonk zijn stem, terwijl hij even naar haar keek en haar bekeek. Ze mocht er nog best wezen en bij die gedachten begon hij zich toch echt wel zenuwachtig te voelen. Wat als hij niet aantrekkelijk genoeg was voor een meisje zoals haar? De vraag hoe oud hij was kwam onverwachts, maar hij antwoordde hem met een gerust hart. Hij was nog niet zo heel oud namelijk. "Ik ben pas 18 geworden, jij?" Ze leek hem niet zoveel jonger, maar leeftijd maakte niet veel uit voor Alexander. Al zou hij natuurlijk wel opkijken als een 18 jarige iets kreeg met iemand van tien. "We zijn er bijna." Besloot hij uiteindelijk de zeggen, want de plek waar hij met de baas van de twee paarden had afgesproken was niet zo heel ver meer van hier vandaan.

Toen hij antwoord gaf tuitte ze haar lippen eventjes. Achttien. Dat was niet zo'n groot verschil. Ze glimlachte, en antwoordde op de vraag die ze van hem had teruggekregen. "Zestien," zei ze. Het klonk niet echt onzeker, maar ze was bang dat de jongen er wat van zou vinden, dus stiekem was ze 't wel. Tja, sommige mensen hadden zoiets nou eenmaal. Echt problemen met liefde en leeftijdsverschil. Maar hij leek niet echt zo'n type, anders had hij het vast wel eerder gevraagd. Dus deed ze alsof er niks aan de hand was. Hij vertelde dat ze er bijna waren, en zij keek automatisch eventjes op, om te zien of ze al Ponyta's zag. Ze vroeg zich toch af wat ze ermee gingen doen. Oh hemel, ze gingen toch niet op ze rijden? Want Alyss wist niet zeker of ze daartoe in staat was... "Wat gaan we eigenlijk doen met de Ponyta's?" vroeg ze nieuwsgierig. Waarschijnlijk zou hij het nog even geheim houden, maar wie weet liet hij wel iets los.

Ze vertelde dat ze zestien jaar oud was en hij besloot dat ze niet te jong voor hem was. Zestien was niet zoveel jonger, maar twee jaartjes verschil kon best. Vooral op hun leeftijd, ze zeiden vaker dat meiden eerder op oudere jongens vielen dan op jongens van hun leeftijd - iets met het verschil in volwassenheid. Hij had er nooit veel van begrepen, maar dat was vast omdat hij gewoon .. een jongen was. De vraag kwam al gauw wat ze ermee gingen doen, met die Ponyta's en hij glimlachte mysterieus. "Zal ik het maar gewoon zeggen?" Vroeg hij, haar met een speelse blik aanstarend. Ze wist vast wel wat hij ging zeggen, dat maakte hij zo vast wel duidelijk. Veel mensen konden niet rijden op die dieren, waaronder hij ook niet, maar hij ging het proberen en de eigenaar had hem verteld dat de paarden rustig en kalm waren - dus wat kon er mis gaan? Niet veel.

Wat ze verwacht had; hij glimlachte mysterieus. Het antwoord was wel ietwat onverwacht. "Zal ik het maar gewoon zeggen?" vroeg hij, en voor enkele momenten staarde het tweetal naar elkaar. Toen knikte het meisje langzaam, terwijl een glimlachje zich rond haar lippen vormde. Hij keek vrij speels, en ze herinnerde zich de voornaamste reden waarom ze nooit echt geïnteresseerd was in blind dates van de voorgaande jaren. Allemaal veel te mysterieus. Maar ze moest deze maar over zich heen laten komen. Volgend jaar kon ze gewoon weer afslaan. In haar hoofd begon ze dingen te benoemen die je met Ponyta's kunt doen. Berijden was toch wel de meest waarschijnlijke optie. Ze gokte daar dus op. Oh Arceus, ze hoopte dat ze niet van zijn of haar rug zou vallen, dat zou een vreselijke afgang zijn. Immers had ze ervaring met Ponyta's, maar niet met het berijden ervan, gezien Día daar nog veel te jong voor was...

Na een tijdje knikte het meisje toch en hij keek weer voor zich uit. Dan zou hij het maar vertellen, het had geen zin om haar te laten nadenken over wat er ging gebeuren. De echte verassing was er toch nog niet, ze zouden alleen een ritje te paard maken, maar dat was maar een klein gedeelte van zijn date. "We gaan ze berijden," Kwam er uiteindelijk uit, waarna hij haar met een grote glimlach aankeek. "Maak je maar geen zorgen, ik heb er ook nog nooit op gereden." Hij dacht dat ze daarom zo stil was geworden, was ze bang ervan af te vallen? Ja, dat zou pijn doen, maar het was niet iets waar Alex voor vreesde. Er waren nog ergere dingen die vanavond konden gebeuren.

Wel, tenminste vertelde hij het gewoon. Ze gingen die dingen berijden. Well fuc'k. Goed, hij had ze ook nog nooit bereden, maar toch... Als ze ervanaf zou vallen zou het alsnog beschamend zijn. "Oké..." zei ze, ietwat onzeker. "Laten we er het beste van maken dan," glimlachte ze toen toch. Het ging vast goed. Sinds wanneer was zij zo'n pessimist? Hij zei net dat ze er bijna waren aangekomen, waar was 't dan? Ze begon er nu best zin in te krijgen. "Dus, waar gaan we rijden dan?" Couriway had natuurlijk een prachtig landschap, en het was best leuk om iets nieuws te proberen. Misschien was Ponytarijden niet het ergste wat haar had kunnen overkomen. Het had veel erger kunnen zijn.

Alyss vroeg waar ze gingen rijden dan en Alexander kon niet veel anders doen dan een groots gebaar met zijn handen te maken, alsof hij het hele gebied voor hen aanwees. "Couriway Town ligt naast zo'n mooi gebied, het leek me wel wat als we hier over de velden, langs de rivieren en naar de prachtige watervallen rijden." Hij was niet bepaald een flirt, maar een romanticus kon hij best wezen - als het ging om het regelen van dingen dan. Zijn ogen gleden vervolgens naar het punt waar hij met de man had afgesproken. De vlammende manen werden nu duidelijk zichtbaar door de bomen en hij glimlachte. "Daar." Zei hij, wijzend naar de twee paarden.

Toen hij de plekken zo prachtig en enthousiast beschreef kon ze niets anders dan eventjes lachen. Het was niet echt flirten, maar hij wist het toch goed te brengen. Zijn manier van doen beviel haar wel. Vertrouwen dan? Oké. Ze liepen over een door bomen omringd paadje, en plots werden er twee bossen vlammende manen zichtbaar door de donkere stammen heen. Och, wat waren die wezens toch prachtig. Met een kleine glimlach wandelde de blauwharige jongedame op de twee Fire horse pokémon af, en langzaam liet ze een hand over de snuit van één van de twee gaan. Deze brieste en schudde de kop even. Nu keken haar blauwgroene kijkers naar de eigenaar van de pokémon, en ze glimlachte. "Goedendag," sprak ze vriendelijk.

Het meisje leek helemaal blij te worden bij het zien van de twee paarden, ze stapte zelfs meteen naar ze toe en streelde met haar hand over de snuit van één van de twee. Hij was blij dat ze het leuk vond, maar de date ging vast nog leuker worden dan dit. Dat hoopte hij in ieder geval, hij had alles tot de kleinste details geprobeerd te organiseren en oh wat hoopte hij dat het allemaal goed ging komen. "Zo te zien hebben jullie al vriendschap gesloten," glimlachte hij haar toe, de man bij de paarden een korte bedankje toewensend waarna deze ook verdween. "Dat was de eigenaar van de paarden." Zei hij even kort, waarna hij zijn hand over de snuit van het paard dat bij hem stond liet gaan. "Zullen.. we proberen ze te berijden?" Het viel in ieder geval te proberen, anders moesten ze lopen met die dieren en dan zou de date meteen een stuk langer duren.