So, this is Kalos? {open}

Ze keek rond in haar smetteloze kamer, op Soraya's bed stond een kleine koffer die ze aan het inladen was, de lades van haar kasten waren opengetrokken en ze propte zoveel mogelijk dingen in het kleine ding. Tango hielp haar met inpakken door de kleding zo klein mogelijk op te vouwen en het daarna in de koffer te proppen, ze zwartharige zelf ging uitzoeken wat voor andere dingen ze zelf wou gaan meenemen, een paar Pokéballs, een gestolen Pokédex en geld. Een kaart zou ze in de regio zelf wel kopen, vanuit haar ooghoeken keek ze naar de blauwe Pokémon, welke de laatste kledingstukken die erin pasten opvouwde en haar koffer met moeite nadat zij de andere spullen erin had gelegd dichtdeed.

Soraya pakte de Pokéball van de Metang en liet deze terug keren, met de ene hand pakte ze haar koffer vast, met de andere klikte ze de Ball van Tango vast bij de twee andere en vertrok uit haar kamer die ze had gekregen toen ze voor het eerst bij Team Rocket kwam. Onderweg naar de lift merkte de vrouw dat er meer grunts dan normaal door de gangen heen en weer renden, ze wist dat ze bijna gingen vertrekken naar Kalos maar ze had eigenlijk nooit gedacht dat het voor zo veel opschudding zou gaan zorgen. Nog voor de zwartharige het doorhad stond ze vlak voor de lift, waarschijnlijk had ze het gewoon simpelweg niet door omdat ze steeds opzij moest springen voor heen en weer rennende grunts, ze klikte op het knopje en het duurde nog geen seconde voordat het ding bij haar was.

Eenmaal binnen klikte ze op het knopje die naar naar de begane grond zou gaan brengen, waar het zelfs nog drukker was dan op de verdieping waar zij woont, verderop links van haar zag ze een meerdere vrachtwagens, een of twee werden volgeladen met koffers en tassen terwijl de anderen nog leeg waren, op de heenweg ving ze stukjes van gesprekken op maar was die al zo snel kwijt omdat ze overstemd werden door anderen en als Soraya probeerde te luisteren naar die werden ze overstemd door nog luidere gesprekken, in het kort gezegd: het was een beestenboel. Ze gaf haar koffer aan iemand bij de trucks, welke de tassen op een strategische manier indeelde.

Een fluitje kondigde blijkbaar aan dat iedereen die meeging in de trucks moeten gaan zitten, gezien ze bijna letterlijk werd omver getrapt door de enorme menigte. De zwartharige probeerde mee te lopen richting een van de trucks zonder omver te worden gelopen en dat lukte aardig, soms voelde ze iemand op haar voeten staan of een elleboog bijna in haar buik of oog maar ze was er met een minimaal aantal schrammen uitgekomen. De truck waar ze moest zijn was gelukkig voor haar nog niet zo vol, al had Soraya een erg sterk gevoel dat daar zeker verandering in zal komen. Toen ze nog letterlijk een seconde zat kwam er nog iemand bij, nog iemand en nog iemand.

Nadat de truck overvol was, samen met de andere die ook waren 'volgeladen' werden de luiken dichtgedaan door een paar grunts die in Hoenn bleven, bij sommige was het overduidelijk dat ze graag meewouden al kon dat niet, gewoon omdat er daar ook nog mensen nodig waren. Een zwak lichtje brandde in de truck, welke de boel maar amper verlichte al was het net fel genoeg om drie meter ver te kijken, veel van de mensen die bij haar zaten kon ze niet maar eentje wel, waarom moest nou juist hij weer bij haar gaan zitten?

Zijn naam was Jason en Soraya en hem deden veel missies samen, al werd hij na een tijdje naar ze zwartharige haar zin vervelend, begon de baas te spelen. Dit was eigenlijk de reden dat ze naar het nieuwst hoofdkwartier in Kalos wou gaan, gewoon om van hem af te zijn. Of hij had haar nog niet opgemerkt, of hij negeerde haar gewoon omdat het niet opmerk gedeelte nogal onwaarschijnlijk was doordat ze al te gemakkelijk kon worden herkend door haar dikke bos haren negeerde Jason haar gewoon. Om eerlijk te zijn was ze wel benieuwt waarom hij naar Kalos ging, werd hij ook gek van haar? Dat hij daarom weggaat.

De trucks werden gestart hoorde Soraya en een schok, vervolgd door een gek gevoel dat bleek te zijn dat ze aan het rijden waren, voor zover ze wist gingen ze met de trucks naar de haven en via boten naar Kalos gingen, op dat moment was de vrouw wel heel erg blij met het feit dat ze niet zeeziek werd, anders kon die reis nog wel een hel gaan worden voor haar. Een hobbel liet de truck omhoog gaan en ze stootte bijna haar hoofd tegen de bovenkant, wel kwam ze hard op haar achterwerk terecht en meteen had ze al het gevoel dat Soraya hier last van zou gaan hebben.

Nog geen vijf minuten later stopte de truck en voor haar gevoel met honderd blaren op haar kont liep ze zwartharige naar buiten, door de kleine tijd in dat ding te zitten hadden haar ogen dus in die kleine tijd al zonlicht gemist. Na even knipperen met haar ogen kon ze weer normaal zien, bij een truck werden koffers uitgedeeld dus daar liep de vrouw maar heen. Eenmaal haar koffer hebben bemachtigd liep ze naar de groep die ook hun koffers hadden, langzaam verstreek de tijd en meer en meer mensen kwamen bij hun staan, tot iedereen zijn of haar koffer had en naar de boot werden gedirigeerd.

Ze kwam als een van de eersten aan boord en nam plek bij een bankje die bij de rand stond, ze zette haar koffer aan de kant en klikte de Pokéball van Icy los, liet haar eruit en leunde op de rand, een vrolijk geluidje van haar nieuwste Pokémon klonk in haar oren, sommige mensen gaven haar een giftige blik, waarschijnlijk omdat er geen Pokémon of zo los mogen maar daar trok ze niks van aan en Soraya gaf hun een honingzoete glimlach. Dit leek hun alleen nog kwader te maken en ze gooiden om welke reden dan ook allemaal beledigingen naar haar hoofd, de vrouw zuchtte enkel en negeerde ze.

In tegenstelling tot Soraya, leek Icy er niet echt blij mee te zijn omdat ze geen moeite wou doen om aandacht aan hun te besteden zei ze enkel tegen de Froslass "Niet doen hoor, het is het niet waard" de witte Pokémon wierp een twijfelende blik op haar trainster en liet ze maar zoals ze waren uiteindelijk. Ze zwartharige voelde een plotselinge stoot en zag de kade rechts van haar steeds verder verdwijnen, hoelang zou de reis eigenlijk duren? Ze hoopte maar niet te lang, al werd ze niet zeeziek, het zou wel snel prettig voelen om de vaste grond onder haar voeten weer te gaan voelen.

Saaie uren gingen veel te langzaam voorbij en na een tijdje zoeken had de vrouw een niet bezette cabine gevonden, haar koffer haalde ze naar binnen en Soraya liet haarzelf op het bed vallen. Een schok vloog door haar rug, het bed was harder dan het er uitzag, dat zou ze moeten onthouden, niet meer op dat bed ploffen. Het kleine ronde raam gaf een prima uitzicht op de oceaan en als ze goed keek was er land te zien, zou dat Kalos zijn? Ze hoopte van wel gezien de vrouw het niet heel veel langer meer kon volhouden op die boot voor haar gevoel.

Minuten kropen voorbij en wat blijkbaar Kalos was kwam vreselijk langzaam dichterbij, de zwartharige was weer naar buiten gegaan en merkte dat het waarschijnlijk niet al te lang meer ging duren, gezien de haven waar ze gingen aanleggen al in zicht kwam. Snel beende de vrouw naar haar cabine, pakte haar koffer en liep richting de uitgang, of wat ze in ieder geval meende wat de uitgang zou zijn. De boot verminderde vaart en legde aan, om niet omver te worden gelopen wachtte ze tot minimaal de helft van de grunts van de boot af af en volgde met de anderen.

Er werd het een en ander uitgelegd door iemand, als je meteen naar het hoofdkwartier wou moest ze weer een truck in, als ze de stad wilde verkennen of wat dan ook dan mocht ze nu gaan. Geen moment twijfelend liep Soraya met koffer in haar hand weg, ze had geen idee waar ze heen ging. Misschien wat herrie schoppen. Het was niet wat ze in gedachten had van Kalos, of het lag misschien wel aan de stad.