Proper Welcome Back (I hope) [ & Allison ]

Ze jaste nog eens een voorwerp door het hoofd van die Marcus of Floyd. Kwaad gemompel kwam uit de mond van de jonge vrouw, gecombineerd met enkele scheldwoorden die niet herhaald mochten worden wegens de aanwezigheid van kleine kinderen in Kalos. Nee, in een goed humeur was ze niet. Ze voelde zich gedenigreerd, had het idee dat de twee haar autoriteit niet accepteerden en de neiging om hun hoofden van hun rompen te trekken werd met de dag groter. En echt, ze had aan Giovanni voorgesteld of een ongelukje met Marcus niet mogelijk was, maar hij had haar gezegd dat dit nog niet kon, dat op dit moment de Elite leider hard nodig was. Verdomme, Giovanni.
En toen viel haar blik op een roodharige jongen. Een opgeluchte zucht kwam uit haar mond en ze wandelde op hem af, om zonder enige waarschuwing haar armen om zijn nek te slaan. “Heilige Arceus, ik ben zó blij om het enige normale persoon in dit team te zien,” zuchtte ze opgelucht in zijn oor, voor ze hem losliet en een pasje naar achteren zette. De Lucario, welke enkele meters achter haar fronsend tot stilstand was gekomen, zei geen woord en leunde tegen een muur. Allison daarentegen keek Ethan aan. “Weet je, ik had nooit gedacht het te zeggen, maar ik denk dat je mijn favoriete grunt bent.” Ja, ze was wanhopig. Ze was het helemaal zat. Als het nog veel langer had geduurd voor ze iemand tegen kwam als Ethan, had ze persoonlijk een eind gemaakt aan Marcus.

Allison kan het leven niet meer aan man xD

Ethan leek verbaasd om haar begroeting en Allison keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, wachtend tot hij eindelijk spreken zou. Dit gebeurde en hij zei zich vereerd te voelen. Goed zo! Goed zo, gedraag je Ethan. Ze werd er gewoon vrolijk van dat zijn woorden met zorg gekozen waren en dat hij wist waar hij stond. Hij wist dat hij geen grote mond tegen haar op moest zetten. Goed zo, Ethan. Hij mocht blijven leven.
“Weet je waaraan?” vroeg ze met een fronsje na zijn vraag. “Ik heb Marcus moeten benoemen tot elite. Marcus! Ik zie hem liever onder vier wielen,” zuchtte ze. “En om het nog erger te maken is die Floyd nog eens hierheen gekomen vanuit Unova. Oh, echt waar hoor… Het is dat Giovanni het niet goedkeurt, anders had ik aan beiden een eind willen maken.” Ze ging even met haar hand door haar veel te lange haar en slaakte een zucht. Nee, dan had ze veel liever de roodharige Ethan. Hij deed tenminste normaal en wist zijn plek. In tegenstelling tot die Marcus. Hmnpf. Nee, ze was absoluut niet in haar beste humeur deze dag.