Leave me alone {open}

Wie het ooit had verzonnen om een bikini photoshoot te doen in de sneeuw was niet helemaal goed in zn hoofd. Ze verging van de kou in haar zwarte bikini in de sneeuw. En dan werd er ook nog eens van haar verwacht dat ze vrolijk lachte en alle aanwijzingen precies opvolgde, ze had een hekel aan dit soort shoots. Het enige waardoor het draagbaar was dat ze shorts droeg en die nog wat warmte boden. En dat ze niet de enige was, nog een vrouwelijk en twee mannelijke modellen zaten te rillen in de sneeuw. Echter kon Cevella het niet zo goed vinden met de drie. Ze waren vreselijk egoïstisch en arrogant. Tweederde van de modellen was zo, gelukkig zij zelf niet. Toen de shoot klaar was wist ze niet hoe snel de trailer in moest gaan om zich weer om te kleden. De lichtrode sweater en donkergrijze skinnyjeans zaten zo verl fijner, en waren ook een heel stuk warmer. Haar blonde haren werden weer normasl gedaan en hasr lasag make-up werd verwijderd, veel beter zo. Rustig liep ze door het dorpje, zich niets aan trekkend van de mensen die haar allemaal nastaarde. Van binnen werd ze er asrdig gek van, ze hoefde al die aandacht niet. Liever niet dan wel eigenlijk. Epsilon liep naast haar om eventueel in te grijpen als er iets zou gebeuren. De Raichu had een serieuze blik in zijn ogen, zoals altijd. Op een moment dat ze niet goed oplette waar ze liep botste ze vol tegen iemand aan. "Oh sorry."

_{De laatste paar dagen waren wat je kon zeggen niet zijn favoriete dagen. De ontmoeting met de persoon genaamd Aiden was hem niet goed bevallen. Of eigenlijk was de Scizor van de kerel hem niet goed bevallen. Door dat wezen had hij voor het eerst in zijn leven haast echt kunnen vliegen, maar de val die volgde was nog het ergst geweest. Floyd moest wel verkeerd terecht zijn gekomen op zijn schouder want die deed meer zeer dan goed was. Zoals gewoonlijk was hij echter te koppig om naar het ziekenhuis of zo te gaan. Hij had gewoon een draagdoek gekocht waar op dat moment zijn arm in rusten.
Floyd balde zijn vuist op wanneer dat iemand tegen hem aan liep, en niet bepaald zacht. Het zorgde voor een pijnscheut die door zijn linker schouder en arm heen ging. Hij stond op het punt om de persoon gewoon terug te duwen, maar hij wist het tegen te houden. ‘Hmhm, kijk volgende keer gewoon uit waar je loopt wil je ?’ zijn gele ogen richten hij op het meisje. Zijn hand legde hij op zijn schouders, haast alsof hij dacht dat het de pijn zou verzachten.}

Epsilon naast haar nam de man in zich op, deze leek hem niet zo te bevallen. Dan wist je het als nog nooit zeker aangezien de Raichu mensen wat snel niet aardig leek te vinden. Het was fijn dat hij zo beschermend was, maar soms kon hij toch wel wat overdrijven. Hoewel ze het toch wat meer met hem eens was na de reactie van de man. ‘Hmhm, kijk volgende keer gewoon uit waar je loopt wil je?’ Dat was niet al te vriendelijk, boven dien was het niet alleen haar schuld. Hij had ook beter kunnen opletten en haar eventueel ontwijken. "Oh sorry hoor meneer chagrijn, je kan zelf ook wel wat beter uit je doppen kijken," zei ze. Doordat hij haar aan keek, keek ze meteen terug zonder op de rest te letten. Het duurde ook even voor ze zag dat ze door had dat de man een hand op zijn schouder had liggen. Ook viel het haar nu pas op dat hij een doek om zijn arm had. Dat betekende dat die klap hem meer pijn had gedaan dan dat zij dacht. Ach dan had hij nog niet zo vals hoeven te reageren, voorlopig ging ze dan ook niets terug nemen van wat ze had gezegd.

_{De woorden van het meisje deden zijn ogen wat vernauwen. Dus hij was chagrijnig? Misschien wel ja, maar in ieder geval had hij daar genoeg redenen voor. Goede redenen, al was niet iedereen het daar mee eens. Dat gaf het meisje echter niet het recht om over zijn humeur of wat dan nog te klagen. ‘Wie is hier nu de chagrijnige?’ vroeg hij haar nog steeds met zijn gele ogen vernauwd. ‘Kijk eerst eens naar jezelf voor je opmerkingen gaat maken over andere mensen.’ zijn hand liet hij weer zakken, maar zijn blik verliet nooit het meisje. Pas wanneer dat de Raicho hem opviel keek hij heel even naar de pokémon. Bijna alsof dat hij het wezentje uitdaagde om iets te proberen. Het zou in ieder geval niet de eerste keer zijn dat hij problemen kreeg met een pokémon. ‘Het enige wat ik deed was zeggen dat je moest uitkijken, Princes.’ hij stak zijn hand ondertussen weer weg in zijn broekzak.}

De man vernauwde zijn gele ogen nadat ze hem, waarschijnlijk iets te kattig, had toegesproken. Ze wist inmiddels wel wat de jongen hier op zou terugzeggen. ‘Wie is hier nu de chagrijnige?’ Precies dat dus, al had ze hem even een kattige opmerking naar het hoofd gesmeten was ze nog niet chagrijnig. ‘Kijk eerst eens naar jezelf voor je opmerkingen gaat maken over andere mensen.’ Dat was haar inmiddels al wel duidelijk, herhaling was niet nodig. Ze was wel slim genoeg om het de eerste keer meteen te snappen. De man keek naar Epsilon naast haar, recht in zijn ogen. Het was wel duidelijk dat hij deze probeerde uit te dagen. Hij was echter goed genoeg getraind om te weten wanneer wel en niet in te grijpen. Nu zou hij dan ook zeker niet doen. Alles was de pokémon deed was een keer met zijn staart zwaaien. ‘Het enige wat ik deed was zeggen dat je moest uitkijken, Princes.’ Princes. Was dat nou serieus? Kon hij echt niets beters bedenken? Cevella trok er zich niets van aan, dat was zeker nog niet de eerste keer dat ze zo werd genoemd. De blondine keek hem vriendelijk lachend aan, duidelijk sarcastisch. "Kan je niet met iets beters komen dan die clichés?"

_{Een niet begrijpende frons kwam op Floyd zijn gezicht. Ze maakten zich druk om...een bijnaam? Het was voor haar niet origineel genoeg. Voor de zoveelste keer werd het alleen maar duidelijk gemaakt dat vrouwen moeilijke wezens waren. Dat kon niemand ontkennen. De lach die ze op haar gezicht had paste daarbij totaal niet bij wat ze zei, dat terwijl Floyd zijn uitdrukking enkel verward of neutraal was op dat moment. ‘Je hebt waarschijnlijk gelijk. De naam is nog veel te goed voor je.’ nadenkend keek hij even naar de lucht, zijn vingen hield hij zelfs nadenkend tegen zijn kin aan. ‘Jynx past veel beter bij je, de gelijkenissen zijn namelijk indrukwekkend.’ als ze niet blij was met het eerste moest ze daar maar blij mee zijn. Hij snapte ook niet waarom dat ze er perse zo moeilijk over moest doen. Waarschijnlijk was het zo iets typisch vrouwelijk. Ze hielden niet van clichés en wilden altijd speciaal zijn. Ze moesten allemaal speciaal behandeld worden.}

Voor een kort moment dacht Cevella verwarring te zien in de ogen van de jongen. Dat was niet haar bedoeling maar kon natuurlijk ook gewoon. ‘Je hebt waarschijnlijk gelijk. De naam is nog veel te goed voor je.’ Oh Arceus kregen we dat weer. Eerlijk gezegd was ze nu wel nieuwsgierig naar waar de jongen mee zou komen. Wat had hij überhaupt met iemand zomaar even bijnamen gaan geven. Ach hij mocht doen wat hij wilde. ‘Jynx past veel beter bij je, de gelijkenissen zijn namelijk indrukwekkend.’ Jynx? Okay dan werd ze vergeleken met een pokémon, ook prima. Haar spelletje met de man was al helemaal uitgedacht inmiddels. "Oh wat lief dat je me zo noemt, dat zal ik voor altijd onthouden!" Zei de blondine extreem vrolijk, kort glimlachte ze even naar de man.

_{Het meisje werd alleen maar vreemder en met de minuut begreep hij haar minder en minder. Ach ja, wat maakten het ook uit. ‘Als jij het wilt onthouden, ga je gang. Er is niemand die je gaat tegen houden.’ wie was hij om haar tegen te houden? Als ze Jynx een leuke en mooie pokémon vond en het zag als een compliment ging hij haar ook weer niet tegen houden. Het meisje was in ieder geval van het ene moment op het andere volledig omgeslagen. Ze was weer veel te vrolijk als je het aan Floyd vroeg. Hij kon enkele mensen wel zien kijken, maar hun blikken waren vooral gericht op het meisje. Wonder boven wonder waren het vooral mannen die keken naar haar. Samen moesten ze nogal een verschijning zijn. Het meisje die vrolijk was en hij die dan vooral donkere kleren droeg.}

De blondine had er plezier in hoe verward de jongen leek te zijn door haar gedrag. Uiteindelijk was dit dus dan toch nog best leuk voor haar geworden. Ze kon hier prima nog een tijdje mee door gaan. ‘Als jij het wilt onthouden, ga je gang. Er is niemand die je gaat tegen houden.’ Weer glimlachte Cevella vrolijk naar de man, had hij dan echt niets door? Blijkbaar kon ze dan beter acteren dan ze voor mogelijk hield. Een blond meisje kwam naar de twee toegelopen. "Heeft het koppeltje, een beetje ruzie," zei ze met een niet al te vriendelijke toon. De Mightyena die naast haar stond wierp een blik op Epsilon. De Raichu spendeerde nog geen seconde aandacht aan de wolfpokémon. Cevella glimlachte op de zelfde manier als ze naar de man deed naar het meisje. Als hij er niets van snapte ging zij dat waarschijnlijk ook niet doen. Voorlopig zou ze zich maar blijven vermaken met het acteren.

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Iemand anders voegden zich uiteindelijk bij hen. Ook een meisje, ook blond haren en vermoedelijk even vervelend als alle meisjes op de wereld. Of misschien wist zij het tegendeel wel te bewijzen. Misschien dat de nieuweling wel een super toffe griet was. Wie zal het hen zeggen. Wat dat de persoon zei ontglipten hem echter volledig. Dat was natuurlijk het probleem wanneer je enkel hoorde wat je wilde horen.’Pardon, zei je iets?’ zijn blik gleed even naar de pokémon die zij ook bij zich had. Floyd zijn pokéballen staken nog steeds aan de binnenkant van zijn jas. Zo wist ook niet iedereen meteen dat hij pokémon bij zich had en hoeveel. Het verrassingseffect was dan vele malen groter. Maar dat terzijde, waar bemoeide de nieuweling zich eigenlijk mee?
‘Die glimlach op je gezicht,’ begon hij uiteindelijk en hij draaide zich terug om naar de blondine die er stond. Degene die eerder tegen hem was aan gelopen. ‘, ga je die nog van je gezicht halen of moet ik je erbij helpen?’ zei Floyd, en hij was op dat moment zeker weten niet aan het bluffen. De twee pokémon die van de partij waren negeerde hij volkomen. De Raicho stelde niet meteen wat voor in zijn ogen en hetzelfde gold voor de hond die erbij was. Persoonlijk liet hij zijn pokémon liever in hun bal. Het kon wel eens leuk zijn om ze eruit te hebben maar niet heel de tijd. Zijn gele ogen waren echter wel heel de tijd op de blondine gericht die er het eerst bij was gekomen. Een strakke blik was te zien, en hij keek geen enkel moment de andere kant op. Het enige wat Floyd deed was wachten op een antwoord.[/b]}

De twee mensen snapte blijkbaar niets van haar gedrag. Leuk zo. Echter snapte ze zelf ook niet bijzonder veel van wat er aan de hand was. ‘Die glimlach op je gezicht,’ zei de jongen waar ze mee was begonnen met praten. Cevella glimlachte nadat hij dit zei nog net iets breder. ‘Ga je die nog van je gezicht halen of moet ik je erbij helpen?’ Vervolgde hij, ze had zo'n gevoel dat dit geen bluf was. Toch ging ze er totaal niet in op, echt niet dat dat zo makkelijk zou gaan. "Waarom zou ik? Het is leuk" zei ze nog steeds zo vrolijk als eerst. "You're no fun," zei de blondine waarna ze tegen een winkelruit ging staan. Cevella had zich nu waarschijnlijk redelijk in de problemen geholpen. "Ik wel hoor, dat hij dat niet is zegt niet dat ik dat niet ben," zei ze vrolijk terwijl ze haar schouders ophaalde. Het was zeker niet slim om verder op het gesprek in te gaan. Toch deed ze het, waarom wist ze zelf ook niet.