I'm so fancy

Team Rocket had nog geen opdrachten voor haar gehad sinds dat ze aangekomen was in Kalos. Daarom had ze haar pakje voorlopig maar uit gelaten, dat ding droeg ze alleen als ze op pad gestuurd zou worden voor een bepaalde opdracht. Voor nu zat het diep in haar tas gestuwd, en deze lag in het pokémon center van Camphrier Town. Binnenkort zou ze weer terugkeren naar Lumiose City, maar omdat ze ervan verzekerd was voorlopig niet nodig te zijn was ze er op uit getrokken. Gewoon om de regio een beetje te verkennen zodat ze straks niet in een zwart gat zou worden gegooid als ze echt een opdracht kreeg. En natuurlijk kon ze ook altijd haar oog openhouden voor interessante pokémon. Zoals gewoonlijk werd Alice ook vandaag weer geflankeerd door haar Electrike. De jonge vrouw had zelf nog nooit een eigen pokémon gevangen, gezien de Electrike uit een gestolen ei was gekomen. Misschien was het trouwens wel verstandig om wat andere pokémon te vangen, dan zou het wat gemakkelijker zijn als ze straks op missie werd gestuurd door het hoofdkwartier. Ondanks alle tegenzin die ze eigenlijk had gehad om naar deze plek te komen, waren er ook wel wat voordelen die haar over hadden gehaald. Zo waren er bepaalde pokémon in Kalos aanwezig die ze graag wilde hebben voor haar uiteindelijke team. Tevens waren er pokémon die ze in Hoenn al had gezocht, maar nog niet was tegengekomen en waarvan ze dus gehoord had dat deze ook in Kalos leefden. Team Rocket had een duidelijk tekort aan leden in Kalos, gezien er een hoop sterke trainers waren en die natuurlijk niet allemaal hun eigen, persoonlijke Team Rocket stalker konden krijgen. Een kleine grijns kwam rond de lippen van de blonde vrouw bij deze gedachtes. Tevens was er ook nog het hele keystone gebeuren, iets wat voorlopig ook nog enkel in Kalos te verkrijgen was. Omdat ze ook zo hier en daar haar contacten had wist ze dat haar Electrike later, in zijn tweede vorm, ook gebruik zou kunnen maken van een mega stone. En ze twijfelde er simpelweg niet aan of dat zou Mheetu geweldig vinden. De pokémon die naast haar meeliep wist maar al te goed waar zijn eigenaresse mee bezig was, en vond het best. Heel best zelfs. Mheetu vond het idee geweldig om in zo'n mega stone te mogen gebruiken, ook al was het enkel nog maar uit verhalen die hij had gehoord.
Toen Mheetu uit het niks gevaarlijk begon te grommen keek de jonge vrouw wat verbaasd op. Vaak gromde hij enkel als er een mens in de buurt was, maar hier was geen levende ziel te zien van deze soort. Dan moest het een pokémon zijn, want hij gromde niet voor een beetje wind of een giftige bes. In haar ooghoek zag ze hoe de bosjes iets bewogen, was het dan toch gewoon de wind? De vrouw knielde neer naast de Electrike en gaf een aai over zijn kop heen, hopend dat hij nu zou stoppen met grommen. Er was immers niks gevaarlijks in de buurt hier, dus het had geen zin om je energie te verspillen aan zoiets. Echter werden haar ogen groot toen er een blauwkleurige pokémon uit de struiken kwam zetten. Het was een wezentje met een kleine slurf, en zo hier en daar nog wat rode strepen. Een luid getoeter kwam uit het kleine slurfje zetten, en naar haar mening klonk het aardig uitdagend. Alice hees haarzelf weer op twee gestrekte benen en knikte een keer naar Mheetu. Het jammere aan elektrische types was dat er veel pokémon waren die immuun waren voor dat type. En als ze het zich nog goed herinnerde van de pokémon school was dit wezentje er een van. Dat werd wel moeilijk dus. Aan de andere kant zou ze er meteen een versterking bij hebben, gezien er meer trainers in Kalos rondliepen met elektrisch-bestendige pokémon. En dan was er ook nog het feit dat Team Rocket voor de belangrijke missies de sterkste grunts uitkozen, met één pokémon was je geen sterke grunt. Drie redenen om de jacht te openen op dit blauwe wezentje, dat waren er voor haar echt wel genoeg. Een zelfverzekerde grijns was om haar lippen gaan liggen, ze was klaar voor het komende gevecht. En zij zou het beginnen ook.
"Spark!" beval ze haar Electrike, die een sprong naar voren deed en vervolgens de aanval uitvoerde waar ze om had gevraagd. Een blauwkleurige bliksemflits schoot op de Phanpy af, maar toen de aanval insloeg op het kleine wezentje, gebeurde er niks. De pokémon school had gelijk gehad, een Phanpy was inderdaad immuun voor elektrische aanvallen. En als ze het zich goed herinnerde was haar Electrike in het nadeel tegen grond type aanvallen, die deze Phanpy ongetwijfeld ook bezat. Toch kon het haar niet van de dwang afhelpen om dit wezentje te vangen, ze moest en zou het hebben. En als Alice iets echt wilde, dan zou ze het krijgen ook. De Phanpy daarin tegen begon nu boos te worden, en zette een tegenaanval in. Een luid getoeter steeg weer op uit het slurfje en het wezentje kwam zo snel als ze kon op haar Electrike afstormen. Deze leek wat verbaasd te zijn van de snelheid van het blauwe wezentje, maar was zelf nog snel genoeg om te ontwijken. Echter liet de Phanpy het er niet bij zitten, want nu de elektrische pokémon dichtbij genoeg was kon het net zo goed een tweede Tackle inzetten. Omdat de Phanpy de Electrike van achteren benaderde kreeg Mheetu niet de kans om op het goede moment weg te springen, en dus vloog de Lightning Pokémon binnen een paar tellen door de lucht heen. Het groen met gele wezentje kwam met een enorme snelheid op Alice af suizen, die het beest dan ook vol in haar buik kreeg. Het tweetal donderde naar achteren, hard neerkomend op de grond. Mheetu sprong grommend van haar schoot af en keek met een woeste blik in zijn ogen naar de Phanpy. "Pak 'm terug met Quick Attack!" Dan moesten ze de normaal type aanvallen maar in gaan zetten, dat had tenminste wel het gewenste effect. Tevens hadden ze mazzel dat deze Phanpy hier waarschijnlijk nog een jonger exemplaar was. Het kende dan ook minder sterke aanvallen en had niet zo veel ervaring. Dat was goed, als ze het wezen in haar bezit had kon ze het karakter nog om kneden tot het voor haar perfect was. De Electrike stoof best wel snel voor zijn doen op de Phanpy af - waarschijnlijk gaf de woedde hem meer kracht, in zijn ogen was er namelijk geen pokémon die hem aankon, hij had een redelijk groot ego - en raakte deze toen ook nog eens vol. De Phanpy toeterde een keertje bozig, hij vond het absoluut niet leuk dat er met hem werd gespot. En zo vond Mheetu het op zijn beurt niet leuk om ingemaakt te worden door een blauwe slurf. Alice kon het niet zo veel schelen wat haar Electrike wilde, zolang hij het maar volhield om dit wezentje af te zwakken. Al ging dat moeilijk worden met het beperkte aantal aanvallen. De Phanpy toeterde weer een keer en begon weer aan een Tackle. Alice plaatste haar hand op haar heup en keek toe, dit was een houding die ze vaak aannam, al was het maar om de leuke jongens in haar buurt te laten smelten. Een charmante dame kon ze zeker zijn ja, maar op dit moment wilde ze haar zin krijgen. Ook een begrip wat je wel echt als haar karakter kon zien, ze wilde altijd haar zin krijgen. En haar zin zou ze dit keer krijgen, een ding wat zeker was in haar ogen. De Quick Attack had effect gehad, maar als ze dit snel af wilde handelen zouden ze een zwakte moeten raken van het beestje. De zwaktes waren zo snel uit haar hoofd water, ijs en gras. Geen een van die types bezat ze, nog een aanval die daarmee in aanraking kwam. Ondanks dat de moed een beetje weg begon te spijbelen, bleef ze staan zoals ze stond. Maar toen ze eenmaal op een geniaal idee kwam, kon haar dag niet meer stuk. Waarom had ze niet gewoon eerder gezien dat route 7 zich vlak naast een kanaaltje begaf? Op dit moment stond ze echt op het punt zichzelf een facepalm te geven, wat kon ze af en toe toch lekker blond zijn zeg. Het enige wat ze hoefde te doen was de Phanpy het water in werken! "Mheetu, probeer 'm met Tackle in het water te krijgen!" zei ze vervolgens zo hard als ze kon. De Electrike keek voor een kort moment om naar zijn trainer, slaakte toen een korte kreet en begon aan de Tackle. Op het moment dat Mheetu de Phanpy raakte, deze door de lucht heen slingerde en met een plons in het water kwam te liggen, besefte Alice dat ze zelf vlak bij de waterrand stond. De blondine deed nog een falende poging om weg te springen, maar kreeg toen de volle lading van het water. Arceus. Wat haatte ze Kalos toch ook. Een aardig boze kreet verliet haar mond toen ze half verzopen aan de waterkant stond. Mheetu slaakte een korte kreet, het leek er verdoemd veel op dat hij haar aan het uitlachen was. "Mheetu! Maak jezelf liever nuttig in plaats van daar te staan!" blafte ze hem toen toe. De Electrike maakte nog een spottend geluidje en snelde toen ook naar de waterkant, waar de Phanpy zichzelf zojuist op de kant gehesen had. "Thunder Fang," commandeerde ze nog terwijl ze het water uit haar haren probeerde te knijpen. De mascara die ze op had gedaan die ochtend was nu helemaal uitgelopen tot halverwege haar wang. Erg waterproof was het dus niet geweest - wat wel op het etiket had gestaan toen ze het uit de winkel had gestolen. Ondertussen was Mheetu op het blauwe wezentje afgestoven en zette het zijn tanden in het lichaampje. Misschien had het deeltje van 'thunder' niet zoveel effect, maar dan had je de 'fang' ook nog natuurlijk. Na de stroomschoot sprong Mheetu weer weg van de Phanpy, die nu was onhandig op zijn pootjes stond te trillen, het was echt verzwakt. Waarschijnlijk was het echt nog een jong ding, zo snel uitgeput raken. Dat werd een uitdaging om te trainen, maar voor nu zou ze nog even doorgaan met Mheetu's training. Gewoon om er zeker van te zijn dat ze straks niet zonder lege handen naar huis zou gaan. Dat wezentje kon ze meenemen naar Hoenn als ze weer weg mocht uit deze vervloekte regio. "En doe nu nog een Quick Attack." Het was belangrijk om te kunnen trainen op de snelheid van de Electrike. Sowieso was het verstandig om veel te trainen, dan zou hij sneller evolueren en konden ze een mega stone gaan regelen voor hem, en voor haar dus een key stone. Op het hoofdkwartier kon ze vast wel iemand vinden die dat tweede kon regelen, die stone zou ze wel op kunnen scharrelen op de zwarte markt ofzo. Maar dat was iets voor later, nu moest ze er eerst maar eens voor zorgen dat ze een zestal kreeg om te trainen. Zou een stuk leuker zijn, en Alice hield wel van een beetje gezelschap. En als dat gezelschap haar dan ook nog eens kon helpen met haar baan zou dat helemaal fantastisch zijn. Mheetu had ondertussen zijn aanval uitgevoerd en de Phanpy was weer in het water komen te liggen. Uitgeput kroop het wezentje op de oever. Mheetu was ook wel moe geworden, maar probeerde zich duidelijk groot te houden tegenover zijn eigenaresse. "Opnieuw een Quick Attack nu," beval ze haar Lightning Pokémon toen. Ondertussen had ze het meeste water uit haar haren weten te knijpen, en was ze weggelopen bij de waterrand. Dan zou ze niet voor een tweede keer die dag half verzopen staan. Ze had het geluk dat het niet al te koud was vandaag, en dat de zachte wind haar een beetje liet opdrogen. Tevens had de jonge vrouw een pokéball in haar handen genomen, nog heel eventjes en dan zou ze het ding gaan gooien. Dan zou ze haar eerste, echte pokémon gaan vangen, hier in Kalos. Deze Phanpy was nog maar het begin, want als ze terug zou keren naar de straten van Lumiose City zou ze nog wel een paar wezentjes gaan vangen. Ja, ze kwam lekker op gang nu. In haar hoofd had ze al een kleine voorstelling van haar toekomstige team, en dat beviel haar wel voor zover ze nu dacht. De Phanpy had tevens nog een paar pogingen gedaan tot een Tackle, waarmee hij Mheetu twee keer had geraakt omdat deze ook wat slomer werd. Op dit moment leek het er wel op alsof ze naar een gevecht tussen twee wilde Tauros's stond te kijken. Niet dat het erg was om naar te kijken, maar gewoon een beetje saai. Later, als ze meer pokémon had, zou zo'n gevecht vast een stuk vermakelijker worden. Later. Misschien was het een dag, een week, een jaar. Wie zou het zeggen? Sowieso hoopte ze wel binnen een half jaar weer weg te kunnen uit Kalos, Hoenn was en bleef haar favoriete regio. Zelfs ondanks de jeugd die ze er had gehad bleef het haar regio. Ze zou terugkeren, dat was een feit die ze al voor haarzelf opgesteld had. Nadat ze het tweetal nog wat aanvallen uit zag voeren op elkaar besloot ze dat het wel welletjes was nu. "Nu!" riep ze en gooide het rood met witte balletje in de richting van de Phanpy. Mheetu deed een sprongetje achteruit om de baan van de pokéball niet te blokkeren en keek afwachtend toe. Alice had ondertussen haar hand weer op haar heup gelegd en keek met opgetrokken wenkbrauw toe. De Phanpy werd opgezogen door de pokéball, die op de grond viel en vervolgens wat begon te trillen.