Taking a break [&CECILLE SKARSGARD] [FINISHED]

Connor grinnikte kort toen Cecille opmerkte dat hij verkoper moest worden. Misschien moest hij dat maar worden, ja. Hij bedacht zich arrogant dat als hij dat ging doen, geen enkel mens nog in de andere regio’s zou leven en dat zou ook niet bepaald goed zijn. Maar hij moest eerlijk toegeven dat hij ook weer snakte om terug naar Kanto te gaan omdat dat toch één van de mooiste regio’s was in zijn opinie. Kalos was ook wel mooi. Hij hoopte dat hij Hoenn, Unova en Sinnoh een andere keer kon ontdekken, want hij had gehoord dat die regio’s ook wel mooi waren. En wie weet als Cecille hem meer leerde over Johto dat hij die regio ook wel ging bezoeken. Hij luisterde geboeid naar haar toen ze begon met vertellen. Vooral het gedeelte over Bell Tower, Goldenrod City en de Bug Catching Contest stond hem wel aan. Hij zag zichzelf al echt naar zo’n wedstrijd gaan en proberen om een mooie, grote Beedrill te vangen of een gevaarlijke Pinsir. Of een Scyther. Als die daar waren, natuurlijk, maar hij nam aan van wel. Hij grinnikte kort over het gedeelte van de kids. ‘Ik denk dat als die kids zoals mij zijn dat het ook niet bepaald goed gaat komen,’ lachte hij. Nee, hij was veel te nieuwsgierig voor deze wereld. En hij durfde ook vrij veel. Hij zag zichzelf al echt naar zo’n gevaarlijke Pokémon rennen, die op zijn schouder tikken en hem vervolgens proberen te vangen. Hij wist niet of je in die wedstrijd Pokémon mocht gebruiken, maar hij kon in elk geval wel op de hulp van Pikachu rekenen als hij in gevaar was. ‘Plus ik denk ook niet dat ik gauw aan kids ga beginnen,’ zei hij grijnzend. Nee, hij was niet echt het type om kinderen te hebben. Hij vond ze veel te luidruchtig en soms ook ietwat vervelend. Als hij één dag voor een kind zou moeten zorgen zou hij het al erg vinden. Bovendien wilde hij nog vele reizen maken door de regio’s en kinderen zouden hem enkel ophouden, maar wie weet. Misschien als hij een mooie meid vond waar hij het goed mee kon vinden dat hij er wel een gezin mee kon stichten. ‘En jij?’ vroeg hij. ‘Zou jij later kinderen willen hebben?’ Hij zag het al helemaal voor zich. Allemaal kleine Cecille’s. Aan Cecille’s woorden van daarnet had hij al kunnen afleiden dat ze makkelijk in de problemen kon komen net als hem. ‘Ik denk trouwens ook niet dat heel de wereld zit te wachten op nog meer Connor look-a-likes.’

Een kleine grijns gleed om Connor’s lippen toen Cecille een verwijzing maakte naar de league. Ja, eerst de league. Eerst de league in Kalos, dan die in Hoenn en dan die in Kanto. En Pikachu zou altijd met hem mee mogen reizen. Die kon hij dan nog altijd inzitten tegen de laatste gym als ze in een nieuwe regio waren. Als hij de rest van zijn team moest droppen, dan was dat maar zo. Hij zag het wel zitten om dan met een nieuw team te beginnen, maar Pikachu zou altijd aan zijn zijde blijven. Als mensen dan dachten dat hij zwak was, kon hij zijn Pikachu op ze afsturen. Cecille leek echter wel in te zijn voor kinderen en eerlijk gezegd verbaasde Connor dat niet echt. Ze was een spontane meid en hij was er vrij zeker van dat als ze kinderen kreeg, die naar haar op zouden kijken. Of als ze kinderen adopteerde, maakte niet uit wat ze deed. Wie weet was ze wel voor de vrouwen en moesten ze dan kinderen maken op een andere manier. Hij had daar allemaal geen verstand van, maar hij wist wel dat als het zo was, hij het zou accepteren. Naar zijn mening was iedereen vrij om zijn of haar geaardheid te beslissen. Als dat hetero of homo was, dat maakte voor hem niks uit. Bij hem ging het erom dat de mensen zich goed voelden. ‘Ik niet,’ gaf hij eerlijk toe. ‘Ik ben sneller bij ze uit de buurt dan dat ik naar ze toe wil gaan en krijg al heel gauw genoeg van hun gezeur.’ Hij lachte zijn tanden bloot. En dan te bedenken dat hij ooit zelf een kind was geweest. Gelukkig hadden zijn ouders diezelfde instelling als hij niet gehad, want anders was hij hier niet eens geweest. Een vreemde gedachte om te hebben trouwens. Maar misschien dacht zijn moeder of zijn vader er vroeger ook zo over, maar waren ze van gedachten veranderd toen ze elkaar ontmoetten. Wie weet. Als hij een leuk meisje tegenkwam en het ging goed, kon het maar eens zomaar gebeuren. Hij grijnsde naar Cecille. ‘Ik denk dat als ik dan toch vader word en ik zou een dochter krijgen, dat ik het type vader zou zijn dat haar zou stalken als ze haar eerste date zou hebben en mijn shotgun te boven zou halen als een jongen iets bij haar doet dat niet door de beugel gaat.’ Hij grijnsde. Ja, hij zag zichzelf dat al echt doen. De vader die zijn dochter te veel beschermde. ‘En als het een jongen zou zijn zou ik alleen maar kunnen hopen dat hij niet te veel van mij wegheeft, want anders komt het niet meer goed.’ Zijn ogen twinkelden een beetje. Hmm. Misschien was kinderen krijgen dan toch niet zo’n erg idee. Misschien. ‘Maar dat ligt nogal ver van mijn bed. Eerst moet ik nog een goede partner vinden. En uiteraard de leagues verslaan,’ zei hij, nadruk leggend op dat woordje zodat Cecille wist dat hij van plan was om er meerderen uit te dagen na Kalos.

Connor had instemmend geknikt toen Cecille haar mening zei. Hij mocht er nu wel zo over doen, maar hem zou het ook niet uitmaken met wie zijn kinderen later zouden thuiskomen. Als het maar wel iemand was die hun gelukkig zouden maken. Verder maakte het hem niet uit welk geslacht het was of waar diegene afkomstig van was. Het ging om de persoonlijkheid. Toch ging hij iemand die drugs gebruikte of iets anders niet toelaten, want dat werd pas echt een ramp. Dat zou nog erger zijn dan als het iemand was die qua persoonlijkheid veel op hemzelf leek. Maar goed, daar moest hij eigenlijk nog niet zo erg mee bezig zijn. Hij moest nu vooral van het leven genieten en zorgen dat hij de league van Kalos kon verslaan, want anders zou hij voor niets zo hard trainen. Voor hem was het eerste ding wat hij moest doen vooral die eerste gym uitdagen. Als hij te veel over andere dingen na ging blijven denken, zou hij nooit aan zijn eerste badge toekomen. Dat wilde dus ook zeggen dat hij dingen zoals een partner wel even op zijn buik kon schrijven, want zij hielden je alleen maar op in je reis. Bovendien verwachtte hij van een relatie dat het te veel drama was en daarom begon hij er meestal ook al niet aan. Maar wie weet, als hij écht eens iemand zou vinden. Hij haalde zijn wenkbrauwen kort na elkaar op toen Cecille aangaf dat ze haar partner al gevonden had. ‘Heb je een foto van hem?’ Er volgde een korte stilte. ‘Of haar.’ Hij haalde zijn schouders op om aan te geven dat het hem niet al te veel uitmaakte. Bij haar vraag dacht hij even na. Hij had altijd met zekerheid kunnen zeggen dat hij de league van Kanto wilde uitdagen nadat hij klaar was in Kalos, maar nu wist hij het niet meer zeker. De league van Hoenn klonk hem immers ook wel interessant. Hij wilde sowieso meerdere regio’s achter elkaar doen, nieuwe teams opstarten en zijn best blijven doen om redelijk bekend te raken. Als je het ver schopte in de league, kreeg je immers een goede naam bij anderen. Hij richtte zijn blik op Cecille. ‘Ik denk dat ik de league van Hoenn ga doen, maar die van Kanto staat ook op de planning. Een reis door mijn geboorteregio zou echt prachtig zijn. Dan neem ik Pikachu gewoon mee en wacht ik tot de laatste gym zodat ik deze kan overvallen met mijn overpowerde Pokémon.’ Hij lachte, maar hij meende het wel serieus. Hij ging Pikachu gewoon meenemen op al zijn reizen, hoe hoog het niveau van zijn Pokémon dan ook was. En dan zou hij naar de laatste gym gaan en deze uitdagen met Pikachu en zijn vijf nieuwe teamgenoten. Dat werd ongeveer het plan. Hij richtte zijn blik weer op Cecille. ‘Alle regio’s behalve die van Unova klinken me wel interessant. Ik vind de meeste Pokémon van Unova er best wel raar uitzien.’ Hij grinnikte even. ‘Sorry als ik daarmee één van je teamgenoten beledig en als die uit Unova komen trouwens.’

Zodra Cecille hem foto’s van haar vriendin had laten zien – hij had zichzelf dan toch goed gecorrigeerd en daar was hij ook wel blij om – had hij breed gegrijnsd naar haar. Ze was zeker niet lelijk en zoals hij het op de foto’s zag vond hij hun wel goed bij elkaar passen. Hij was dan ook niet dat type dat dit soort relaties afkeurde, dus dat was alvast een meevaller voor haar en voor hem. Voor de rest was het vrij grappig geweest om te zien hoe Cecille echt letterlijk op elke foto met een brede grijns naar de lens keek en het meisje waarmee ze samen was zich wat meer inhield. Haar blik was neutraler, maar daardoor niet minder gelukkig in Connor’s ogen. Het was duidelijk dat er twee dolgelukkige mensen te zien waren en daar was hij blij om.Ook al kende hij Cecille nog maar net, hij gunde het haar van harte dat het goed zou gaan tussen haar en haar vriendin. 'Een mooi koppeltje. Jullie zien er echt gelukkig uit,' zei hij nog tegen haar. Zijn ogen gleden naar haar nadat ze de Holo Caster had weggestopt en hij heel zijn relaas had gedaan over wat hij graag wilde doen. Het liefste van al wilde hij nu direct stoppen met de Kalos league en naar Kanto gaan om daar zijn reis te beginnen. Hij wilde ten eerste zijn vader hier echt niet alleen achterlaten en ten tweede wilde hij niet plotseling stoppen met zijn reis hier terwijl hij nog maar pas begonnen was. Dat kwam namelijk ook weer zo dom over. Hij zou wel zien. Misschien was het een slecht ding als hij nu van te voren alles ging inplannen. Hij kon het beter gewoon laten gaan zoals het zou gaan. Het was dan ook een beetje jammer dat hij een persoon was die het liefste alles onder controle had en die het wel graag wat vooruit plande. Dat zou hem later zeker wel eens tegen de borst stuiten, maar zolang hij er geen last van had, waarom zou hij het dan niet doen? Hij grijnsde toen Cecille zonder al te veel spoilers zei dat ze van plan was om er eentje te vangen toen hij het had over de Pokémon uit Unova. En met zonder spoilers bedoelde hij dat ze er niet gelijk bij vertelde wat ze precies ging vangen. ‘Nu maak je me nieuwsgierig,’ zei hij lachend tegen haar. ‘Welke Pokémon ben je dan van plan om te vangen? Of ga je hem eerst vangen en dan een foto naar me opsturen zodat ik het op die manier te weten kom?’ Wie weet had hij haar nu wel een idee gegeven en was ze het eerst van plan geweest om het hem te vertellen, maar had hij haar nu op andere gedachten gebracht. Een beetje een domme zet van hem als je het hem vroeg, maar goed. ‘Dan vertel ik jou welke Pokémon ik op de planning heb staan,’ voegde hij eraan toe zonder echt na te denken over wat hij zei. Het besef dat hij dat helemaal nog niet wist drong pas later tot hem door. Ach, hij zou wel iets verzinnen en als de Pokémon dan uiteindelijk toch niet in zijn team zou komen, zou hij gewoon kunnen zeggen dat de plannen veranderd waren. Wist zij veel.

Connor kreunde geërgerd toen hij Cecille’s woorden hoorde. Great. Nu had hij haar inderdaad een ideetje gegeven. Toch lachten zijn ogen haar toe. Ook al mocht hij geërgerd overkomen, hij was eerlijk gezegd allesbehalve. Het was haar recht dat ze het geheim mocht houden voor hem. Hij zou het eerlijk gezegd haar ook niet kwalijk nemen als ze het hem niet vertelde. Je team uitbreiden met een Pokémon naar keuze was iets persoonlijks en iets waar anderen niet veel mee te maken hadden, tenzij je het natuurlijk aan de grote klok wilde hangen telkens als je een teamgenoot ging vangen. Hijzelf was ook altijd stilzwijgend over welke teamgenoot hij ging vangen. Maar dat kwam voornamelijk omdat hij gewoon nog niet wist van te voren wat hij precies zou gaan vangen. Hij had echter wel al een ideetje en als Cecille toch zou vertellen waar ze haar zinnen op had gezet, zou hij het ook wel vertellen. Mocht het later echt nog veranderen, dan zou hij dat wel zeggen tegen haar. Plannen konden immers veranderen, right? ‘Oh wat een fantastische hint,’ zei hij sarcastisch tegen haar, maar zijn ogen fonkelden terwijl hij haar aankeek. Eigenlijk had hij het ergens wel kunnen zien aankomen. Haar halve team bestond immers uit deze type. Of haar hele. Hij bleef nog altijd bij het standpunt dat hij veel variatie in zijn team wilde hebben. Hij besloot dan ook dat als hij Cecille ooit zou uitdagen in een gevecht, hij zijn Pidgey voornamelijk zou gebruiken die hopelijk tegen die tijd wel geëvolueerd was. Hij keek op toen ze dan toch vertelde welke Pokémon op haar planning stond. Hij hield zijn hoofd een beetje scheef, want hij had echt werkelijk geen idee wat een Scraggy was. Hij kende niet veel Pokémon uit de regio van Unova als hij eerlijk moest zijn. ‘Goed, dan is het het eerlijkste als ik ook vertel wat ik op de planning heb staan,’ begon hij langzaam zodat hij ongeduld bij haar op zou wekken. Vervolgens begon hij met zijn handen tegen zijn knieën te slaan om een soort van tromgeroffel te veroorzaken. Hij moest lachen. ‘Ik wil graag een water type hebben,’ zei hij uiteindelijk. ‘En voor nu wil ik of een Magikarp of een Poliwag. Magikarp omdat hij later evolueert in een zeer sterke Pokémon en Poliwag omdat hij twee evoluties heeft die me wel aanstaan. Als ik voor de ene evolutie ga, Poliwrath, heb ik ook een fighting type. Kunnen we later kijken wie de sterkste fighting type heeft.’ Hij stak plagerig zijn tong uit. Hij wist niet of hij Politoed wel in zijn team wilde. Het was een volleerde water type, maar Connor had gehoord dat die Pokémon nooit echt serieus konden blijven in een gevecht. Zijn Growlithe was voor het moment ook niet echt serieus, maar in een gevecht wel. ‘Dus dat zijn zowat de plannen,’ besloot hij. ‘Maar niks staat nog echt vast. Kan goed zijn dat ik er over een maand weer anders over denk,’ zei hij en hij grinnikte even.

Connor sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij in zijn hoofd nog steeds de opties overging die hij had. Hij wilde dus een water type. Hij had ook al in gedachten dat een Poliwag geschikt zou zijn, maar aan de andere kant waren er zo veel andere water types die goed waren. Als je nou bijvoorbeeld naar Gyarados keek. Uitstekende water type, sterk en gevaarlijk. Misschien een beetje bot in het begin, maar Connor zou hem vast wel kunnen temmen. Hopelijk. Nee, Gyarados was dan toch maar geen optie. Dan had je natuurlijk nog Horsea die uiteindelijk in een sterke Kingdra zou evolueren. Maar aan de andere kant, als hij bij zijn eerste gedachte bleef, zou hij een stoere Poliwrath in zijn team hebben. En het voordeel was dat hij dan niet alleen een water type had, maar ook een fighting type. Pokémon zoals Magneton, die voor een deel steel type waren, zouden dan geen enkele schijn van kans maken terwijl Gyarados in groot gevaar verkeerde omdat hij een flying en een water type was. Hmm. Daar moest hij nog steeds goed over nadenken, maar zijn eerste gedachte bleef wel het beste hangen. Hij nam dus aan dat hij gewoon die Poliwag ging vangen en dan wel zou zien waarin hij het uiteindelijk zou evolueren. Zijn aandacht werd getrokken door Cecille en ook hij trok nu arrogant een wenkbrauw op. ‘Oh, denk je dat echt? Ik denk dat jij juist diegene bent die geen schijn van kans maakt,’ zei hij stoer terwijl hij nadruk legde op ‘jij’. Toch kon je aan zijn grijns zien dat ze het niet al te serieus moest nemen. Hij dacht eerlijk waar dat ze beiden een eerlijke kans zouden hebben als ze ooit tegen elkaar zouden vechten. Tenzij één van beiden natuurlijk een veel hoger niveau had en de ander nauwelijks met zijn of haar Pokémon had getraind, maar dat verwachtte hij van beide partijen niet. Net als hem leek Cecille echt te leven voor haar Pokémon en Connor zag niet gauw gebeuren dat zij deze zou verwaarlozen. Zijn blauwe ogen keken haar aan toen ze met hem instemde. Hij gaf een knikje ten teken dat hij het met haar eens was. Hij was blij dat hij iemand had gevonden die over veel dingen hetzelfde dacht. Hij stak zijn handen in zijn zakken, niet goed wetende waar ze het nu over moesten hebben. Ze waren al een hele tijd bij elkaar en ze hadden het al over zo veel dingen gehad dat de onderwerpen bijna op bleken te zijn. ‘Ik kan echt niet wachten tot ik mijn eerste badge heb,’ zei hij grijnzend tegen elkaar. ‘Nu blijf ik vooral in één plaats zodat ik me klaar kan maken voor de gym, maar ik zou ook graag de andere delen van Kalos willen zien. Het is alleen zo ver wandelen en mijn Pidgey is nog lang niet geëvolueerd om mij te kunnen dragen.’ Hij grijnsde terwijl hij naar zijn Pokémon keek. ‘Hoe ga jij dat eigenlijk doen met lange reizen? Gewoon alles te voet doen?’ vroeg hij nieuwsgierig. Hij had inmiddels al wel ontdekt dat haar team uit fighting types bestond en hij wist niet of er eentje was die fighting en flying was.* Dus hij was benieuwd hoe ze dat ging aanpakken.

*: Freedje heeft er één gevonden: Hawlucha! :D #SoProudOfMyself

Connor rolde een keer opvallend met zijn ogen toen Cecille arrogant begon te doen. Ja ja, dat kon ze nu wel zeggen, maar hij wilde haar op het moment zelf wel eens meemaken. Ooit zouden ze samen een gevecht hebben en dan zou hij een volledig team hebben en zouden ze allemaal geëvolueerd zijn. Of toch de meesten van zijn team. Hij dacht er nog niet over om zijn Pikachu te evolueren en wist niet of hij dat ooit zou doen. Het was niet dat zijn Pokémon er al een directe hekel aan had getoond, maar Connor wist zelf niet of hij het wel zou kunnen verdragen als hij zijn maatje niet meer op zijn schouder kon dragen. Dan zou hij als een Raichu door het leven gaan en dat vond Connor, na jaren een Pikachu te hebben gehad, toch best wel een heuse aanpassing. Dit idee lag echter anders voor Growlithe en Pidgey. Hun zag Connor met alle liefde evolueren, maar zijn Pikachu dat lag gewoon anders. Hij moest het er nog eens met de gele muis over hebben voordat hij een keuze zou maken. Het oordeel van de Pokémon zelf was immers het beste oordeel dat hij kon krijgen in verband met deze kwestie. Hij grijnsde toen hij Cecille bezig hoorde. ‘Nu moet je niet gaan denken dat ik niet aan sport doe, hoor,’ zei hij zogenaamd verontwaardigd zijnde. ‘Ik doe mijn best om minstens drie keer in de week elke ochtend een rondje te gaan joggen en ik train veel met mijn Pokémon. Of dat ben ik toch op zijn minst van plan. Maar wie weet, als ik ooit een Pidgeot heb en ik moet echt ver reizen, ga ik wel voor de gemakkelijke optie.’ Hij glimlachte en zijn ogen begonnen te fonkelen bij het vooruitzicht dat hij op een dag echt een Pidgeot zou hebben. Hij had ook gehoord dat je een Key Stone kon halen bij de lab van professor Sycamore. Dan zou hij een Mega Pidgeot hebben. Maar goed, zover was hij nog niet eens. Hij zou al een heel eind zijn als hij zijn Pidgey eerst zou evolueren in een Pidgeotto en als hij eindelijk eens die eerste gym achter de rug zou hebben. ‘Wie weet ben je wel waardig genoeg dat je ooit mee mag vliegen,’ deed hij er een extra schepje bovenop en hij stak zijn hoofd arrogant de lucht in. Hé, als zij arrogant kon doen, kon hij dat ook! Zijn blik gleed naar de lucht toen hij opeens het geluid van onweer hoorde. Zonder dat hij het in de gaten had gehad, was de lucht al flink aan het betrekken boven hun hoofden. Hij hoorde Pidgey nerveus geluiden maken en snel keerde hij de Pokémon terug in zijn Poké Ball. Een vogel Pokémon laten vliegen door de lucht wanneer er elk moment bliksem in kon slaan was geen goed idee. ‘Ik denk dat het dadelijk heel hard gaat regenen. Wat zullen we eens doen?’ Hij keek op een droge manier naar Cecille.

Connor grinnikte bij het idee dat hijzelf ooit zou beslissen om mee te gaan doen aan een kickbokswedstrijd. Hij zag zichzelf daar al echt in de ring staan, klaar zijnde om vanaf de eerste ronde al uitgeschakeld te worden. Hij kon wel redelijk hard slaan – want hij was natuurlijk al meerdere malen verzeild geraakt in een vuist op vuistgevecht – maar hij wist niet of hij goed genoeg zou zijn om zo behendig mee te doen aan zo’n wedstrijd. Dat vergde toch wel flink wat kracht van hem. Hij zou het misschien één ronde uithouden, maar zou dan al vol met blauwe plekken zitten. Als hij echt razend was, was mikken niet echt zijn sterkste kant en sloeg hij er eerder maar gewoon wat op los. Natuurlijk was dat in de voorgaande jaren wel wat verbeterd en wist hij nu zijn tegenstanders al wat beter te ontwijken, maar hij wist niet of het echt goed genoeg was om aan zo’n wedstrijd deel te nemen. Connor moest voor een tweede keer grinniken toen Cecille zijn opmerking niet echt in de gaten leek te hebben. Of zijn intentie dan toch niet. Het was niet eens beledigend of erg neerbuigend bedoeld. Hij had gewoon een weerwoord willen hebben op haar arrogantie, maar dat leek de blondine niet echt in de gaten te hebben of niet in de gaten te willen hebben. Wie weet had ze het wel in de gaten, maar negeerde ze het gewoon. Dat deed hij soms ook als hij geen zin had om ergens op te reageren. Hij grinnikte voor een derde keer toen zij haar opmerking maakte en keek nog eens naar de bewolkte hemel om er vrij zeker van te zijn dat het dadelijk ging regenen. Dadelijk zou het niet gaan regenen en zou hij mooi voor schut staan met zijn slechte weersvoorspelling. En om nu even gauw op het internet te gaan op zijn Holo Caster en extra kosten betalen om gauw even op een netwerk het weer op te gaan zoeken zag hij ook niet zitten. Hij ging dus af op zijn instincten en knikte naar Cecille. ‘Laten we naar binnen gaan,’ zei hij vervolgens. Hij stak zijn Poké Ball vooruit en keerde Pidgey terug. Hij floot naar Pikachu zodat deze op zijn schouder zou gaan zitten en draaide zich vervolgens om naar het café waar ze net uit waren gekomen. Hij had echt geen idee hoe laat het was en om weer een café in te gaan waar je een uur geleden iets was gaan drinken was ook stom. ‘Laten we naar het Pokémon Center gaan,’ sprak hij. ‘Ik begin trouwens best wel honger te krijgen.’ Hij haalde zijn Holo Caster tevoorschijn en zag dat het al half zes was. Misschien zou hij over een half uurtje dan maar iets te eten voor zich gaan zoeken. ‘Ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga kijken of ik in het cafetaria een lekker broodje kan scoren dadelijk.’ Een beetje besluiteloos keek hij haar aan, hopend dat ze het signaal had opgevat. Die luidde: kom je mee naar het Pokémon Center of scheiden onze wegen zich hier?