Crossing the desert

Een tweede pokémon, ja, inderdaad. "Al... enig idee wat voor pokémon?" vroeg de blondine nieuwsgierig. Al was dat natuurlijk vaak onduidelijk. Annie twijfelde ook over of ze goed was in fokken. Maar goed, als je maar lief was voor pokémon... Er kon niet veel misgaan. En daarom was de blondine breeder geworden. Het was het enige waar ze een beetje goed in was, en kon zijn. De roodharige zei nog iets over de gyms, waarop Liv knikte. Dan was toch de vraag waarom je het zou doen. Alleen als hobby? "Oh, oké... Ik denk niet dat ik dat ga doen... Ik zou niet weten waarom," zei ze, wat onzeker. De gyms... Nee. Nee, waarom zou ze die gyms gaan doen? Alleen voor training? Haar pokémon gingen zelf vanuit in levels. Daar had ze geen gymgevecht voor nodig.

Al snel kwam de vraag haar kant op welke pokémon ze dan graag wilde hebben. Ze beet even op haar lip toen ze daaraan moest denken. Dat was inderdaad een zeer lastige vraag waar ze misschien nog niet zo heel vaak over na had gedacht. ”Ik weet het niet zeker..” Besloot ze uiteindelijk te zeggen. ”Het is een moeilijke keuze, kijk, ik kan nu wel gaan zeggen dat ik die en die pokémon graag wil hebben in mijn team, maar meestal komt een pokémon gewoon op je pad en zie je wel of het matcht. Ik wil een pokémon waarbij het goed voelt dat degene mijn pokémon is, snap je? Ik wil een connectie voelen.” Dat klonk misschien vaag, maar voor haar was het de waarheid. Het meisje leek zich af te vragen waarom je mee zou doen aan een gym als je toch een breeder werd. Ze keek even op naar haar, daar had ze ook wel een antwoord voor klaar staan. ”Nou,” begon ze rustig. ”Ik doe het niet alleen als hobby, maar ook om het feit dat het iets laat zien aan de kopers van mijn pokémon. Dat het ze laat zien dat ik een goede trainer ben, misschien wel een beginnende, maar.. ik denk dat het in het begin toch wel wat.. houvast geeft dat ik niet zomaar mijn pokémon massa fok en dan.. klaar.” Ze fronste even en keek even diep voor zichuit. De storm leek minder te worden.

Ah ja, dat was wel het belangrijkste. Eigenlijk had de blondine dat meteen gehad met Saffron, al had het met Quartz iets langer geduurd. De Gible was een beetje een chagrijn, je moest wennen aan haar persoonlijkheid. Iedereen moest dat, zelfs Liv zelf, toen ze het wezen net had gevangen. Nu kon ze het karakter van de dragon type goed hebben. Ze waren vrienden zolang de breeder wat afstand van haar nam, en haar vooral alles zelf liet doen. De groenogige keek even op toen Liv nog iets opmerkte over de gyms, en ze begon uit te leggen waarom. De blondine luisterde aandachtig, en stond nu voor een dilemma. De brunette had gelijk. Badges en ribbons, in een gesprek werd daar snel naar gevraagd. En het was een teken van aanzien. 'Hoeveel badges?' 'Vijf' 'Vijf al?' Ja... Ja, misschien ging ze het wel doen. "Ja, je hebt wel gelijk.. Misschien doe ik die gyms toch," sprak ze bedenkelijk. Om hen heen trok de storm op. Zouden ze bijna bij Mauville zijn?