I like that bug - not

Dit keer had hij zichzelf écht goed voorbereid voor iets. Vaak was August een figuur die maar wat aan het lanterfanten was. Of jonge meisjes aan het pesten, ook iets waar hij zijn dagen wel mee doorkwam. Maar vandaag was hij van plan om ervoor te gaan zorgen dat zijn imago iets omhoog zou kunnen gaan, dat hij iets meer aanzicht zou gaan krijgen in de wereld daarbuiten. Sowieso was je helemaal niks als trainer zonder een badge - tenminste, dat was zijn opvatting over dit concept - en dus moest hij er zeker wel een hebben. Nu. Het middaguur was gevallen en eigenlijk had hij er de hele dag over gedaan om de beslissing te nemen. Was zijn team er wel klaar voor? Maar hij wist zeker dat ze er klaar voor waren. Zijn team was er immers altijd klaar voor. Daarvoor zaten die pokémon ook in zijn team, omdat ze altijd voor hem klaarstonden. De rest van de middag hadden ze getraind achter het pokémon center van Santalune City, een stadje waar hij voorheen nog nooit was geweest. Ergens was het wel een mooi stadje, maar zelf hield hij meer van de grotere steden waar meer mensen waren. Meer mensen betekenden voor hem simpelweg meer keuze uit mensen die hij kon gaan plagen - of pesten omdat de meesten het niet leuk vonden wat hij deed, dan noemde je het pesten in plaats van plagen - en daar had hij altijd wel behoefte aan. Met zijn armen in zijn nek gevouwen liep hij kalmpjes in de richting van het gebouw die hem aan was gewezen als de eerste gym. Zoals altijd was hij eigenlijk veel te zelfverzekerd. Zijn ego was gewoon iets waar veel mensen wel een deel van zouden mogen nemen. Dan nog had hij genoeg voor een heel team. Met een kleine grijns rond zijn lippen stopte hij dan ook voor de grote deuren van het gebouw, dit zou hij met een vingerknip voor elkaar krijgen joh! Hij schudde zijn armen even uit, om vervolgens zijn gewicht tegen de grote deur aan te zetten en deze open te duwen.

Binnen kwam een zoete geur hem tegemoet. Het was de geur van bos, vermengd met zelfs de geur van honing. Verbaasd keek hij op, was hij in één of ander sprookjesbos beland ofzo? Het was wel duidelijk dat de gym echt ingericht was naar het type wat er te verslaan viel, bug. Hij liet de deur ondertussen achter hem dichtvallen en begon met lopen, gewoon het pad volgen en dan kwam hij vanzelf wel bij de plek waar men hun uitdagers zou ontvangen. Ergens voelde hij een lichte nervositeit, wat nou als hij af zou gaan tegenover een bug type gym leader. Dan zou hij pas echt goed voor schut staan. Grijnzend schudde hij zijn hoofd een keertje, natuurlijk zou hij niet afgaan voor de neus van een gym leader. Het type van deze gym was bug. Hij had een water en een fire type, dus dat moest wel goed komen. Beide waren goed getraind, luisterden naar zijn bevelen en waren echte doorzetters. Het zou wel goed komen als hij eenmaal bezig was. Iets meer gerustgesteld liet hij zijn handen in de zakken van zijn zwarte vest glijden, rustig verder lopend over het pad wat hem uiteindelijk naar het strijdplateau zou gaan brengen. Daar zou hij het eerste gevecht in zijn hele periode als trainer gaan strijden. Daar zou het dan allemaal pas echt gaan beginnen.

Het duurde niet al te lang voordat hij een plateau tussen de bomen zag staan. Automatisch versnelde hij zijn pas een beetje, het liefst wilde hij zo snel mogelijk verder, dan kon hij dit namelijk snel afronden en naar het volgende gevecht toe gaan werken. De meeste trainers in Kalos liepen al een hele hoop gyms voor, dus hij moest er een beetje tempo achter zetten als hij niet tot een van de zwakkeren wilde gaan behoren. Nope, dat zou dus mooi niet gaan gebeuren. Nog altijd even zelfverzekerd stapte hij de paar treden naar het strijdplateau op. Hij haalde zijn handen uit zijn zakken en verwachtte om meteen iemand te zien staan, maar tot zijn grote verbazing was het gewoon leeg in de gym. Er was niemand. Een lage grom kwam uit zijn mond en hij keek in de ronde, waar was die verrekte gym leader. Als deze soms dacht dat hij de hele dag de tijd had, dan had deze het mooi mis. Hij had namelijk niet de hele dag de tijd, minder dan een hele dag zelfs. Minder dan een halve dag, want hij wilde dit stadje nog voor zonsondergang verlaten. Het Lumiose City pokémon center was ondertussen als een thuis voor hem gaan voelen, al wist hij goed dat hij binnenkort ook meer in de andere steden door moest gaan brengen. Een zucht verliet zijn mond even, het waren zorgen voor later. Nu moest hij zich gaan focussen op deze bug gym, en zijn eerste badge halen. "Hallo?" riep hij door de gym heen. Zijn stem weergalmde voor een kort moment, en hij voelde zich best wel dom. Straks was er niemand en stond hij hier in een lege gym te schreeuwen en te schreeuwen of er überhaupt wel iemand aanwezig was. Hij was van plan geweest om het plateau over te lopen en te gaan kijken wat er aan de kant waar de gym leader normaal gesproken hoorde te staan was. Misschien wel een of ander kantoortje waar deze haar tijd doorbracht als ze geen gevechten hoefde te doen. Misschien woonde ze daar wel echt. In een gym wonen? Beetje vreemd misschien, maar gym leaders waren ook gewoon een beetje vreemd. Op het moment dat hij uit het aangegeven, witte vakje stapte waar de trainers behoorden te staan kwam er aan de andere kant een tweetal het plateau op lopen. De jongen zuchtte een keertje, dat werd ook eens tijd zeg. De vrouw met het vreemde, lichtblonde kapsel zwaaide een keertje vrolijk naar hem. Ze was raar. Hij hield niet zo van rare mensen. De vrouw had een camera om haar nek hangen en leek erg vrolijk te zijn onder de situatie. Zelf stond hij er kalmpjes - misschien zelfs een beetje kil - bij. Hij haalde zijn hand nonchalant door zijn rode haar en wierp een korte blik op de gym leader. De andere persoon die bij haar had gestaan liep nu naar de zijlijn, het was de scheids die dit gevecht tot in het diepste detail zou gaan volgen. Misschien zou hij na het gevecht eens kunnen gaan vragen of er nog aanmerkingen waren op zijn technieken, maar ook daarvoor was zijn trots te groot. De jongen rechtte zijn rug fier en keek de kant van de gym leader op. "Mijn naam is August Norwood, en ik kom je uitdagen voor een gym gevecht." Hij sloot zijn zin af met een kort knikje en bleef de vrouw die aan de andere kant van het veld stond rustig aankeken. Deze gaf hem een vrolijke knik terug, nog altijd was ze in een goed humeur. "Aangenaam dan, August. Mijn naam is Viola en ik zal graag het gevecht met je aangaan!" Dit keer knikte de roodharige jongen nog een keertje, uitdaging geaccepteerd dus. Duidelijk. Nu was het de beurt voor de man aan de zijlijn om te spreken. "Beide partijen zijn vrij om elke pokémon die ze willen te gebruiken, alleen de uitdager mag tijdens het gevecht van pokémon wisselen. Als alle pokémon van de tegenstander uitgeschakeld zijn, is het gevecht voorbij. Laat bij deze het gevecht, beginnen!" Dit liet August zich geen twee keer zeggen. Hij greep naar zijn riem, klikte de eerste pokéball van de rij los en gooide het ding krachtig de lucht in. Het voorwerp klapte met een luide klik open en na een kleine flits verscheen zijn Dewott op het strijdplateau. De blauwe starter maakte een vrolijk geluidje en landde in haar vechthouding op het strijdveld. Ondertussen had Viola ook niet stil gezeten, want aan haar kant was een best sterk uitziende Surskit verschenen. August kneep zijn ogen voor een kort moment samen, hier gingen ze dan. Die Surskit zou er nog spijt van gaan krijgen dat hij zich had laten vangen door deze gym leader.

Nu kwam alle informatie te pas die hij de afgelopen dagen had opgezocht over de pokémon die deze gym zich kon veroorloven. Er was bekend dat Viola haar Surskit altijd als eerste pokémon in het gevecht gooide. Deze pokémon stond erom bekend dat het een vliegensvlug wezentje was. Natuurlijk had August ook zijn eigen research naar deze pokémon gedaan, en was achter een paar handige feitjes gekomen. Zo was hij te weten gekomen dat deze pokémon zwak was tegen flying, electric en rock types. Helaas bezat hij geen een van deze genoemde, dus moest hij het doen met de types die een normaal effect hadden. Het type wat hij had gekozen, water, had maar de helft van het effect wat een vuur type erop zou hebben, maar hij wilde zijn Ponyta bewaren voor de andere helft van het gevecht. Ze had hem een stuk krachtiger geleken voordat ze waren begonnen aan de gym en daarom was de eer aan haar om aan de haal te gaan met de tweede pokémon van de gym. Maar voor nu zou hij eerst het gevecht aangaan met zijn Dewott, Cascada. Deze had natuurlijk ook keihard getraind en verdiende het zeker ook om deel te nemen aan dit gevecht. Tevens had zijn Ponyta, Epona, nooit beide pokémon van de gym aangekund. Ook was hij er achter gekomen wat de sterke en zwakke punten van een Surskit waren. Het sterkste punt was honderd procent zeker hun snelheid. Daar stonden ze dan ook om bekend. Echter hadden hun aanvallen niet al te veel schade, want zo stevig gebouwd waren deze pokémon niet. Daarom had hij een speciale tactiek samengesteld met zijn Dewott, eentje die samenhing met het sterke en zwakke punt van zijn tegenstander. Een voordeel van de uitdager zijn was dat je voor de gym genoeg onderzoek kon doen naar de gym leader en diens pokémon. Dat was zo omdat velen hem natuurlijk al voor waren gegaan hier, en er dus al redelijk veel bekend was over de tactieken van deze gym leader. Toch was Viola een pittige tante en zou ze zich niet zonder slag of stoot overgeven. August streek weer een keer door zijn haar heen, nog altijd lichtjes grijnzend. Hij zag dat zijn Dewott er helemaal klaar voor was, klaar om de besproken tactiek te gaan gebruiken. Ze hadden getraind op de snelheid van zijn blauwe starter. Hij had vertrouwen in de vrouwelijke Dewott, ze had echt goed gewerkt aan haar snelheid en er was steeds meer kracht achter elke aanval komen te zitten. En nu was ze er dan toch echt klaar voor, nu was ze klaar voor haar eerste echte gym gevecht. Iets waarvan August hoopte dat er nog een heleboel van gingen volgen in de toekomst, want het was zeker iets wat hij meer wilde gaan doen. Gyms waren dingen waar hij echt mee verder wilde gaan in de toekomst, iets waarmee hij het wilde gaan maken in de wereld van pokémon. Het sterkste team opbouwen en behoren tot het handjevol sterke trainers waar tegenop werd gekeken. Hij zou het ver gaan schoppen, daar had hij gewoon het grote vertrouwen in. Ondertussen verzette hij zijn voet een beetje, zo stond hij steviger in zijn schoenen. Zowel figuurlijk als letterlijk. Met een krachtig gebaar rees hij zijn arm omhoog en wees naar het strijdveld, klaar voor de aanval. Klaar om straks te kunnen zegevieren. Hij zag dat Viola een keer naar hem knikte, blijkbaar had ze ook wel door dat August geen type was die het snel op zou gaan geven, net zoals zijn eerste ingezette pokémon trouwens. "Klaar, Cascada?" vroeg hij vervolgens aan de Dewott. Deze liet een harde, instemmende kreet horen en spreidde haar armen een keer, wat ook aardig strijdlustig overkwam. Daarbij was het startsignaal voor hem gegeven, de beuk erin!

"Cascada, begin rustig met een Tackle!" Ze moesten het gevecht niet gaan overhaastig, rustig beginnen en dan past boem de opgehoopte kracht erin gooien. Eerst moesten ze in het gevecht weten te komen, moesten ze wennen aan het veld en aan het gebruik van de aanvallen die de andere persoon inzette. Ze moesten wennen aan de bewegingen van de Surskit, welke aanvallen deze voornamelijk gebruikte en waar ze voor op moesten passen. De Dewott liet zich dit geen twee keer zeggen en vrijwel meteen stoof ze naar voren. Hij moest toegeven, ze was een stuk sneller geworden na al het trainen in haar snelheid. Zoals hij had verwacht beval Viola haar Surskit te ontwijken, wat deze ook lukte omdat deze de aanval ruim van tevoren aan had zien komen. Geen reden tot paniek, het was gewoon even inkomen in het gevecht. Viola leek er heel anders om te denken, want deze toverde al snel een gerustgestelde glimlach op haar gezicht. Ze dacht blijkbaar dat zijn ego te groot was en dat hij zijn pokémon amper voor had bereid voor de snelheid van haar Surskit. Fout. Vervolgens werd de Surskit opgedragen om een Quick Attack uit te voeren. Deze raakte de Dewott omdat deze nog altijd dichtbij haar tegenstander had gestaan. "Houd je hoofd erbij, Cascada," zei hij vervolgens kalmpjes en ving de blik van de pokémon even kort op. Hij knikte kort. Vervolgens draaide de Dewott zich weer naar haar tegenstander toe. "Opnieuw, Tackle!" beval hij haar toen en de Dewott schoot naar voren. De blauwe pokémon van de gym leader had duidelijk niet verwacht dat er zo snel een tegenaanval zou gaan komen, en wist net niet op tijd weg te springen. Er stoof wat zand op van het strijdveld toen de Dewott weer neerplofte, dit keer een wat zelfverzekerdere grijns rond haar blauwe gezichtje. Kijk, zo wilde hij zijn team zien. Net zoals hijzelf zelfverzekerd en krachtig. "Goedzo, nu doorzetten," moedigde hij zijn pokémon aan en balde zijn vuist even. Viola had hem verkeerd ingeschat, heel verkeerd ingeschat. Hij was lichtelijk verbaasd toen Viola haar pokémon een Sweet Scent liet produceren. Zijn wenkbrauw schoot zoals altijd een stukje omhoog, maar hij wist zichzelf al snel te herpakken toen de grote, roze wolk op zijn Dewott af kwam zetten. Eigenlijk wist hij niet precies wat een Sweet Scent voor schade kon aanbrengen, maar het leek hem verstandiger om het wolkje uit de lucht te halen. "Water sport," riep hij vervolgens kalmpjes en de Dewott spoot al snel een grote straal water hoog de licht in. Het leek te werken, want nog voordat de grote wolk zijn pokémon kon bereiken werd het weggespoeld door de Water sport. Bij elke aanval die de Dewott lukte leek haar zelfvertrouwen te stijgen, iets wat voor August enkel positief was. Niet voor de gym leader natuurlijk, maar het ging om het feit dat hij die badge straks in zijn hand geklemd kon houden. Niet om de gevoelens van die gestoorde gym leader en haar suffe Surskit. August balde zijn hand weer tot een vuist en keek toen naar de Surskit, die op dit moment een Bubble op zijn Dewott afvuurde. "Duik naar beneden," commandeerde hij en de Dewott liet zich op zijn buik vallen, zo de bubbels ontwijkend. Een verbaasde kreet kwam van de kant van Viola, het was ook haar duidelijk geworden dat ze hier met een goed voorbereide trainer te maken had. "Fury Cutter," besloot hij toen als volgende opdracht te gaan geven. Cascada schoot naar voren en haar armen gloeiden lichtjes toen ze de aanval uitvoerde. Eerst miste ze de Surskit, die razendsnel bewoog, maar daarna wist ze het blauwe wezentje met haar andere hand toch nog redelijk hard te raken. De Surskit werd tegen de grond aan gesmakt en maakte een aardige knal, waarbij er een hoop zand opstoof rond het tweetal. Gelukkig was de Dewott zo slim om achteruit te springen om in het zicht van haar trainer te blijven, mochten er activiteiten gaan gebeuren die ze zelf niet aan zag komen. "Rechts van je!" riep hij over het veld heen toen hij de Surskit op zijn pokémon af zag komen stuiven in een Quick Attack. De Dewott was nog op tijd en sprong over de Surskit heen, weer op beide pootjes op de grond landend. Nu was het tijd om een combinatie te gaan gebruiken die ze samen hadden voorbereid. "Tackle," zei hij vervolgens kalmpjes en de Dewott gaf hem voor het uitvoeren van de aanval nog een klein knikje, ze wist wat er van haar verlangd werd nu. Viola bereidde zich dus voor op een Tackle, maar August was iets heel anders van plan. Toen ze dichtbij waren gekomen opende hij zijn mond en schreeuwde: "Water gun!" Vlak voor het hoofd van de Surskit werd er een Water gun afgevuurd, die het blauwe wezentje vol raakten en zelfs door de lucht heen liet vliegen. Nu was het moment aangekomen om vol in de aanval te gaan, nu moesten ze de ene klap na de andere uitdelen. Het zou nu een stuk vlotter gaan verlopen. "Probeer 'm met Tackle tegen de grond te halen, net zoals in de oefeningen," herinnerde hij Cascada er toen aan. De Dewott had zich helemaal gefocust in het gesprek en wist het andere blauwe wezentje dan ook echt tegen de grond aan te kegelen met een aardige knal. "Razor Shell," vervolgde hij zijn eerdere opdracht toen weer. Vervolgens trok ze de twee schelpen van haar benen af, die lichtjes gloeide toen de blauwe pokémon ze op hief. De Surskit keek geschrokken omhoog, maar werd toen al snel fors geraakt door een van de schelpen en slaakte een pijnlijke kreet. Vervolgens raakte de andere ook nog een keer hard doel, waarna de Dewott van de blauwe pokémon afsprong. Deze werd door de kracht nog een stukje verder naar achteren geslingerd en kwam trillend overeind. Het wezentje was duidelijk van zijn stuk gebracht en zou in het vervolg een stuk minder snel gaan bewegen. Mooi zo, dit ging tenslotte al de goede kant op. Ondertussen hoorde hij Viola wat mompelen, ze was niet echt blij met de situatie die er nu zo voorstond. Een brede grijns was echter te zien op zijn gezicht, hij wist wel dat zijn team dit zou kunnen. Echter was de Surskit nog niet uitgevochten, het was een sterk wezentje. Zo'n wezentje die je aan moest pakken alsof het een stuk ongedierte was. Dat was dan ook wat hij zou gaan doen, ongedierte verdelgen. "Doe nog een keer Tackle nu," commandeerde hij en de Dewott maakte een kort, instemmend geluidje en spurtte vervolgens weer op het doelwit af. Hij zag in de ogen van de pokémon dat het zwaar voor haar was, maar in de ogen van de Surskit was enkel wanhoop te lezen. Bij zijn Dewott was er duidelijk nog een sprankje hoop aanwezig, en dat was natuurlijk altijd goed. Ondertussen had hij zijn hand gespannen in de lucht gehouden en gaf hij tijdens de bevelen drukke bewegingen, alsof hij zelf in het veld stond te vechten. Echter zou hij niets liever doen dan zijn pokémon te helpen met ongedierte bestrijden, maar het gevecht zou stil gelegd worden als hij uit het witte vak zou stappen. Dan was alles voor niets geweest, alle moeite die hij er tot nu toe in zou hebben gestoken was dan voor niets geweest. Ondertussen raakte zijn Dewott het doelwit, en de Surskit werd met een harde slag naar achteren gekopt. Het wezentje plofte neer, stuiterde weer op en dat ging nog even zo door. Het leek wel op een kiezelsteentje die over het water heen scheerde. Alleen was het in dit geval dan een pokémon die over de grond van het gevechtsplateau heen denderde. Een zelfvoldane grijns was op zijn gezicht te zien, waarschijnlijk had hij een obsessie met winnen. Daar leek het namelijk heel erg veel op. "Razor Shell, probeer 'm zo veel mogelijk keer te raken!" Uit de mond van de Surskit kwam nog een Bubble zetten, maar deze was zo zwakjes dat Cascada het gemakkelijk kon ontwijken. Tijdens het rennen had ze de twee schelpen weer van haar benen af getrokken en hield ze de twee glinsterende voorwerpen boven haar hoofd, waarna ze het blauwe wezentje weer begon te bewerken met de schelpen. Een kleine lach verscheen op zijn gezicht en hij kon het niet laten zacht te grinniken, hij had er werkelijk waar plezier in. Hij wist dat de Surskit bijna klaar was met het gevecht, hij hield het niet lang meer vol. "Oké, maak het maar af met Fury Cutter." De Dewott slaakte een kreet en stoof naar voren. Haar armen begonnen weer te schitteren en vervolgens sloeg ze wild in op de trillende Surskit. Deze werd door de laatste klap, die tevens het krachtigste was van allemaal, aan de kant geslingerd. Met een dreun kwam de Surskit op de grond terecht, waarna het fluitje van de scheidsrechter klonk. "Surskit is uitgeschakeld en kan niet langer verder vechten."

Een grijns was duidelijk op zijn gezicht te zien toen de Surskit terug werd gekeerd door Viola de gym leader. Haar gezichtsuitdrukking was een beetje beduusd, ze had niet verwacht dat haar blauwe wezentje al zo snel uitgeschakeld zou worden. Maar dit betekende voor hem enkel goed nieuws, hij was dus al over de helft van dit ondertussen best slopende gym gevecht. Het liefst wilde hij nu dat hij een Charizard had, zodat hij de volgende pokémon in één enkele aanval weg kon schroeien en hij die verdoemde badge kreeg. Echter was het lot niet zo, hij zou zijn Ponyta in gaan zetten. Het was hem wel duidelijk geworden dat zijn Dewott balanceerde op het randje van uitgeschakeld zijn, en daarom nam hij de beslissing om haar terug te laten keren. "Geweldig gedaan, Cascada," zei hij voordat hij het blauwe wezentje terug liet keren en een kleine glimlach rond zijn lippen wist te toveren. Op dit moment was er geen trainer in heel Kalos die zo trots was op zijn team als hij. Nee, dit was zijn moment van fame. Dit was het moment voor hem en zijn team. Hij klikte de pokéball terug aan zijn riem en viste de andere er vanaf. Ondertussen was er aan de kant van Viola een vliegende pokémon verschenen. Een Vivillon. Aan de ene kant leek dit hem uitdagender, aan de andere kant zou zijn Ponyta wel een beetje in het voordeel zijn. Hopelijk maakte dat het er gemakkelijker op, want hij wilde het in één keer klaar hebben straks. Hij wilde niet nog veel langer in deze gym blijven, want alles begon hem onderhand al aardig op zijn zenuwen te werken. Hij hield niet echt van afgesloten ruimtes, en zo'n gym was toch ook aardig afgesloten. Met een krachtige zwieper gooide hij de volgende pokéball de lucht in. Met een luide hinnik verscheen de vlammende Ponyta voor zijn neus op het veld. Epona steigerde een keertje laag en keek omhoog naar de Vivillon. Ze wist dat ze in zou worden gezet tegen deze pokémon, behalve als Cascada eerder uitgeschakeld zou geraken bij de eerste pokémon die ze moesten verslaan. "Oké, Epona. Het is nu aan jou!"

De Ponyta maakte een luid gehinnik. Als hij het goed kon horen, hoorde hij Viola aan de andere kant van het veld knarsetanden. Een vrolijke grijns kwam rond zijn lippen te liggen, hij had dit allemaal uitgestippeld van tevoren en alles liep nog volgens plan. Vivillon was in het nadeel tegen zijn fire type pokémon, dus alle fire type aanvallen zouden twee keer zoveel schade hebben. Dit zouden ze vast gaan winnen, gezien de Ponyta zelfs nog beter getraind was dan zijn Dewott van het vorige gevecht. Ze waren al over de helft, en hij had zelfs Cascada nog achter de hand als er iets fout zou gaan. "Begin met een Ember!" riep hij vervolgens en een grote vlam kwam opzetten uit de keel van de pony. Met een nieuwe kracht in het gevecht schoot de steekvlam naar de Vivillon toe, die de vlammen maar net wist te ontwijken. Rustig beginnen, zelfde tactiek als het vorige gevecht. Viola had zijn tactiek misschien al geraden, maar er stonden nu twee andere pokémon in het veld en ze kon dus nog niet weten hoe haar Ponyta de aanvallen uit zou voeren. Hij had wel het geluk dat zijn fire type aardig in het voordeel was, en dat bug type aanvallen minder effect hadden dan bij andere types. Ja, dit zou een goed gevecht gaan worden. Goed voor hem in elk geval dan. Deze twee pokémon zouden aan elkaar gewaagd zijn. Ook had hij weer wat research gedaan naar de sterke en zwakke kanten van zo'n bug type pokémon. Vivillon was net zoals de Surskit van eerder een snelle pokémon, maar had minder krachtige aanvallen. Zijn Ponyta daarin tegen was net nog iets sneller, en had ook nog eens een grote kracht tijdens een aanval. Kortom: dit gevecht zou vanaf het begin af aan al in zijn voordeel werken. De volgende aanval die gedaan werd, kwam van de kant van de gym leader. Er stak een stevige wind op vanwege de Gust die de bug type pokémon uitvoerde. August sloeg zijn hand voor zijn hoofd om zo geen opstuivend zand in zijn ogen te krijgen. De Ponyta werd een stukje achteruit gedwongen en keek met samengeknepen ogen omhoog naar de bron van de stevige windvlaag. Haar vurige manen wapperden wild heen en weer, en ze schraapte met haar hoef over het strijdplateau. Epona was een echte strijder wat dat betrof. En daar was August natuurlijk blij mee, hij wilde zijn team immers uit enkel strijders laten bestaan. Dan kreeg je het perfecte team waarmee je ver kon komen in deze wereld. Een hart van goud en een dappere ziel, de wapens van een echte krijger. Dat had hij. Dat zouden zijn pokémon ook hebben. "Flame Wheel!" De Ponyta creëerde al snel een grote vlammencirkel die met een grote kracht regelrecht door de wind heen schoot. De Vivillon had het niet aan zien komen wen werd al snel omsingeld door de vlammen. Deze kon zich er niet meer uit redden, werd geraakt en stortte toen neer op de grond. Er was een harde dreun te horen en de grond trilde zelfs een beetje. Nu moesten ze niet af blijven wachten, het echte gedeelte van het gevecht was zojuist begonnen. "Snel, doe nu een Stomp!" De Ponyta spurtte in volle galop op de Vivillon af, die haastig overeind probeerde te komen en diens vleugeltjes uitsloeg. Echter was Epona er al snel blij, draaide ze zich met een vloeiende beweging om en trapte met haar achterbenen recht in het gezicht van de Vivillon. Een luide lach was te horen uit de mond van August, hij beleefde hier echt veel plezier aan. Viola liet enkel een geschokte kreet horen en vroeg of haar pokémon oké was. Als hij voortaan weer eens last zou hebben van irritante insecten, zou hij Epona gewoon naar buiten roepen. Ze had zojuist namelijk bewezen dat ze de perfecte oplossing kon zijn tegen dit soort problemen. Hij zette zijn voeten weer wat uit elkaar en focuste zich op het gevecht, genoeg lolletjes gehad nu. Ze moesten dit wel serieus nemen, anders zouden ze de andere trainers in Kalos nooit bij kunnen benen. Ondertussen was de Vivillon overeind gekomen en produceerde een volgende aanval. Het was een Poison Powder die vervolgens zijn Ponyta raakte, Epona had net zoals haar trainer een redelijk groot ego en had rustig staan pronken. Dat had nu dus met gevolg dat ze de grote poederwolk niet meer kon ontwijken en vol geraakt werd. Shit, dit was foute boel. Een zachte grom verliet de mond van August, nu moest er tempo achter gezet worden. Cascada kon dan wel een tweede midden zijn die hij achter de hand had, maar die was ook al zwaar uitgeput door het gevecht met de Surskit. "Snel, Epona. Doe een nieuwe Ember!" riep hij over het veld heen en de Ponyta bleef op de plek staan waar ze was. Het was duidelijk dat ze uitgeput begon te raken, want de aanvallen waren lang niet zo sterk meer als in het begin. Dat was natuurlijk logisch vanwege de Poison Powder. Gelukkig raakte de Vivillon ook uitgeput, waarschijnlijk waren ze echt aan elkaar gewaagd. Toch schoot de vlam weer op het vlindertje af, die zich net weer een paar meter boven de grond had weten te werken. De slagen van diens vleugeltjes waren ook niet zo krachtig meer als eerst, en op verschillende plekken van het fragiele lichaampje zaten brandwonden en roetstrepen. En gewoon een heel hoop ander vuil natuurlijk. Vervolgens kwam er een tegenaanval terug van de Vivillon - nadat deze was geraakt door Epona's aanval en een pijnlijke kreet had geslagen toen hij weer op de grond was neergestort. Het wezentje had zichzelf opnieuw wat boven de grond weten te krijgen en een paarse straal kwam uit zijn bekje zetten, het was een Psybeam. Zowel Epona als August had deze niet aan zien komen, en de pony werd dan ook vol geraakt. Met schrapende hoeven gleed ze een stuk achteruit, bijna over de witte lijnen van het strijdveld schuivend. "Epona, je kan het!" moedigde hij zijn fire type aan. Een strijdlustige hinnik was het gevolg van deze peptalk. Het had dus wel degelijk gewerkt. Verwoed kneep hij zijn hand weer tot een vuist, deze opheffend alsof hij de Vivillon zelf tegen de vlakte zou gaan rammen. "Doe nu een krachtige Flame Wheel," begon hij toen met een volgende tactiek die hij zojuist had bedacht. Epona luisterde en al snel vloog het vlammende wiel op de verzwakte Vivillon af ", en meteen daarna Stomp!" De Ponyta slaakte weer een strijdlustige kreet en stormde met opnieuw een grote snelheid achter de vlammende ring aan. De Vivillon was verbaasd, want hij moest nu twee aanvallen ontwijken en raakte in de war. Eerst werd hij geraakt door de stevige Flame Wheel, waardoor hij weer op de grond kwam te liggen. Daarna stopte Epona bij hem, draaide zich om en trapte met haar donkere hoefjes tegen zijn lichaampje. Weer slaakte de gym leader een kreet, ze vreesde namelijk echt dat ze ging verliezen. Mooi zo, hoe meer spanning hij zou gaan creëren aan de kant van zijn tegenstander, hoe beter. De Vivillon kwam heel langzaam overeind en hield zich met een van zijn veel te kleine armpjes overeind - al vond August dat je het niet echt armen kon noemen wat de bug type had, eerder nutteloze bolletjes die vast zaten aan het slappe lichaampje. Er volgde nog een enkele tegenaanval van de Vivillon, een veel te zwakke Psybeam die redelijk simpel te ontwijken viel door zijn - ondertussen wel aardig vermoeide - Ponyta. "Oké, het is tijd om het af te maken Epona. Gebruik nog een keer je Flame Wheel!" De Ponyta opende haar mond en een enorme  ring van vuur kwam naar buiten zetten, regelrecht op de Vivillon afkomend. August kon een kleine schittering van angst zien in de ogen van de bug type pokémon, maar medelijden toonde hij niet. Nog niet eens het kleinste sprankje ervan. De Flame Wheel sloeg weer in op de Vivillon, die een stuk naar achteren schoof door de kracht van het vuur. Omdat hij op de grond had gelegen/gestaan was het rad van vuur ook ingeslagen in de grond, waardoor er een enorme stofwolk was ontstaan. Zou hij het gevecht met deze laatste aanval dan eindelijk beëindigd hebben? Hij hoopte van wel, dan zou hij zijn badge in ontvangst kunnen nemen en deze ruimte verlaten.

TAG: First gym NOTES:  xx