Mr bubble

Hij wist waarom hij naar Ambrette Town getrokken was. Dat wist hij namelijk maar al te goed, want het was iets waar hij weken aan gedacht had. Weken spookte die monsterlijke gedachte door zijn hoofd heen, maar hij was tot het besluit gekomen dat zijn team niet compleet zou zijn zonder het monster wat hij vandaag zou gaan vangen. Of in elk geval, het monster waar hij naar opzoek was. Hij wilde een team creëren wat niet te overtreffen viel, al was dat moeilijk omdat alle pokémon die er bestonden wel hun eigen kracht hadden. Maar dat van hem moest groots zijn, met alles erop en eraan. Het moest een team zijn waarvoor mensen op moesten kijken, een team waar ze zelfs bang voor zouden moeten zijn. Een kleine grijns sierde zoals gewoonlijk zijn lippen terwijl hij maar wat rondliep, zoekend naar een goede plek om zo'n monster te kunnen vinden. Oh, wat zou dat een geweldig gevecht worden als dat monster zou gaan evolueren, dan zou de hele gym eraf knallen. Ja, dat was wat hij wilde bereiken met zijn team, een status. Of deze nou positief of negatief zou zijn, hij wilde een bekende trainer worden. Hij wilde alle gyms van Kalos winnen en dan doorgaan naar een nieuwe regio, dat was zijn plan voor nu. Maar voor nu was het enige wat hij er toch echt aan kon doen de basis opbouwen voor zijn monsterteam. Hij zou ze eerst moeten vangen als onschuldige wezentjes, en hij zou ze moeten helpen om op te bloeien tot iets gruwelijks. En of hij dat zou gaan doen. Met een brede grijns rond zijn lippen en een humeur dat met geen mogelijkheid te verpesten viel liep hij dan ook in de richting van een van Ambrette's vele stranden. Hij had gehoord dat hier wel eens Wailmers te vinden waren die kwamen zonnen in het ondiepe water, hopelijk had hij dan geluk vandaag. Behendig klom hij over een paar rotsen heen die hem de weg naar het strand versperden. Gehurkt kwam hij neer op het uitgerekte strand, en haalde vervolgens zijn twee pokéballs van zijn riem en gooide deze de lucht in. Ondanks het redelijk koud was op het strand, moest er tenminste wel één Wailmer aanwezig zijn, right? Al snel verschenen de Ponyta en Dewott voor zijn neus. "Vandaag gaan we heel wat nieuwe dingen proberen," zei hij met een brede grijns en wenkte de Ponyta toen. Epona kwam op hem aflopen en duwde haar warme neus tegen de binnenkant van zijn hand. Een kleine grijns kwam rond zijn lippen en hij gaf haar een klopje op haar nek. "Je weet het hé? In controle houden." De Ponyta maakte een instemmend geluidje en bleef stil voor hem staan. Het was erg opvallend, want de vlammen op haar rug doofden en die op haar manen werden kleiner. Met een brede glimlach liet hij zich op de nog warme rug van de Ponyta glijden, spoorde met zijn kuiten aan en voelde hoe het wezen onder hem in beweging kwam. "Jeah," zei hij vrolijk en voelde hoe de Ponyta steeds sneller ging. Toen hij zijn blik afwendde zag hij dat Cascada in het water gesprongen was en naast hen op topsnelheid mee zwom. Zo speurden ze water en strand in één keer af. Echter leek het geluk niet aan hun kant te staan. Ze waren het strand een keer heen en terug gegaan, maar er viel niks te vinden. Wat teleurgesteld klom hij van Epona's rug af en klopte haar op haar hals. De vlammen op haar rug en manen werden weer wat groter en het vuurpaard sloot haar ogen voor een momentje. Cascada kwam weer uit het water zetten, schudde het water van zich af en rende snel naar haar teleurgestelde trainer toe. Misschien was het monsterlijk maken van een team nog niet de meest gemakkelijke zaak van de wereld. "Kom, we gaan terug naar Ambrette." Zijn stem klonk duidelijk niet al te vrolijk en het leek erop dat zijn geweldige humeur als sneeuw voor de zon verdwenen was.

Plotseling voelde hij hoe het kleine pootje van zijn Dewott tegen zijn been aan kwam. Eerst dacht hij dat het perrongeluk ging, maar toen ze echt aan zijn been begon te trekken keek hij verbaasd naar beneden. De Dewott wees met haar pootje naar achteren, de kant van de zee op. Langzaam draaide de jongen zich om. Niet eens een meter bij hem vandaan lag een twee meter grote Wailmer, half in het water en half op het strand. Omdat hij deze niet aan had zien komen struikelde hij half naar achteren en moest hij zich vasthouden aan de nek van Epona om niet helemaal onderuit te gaan. "Arceus nog aan toe," mompelde hij zachtjes en keek toen naar zijn twee pokémon. Vuur type was natuurlijk in het nadeel, maar als hij dat wezen wilde vangen moest Epona ook een handje meehelpen. Het zou best wel een twee tegen één gevecht kunnen worden, de Wailmer was namelijk groot genoeg om voor meerdere pokémon te kunnen tellen. Wijselijk deed August wat stappen naar achteren, een hele hoop stappen om precies te zijn. Hij wilde niet dat dat beest bovenop hem kwam te liggen, dat zou monsterlijk zijn, maar hij wilde nog niet met geplette botten het ziekenhuis in. Dan zou hij eerst alle gyms van Kalos moeten winnen, voordat hij dat eventueel zou kunnen doen. Hij gaf een knikje naar zijn twee pokémon, die zich voor hem opstelden. Deze Wailmer hier werd zonder twijfel hun vierde teamgenootje - want hij had natuurlijk ook zijn kip nog, maar die was nog veel te zwak om deel te nemen aan zo'n gevecht - en ze waren klaar voor het gevecht. "Oké, begin met Stomp en Razor Shell!" Het tweetal schoot op de Wailmer af, die niet echt een poging deed om een verdedigende aanval te maken. Misschien was het niet gewend om aangevallen te worden, zou kunnen. De Ponyta gaf hem een aardige trap waardoor het wezentje trilde, net een pudding. De Dewott had de schelpen van haar benen afgerukt en kraste hiermee over het lichaam van de Wailmer, die toch wel een korte kreet slaakte als teken dat hij het niet leuk vond wat er gebeurde. Een grijns kwam rond de lippen van de roodharige jongen te liggen, dit was precies waar hij op gehoopt had. Nu nog even hopen dat het wezen er niet halverwege opeens tussenuit zou glippen, maar daar zag het niet echt naar uit. Het wezen kwam iets meer naar voren, verder het strand op, en keek met samengeknepen ogen naar het drietal. Vervolgens schoot het een krachtige Water Gun op het tweetal af. De Ponyta was snel genoeg om het te ontwijken, maar Cascada niet en werd geraakt. Gelukkig deed het water haar niet zo veel, dus stond ze binnen twee tellen weer overeind. "Tackle en Take Down," beval hij vervolgens. Gezien vuur en water moves niet zoveel zin hadden, moest hij maar overschakelen op de normale moves. Het tweetal ging met een noodgang op de Wailmer af, Epona iets sneller dan Cascada misschien. Ze raakten de grote walvis pokémon weer en deze bonkte een stukje achteruit. Echter begon het niet al te goed gehumeurd te worden, en blies het weer een Water Gun op het tweetal af. Een korte grom verliet de mond van August toen hij zag dat vooral Epona een doelwit was geworden van de Wailmer, blijkbaar had hij door dat ze een vuur type was en dus in het nadeel was tegen zijn water moves. Nu moest hij niet te lang wachten, anders was ze straks ook al uitgeschakeld. "Snel, Agility en Fury Cutter!" zei hij zo snel als hij kon. Nu waren ze nog dichtbij de Wailmer en die moest bijkomen van de vorige aanval die hij uit had gevoerd. Het tweetal voerde de aanvallen weer keurig uit, al leek er iets fout te gaan. Cascada stond op het punt om de Fury Cutter uit te voeren, maar werd toen aan de kant geramd door de nu best wel geïrriteerde Wailmer. "Cascada!" riep hij een keer verwoed en keek met samengeknepen ogen naar de Wailmer. Het was nog een jong ding, zijn pokémon waren ouder en goed getraind. Dat moesten ze kunnen verslaan. "Oké, we moeten niet opgeven nu!" zei hij. De Wailmer had ondertussen weer een Water Gun afgeschoten en deze raakte zijn Ponyta weer, die een luide kreet slaakte en in het zand viel. "Cascada doe Fury Cutter en Epona doe Stomp!" Het tweetal was weer overeind gekomen en stoof nu op het grotere wezen af. Deze slaakte enkel een kreet, en nu zag August waarom. Zijn Ponyta begon plots te gloeien en kreeg een witte kleur. Verbaasd keek hij toe hoe deze van vorm begon te veranderen terwijl ze nog altijd op de Wailmer afstoof. Vlak voordat ze hem raakte spatte de witte gloed uiteen en kwam er een steekvlam van haar lichaam af zetten op de plek waar haar ruggengraat liep. Zijn Epona was zojuist geëvolueerd in een Rapidash. Een vreugdekreet verliet zijn mond en hij keek gespannen - maar vrolijk - toe hoe het tweetal de verbaasde Wailmer weer een keer goed raakte. En dan met name Epona die een hele hoop kracht gekregen bleek te hebben van haar evolutie. Echter leek de Wailmer nu van aanvallen te veranderen, want hij voerde nu een Rollout uit op zijn Dewott. Dat was niet al te gunstig, want de Dewott was niet goed bestand tegen dit soort aanvallen. Het duurde dan ook niet lang, of de pokémon lag knock-out op de grond nadat deze was geraakt door al het rondtollend gesteente. Echter leek zijn Rapidash het allemaal zonder moeite weten te ontwijken. Hij had gehoord dat ze snel waren, maar dit was echt fantastisch snel! Hij liet zijn Dewott terugkeren en richtte zich nu vol tot zijn net geëvolueerde Rapidash. "Oké, Epona. Eens kijken of dit wezentje zo vuurproof is als men zegt!" Een vrolijke kreet kwam uit de mond van de Rapidash. "Fire Spin!" riep hij en binnen een paar tellen suisde er een enorme vlammencirkel op de Wailmer af. Deze werd vol geraakt en vond het niet al te fijn, een bemoediging voor hem om door te gaan met de vuur aanvallen natuurlijk. Het scheelde al heel wat dat het ernaar uitzag dat deze Wailmer nog vrij weinig had gevochten met andere trainers, want het wist niet goed wat te doen. Als hij hem had gevangen zou hij van deze Wailmer de sterkste Wailmer van heel Kalos maken. Dat was een ding wat zeker was. Met een brede grijns stak hij zijn hand de lucht in. "Nu een Inferno!" Arceus wat hield hij toch van die aanval. Eigenlijk zou je August best een pyromaan kunnen noemen, hij hield van vuur. Raar eigenlijk dat hij toen der tijd een Oshawott gekozen had in plaats van een Tepig, maar ach. Er was iemand nodig om de brandjes weer te kunnen blussen later. Hij grijnsde breed en zag vol genoegen toe hoe vlammen op de Wailmer insloegen, die totaal in paniek raakte nu. Hij was niet sterk genoeg voor zijn Rapidash, en was ook al aardig verzwakt toen zijn Dewott er ook nog bij was. Vervolgens schoot het wezen een Water Pulse af, die de Rapidash jammer genoeg raakte en aardig wat schade aan wist te brengen. "Oké, tijd voor de laatste aanval." Hij had een perfecte combinatie bedacht die genoeg moest zijn voor nu. "Flame Wheel en dan meteen Stomp!" De Rapidash keek wat verbaasd om, maar vuurde toen een aardig groot vlammenwiel af op de Wailer. Vervolgens begon ze te rennen, achter het vlammenwiel aan. Deze sloeg natuurlijk eerst in op de Wailmer, en de Stomp kwam er meteen achteraan. De Wailmer schoof een stuk naar achteren en slaakte een geschrokken kreet. Binnen een paar tellen had August een pokéball in zijn handen, dit zou de eerste keer worden dat hij een pokémon echt zou gaan vangen. Gezien zijn Dewott een starter was, Epona uit een ei kwam en hij Basan over had gekocht van een vreemde snuiter. Binnen een paar tellen vloog de pokéball door de lucht heen, kwam het met een luide tik tegen het enorme lichaam van de Wailmer aan en zoog het deze op. Zijn Rapidash stond wat uitgeput op adem te komen, terwijl de pokéball in het zand viel en hier wild heen en weer begon te schudden.

TAG: xx NOTES:  xx

Mmh, blijkbaar had dit wezen meer kracht in zich dan hij eigenlijk had verwacht. Het duurde niet lang voordat de pokéball weer open klapte en met een aardige plof weer in het zand terecht kwam. Zijn Rapidash keek wat geschrokken op en brieste een keer, waarna ze zich opnieuw voor haar trainer opstelde. Ze zouden geen pauzes in moeten lassen nu, als ze die Wailmer wilden vangen moesten ze het niet de tijd geven om opnieuw te kunnen herstellen. "Oké, doe nu weer een Stomp." Het was een aanval die voorheen aardig goed had gewerkt en een normale schade toediende aan de water type. Nu het hem de eerste keer niet gelukt was om hem te vangen wilde hij het wezen juist nog liever hebben. De Wailmer was een echte vechter, en dat had hij natuurlijk nodig als hij zijn monsterlijke team op wilde bouwen. Hij plantte zijn voeten stevig in het zand en zag dat de Rapidash ondertussen weer doel had getroffen. De Wailmer had blijkbaar ook een nieuwe strategie bedacht, want het begon nu verschillende Water Pulsen af te sturen. Epona wist twee keer net op tijd weg te springen, maar werd geraakt door de derde Water Pulse. Het had natuurlijk aardig wat damage omdat ze een vuur type was. Maar nu moesten ze de hoop niet verliezen, ze waren zo dichtbij. "Kom op, Agility," zei hij toen, iet wat gefrustreerd rakend. Als hij nu niet snel zou zijn, zou de Wailmer nog onderwater verdwijnen. En hij wilde hem niet kwijtraken, niet nu hij al zover gekomen was. Hij kneep zijn ogen wat samen toen er plots een aardig koude wind over het strand heen kwam zetten. Dat kreeg je als je je vlak bij de zee bevond. Het leek er namelijk best op dat er elk moment een storm los kon gaan barsten, want zelfs de lucht begon donker te kleuren. Ondertussen had Epona het doelwit weer geraakt met haar aanval. Maar hierbij kreeg ze weer een Water Gun terug. Hij zag dat ze nu echt verzwakt was, amper verder kon vechten. "Kom op, nog héél even!" moedigde hij zijn pokémon aan, die echt op begon te raken nu. "Inferno!" Hij besloot expres voor een aanval te gaan die ze uit kon voeren vanaf de plek waar ze nu stond, want nog een heel stuk erbij rennen haalde ze niet. De Rapidash slaakte een kreet en zorgde er toen voor dat er een Inferno op de Wailmer afschoot. De vuurstraal raakte natuurlijk doel, want de Wailmer was niet de snelste in ontwijken. Hier knalde de straal uit elkaar en schoot vijf verschillende kanten op. Nu moest hij het nog eens proberen. Hij raapte zijn pokéball van de grond af en gooide deze krachtig tegen het ronde wezen aan, waarna deze opnieuw open klikte en de Wailmer opzoog. Hopelijk had hij dit keer meer geluk, want zijn Rapidash was nu nog erger verzwakt door alle water aanvallen.

TAG: xx NOTES:  xx