Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: How did that happen? (Connor) do jan 29, 2015 8:37 pm
You completely disarmed all of me
I think I’m losing control
De badlands waren altijd al gemarkeerd als woest. En toch was het hier dat Marcus wilde gaan trainen met Charlotte. Hij had zich enkele dingen gerealiseerd. Hij moest en zou haar sterker krijgen en deze keer ging hij niets terughouden. Hij had een hele lading voer in zijn plunjezak, wat dingen op haar op te lappen en natuurlijk zijn eigen Pokémon. Vandaag zou een trainingssessie worden om niet te vergeten. Voor Charlotte althans. Hij was van plan om Cersei los te laten op haar. Hij wilde haar wat meer leren kennen. Hij vertrouwde er niet op dat Mence Charlotte per ongeluk zou verpletteren onder een poot of haar per ongeluk in de fik zou steken. Mence was erg zachtaardig voor zijn teamgenoten maar ook gewoon heel lomp. Hij had laatst per ongeluk de Raticate van een grunt doodgetrapt wat ook niet zijn bedoeling was geweest. Marcus moest het bloed er zelf afschrobben aangezien Mence het verreweg vertikte in zijn bal te gaan voor zijn poot schoon was. Op de badlands was de grond droog en het leek ook wel warmer dan normaal. De sneeuw die er op gelegen zou moeten hebben was nergens te bekennen al kon Marcus de frisse wind wel op zijn gezicht voelen. Hij duwde zijn fedora wat beter op zijn hoofd zodat hij niet zo snel afwaaide. Hij zocht een plekje uit dicht bij de Power Plant die hij op de bovenkant van de heuvel zag staan en liet Cersei en Charlotte uit hun pokebal. Cersei schudde haar vacht uit en gromde genoegzaam dat ze haar benen kon strekken. Charlotte keek boos naar Cersei en zorgde meteen dat er veel afstand tussen haar en de grote pokemon zat. Ze nam haar omgeving nieuwsgierig in zich op en flapperde met haar vleugels tegen de harde wind om haar heen woei. Marus rechtte zijn rug en ging op een grote rots zitten die aan de voet van de heuvel stond. “Cersei, Charlotte” Zei hij om hun aandacht te krijgen. Beide Pokemon keken om naar hem. Cersei spitste haar oren toen Marcus naar zijn plunjezak greep en die dichter naast zich neer zette. “Het is de bedoeling dat we gaan trainen vandaag, Charlotte jij moet sterker worden en vlug” Charlotte kruiste haar vleugels over elkaar en keek hem hooghartig aan met een blik die vroeg: Alsof ik niet goed genoeg ben voor je. Cersei rechtte haar rug wat en oogde Charlotte afwachtend. Marcus wilde een sigaret opsteken maar merkte dat de wind te hard woei voor zijn plezier en hij hem waarschijnlijk zou verliezen. Dus stopte hij ze maar terug in zijn zak. “Charlotte, probeer Cersei te ontwijken als ze je aanvalt. Als je kan val je aan met je gust aanval, begrepen?” Charlotte liet haar arrogante blik een beetje varen voor vastberadenheid. Ze sprong achteruit en ging in positie staan om de Arcanine te kunnen ontwijken. Cersei schudde haar manen uit en zakte door haar poten. “Nu!” Cersei sprong naar Charlotte toe met een agility aanval. Charlotte zwiepte verwoed met haar vleugeltjes. Geholpen door de sterke wind die langs haar lijf waaide sprong ze omhoog en flapperde heel hard met haar vleugeltjes. Ze wist nog net boven Cersei uit te zoeven die naar haar toe sprong. Cersei landde op de grond en liet zandwolkjes opvliegen. Ze draaide zich om en probeerde het nog een keer. Charlotte manipuleerde de wind om haar heen om sterkere gust aanvallen te maken die Cersei deze keer wel raakte. Cersei was echter opgewassen tegen haar aanvallen en wist haar te raken met een kopstoot. Charlotte werd naar achter gegooid en kwam met een harde klap neer. Cersei stond met haar haren overeind te kijken naar de Vullaby die stil tegen een rots aan lag. Ze spitste haar oren toen het er naar uitzag dat Charlotte overeind kwam. De Arcanine keek even over haar schouder naar Marcus. Die vernauwde zijn ogen en knikte toen langzaam. Cersei blies warme rook uit haar neusgaten en begon vuur te vormen in haar bek. Toen ze haar lip optrok sijpelde de vlammen tussen de kieren van haar tanden door. Charlotte sprong zigzaggend naar Cersei toe en zette zich schrap om de ember aanval te ontwijken. Cersei vuurde de vuurballen af die als kogels in de grond sloegen en ook Charlotte raakte. Nogmaals werd ze achteruit gegooid en kwam ze neer. Deze keer kwam ze niet overeind na een minuut. Pas na nog een minuut begon ze te bewegen en kreunde ze zacht. Ze had een barst in haar eischil die ze om haar lijf heen had en haar hoofdje bloedde hevig. Charlotte gaf echter niet op en rende nogmaals op Cersei af. De Arcanine aarzelde even en besloot te wachten. De gust aanval werd groter door de windstoten die om hen heen waaide. Een miniatuur tornado die even groot was als Charlotte zelf kwam Cersei’s kant op. De Arcanine blies met een Flamethrower hem moeiteloos weg. Genadeloos schoot ze plotseling op Charlotte af die een kreet slaakte en omhoog sprong in een poging om weg te komen. Helaas was ze te langzaam en had ze niet genoeg kracht in haar pootjes. Cersei tackelde haar en duwde haar tegen de grond met haar voorpoot. Charlotte bewoog even schokkend en kreunde. Marcus kwam overeind en liep naar Charlotte toe met zijn plunjezak in zijn hand. Cersei haalde haar poot van Charlotte af en ging haastig achteruit. Onzeker of ze iets fout gedaan had of niet. Marcus knielde naast de Vullaby neer en pakte wat verband, een potion en wat pokepuffs uit zijn tas. Marcus ging op zijn knieën op de grond zitten. Zachtjes pakte hij haar op en zette haar tussen zijn benen in. Voorzichtig begon hij haar wonden te ontsmetten en te helen met de potion die hij in zijn tas had. Charlotte kromp in één bij de pijnlijke sensatie en keek hem angstig aan. Toen ze merkte dat de pijn er lichtelijk door afnam hield ze op met tegenstribbelen. Even was Marcus ongerust dat hij een rib of iets gebroken had. Toen de wind harder begon te razen besloot hij om beschutting te zoeken. Hij pakte Vullaby op in zijn armen en liet het aan Cersei over om zijn plunjezak te pakken. Met Charlotte in zijn armen liep hij de treden op die de heuvel op leidde naar de Power Plant. De deuren van het gebouw waren open wat gunstig was voor Marcus. Meteen naast de ingang parkeerde hij zich en zette hij Vullaby neer. Hij duwde de deur dicht achter hem en bukte om verder te gaan met het verzorgen van haar. Hij keerde zijn rug om naar de deur. Cersei stond nieuwsgierig te ruiken aan de nieuwe omgeving.
Onderwerp: Re: How did that happen? (Connor) do jan 29, 2015 9:26 pm
Marcus Ludovic
1063 words
{CONNOR HALE}
Zijn rode ogen waren vernauwd tegen de harde wind die opeens op kwam zetten, er was zo ontzettend weinig te beleven in dit gebied dat het gewoon niet eens meer leuk was om er rond te dwalen. Waarom hij hier was gekomen was voor hem dan ook nog steeds een raadsel. Hij probeerde gewoon zo veel mogelijk van Kalos te ontdekken, maar waarom dit gebied zoveel dode plekken moest hebben was voor hem nogal een raadsel. Hij streek eventjes door zijn witte haar, dat hij voor de verandering strak achteruit had gekamd en met gel vast had gezet [alla Draco Malfoy]. Naast hem, met enige moeite, probeerde een Rufflet hem bij te houden door snel met zijn vleugeltjes te fladderen. De mondhoeken van de witharige man gingen iets omhoog, toen hij zag hoeveel moeite de pokémon deed en hij hielt zijn arm uit. Duidelijk vermoeid door de grote afstand die de Rufflet had moeten vliegen, met toch wel erg korte vleugeltjes, lande het diertje op zijn arm en maakte het zichzelf gemakkelijk op de schouder van de witharige man. Deze zuchtte zachtjes, de Rufflet leek zelf niet echt door te hebben dat hij toch wel wat aan gewicht was op zijn schouder. Met zijn vrije hand ging hij door het pluizige verendek rond de nek van de Rufflet, die een zacht en dankbaar krijsje slaakte erdoor. ”Gekke vogel,” mompelde de witharige man, waarna hij de kuiken pokémon op de grond zetten. Gilbird keek eventjes beledigd naar zijn trainer, maar begon toen toch maar achter hem aan te waggelen. Totdat hij al snel een nieuw vervoersmiddel had gevonden, hij fladderde hard met zijn vleugeltjes en landen even later op de rug van de Houndour, die aan de zijde van de witharige man liep. De gromde eventjes, maar liet het uiteindelijk toch wel toe. Door de vele wandelingen die ze zo maakte, had de Houndour best wel een sterke rug ontwikkeld, dus een tien kilo zware Rufflet op z’n rug kon er best wel bij. De witharige man bleef eventjes stilstaan en richtte zich op de kuiken. ”Je mag blijven zitten, maar niet stiekem je nagels in Tyrell’s rug zetten of ‘m pikken oké? Je weet dat die toestemming heeft om je veren te verbranden dan,” sprak hij streng tegen de Rufflet, die even nadacht en toen toch maar knikte. Voor deze keer zou hij zich gedragen. Hij gaf de Houndour een aai over z’n kop heen. ”Sorry jochie, later krijg je een snoepje. Ik weet dat je het ook niet leuk vind,” sprak hij tegen de pokémon, die een rustig blafje liet horen. Tyrell was diegene die toch eigenlijk altijd wel bij hem bleef, samen met Gilbird. Naast deze twee pokémon had hij ook nog een Torchic, maar daar wilde hij voor nu nog even niets mee te maken hebben. Die had hij nog niet zo heel erg lang geleden van iemand gejat en het zou dan ook niet leuk worden om die te gaan trainen. Kreng was echt zwaar irritant qua gedrag. Nee, hij hielt het voorlopig wel bij de Houndour en de Rufflet, de pokémon die hij het meest vertrouwde. De witharige man keek op, kijkend waar hij was beland. De Badlands bestonden voornamelijk uit stof en rood gesteente, waar een stoffige lucht hing en enkele kleine zandstormen vrij common waren. Nee, dit zou zeker niet zijn lievelings plek worden. Het was dan ook dat hij in de verte een groot metale gebouw zag dat zijn aandacht trok, want anders was hij hier allang weer weggetrokken. Met Tyrell aan zijn zijde en Gilbird die rustig zijn verendek aan het schoonmaken was op de rug van de Houndour, wandelde hij in de richting van het gebouw. De weg was nog best lang en redelijk saai, want zelfs de pokémon leken uit de buurt te blijven. Dat was tenminste, totdat er opeens een Magnemite aan kwam zweven, die dreigend elektrische schokjes naar Tyrell schoot. De Houndour reageerde door te grommen en Gilbird had direct door dat hij weg moest blijven, als hij zijn verendek in tact wilde houden tenminste. Zonder enige aanwijzing schoot de Magnemite naar voren toe en deed een Sonic Boom aanval op de Houndour, die deze makkelijk ontweek en Embers op de vliegende magneet afschoot. De Magnemite schrok van de plotselingen aanval en trok zich terug, waarbij Tyrell even verbaast stond te kijken. Oké, snel gevecht was dit. Vage pokémon. Toch vroeg de witharige zich af waarom de Magnemite zo uit het niets hun begon aan te vallen. Gilbird had ondertussen zijn plekje op de rug van Tyrell weer terug gevonden en samen wandelde ze het gebouw binnen. Aan zijn rechterkant merkte hij geluid op en voorzichtig wandelde de witharige man er naar toe, Tyrell een seintje gevend dat hij daar moest blijven. Toch was het ditmaal Gilbird die het zoveelste irritante initiatief nam om alle bevelen te ignoren en op het geluid af te gaan. Het duurde dan ook niet lang voordat hij een uitdagende krijs hoorde, duidelijk afkomstig van de Rufflet. De witharige zuchtte zachtjes en stapte achter zijn pokémon aan. ”Gilbird, echt waar, ik trek nog eens soep van je beenderen,” gromde de witharige man, terwijl hij om de hoek wandelde en met een dreigende blik in zijn rode ogen de Rufflet terug bij zich riep. Tyrell stond ondertussen ook weer aan zijn zijde, die dreigend begon te grommen, maar met een handgebaar had hij de Houndour weer stil. Voor hem speelde zich het tafereel af waarbij een man gehurkt(?) op de grond zat, met een pokémon voor hem die hem bekend voorkwam als een Vullaby, de tegenhanger van zijn Rufflet. Dat zou het vreemde gedrag van Gilbird ook wel eens kunnen verklaren. Zijn kuiken was mokkig terug op de rug van Tyrell gaan zitten en was kwaad zijn veren weer gaan wassen. Eigenwijs beest dat het was. Hoe zou het ooit goed gaan komen als die zou evolueren, dan moest hij nog eens gaan uitkijken voor zijn eigen leven. ”Is dit echt de beste positie om je pokémon te verzorgen? Misschien is het handiger om naar een pokécenter te gaan,” merkte hij neutraal op, waarna hij een pakje sigaretten uit zijn achterzak haalde, er één uit tikte en deze met een klein vlammetje van Tyrell aanstak. Rustig nam de witharige een trekje ervan en liet de rook vervolgens uit zijn neusgaten komen.
Onderwerp: Re: How did that happen? (Connor) za jan 31, 2015 2:02 pm
You completely disarmed all of me
I think I’m losing control
Charlotte vouwde haar pijnlijke vleugeltjes weer tegen haar lijfje aan en liet Marcus begaan met haar. Plotseling keek ze geschrokken op en zette ze haar veren op. De roodharige man trok één wenkbrauw op. Hij had net zijn handen weggehaald toen ze dat deed. "Is er wat?" Zei hij met een diepe stem. Het antwoord op die vraag kwam van Cersei die zich bij de zijde van Marcus voegde en gespannen naar de deur van de Power Plant keek. Even later hoorde Marcus die deur achter zich open gaan en sluiten. Een onbekende mannenstem zei vervolgens: 'Is dit echt de beste positie om je pokémon te verzorgen? Misschien is het handiger om naar een pokécenter te gaan'. Marcus stond op en negeerde Charlotte die zich mogelijk nog groter maakte, ondanks haar verwondingen en heel boos keek. Toen zag hij ook meteen de Rufflet die op de rug van een Houndour zat en viel het kwartje. "Aangezien ik nog door wil trainen lijkt me dat geen goed idee" Reageerde hij met vernauwde ogen. Hij knikte met zijn hoofd naar de Rufflet en zei: "Rufflet ey, dat zie je hier niet vaak". Cersei ging naast Marcus staan en nam de onbekende man nieuwsgierig in zich op. "Heb je niet wat beters te doen dan mijn werk onderbreken" Vervolgde hij ongeduldig, duidelijk tonend dat hij hier echt geen zin in had nu. Hij had wel betere dingen te doen. Hij ging trainen met Charlotte, dat was zijn plan, en een plotse vreemdeling die hem ging vertellen hoe hij zijn Pokémon het beste kon verzorgen paste niet in dat plan.
Onderwerp: Re: How did that happen? (Connor) zo feb 01, 2015 8:09 pm
Een geschrokken gepiep en een ember aanval schoten opeens langs hem heen. De witharige zetten een stap opzij, toen hij merkte dat het Tyrell was die de vuur aanval had gespuwd, zo te zien omdat Gilbird zijn klauwen in de rug van de Houndour had gezet. "Gilbird, rustig aan," probeerde hij de Rufflet rustig te krijgen, maar het gekrijs van de andere kant van de kamer trok zijn aandacht. De Vullaby van de onbekende man had Gilbird gezien en probeerde er nu een show van te maken. Gekke beesten toch die pokémons. Tyrell gromde een keer luid naar Gilbird, die toen gelukkig zijn snavel hielt. "Touché," zei de witharige terwijl hij rustig tegen een muur aan ging leunen. "Ik kan hetzelfde zeggen van een Vullaby. Ik geloof alleen dat ze er zelf niet zo blij mee zijn," sprak hij kalmpjes, terwijl zijn rode ogen schoten naar de most evil looking eyes Gilbird ever had. De witharige snoof zachtjes en keek wat ongeïnteresseerd om zich heen. "Misschien wel, misschien niet," zei hij rustig. "Ik kan je een sigaret aanbieden, je ziet eruit alsof je die nodig hebt," kwam er daarna kalm achteraan.
♥ Isa
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: How did that happen? (Connor) zo feb 01, 2015 8:22 pm
You completely disarmed all of me
I think I’m losing control
Cersei ging een beetje gespannener staan toen de Houndour een klein vuurtje spuwde. Ze oogde de Rufflet geërgerd. Alsof ze wilde zeggen; Wat wil jij van Charlotte? Hij stopte met het verzorgen van de wond van Vullaby. Hij zou even moeten wachten voor hij weer naar buiten kon om te vechten. Cersei leek er in ieder geval zin in te hebben. Marcus keek om bij het woord sigaret. Nou ja .. dat was een deal die hij nooit zou afslaan. Hij haalde zijn schouders op en kwam overeind. Hij keek Connor arrogant aan met vernauwde ogen en een zelfingenomen lachje. Damn. Wie deze dude ook was. Marcus mocht hem meteen al niet. Maar gratis sigaretten hé. Prioriteiten stellen heette dat.
Onderwerp: Re: How did that happen? (Connor) zo feb 01, 2015 8:37 pm
Een kleine glimlach kwam op z'n gezicht, waarna hij een pakje sigaretten uit zijn zak toverde en 'm tegen zijn been aan klopte, waardoor er 2 naar boven schoten. Een techniek die hij de afgelopen paar jaren had verbeterd en zich eigen had gemaakt. Hij pakte één van de sigaretten zelf eruit en hielt toen het pakje voor bij de andere man. Ondertussen hielt hij met een schuin oog de pokémon in de gate. Hij vertrouwde de meeste vreemde pokémon niet op het eerste gezicht. Je kon nooit zeggen wanneer ze zouden aanvallen, met of zonder toestemming van de trainer. "Alleen hier om te trainen?" vroeg hij kalmpjes, terwijl hij de sigaret aanstak met behulp van de Houndour, die verontwaardigd de Rufflet van zijn rug had geschud.
♥ Isa
Member
Marcus Ludovic
Punten : 701
Gender : Male ♂
Age : 30 Year
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: How did that happen? (Connor) ma feb 02, 2015 8:50 pm
You completely disarmed all of me
I think I’m losing control
Marcus pakte de sigaret discreet aan en hield die voor Cersei. Die keek er naar alsof ze zich serieus afvroeg waarom ze zoiets zou moeten. Toen realiseerde de roodharige man dat het Vix niet af. Die was zijn vaste aansteker! Hij duwde de sigaret tussen zijn tanden en zocht in zijn zakken naar een aansteker. Toen hij die niet vond hield hij hem nogmaals voor Cersei en zei hij: "Blaas eens een wolkje vuur uit" De Arcanine draaide verontwaardigd met haar oren en trok haar kop op. Ze scheen het geen geslaagd idee te vinden dat Marcus haar als aansteker wilde gebruiken. Hij had duidelijk haar haren de verkeerde kant op gestreken want ze draaide zich van hem weg en ging boos een eindje van hen vandaan zitten. Marcus knikte ondertussen naar de man. "Er valt hier weinig meer te doen, nietwaar?" Hij zocht ondertussen nog maar eens in de binnenzakken van zijn jas. Wie weet zat daar een verloren aansteker. "Ze heeft haar training nodig. Wat is er nu beter dan zo'n terrein als dit er voor kiezen?" Marcus gaf de moed op en haalde de sigaret tussen zijn tanden vandaan. Hij hield hem tussen zijn vingers en zei met geforceerde vriendelijkheid: "Heb je een vuurtje?" Hij schraapte zijn keel en keek de man recht aan. "En wat zei je dat je naam ook weer was?"
