A very merry ... welcome?

Nog steeds kon hij het iet geloven als hij de pokeball van de mareep open deed gaan. Een roze mareep, een shiny mareep. De pokemon, die nog niet echt gewend was aan het constante contact met mensen, keek hem altijd wat vreemd aan, maar zodra Andy iets te eten tevoorschijn haalde begon het staartje van de mareep te zwaaien en was het opeens het grootste aai beest ter wereld. Naja, door de statische vacht deed Andy dit liever niet.
Nu bevond de jongen zich op een van de rustigere routes. De trainers die hier kwamen begonnen of net aan hun reis of waren hier alleen om te genieten van hun rust. Want slechts de eerste gym bevond zich hier in de buurt. Atticus liep bij zijn voeten, het roze vachtje zeer opvallen en de bol op het eind van zijn staart lichtte zo nu en dan wat meer op. Plots hoorde de mareep iets en ging er met een verrassende snelheid vandoor. Geschrokken sperde de jongen zijn ogen open en volgde zijn nieuwe aanwinst, die hij vond bij een meisje. De schaappokemon was gaan zitten voor het meisje, met een bedelende uitdrukking op zijn koppie. "Uh sorry, hij heeft misschien eten geroken." Grijnsde de jongen met beschaamd rode wangetjes.

Oh nee hè, dus zijn nieuwe aanwinst was ook al zo'n druktemaker? In zijn hoofd schudde hij afkeurend met zijn hoofd. Dat werd nog eens wat als hij de nog wat wilde pokemon moest trainen. "Maakt niet uit hoor," Naast het meisje was een absol gaan liggen en Atticus mekkerde zoetjes toen hem eten werd aangeboden. "Voordat het nog onbeleefder kan worden," Glimlachte hij en wreef wat beschaamd met zijn hand door zijn haar. "ik ben Andy en dat daar is Atticus, mijn mareep." De pokemon draaide zijn kopje kort om van zijn eten, keek hem even aan en vervolgende toen weer met zijn snack. Jup, wollige vreetzak.