The good life

Aiden had Seven meegevraagd voor een drankje na het gedoe met de motten, bijen en vlinders. Waarom? Hij had eigenlijk geen idee. Ergens had hij het idee dat zij op dit moment beter gezelschap zou zijn dan Lilium. Minder bagage, minder gezeur. Hij had het idee dat als zij samen een drankje zouden doen, het niet zou eindigen met enkel op haar letten, maar dat ook hij even rustig kon drinken. Het zou een welkome verandering zijn. Hij was het allemaal een beetje beu, in alle eerlijkheid. Hij kon wel eens een ander soort gezelschap gebruiken. En hey, je kon er lang en breed over praten, maar Seven zag er ook nog eens niet verkeerd uit.
Bij het zien van het meisje met de lichte haren, stapte hij op haar af en begroette d’r met een grijnsje. “Yo, Seven,” merkte hij op, terwijl hij even omhoog keek naar het bord waar de naam van de bar te zien was. “Naar binnen dan maar?”

Seven groette hem op een normale toon. Dit was al een hele ontwikkeling en Aiden hief zijn wenkbrauwen even geamuseerd. Hij moest toch toegeven nooit een hekel aan haar te hebben gehad of iets in die richting, het was gewoon veel te leuk om haar te klieren met het feit dat Raven haar wel zag zitten. En hij zag niet veel zitten. Want weet je, hij was blind.
Hij stapte achter haar aan naar binnen en keek even rond toen ze hem vroeg naar een favoriet plekje. “Kom maar,” zei hij, terwijl hij wat verder liep en aan ‘t eind van de bar ging zitten. het was wat verder weg van de TV, dus het betekende ook dat ze wat verder van de rest af zaten. Rust aan het hoofd kon hij immers wel gebruiken, vooral na de laatste keer dat hij wat op had. Arceus, bij de gedachte aan het blondje kreeg hij al hoofdpijn. “Dus, wat moet je drinken?” vroeg hij met een grijnsje, terwijl hij de barman wenkte. Hij was benieuwd of ze zich dit keer wat meer zou gedragen met de alcohol.

Het meisje bestelde een passoa en Aiden keek haar even met een fronsje aan. Passoa. Dat was precies wat Lilium had gedronken. Maar, hij had niet het idee dat Seven zo wanhopig was als Lilium. Nee, Seven zou best wel wat normaler doen. Al had ze zich met Raven destijds laten gaan, zou ze daar wel van geleerd hebben. Hij kon er vast wel op vertrouwen dat de vrouw beter gezelschap was. “Een rum,” zei hij. De barman haalde twee glazen tevoorschijn en het duurde niet lang voor de twee glazen gevuld voor hun neuzen stonden. “Dus, hoe is ‘t?” Wist hij veel. Ze moesten deze conversatie toch ergens beginnen. Zodra de alcohol eenmaal werkte zou ‘t wel makkelijker worden.

Dit keer zou het niet zo eindigen. Seven was niet het type om ‘s avonds huilend bij hem in bed te kruipen. Een type als zij was nou precies wat hij nodig had op het moment. Ze zei dat het wel ging en dat ze vooral aan het trainen was met de Blitzle, welke de vorige keer dus de problemen had veroorzaakt. Aiden snoof eventjes geamuseerd en keek op toen ze opmerkte dat het niets voor hem was om zo normaal een gesprek te beginnen. “Nou, misschien wil ik wel iets anders vinden om je mee te pesten,” merkte hij geamuseerd op. “Of misschien ben je zelf wel interessant als je een glaasje op hebt.” Even nam hij geamuseerd een slok van zijn rum. Hij was een piraat.

“Het lukt wel. Ik heb een gave in het vinden van pesterijen,” knipoogde hij Seven plagerig toe terwijl hij een slok nam van zijn rum. Onderhand was hij wel gewend aan het gevoel dat alcohol in je keel gaf en hij had niet het idee dat dit eigenlijk goed was, maar het zou in ieder geval wel betekenen dat hij er een beetje aan gewend was geraakt en dus niet spontaan de polonaise zou gaan dansen in de bar.
“Ja,” antwoordde hij nadat ze zei dat hij haar al eens met een glaasje op had meegemaakt, “maar toen was Raven erbij en die heeft op iedereen een negatief effect.” Hij vroeg zich af of Seven misschien wel gezelliger was zonder, zoals hij zich gezelliger zou opstellen als Lilium ver uit zijn hoofd bleef. Ze bezorgde hem hoofdpijn. Ze was het kleine zusje dat hij nooit had gewild.

Seven zei hem er wel voor aan te zien en Aiden nam nog een slok. Zijn glas ging zo behoorlijk vlot, maar dit maakte hem niet denderend veel uit. Hoe meer alcohol er op dit moment in ging, hoe beter het zou zijn eigenlijk. Hij zat hier het liefste gewoon compleet zonder na te denken.
Er leek een kern van waarheid in te zitten en Aiden knikte. “Zelfde geldt voor die blonde pup, hoor,” zuchtte hij. “Zorgt ook alleen maar voor problemen.” Hij zuchtte nogmaals en slokte het laatste beetje rum op, voor hij het glas met een klap op de tafel zette. “Heb je wel ‘ns een absint op?” vroeg hij met een kleine grijns, voor hij de barman wenkte. “Twee absint,” vertelde hij hem. Absint. Zeventig procent. Dit kon leuk worden.

Seven merkte op dat het had geleken of hij Lilium wel mocht en voor een momentje fronste Aiden. “Well… Eh,” begon hij twijfelend. “Er komt veel te veel drama bij kijken,” zuchtte hij. “Altijd maar dat eindeloze gezeik, word je ook moe van,” ging hij door. Ja, Lilium was slecht voor zijn humeur. Misschien zou het een beter idee zijn als hij ver uit haar buurt ging blijven. Immers was ze zijn zusje niet, hij had haar niet als verantwoordelijkheid. Hij kon haar nummer wissen uit de Holo Caster en er klaar mee zijn. Misschien was het wel een idee.
Ze had nog nooit absint gehad en toen de twee groene glazen werden neergezet, snoof Aiden even geamuseerd. “Proef maar,” merkte hij op. Normaal werd het verdund met water en suiker gedronken, maar ze hadden het puur. Het had zeventig procent en was echt super sterk. Iets wat hij niet vaak deed. “Als je een beetje een bikkel bent, neem je een slok.” Hij nam een grote slok en slikte deze meteen door, maar had moeite met het behouden van zijn neutrale uitdrukking. Muk.