The good life

“Wees er maar blij mee,” zuchtte hij haar toe. Nee, hij was er absoluut niet blij mee wat er allemaal gebeurde en hij had echt behoefte aan iemand die fatsoenlijk gezelschap was. Dat Seven het op dit moment was, vond hij misschien nog niet zo erg.
Proberen kon geen kwaad. Geamuseerd keek hij haar aan, terwijl hij nog altijd probeerde zijn gezicht in toom te houden. Iets wat moeilijk bleek en al snel gleed er een rilling langs zijn ruggengraat van de sterke drank. Toen zij echter een slok nam, was haar gezicht nog veel mooier en Aiden moest even lachen. Als er iets snel verlossend werkte, was het wel Absint. “Weet je, ik snap wel waarom Raven op je valt,” mompelde hij geamuseerd.

Seven kreeg een blos op haar gezicht en wat geamuseerd leunde Aiden naar haar toe. “Wat is dat nou?” vroeg hij liefjes, terwijl hij de barman gebaarde dat het glas bijgevuld moest worden. “Heeft Seven zowaar… Gevoelens? Je lijkt me altijd zo bot,” ging hij door. Arceus. Aiden en Alcohol ging wel, maar zodra hij aan de zeventig procent ging, ging er toch flink wat mis. Dan had je die stop niet meer, die er normaal voor zorgde dat je je gedachten niet uitsprak. Heck, soms dacht je ze niet eens. En nu was die stop weg, nu zei hij gewoon wat hij van d’r vond. En dat was niet oké, want dat kon nog wel eens een hele hoop verpesten.
De glazen werden bijgevuld en Aiden sloeg het meteen weer achterover. Hij had dit absoluut nodig.

Bot zijn betekende niet dat ze geen mens was. Aiden hief zijn wenkbrauwen op en keek haar geamuseerd aan. “Maar je bent een knappe meid. Je hebt ze vast achter je aan lopen? Als je eens een beetje mee doet,” grijnsde hij. “Al doe je dit natuurlijk bij Raven wel…” merkte hij op. Hij hief zijn wenkbrauwen even geïnteresseerd.
Toen de vrouw hem vroeg hoeveel hij op kon voor hij out ging, grijnsde hij zijn tanden bloot. “Laten we eens kijken hoe ver we komen. Ik verwacht al meer dan jij,” knipoogde hij. Hij had het idee dat hij echt wel beter alcohol kon hebben dan zij. Immers was hij een man en zij was toch wel óverduidelijk een vrouw. overduidelijk.

“Dus je doet dat bij elke jongen?” vroeg hij geamuseerd, één wenkbrauw optrekkend. “Want dan mag je best wel eens langskomen hoor,” merkte hij veel te geamuseerd op. Zeventig procent was te veel. Veertig was al veel, maar die twee Absint gingen hem echt veel te ver. Hij had nu zelfs dat minuscule blad dat hij normaal had, niet meer voor zijn mond. Hij zei nu wat hij dacht en dat was niet oké.
Ze gaf hem gelijk en Aiden zag hoe zijn glas gewoon weer bijgevuld werd. Zo onderhand verbaasde het de barman vast niet meer, die was gewoon nieuwsgierig hoe veel hij kon hebben. Alsof hij gedwongen werd, slokte Aiden het ding weer op. Nu begon het toch wel een beetje heel erg veel te worden, dus misschien was het maar een goed idee als hij stopte met drinken, voor het niet heel erg goed zou eindigen. “Alcohol maakt je vet leuk man,” merkte hij geamuseerd op, zijn hand op haar schouder leggend.

Natuurlijk niet, al kwam er geen grote afwijzing op zijn volgende woorden. Aiden hief zijn wenkbrauwen even geamuseerd en keek haar aan, nog altijd wat haar kant op leunend. “Oh nee joh, Sev?” vroeg hij liefjes. “Waarom Raven dan wel?” vroeg hij toen, zijn wenkbrauwen geamuseerd opgetrokken. Hij was nieuwsgierig naar het meisje, wilde weten hoe ze in elkaar stak.
Alcohol maakte hem een stuk aardiger. Aiden grijnsde. “Ik ben altijd aardig tegen leuke mensen,” merkte hij liefjes op. “Mits zij niet beginnen te zeuren,” ging hij door. Arceus, het voelde alsof iemand een luchtbed aan het opblazen was in zijn hoofd. Met een föhn. Het voelde echt heel raar, alsof hij alleen met zijn hoofd in een waterbed lag. Hij kon niet echt beschrijven hoe het was, maar op dit moment kon hij sowieso niet veel beschrijven.