Feevolutions | OPEN

Voorzichtig zette ze voet voor voet op de droge grond. Zelfs in de winter viel hier geen neerslag; het was droog zonder zon. In de lucht hing een gigantische klomp grijs, en daaronder was het vooral benauwd. Dat was schijnbaar een soort kenmerk van deze plek. Het was gigantisch warm, bijna vervelend was het. Gewoon smerig warm. Alyss begon er een beetje hoofdpijn te krijgen, maar ze was van plan hier iets te doen. Natuurlijk kon het ook op andere plekken, maar ze wilde niet langer wachten. Jammer dan. Dan maar even wat langer blijven hier. In haar hand had ze de ball die ze elke keer zorgvuldig opborg. Het was absoluut niet haar dierbaarste pokémon, maar ze was er voorzichtig op. Immers was iedereen in staat om een shiny Feebas te stelen. Sommigen wilden dat niet, maar er waren zat mensen in de wereld die daar juist wel op zouden doelen. Dus was de coördinator voorzichtig. Ze had ‘m nu half in haar mouw gestopt en ze zou hem er straks uit laten, als ze haar had gevonden. ‘Haar’ was Chloe; haar enige en favoriete zus. Alyss vertrouwde haar zus. Met het vriendje van haar zus zou ze een pokémon gaan traden, opdat de pokémon zouden evolueren. Voor enkele momenten zou zij dan de Kadabra van hem hebben, en vervolgens zouden ze terugruilen. Over de holocaster hadden ze contact gehad. De oudere jongen had laatst een Abra gevangen; deze was vervolgens geëvolueerd in een Kadabra. Maar voor een Alakazam moest hij hem traden; en dat kwam goed van pas. De Feebas moest getraded worden, terwijl ze een Prism scale bij zich had. Die had ze gekregen van een jongen op straat laatst, en dus kon het. Ze gooide de kleine steen nu omhoog en ving hem weer in één hand. Ze was er best goed in. Maar alleen met dit formaat voorwerpen. Met ballen kon ze het niet, en met dingen als dobbelstenen of stuiterballen helemaal niet. Maar met een steen ter grootte van een mandarijn lukte het, en tevens ook met een mandarijn zelf. De rest pleurde gewoon allemaal op de grond als ze het opgooide en probeerde te vangen. Maar goed, ze ving de steen dus. Het was een mooie steen. Blauw langs de rand, en roze in het midden. Het was wel echt zo’n typische steen voor zo’n mooie pokémon als Milotic. Typisch typisch. Het had ook helemaal niet zo heel veel weg van een prisma, geen idee waarom het een Prism scale zou heten. Maar goed, never mind. Alyss liet haar blauwe ogen even langs de weg gaan waar ze over liep. Ze verwachtte niet echt dat haar zus van de tegenovergestelde richting zou komen, ze hield ervan om haar kleine zus te laten schrikken, deze hield daar immers helemaal niet van, en dat wist Chloe maar al te goed. Het was daarom dat de jongere reiziger besprongen werd door een oudere. Alwéér. "HAPPY BIRTHDAY TO YOU," brulde een stem in haar oor. Arceus, allemachtig, ze was bijna vergeten dat ze niet zo lang geleden jarig was geweest. Na enkele seconden liet de meerderjarige haar kleine zusje los. "Zozo dikke, zestien ben je. De maanden dat ik even drie jaar ouder was zijn voorbij," Ze deed alsof ze een traantje wegpinkte. Maar ze schudde toen haar hoofd en glimlachte. "Hier, ik heb nog wat voor je," De blondine graaide even in haar schoudertas, en vond toen een in zilverfolie gewikkeld ding. Ze gaf het aan Alyss, welke het openmaakte. Het pakje bevatte een geplet stukje mokkataart; haar lievelingstaart. "Thanks Chlo!" zei ze vrolijk, en nam het ietwat verkruimelde eten uit het vel aluminium. Snel stak ze een afgebroken stuk in haar mond. "Hmm... Net zo lekker als thuis," sprak ze genietend. De oudere reiziger glimlachte. "Kris!" riep ze vervolgens. Van achter een steen verscheen een jongen. Hij was langer dan beide meisjes, en had bruin en kortgeknipt haar. Zijn ogen waren groen en om zijn lippen speelde een brede glimlach. De donkerharige coördinator keek hem even aan. Ze begreep wel waarom Chloe hiervoor was gevallen. Dit moest die Kristopher zijn waar ze het over had gehad. Hij grijnsde en stak een hand uit naar Alyss. "Kristopher," sprak hij. "Gefeliciteerd," Het jongere meisje glimlachte en knikte. "Bedankt," zei ze, ietwat ongemakkelijk tegen zo'n grote jongen op. "Kom Al, we gaan die pokémon van jullie traden. Laat maar zien die Feebas van je," grijnsde de blondine uitgelaten. De zestienjarige plukte de ball uit haar mouw, en zorgde dat de ball groter werd, om hem daarna te gooien. De shiny water type verscheen, en maakte een klein geluid. "Nice," knikte de jongen, waarop het jongste persoontje even bloosde. "Bedankt. Jij had een Kadabra, toch?" Ondertussen knielde ze bij haar Fish pokémon neer en gaf haar de Prism scale. "Straks ben je nog mooier, meisje," glunderde ze. Verbaasd stootte Naranja een blub uit, maar Alyss glimlachte geruststellend. Nu liet Kristopher zijn psychic type uit de ball. Een grote gele pokémon verscheen, met een dieproze ster op zijn kop. Gefascineerd keek de jonge coördinator ernaar. "Prachtig," gaf ze toe, met een glimlach. Hij knikte, en toen lieten beide trainers de pokémon weer verdwijnen. "Klaar?" vroeg de blondine wat ongeduldig. Zonder een woord te wisselen gaven de jongen en de zestienjarige elkaar de pokéballs, om de wezens eruit te laten. Eerst de Kadabra, en toen de Feebas. Allebei de lichamen begonnen te gloeien. Dit licht had Alyss slechts tweemaal eerder gezien. Ze keek naar de evoluerende wezens, maar vooral naar Naranja. Het lichaam werd groter, kreeg de vorm van een slang. Een waterslang; een shiny Milotic. Het licht vervaagde na enkele momenten, en toen stond daar een grote slang. Ja, ze was het eens met wat er gezegd werd. Milotic was een prachtige pokémon. Bij Naranja waren de flappen bij de kop blauw; de staartschubben oranje en rood, en vervolgens een aantal prachtige flippers. Ze had hier echt ontzettende mazzel mee... Ook Kristopher leek ontzettend blij. Beide trainers lieten hun pokémon terugkeren, om vervolgens weer balls uit te wisselen. "Ontzettend bedankt," glimlachte Alyss, en ook de jongen knikte. "Dan gaan we weer, right?" vroeg Chloe aan haar vriend. Deze knikte, en de twee zusjes vlogen in een knuffel. "Was leuk om je weer even gezien te hebben, Chlo," glimlachte de coördinator. De trainster liet ook haar mondhoeken optrekken. "Zeker weten. We houden contact, het ga je goed meis!" De drie personen zwaaiden elkaar uit, en gingen opnieuw hun eigen wegen. Alyss draaide zich om en begon richting een bewoonde plek te lopen.

Eindelijk was ze weg van die droge plek. Ze veegde haar voorhoofd af terwijl ze ging zitten langs een beekje, op het gras. Ze zat nog op een ietwat verwarmd plekje naast de Badlands, maar er was tenminste frisse lucht. Uit de pokéball in haar handen liet ze haar fantastische pokémon. Naranja. De Milotic werd volledig enthousiast bij aanzicht van water en ze dook erin. Met een glimlach keek Alyss erop toe. Nu kon de shiny zichzelf tenminste verdedigen, en kon niet elke geïnteresseerde voorbijganger haar meenemen.

- 1198 woorden. Open.