A new teammember

Oké. Alex was misschien een leugenaar. Of een hypocriet. Het strand was waarschijnlijk verlaten en het was wellicht te koud om te zwemmen voor haar, maar haar Squirtle was een waterpokémon en Aquarius verdiende wel een beetje lol. Toch had ze niet van zichzelf verwacht dat ze daadwerkelijk een treinkaartje kocht richting Kiloude om daar het strand te bezichtigen. Ze had net zo goed naar Ambrette kunnen gaan, maar daar was ze al geweest en dan klonk het meteen een stuk minder interessant. Bovendien was hier een friend safari. Dat had de blondine haar aandacht wel getrokken.
Enfin, ze zat nu dus in de trein naar Kiloude. Aquarius en Sagittarius zaten in hun pokéball. Alex wilde geen hinder zijn met haar pokémon. Bovendien hield de waterpokémon niet zo van drukte en de Growlithe was misschien een beetje te hyper om vrij rond te mogen lopen door het treinstel. Ze zat nu wel alleen, maar dat vond ze niet erg. Haar oude muziekspeler hield haar wel even bezig tot aan het strand, wanneer ze Aquarius en Sagittarius hun gang liet gaan. Terwijl één van de nieuwe nummers van Fake Out Boy door de oortjes heen denderde – maar niet te luid, want ze wilde niemand tot last zijn – staarde ze verveeld naar buiten, kijkend naar het voorbijflitsende bruin van alle dode of slapende planten.

Zo ging het door tot Alex dan eindelijk op het strand stond, haar handen in haar jaszakken geplant en haar blik op de horizon gericht. Een paar tellen staarde ze naar het ‘eindpunt’ van de aarde en liet toen haar grijze ogen rond het gebied glijden. Hierdoor zag ze dat verderop een ander figuur zat, maar aangezien ze zo ver van elkaar verwijderd waren, zag Alex hier het nare niet van in. Sowieso verbaasde het haar dat rond deze tijd nog iemand op het strand te vinden was. Misschien hadden zij ook een waterpokémon. Besluitend dat het er niet echt toe deed, haalde ze de pokéball van haar eigen pokémon tevoorschijn en liet ze vrij. Aquarius ging, zoals verwacht, meteen op het water af. Sagittarius had echter andere plannen, want hij had het figuur in de verte ook al opgemerkt en sprintte er direct op af. “Whoa, waar ga jij heen?!” riep Alex hem na, terwijl zij het nu ook op een lopen zette. Dat ging nog best moeilijk door het zand. De blondine moest moeite doen om overeind te blijven. De Growlithe had het andere groepje sneller dan haar bereikt en bleef vrolijk kwispelend een meter of twee bij hen vandaan staan.

“... Sagi... Ttarius...” hijgde Alex zodra ze hem had ingehaald. Aquarius was inmiddels al naar hen aan het zwemmen. “Het is niet... Beleefd om zomaar op anderen af te lopen,” sprak ze haar pokémon streng toe, nog altijd proberend te bekomen van de kleine work out. Zo slecht was haar conditie toch niet? Ze gaf de kou maar de schuld. Het meisje richtte haar aandacht uiteindelijk tot de ander. “Het spijt me.”

Het meisje scheen niet boos te zijn. In tegendeel, ze oogde vrij kalm. Alex nam de woorden in zich op en bleef toen ongemakkelijk in de buurt staan, niet zeker wetend hoe ze er op moest reageren en of ze weer weg moest. Contact vond ze zelf namelijk niet erg, maar het lag natuurlijk ook aan de ander of die wel contact wilde leggen. Aangezien er verder niks werd gesproken, lag de keus dus bij haar, of niet? Alex beet zachtjes op haar onderlip, twijfelend of ze wel een gesprek moest aankaarten. Terwijl ze dat deed, liet ze haar blik over de pokémon van het meisje heen glijden. Stuk voor stuk zagen ze er erg goed verzorgd uit en Alex voelde zich eerlijk gezegd een beetje geïntimideerd door het team. Was het niet voor Sagittarius, die klaarblijkelijk niet bij de pokémon weg wilde, dan was de blondine waarschijnlijk nerveus weg gestapt en nooit meer teruggekeerd naar dit strand. Over haar eigen pokémon gesproken; waar was Aquarius? Alex’ grijze ogen zochten naar het blauwe wezentje – ver hoefde ze echter niet te zoeken, want de schildpadpokémon lag al bij hen in de buurt in het water te dobberen, vriendelijk glimlachend naar de Spheal die ook in het water lag. “Is dat jouw Spheal?” vroeg Alex geïnteresseerd, wijzend naar het tweetal waterpokémon. “Je pokémon zien er goed uit.” Een voorzichtige glimlach verscheen rond haar lippen, terwijl ze haar blik weer fixeerde op het meisje.

De vreemdelinge knikte als reactie op haar vraag. Ze stelde vervolgens de Spheal voor als Snow. Huh, dat was een erg passende naam voor de pokémon, gezien het type. Alex wist niet veel van elke pokémon af, maar de blondine wist in ieder geval welk type bij welke soort hoorde. Ze werd vervolgens bedankt voor het compliment en kreeg die terug in haar schoot geworpen, waar ze toch even een gevoel van euforie door kreeg. Alex kreeg niet vaak een compliment te horen en al helemaal niet voor haar team, aangezien ze beide wezentjes nog niet zo gek lang had. "Dank je," bedankte nu zij op haar beurt het meisje. Ze weerspiegelde de glimlach van de ander, waarbij ze zich meer op haar gemak voelde dan zojuist. Er was geen rede om nerveus te zijn. Ze was hier wel welkom, niet waar? "Nee, Aquarius en Sagittarius zijn op het moment mijn enige pokémon," reageerde ze toen op de vraag. "Eerlijk gezegd is dit trainer gebeuren nog nieuw voor me," voegde ze eraan toe. Haar grijze ogen gleden over het meisje met haar pokémon, constaterend dat zij zeker meer ervaring had dan Alex. Op dat moment besefte ze zich dat ze de naam van de ander nog niet wist, maar in plaats van ernaar vragen, stelde ze zichzelf uit beleefdheid maar gewoon voor. "Ik ben trouwens Alex. Hoe heet jij, als ik vragen mag?"

OOC: Sorry voor de laat D: