Young boy going out

"Het probleem is meer dat het waarschijnlijk nog wel even duurt," zei Alyss toen. Renier glimlachte. "Agja, het duurde ook wel even voor Miaka besloot om toch mee te gaan werken," zei hij. Hij schudde even met zijn hoofd, ja, Miaka was toch wel de ondeugendste van het stel. "Gewoon goed bij me houden dan," zei Alyss met een grijns. "Ja, denk dat dat de beste optie is," stemde hij er mee in. Toen kwam de ober opnieuw, en bestelde Renier voor zichzelf nog een Ice Tea. Vervolgens vroeg hij of Alyss ook nog wat wou, maar ze schudde met haar hoofd. "Neuh. Dankuwel," bedankte ze de ober. "Ik neem in 't center nog wel water ofzo," vertelde ze hem. Renier haalde zijn schouders op, "Oké, maar het was echt geen probleem geweest, hoor," zei hij. Hij had namelijk het idee dat ze het deed zodat hij niet nog een drankje voor haar hoefde te betalen. Maar hij kon het echt wel missen.

Hij haalde zijn schouders op bij haar woorden. Hij had haar gedachten kunnen lezen ofzo. In ieder geval leek hij 't te begrijpen. "Oké, maar het was echt geen probleem geweest, hoor," Ze keek naar het viltje onder haar lege glas, en ze glimlachte een beetje afwezig. Ze was compleet aanwezig met haar hoofd, alleen haar gezichtsuitdrukking niet echt. "Waar haal jij zoveel geld vandaan?" vroeg ze geamuseerd. Ja, zij had hem ook wel kunnen trakteren, maar het was gewoon zoiets wat zij zou vragen. Zij kreeg wel geld van haar moeder, maar vrij weinig, dus ze spaarde eel wat muntjes voor leuke dingetjes, en verder voor eten en items. Dat had ze immers ook nodig.

Toen hij zei dat het echt geen probleem was geweest glimlachten zij afwezig. Hij glimlachte ook even, en er was een kort moment van stilte. Uiteindelijk doorbrak Alyss de stilte. "Waar haal jij zoveel geld vandaan?" Vroeg ze toen. Een beetje beschaamd zette hij een klein lachje op. "Mijn ouders hebben het financieel niet slecht, en zorgen er voor dat ik alles betalen kan," vertelde hij voorzichtig. Soms kon hij zich er voor schamen, juist omdat andere mensen het zo slecht konden hebben. Daarom was hij ook zo gul. Hij spaarde ook wel. Hij kreeg best veel, en spaarde de helft voor grote dingen, als tijdelijk een appartementje huren, maar ook voor Pokéballs, gezien die ook niet altijd goedkoop waren. De rest van zijn geld was voor eten, kleding, en dingen als dit.

Ze knikte op zijn antwoord. Hij vertelde het nogal voorzichtig, alsof hij zich ervoor schaamde. Maar het was een hartelijke en openlijke vraag geweest, dus ging zij er niet verder op in. Zij had ook genoeg geld. Niet weinig, in ieder geval. Rijk was moeilijk te zeggen; Abby moest haar geld verdelen over haar twee dochters en zichzelf. Al had Alyss gehoord dat haar moeder wel gepromoveerd was laatst, dus geldtekort was er absoluut niet. Dat was nog altijd iets fijns. Weten dat je moeder genoeg geld heeft en pokémon, om haar gezelschap te houden terwijl ze alleen thuis zat. Want ze was wel alleen, naast haar eigen pokémon natuurlijk. En een paar van Chloe. Meestal liet die haar pokémon thuis in plaats van in de computer, dus haar moeder had genoeg dingen te doen. Dat was maar goed ook, anders zou ze haar dochters maar veel te veel missen. "Fijn, denk ik," Ze haalde haar schouders even op. Niet verder op in gaan. "Zullen we anders ergens anders afspreken om dat gevecht te houden? Ik bedoel, opdat we allebei nog tijd hebben om onze pokémon verder te trainen?" De coördinator duidde eigenlijk op het feit dat ze Mañana nog kon laten evolueren enzo... Hehe.

OOC;; Opdat de teams zo zijn zoals ze nu zijn zeg maar c;

Zijn ouders hadden het niet slecht, en hadden het eigenlijk ook nooit slecht gehad. Hij had goed contact met zijn ouders, met zijn Oma en hij had een goede band met zijn broertje, David Laroche. Zijn broertje bewandelde echter een heel ander pad dat Renier zelf bewandelde. Zijn broertje leerde veel over Pokémon, vooral de theorieën. David Laroche wou graag Coördinator worden. Zijn ouders, Emille Laroche en Sarah Laroche waren echter Breeders, en woonden in hun eigen Daycare. Zijn moeder was echter meer van het verzorgen van de Pokémon, en hun Daycare werden ook gebruikt als opvang voor de Pokémon van anderen. Dit werk verdiende echter goed, ook omdat mensen terecht konden met gewonde Pokémon. Als kind had Renier al meer interesse getoond in het trainen van Pokémon, en dat had hem gevormd tot wie hij nu is. "Zullen we anders ergens anders afspreken om dat gevecht te houden? Ik bedoel, opdat we allebei nog tijd hebben om onze pokémon verder te trainen?" Vroeg Alyss. Renier grijnsde. "Lijkt me goed! Zullen we anders ook meteen even onze nummers wisselen, wel zo handig," stemde Renier met haar in. Dat leek hem wel goed, kon hij zijn eigen Pokémon ook goed door trainen. Misschien dat hij zijn focus wat meer op Miaka zou zetten.

Hij grijnsde op het voorstel wat ze deed. "Lijkt me goed! Zullen we anders ook meteen even onze nummers wisselen, wel zo handig," opperde hij. Een glimlach verscheen rond haar mond, en toen ze knikte deed ze haar ogen even dicht. "Slim," antwoordde ze kort, terwijl ze haar holocaster uit haar zak pakte. Het grijze ding met touchscreen ging aan en op de achtergrond verscheen een foto van Promise als Cyndaquil. Die moest ze binnenkort gaan vervangen door een nieuwe. Ze glimlachte even tevreden terwijl ze haar contactenapplicatie opende. "Oké... Renier...," Ze toetste zijn naam in nadat ze op het plusje had gedrukt, wat aangaf dat je een nieuw contact aanmaakte. "Wat is je nummer?" vroeg ze vervolgens, haar blauwgroene blik weer naar Ren wendend. Intussen dacht ze even na. Ze had eigenlijk geen idee wat haar nummer was, niet uit haar hoofd.

De ober kwam weer terug gelopen met een Ice Tea en zette die voor hem op het tafeltje. Er zat een stukje citroen op de rand en die stopte hij in de Ice Tea zelf, waarna hij het sap er uit drukte met het stokje die er bij zat. "Oké... Renier...," zei Alyss, waarvoor ze haar holocaster er bij had gepakt. "Wat is je nummer?" Vroeg ze vervolgens. "Mijn nummer is..." hij pakte zijn eigen holocaster en zocht 'm op. Ja, hij wist zijn nummer nog niet uit zijn hoofd. Toen hij zijn holocaster nummer er bij had, noemde hij zijn nummer op. "Anders stuur je mij even een berichtje, heb ik meteen ook jouw nummer," stelde hij vervolgens voor, waarna hij weer terug ging naar zijn menu. Als achtergrond had hij een foto van zijn Poochyena, Growlithe en Houndour samen. Super schattig. Daar waren ze nog zo jong en klein. Nu waren ze al wat groter.

Hij leek zich ook niet meteen te herinneren wat zijn nummer was, maar hij had hem tenminste in zijn holocaster gezet. Hij zocht even in zijn holocaster en vond het nog geen minuut later, waarna zij de nummers intikte. "Anders stuur je mij even een berichtje, heb ik ook meteen jouw nummer," suggesteerde hij. "Hm," reageerde ze, en knikte even. Ze sloeg het contact op, en drukte er opnieuw op, om nu te klikken op bericht verzenden. Ze typte een simpele; Hallooo, en wachtte toen tot het berichtje aankwam. Toen had ze nog een vraag voor hem. "Uhm... Wil je mijn nummer ook even zeggen? Dan kan ik hem zelf in m'n holocaster zetten, want ik weet 'm niet uit m'n hoofd," Ze keek hem een beetje ongemakkelijk aan. Beetje een rare vraag, maar volgens haar kon het wel bij Renier. Hij was wel zo'n persoon die niks raar zou vinden.