Destruction {Andy - Ganzenopdracht}

Een dromerige Munna zweefde voor hem uit, terwijl hij, ook diep in gedachten verzonken, wat verderop over de droge grond liep. Andy sloeg zijn jas wat steviger rond zijn middel, toen hij een redelijk fris briesje langs hem heen voelde gaan. Toen de ronde roze pokemon een opgewonden geluidje maakte, keek Andy op uit zijn zelf bedachte raadsels en keek op naar waar de pokemon naartoe zweefde. "Niet te ver weg, hè?" Meldde hij waarschuwend toen de pokemon al redelijk ver van hem was was gedwaald en dus zette hij zijn pas wat versnelder in. Helaas want hij zag toen plots een paar rode vlammen in de verte en met grote ogen dook hij gelijk in een op de grond en voelde Jem's lijfje tegen hem aan gedrukt worden om hem bescherming te bieden.
Toen de hitte maar uitbleef kwam Andy voorzichtig overeind en gaf Jem een aai over zijn kop, om hem te bedanken en keek hij rustig om zich heen, om in de verte een blondharig meisje te zien met een wat vreemd uitziende pokemon, die, volgens hem dan, toch echt geen vuuraanvallen ter beschikking had, toch? "Uh.." Begon hij wat met een frons op zijn gezicht. ".. was dat vuur van jou afkomstig?"

"Zie je die rode ogen niet en die bloemetejs? En vergeet niet de roze huid." Ja dat klopte wel hoor! Hij keek met een wat dwaze glimlach naar Jem, die het gesprek niet meer volgde, want hij had een steentje op de grond zien liggen en keek met zijn 'enge' rode oogjes naar het rondje vormpje. Toen Andy opkeek, voelde hij de blik van de pokemon van het meisje op zijn huid branden en het gaf hem een wat ongemakkelijk gevoel. "Kijk dan, Cheshire is veel minder eng," Hij lachte wat zwijgzaam, hem zou je namelijk niet zo snel met zo'n.. gezellige pokemon zien. "Lilium is de naam trouwens, en dit is Cheshir," Dankbaar dat hij haar aan kon kijken, richtte hij zijn blik op het meisje, genaamd Lilium. "Aangenaam, ik ben Andy en dit is Jem." De Munna kwam weer omhoog en rolde zich in de lucht om en bekeek Lilium ondersteboven. "Hij's.. apart." Ja, dat was een goede beschrijving! "Maar eh.. heb ik me dat vuur dan verbeeld?"

Hij wierp een dankbare blik op Lilium toen deze haar pokemon wat tot rust riep, want die doordringende rode ogen gaven hem toch echt wel een soort rillingen over zijn rug. Niet dat Jem dit door had, die was te druk met koprollen maken in de lucht. Rare pokemon was het toch. "Uhm.. Nee.. Cheshire had mijn Charizard nogal boos gemaakt.." Zijn ogen werden wat groter. Een Charizard ..? Niet om verkeerd over te komen, maar hij had niet echt een Charizard verwacht bij dit meisje. Goed. Zij was dus een levend bewijs dat uiterlijk niets vertelde over pokemon. Maar wow, een Charizard. "maar ik riep hem op tijd terug!" De jongen glimlachte naar haar. "Dat is al goed." Grijnsde hij, hij was niet echt een persoon die snel een wrok zou koesteren tegenover iemand. ".. maar wel goed van je, want als je deze Munna al eng vond, dan.. oeh.. dan is mijn andere pokemon nog enger."

Toen de griezelig ogende pokemon af begon te dwalen, leek het wel alsof de grip om zijn hart wat verzwakte. Niet heel erg aardig tegenover de pokemon, die misschien wel heel erg lief en schattig was onder zijn uiterlijk, maar oké, daar wilde hij zich nu geen zorgen over maken. "Laten we een ruil doen dan, ik laat jou mijn Pokémon zien en jij mij de jouwe?" Hij moest even zacht lachen. Wie weet had ze nog een Gengar en om het allemaal af te maken een echte Arceus. Niets zou hem kunnen verbazen! "Is goed!" Merkte hij enthousiast op en pakte zijn andere pokeball erbij. "Pas wel op, je valt misschien wel flauw.." Waarschuwde hij kalm en liet de rood witte bal open klappen en een vrolijke Swablu fladderde op zijn schouder.

Pfft, schattig? Wacht maar tot ze Scout zou leren kennen, want dan.. oeh dat zou ze zichzelf niet willen aandoen! Een waarschuwing werd hem van tevoren gegeven en benieuwd keek hij toe hoe het blonde meisje een paar pokeballs erbij pakte. Vier nieuwe pokemon verschenen op de droge grond, de een groter dan de ander. Nou de charizard was al verwacht, de enge pokemon dwaalde ergens anders rond, maar de andere drie had hij ook niet echt verwacht. Nou goed, een grote pokemon misschien wel en dat was die paarse ook. Andy werd wat ongemakkelijk van de blik die op hem werd geworpen. Daarbij leken de andere twee pokemon hem wat.. liever? Naja, gezellig misschien? Maar goed, de andere twee waren van een wat normalere lengte, de een was zelfs een Eevee, met aparte kleuren ook. "de Nidoking is Elliot, de Charizard Leo, de Braixen is Duchess en de Eevee is Snowflake." Andy knikte, keek de pokemon een voor een aan, voelde Scout wat dichter bij zijn hoofd nestelen uit zenuwen en was blij toen hij het zicht op de griezelig ogende nidoking mocht verruilen voor Lilium zelf. "Het is een gaaf team, moet ik zeggen. Zeer schattig, iedereen." Grinnikte hij.

Oké de paarse Nidoking kwam het dichtst bij schattig, want die blik, pfoe, daar zou een baby niet van kunnen stoppen met glimlachen. "Ach dat geeft helemaal niet." Grijnsde hij. "Ieder mens zijn eigen karakter, dus iedere pokemon ook." Nu was hij wel blij dat hij geen sacherijnige munna had of een gemende swablu, dan was het leven heel zuur geweest.
"Nee nee, enger dan deze twee kan het niet. Die maken van ieders leven een hel." Misschien was dit wel deels waar, want ze konden samen wel heel erg druk zijn. Plots gaf de charizard haar een duw met zijn snuit. "Kijk hij bewijst toch eens dat het een echt schatje is, niet?" Aha, overwinning!