{SIU} Caught Between Two Worlds | OPEN

De draden gesponnen door Bug-Pokémon kleefden aan zijn gezicht, een teken dat er nog niemand hier was geweest. Tenminste, niet in een lange lange tijd. De groenharige jongen had er weinig problemen mee dat hij onder de plakkerige draden zat, dat was hij om eerlijk te zijn wel een beetje gewend dankzij Wire. Hij had een oud hutje gevonden terwijl hij door de Laverre Nature Trail liep. Het hutje had er verlaten uitgezien en in de hoop om een of andere leuke Pokémon te vinden was Lubbock er binnen gegaan. Tot nu toe had hij nog niet echt iets speciaals gevonden, enkel een kleine Skorupi, maar die was meteen weggevlucht toen Lubbock hem zag. Misschien dat hij hier een soort geheime schuilplaats van zou kunnen maken. Ja! Dat zou echt cool zijn! Dacht hij, in zijn hoofd klonk de stem van een soort kinderlijke versie van hemzelf. Maar dan zou het probleem er wel bij komen dat dit geen heel goed verstopte plek was en dat hij geen geweldige geheimbewaarder was. Hij zuchtte even, zijn adem kwam als een wolkje uit zijn mond. Het was ijskoud hier, waarom had hij geen dikke handschoenen of een sjaal of zo meegenomen? Hij bleef stokstijf staan toen hij iets zag bewegen vanuit zijn ooghoek, maar toen hij zijn hoofd draaide was er niets te zien behalve de draden waar hij zojuist doorheen was gelopen. Was dat... Hij draaide zijn hoofd toen hij vanuit zijn andere ooghoek iets zag bewegen. Is dit ding behekst of zo? Dacht hij. Nah, dat soort dingen bestaan niet echt, toch? Lubbock schudde zijn hoofd en keek naar de vloer. Op de krakende, houten planken lag een laagje spul dat een kruising was tussen water en stof dat op sommige plekken was bevroren met dank aan het koude weer van de afgelopen dagen. Toen hij weer voor zich keek, schrok hij zich een hartverzakking. Hij keek recht in twee grote witte ogen die omgeven waren door een paarsige rook. Hij haalde even zijn Pokédex tevoorschijn om te kijken of het een Pokémon was en zo ja, welke. Het was een Ghastly volgens het kleine apparaatje. "Shit." Zei hij. Hij wist toch dat niemand hem kon horen en het was de juiste situatie, dus waarom zou hij het niet zeggen? Snel graaide hij naar zijn riem, waar hij  de Pokéballs van Wire en Chelsea aan had hangen. Hij pakte de Pokéball van zijn Zorua, Chelsea, en liet de Tricky Fox Pokémon er uit. Ze was nog maar een laag level, maar ze had wel een type-voordeel tegen de Ghastly voor hem. "Pursuit." Zei hij tegen de Zorua, die meteen op de gasachtige Ghost-Type Pokémon afsprong. Helaas voor Lubbock en Chelsea miste de Dark-Type Pokémon haar aanval en schakelde Lubbock over op Plan B. Niet dat hij daadwerkelijk een "Plan B." had, maar het klonk gewoon grappig om het zo te noemen. "Chelsea, kom terug in je Pokéball!" Zei hij. De Tricky Fox Pokémon luisterde gelukkig snel genoeg en keerde weer terug in de rood met witte capsule. Nadat Lubbock de Pokéball weer aan zijn riem had gehangen stormde hij het hutje uit met de snelheid van een.. Wat is de snelste Pokémon ter wereld? In ieder geval, hij rende zo hard als hij kon het hutje uit en botste tegen iemand aan die toevallig ook door de Laverre Nature Trail liep. Hijzelf was in een van de modderige waterplassen die overal in die route te vinden waren terecht gekomen. Eigenlijk was de route zelf gewoon een grote modderige waterplas, een grote modderige waterplas vol Pokémon. "Sorry.." Zei hij (hoewel het meer op mompelen leek), maar keek de persoon niet aan. In plaats daarvan keek hij achterom, naar het vervallen houten gebouwtje waar hij die enge Ghastly had gezien.