Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Whispers in the dark |&Abigail di dec 23, 2014 6:25 pm
You'll ever be alone
you know I am never far
Enkele weken geleden zou de temperatuur buiten waarschijnlijk nog te doen zijn geweest. Toen was het nog net iets warmer maar de winter was aangebroken. Je zou denken dat je er geen last van had in een sneeuw gebied maar was dat even verkeerd gedacht. Ace kon zweren dat het buiten zeker enkele graden was gezakt. De jongen was dan ook bij geweest wanneer dat hij de grot was tegen gekomen. Niet dat het er binnen veel warmer was maar er was minder wind en de met de dikke tak/stronk die hij nog gevonden had zou hij een vuur kunnen maken. Of Corvo kon er in ieder geval een vuur mee maken. Dat was ook het eerste wat hij deed zodra hij binnen was. Het stuk hout legde hij neer op de grond en hij liet Corvo uit zijn pokébal. 'Ik denk dat je vast wel weet wat de bedoeling is?' zei hij met een hand gebaar naar het stuk hout dat niet veel later dankzij de Magmar in brand stond. Uiteindelijk zou het vuur wel zijn opgebrand maar dan was er nog steeds de warmte van Corvo die zich al had neergezet op de grond. Ace deed precies hetzelfde. Hij zetten zich tegen een muur op de grond en de Luxray die haast altijd uit haar pokébal was legde zich iets verder ook neer. Het was niet de ideale plek om even te rusten maar het was beter dan buiten in de sneeuw. In de grot lag er echter ook wel sneeuw, maar de lichaamswarmte van de Magmar liet een stukje toch ontdooien waar dat ze konden zitten.
Een luide grom kwam bij de Luxray vandaan. Ongeïnteresseerd keek Ace even in de richting van zijn pokémon. Meestal gromde ze enkel wanneer er iets of iemand naderde. Een slechte gewoonten maar hij zou het haar niet afleren. Het werkte haast als een alarm. 'Rustig maar, het is vast niets.' zei hij terwijl dat hij bij het vuur bleef zitten. Vanuit zijn ooghoeken bleef hij echter naar zijn pokémon en de omgeving kijken. Wie weet, misschien was er inderdaad wel iemand in de buurt.
