i never thought this would be me♥

Ze keek de zaal eens goed rond. Het was redelijk lang geleden dat ze ineen contest zaal had gestaan. De laatste keer was … een pijnlijke ervaring geworden. Ze was tweede geworden bij de Christmas Contest, maar vlak daarna had ze de post gekregen dat ze geadopteerd was. Haar hele leven was daarna nogal in elkaar gezakt en ze had er af en toe nog steeds last van. Zeker nu ze weer alleen was. Een paar dagen geleden was ze samen geweest met Jace, maar hun wegen waren weer gescheiden en eigenlijk had ze geen idee of hij zou komen kijken naar deze contest. Ze zuchtte zachtjes en plukte wat moeizaam aan het pakje dat ze aan had. Het thema van deze contest zou Liefde zijn, omdat het rond Valentijn’s Dag zou vallen. De brunette zuchtte zachtjes en plukte wat aan haar kostuum, ze hoopte maar dat alles goed zou komen. Haar humeur was zo ontzettend wisselend de laatste tijd, de ene keer was ze ontzettend zelfverzekerd en leek het alsof ze de hele wereld aan kon met haar pokémon. De andere keer had ze het idee alsof ze nog geen deuk in een pakje boter kon slaan. Ze huiverde eventjes en keek om zich heen. Overal zag ze moeder of vaders, vrienden en vriendinnen. Af en toe een geliefde die kwam kijken naar diegene waar hij of zij van hielt. Maar nee, zij was alleen. Ze wist niet eens zeker of Jace zou komen kijken. Ergens voelde ze zich best wel eenzaam, zoals ze hier nu stond. Helemaal alleen, alsof er niemand was die echt om haar gaf. Ze kreunde zachtjes bij die gedachten en keek naar het televisie schermpje dat ophing. Er waren al enkele kandidaten voor haar geweest en ze vroeg zich af wanneer zij op het podium mocht gaan staan. Inmiddels hadden zenuwen meester van d’r gemaakt en zat ze over haar hele lichaam te trillen. Daar kwam nog eens bovenop dat ze zich ook nog eens misselijk voelde. Ja, dit zou een heerlijke contest worden, ze voelde zich zo zwaar beroerd. Ze haalde een paar keer diep adem om zichzelf tot rust te baren en keek toen geschrokken op toen de luidspreker aanging. ”Vivienne Williams, naar het podium. Vivienne Williams, naar het podium.”

Vivienne slikte moeizaam, terwijl ze het podium opliep. Ze voelde zich zo veel minder op d’r gemak dan de vorige keer, niet normaal meer. Weeral begon ze te twijfelen of ze wel de juiste beslissing had genomen om door te gaan met het coördineren, of dat ze gewoon op het trainen moest blijven. De brunette schudde haar hoofd. Nee, dit was datgene waarvoor ze had gekozen, dit was wat ze kon en wat ze het liefst wilde doen. Ze haalde diep adem en toen al het licht op het podium uit ging, gooide ze een pokéball op. Op het moment dat de Volcarona te voorschijn kwam, werd het podium verlicht met een warm licht en Vivienne glimlachte. Ja, dit was wat ze wilde doen, dit was waar ze goed in was. Op de achtergrond begon zachtjes een liedje te draaien en de brunette wandelde rond het podium, haar pokémon strak in het oog houdend. ”Nuria, schat, gebruik je String Shot,” zei ze vrolijk in de kleine microfoon die op haar wang geplakt was. De grote mot pokémon vloog de lucht in en schoot een drietal kleverige draden over het podium in de lucht, waardoor er een omgekeerde driehoek in de lucht hing. ”Prachtig, heel mooi, dat zou een Larvesta ook hebben kunnen doen. Kom op Nuria, je bent beter dan dit. Laten we eens kijken of je Burning Love aanval werkt,” Vivienne keek vrolijk naar haar pokémon, terwijl ze haar instructies gaf. De Volcarona bleef voor het driehoek hangen en vervolgde haar string shot aanval. Het duurde enkele minuten. In deze minuten wandelde Vivienne over het podium heen en hielt zowel haar pokémon als het publiek in het oog. Ze moest dit goed doen, ze moest er een show van maken. Ondertussen was het driehoek verdwenen en had plaats gemaakt voor een plat hart dat in de lucht zweefde door drie string shots. De brunette glimlachte en ze zag hoe enkele mensen in het publiek toekeken naar wat er ging gebeuren. Het nadeel van deze aanval en deze act was dat het tijdrovend was. Het maken van de Burning Love duurde nou eenmaal ontzettend lang, omdat String Shot geen snelle aanval was. Toen nog enkele minuten verstreken waren hing er een volmaakt, driedimensionaal, hart in de lucht. ”Kijk, dat noem ik nou nog eens liefde, Nuria. Maar dat is nog niet echt waar ik naar op zoek was. Ik geloof dat ik had gevraagd om Burning Love, toch?” De Volcarona deed alsof ze schrok en licht beschaamd fladderde ze terug naar het hart dat ze net met hart en ziel had gemaakt. De mot pokémon ademde diep in en blies een simpele ember aanval in het hart, waardoor deze van binnenuit langzaam begon af te branden. ”Veel beter, Nuria, veel beter. Dat is nou brandende liefde, vinden jullie niet?” Vivienne ging met haar rug naar het brandende hart staan en opende haar armen, om applaus te kunnen ontvangen. Daarna draaide ze zich met een ruk om en sprong blij op en neer. ”We gaan het nog een graadje moeilijker maken. Nuria, Sun of Love!” riep ze vrolijk. De Volcarona vloog in het midden van het hart, waar een hartvorming gat gebrand was inmiddels en een zonnig licht kwam van haar vleugels af, terwijl ze harder begon te fladderen en een goudkleurige poeder naar beneden liet vallen. Zo draaide ze een rondje door het afbrandende hart heen. Ze klapte vrolijk in d’r handen en glimlachte. Dit ging perfect zo! ”Nou nou, Nuria. We mogen dit natuurlijk niet voor onszelf houden,” zei Vivienne daarna vrolijk. ”Geef deze lieve mensen ook maar eens wat liefde. Spread the Love!” De Volcarona schoot door het hart heen en draaide een keer door de lucht, ze fladderde harder met d’r vleugels en deed een Silver Wind aanval, waardoor het nog altijd brandende hart los raakte van haar String Shot aanval. Terwijl Nuria met de Silver Wind ervoor zorgde dat het vuur zich sneller verspreiden, vlogen schilfers van het vuur in de richting van het publiek. Vivienne zag hoe enkele mensen in elkaar doken en grinnikte zachtjes. ”Wees niet bang mensen, onze liefde doet geen pijn, vang er maar een en open uw handen,”  legde ze uit aan het publiek. Ze zag enkele mensen proberen de schilfers te vangen en aan haar rechterzijde hoorde ze een kreet van ‘awww’. Vivienne grinnikte. Als Nuria goed haar best had gedaan, zou elke schilfer een klein brandend hartje bevatten. Ze waren er maar enkele minuten, maar het effect was mooi. Toen het hele grote hart verdwenen was, liet Nuria haar eigen zonnetje weer doven en zakte ze naar de grond, om naast de brunette te gaan fladderen. Vivienne zwaaide naar het publiek, maakte een buiging en rende weer weg. Dit was geweldig geweest! Nu was het wachtte op de uitslag.

tag: De Jury words: 1187 notes: Miep

Onderaan vind je een samenvatting & trivia!
Met één hand telde ze haar geld, en met een andere hield ze Amarilla vast, in de holte van haar elleboog. Ze werd veel handiger met haar linkerhand op deze manier, zoals ze haar duim door het geld liet gaan en de munten en briefjes zo aan de kant schoof dat ze zag wat er lag, maar het er niet afviel. Het kleine vuurdiertje likte haar voetje en probeerde haar trainsters aandacht te trekken door haar kopje tegen de schouder te duwen. "Wacht even Am," mompelde deze, de naam van haar jonge vriendinnetje afkortende. Nou, dat deed de Fennekin, zij het met een vrij sip snoetje. Alyss bleef mompelen tegen zichzelf. Dit voor eten, dat voor spullen voor haar pokémon. En de rest... Was voor iets leuks. Ze keek rond. Was hier niks leuks? De winkeltjes zagen er gezellig uit, maar ze had niet echt iets nieuws nodig. Nu niet. Iets trok haar aandacht. Weliswaar niks waar ze het geld aan kon besteden, maar toch was het zeker iets positiefs. Een poster met vrolijk gekleurde lettes van roze, rood en wit hing - ietwat scheef - op een muurtje vlakbij. De coördinator stond op om de poster beter te kunnen bekijken. Toen haar neus dichtbij genoeg was kon ze alles ook lezen. De affiche kondigde een contest aan. Een valentijnscontest. Even staarde ze ernaar, maar toen stond ze weer op en keek ze terug naar de pokémon op haar arm. "Amarilla, dit wordt onze eerste contest in Kalos," grijnsde ze naar de fire type. Deze reageerde met een lieflijk geluidje, blij dat ze eindelijk iets van aandacht kreeg. En vooruit, ze kreeg ook een aai over de kop. Toen was het vosje tevreden, en nestelde ze zich volledig in haar bossige staart, om op die manier in slaap te vallen. Dat was het heerlijke aan babypokémon. Ze sliepen overal. Alyss keek even toe op het schattige wezentje toen een klein dilemma haar opeens tebinnen schoot. Contest. Valentijn. Arceus, ze had helemaal geen kleding daarvoor... Ze zou die lila jurk aan kunnen trekken... Maar het moest thematisch zijn, toch? Die jurk was nou niet bepaald heel 'valentijnachtig' ofzo. Ze had een rode of roze nodig. Uhm... Onwillekeurig keek ze naar het geld in haar hand. De munten en briefjes voor de noodzakelijke dingen liet ze weer in haar zak glijden. Nu lag daar alleen het geld wat ze mocht besteden aan leuke dingen. Ze keek naar de poster en grijnsde. Ze hadden vast hier ergens een winkel waar ze leuke kleding verkochten, toch? Het geld deed ze in een andere zak, en toen keek ze nogmaals om zich heen, meer op zoek naar een locatie voor kleding deze keer. Ze had een beetje een interessante jurk nodig, en die ging ze vast vinden in de winkelstraat waar ze zich bevond. De eerste de beste kledingzaak stapte ze binnen, maar daar was ze al snel weer vandaan, gezien het een modezaak voor heren was. Beter lezen dus. Bij de tweede winkel leek ze meteen meer geluk te hebben. Het was een vrij lichte winkel, met een met laminaat belegde vloer en een boel ramen, zowel in het dak als in de voorgevel. Er stonden nette rekken met kleding, van kinder- tot damesmaat, van XXS tot XXL. De winkel liep ook vrij diep door, en ging een eindje naar beneden, waar wel verlichting hing. Er hing echt vanalles. Aan de rechterkant shirts, met Dunsparceprint, en met Purrloins erop. Daar hingen ook gewone effen shirts. En links lag een gigantische verzameling broeken. Spijkerbroeken, leggings, treggings, joggingbroeken, panty's, maillots... Het was absoluut niet wat je noemt een 'kleine winkel', zeker niet. Wat meer naar achter hingen jurken. Zwarte, grijze, en witte jurken, maar ook een paar zilveren, en enkelen met print. Een gelige en een donkerblauw model, en er hingen ook donkergroene van een vreemde stof. Oh Arceus, serieus? Ze hadden echt alles, maar niet een beetje rode jurk? Of waren die al uitverkocht? Nou nee... Maar daar moest Alyss nog even achter komen. Na een paar keer om wat rekken heen te zijn gewandeld vond ze toch iets. Tussen één van de donkergroene en een verkeerd teruggehangen blauw shirt vond ze een verdwaalde valentijnsjurk. En hemel, wat een schatje. Het was een cocktailjurk, aan de voorkant korter dan achter. In de stof zaten vage boombladeren en bloemen gedrukt, en om de taille zat een donkerrode band, met aan de linkerkant drie roosjes. De hals was niet te strak, maar absoluut niet diep, wat er altijd voor zorgde dat ze zich wat gemakkelijker voelde in zo'n kledingstuk. Toen de coördinator naar de maat keek zag ze haar maat staan. Ze grijnsde en begaf zich naar een pashok, met de rode jurk in haar rechterhand. En Amarilla nog altijd in de linker.

Nogmaals draaide ze een rondje voor de grote spiegel. Ze was helemaal verliefd op de jurk. Haar haar had ze bovenop haar hoofd vastgemaakt met een elastiekje, opdat haar lokken over haar rug vielen in een grote paardenstaart, die ongeveer bij haar kruin begon. Bij de contest zelf zou ze het anders doen, maar om even te kijken was het goed. Ze glimlachte naar haar spiegelbeeld en tilde de rok even voorzichtig op. Ze moest alleen de achterkant oplichten voortaan; de voorkant was al kort genoeg. Deze kwam iets boven haar knieën. Ze moest eraan denken. Van een trap aflopen zou heel ongemakkelijk zijn, dat wist ze nu al. Vanaf het bed keek de Fennekin toe. Af en toe gaf ze commentaar op de minimodeshow die haar trainster gaf in de ruimte van het pokécenter. Nu maakte ze echter plaats voor Alyss, die op het bed ging zitten. Ze piepte wat, en daarop knikte haar trainster. "Ja, we moeten zo weg. Amarilla? Je weet trouwens dat jij niet meedoet met de contest, hm?" vroeg ze. De fire type keek verbaasd op. Whut? Daar had die dus duidelijk op gerekend. "Luister meisje, je bent nog veel te klein voor zoiets als dit. Over een tijdje zet ik je in, maar dan moet je eerst nog een boel trainen," glimlachte de coördinator. Wel, de Fennekin was het er absoluut niet mee eens, maar ze ging wat mokkend akkoord. Snel wisselde de donkerharige van outfit, en ze schudde haar haar los. Nog een laatste keer schonk ze een glimlach aan haar spiegelbeeld, maar toen schoot ze in haar jas om te vertrekken naar de contest hall.

Ze kwam graag in Lumiose city. Ze was hier aangekomen toen ze uit Sinnoh was vertrokken, en ze was hier veel geweest. Bovendien had ze veel mensen ontmoet. Alana, Renier, Cevella en... Hana? Oh nee, die had ze in Aquacorde town ontmoet. Wat ook een mooie stad was. Maar toch niet zo mooi als je 'm vergeleek met Lumiose city, waar de lichten in alle kleuren altijd aanstonden, en weerspiegelden in de ramen en in water- of ijspoeltjes. Een echt voorbeeld van 'the city never sleeps at night'. Meteen kreeg ze dat nummer in haar hoofd. En dan maakte het haar niets uit of mensen het hoorden. "I don't ever want to let you down, I don't ever want to leave this town. 'Cause after all, the city never sleeps at night. It's time to begin, isn't it? I get a little bit bigger, but then, I admit, I'm just the same as I was. Now don't you understand? That I'm never changing who I am," Een aantal mensen keken naar haar op, dat had zij ook wel door, maar ze ging gewoon door. Lekker boeiend. Ze wist dat ze niet slecht was in zingen. Dus mensen zouden zich er vast niet aan ergeren. Ze was gestopt, en duidelijk vond Amarilla dat niet helemaal acceptabel. Deze zat op de linkerarm van Alyss, terwijl deze haar rechterarm als een soort beugel voor haar pokémon had gevouwen. Dus hingen de voorste voetjes van de Fennekin over de bovenste arm heen, en haar kop ook. De fire type duwde haar kopje tegen de kin van haar trainer. Toen de coördinator omlaag keek maakte de pokémon een aanmoedigend geluid. Ze moest doorgaan. Nou, dat was natuurlijk oké, maar de show was voorbij. Dus trok het meisje haar babypokémon iets hoger op en duwde haar mond naar het pluizige oor van het wezen, waar ze verder ging. "So this is where you fell, and I am left to sell. The path to heaven runs through miles of clouded hell, right to the top. Don't look back. Turning ro rag, and give the commodoties a rain check," Haar stem vervaagde terwijl ze opmerkte dat de kleine vos in slaap sukkelde in dezelfde positie; de kop was tegen Alyss' borstkas aangevallen, en het wezentje ademde rustig. Die sliep. Perfect. De coördinator was voorbij alle mensen die haar zojuist hadden horen zingen, dus stapte ze weer stevig door. Anders zou ze het niet gedaan hebben; ze zou nooit weglopen uit schaamte. Dat was niet... Niet Alyss Timer. Dat meisje zou het recht in de ogen kijken, of doen alsof er niets aan de hand was. Maar in de huidige situatie dat laatste. Ze moest snel bij die contest hall zien te komen. Straks begonnen ze zonder haar. D'r eerste mogelijkheid om een ribbon te winnen zou aan duigen liggen. Even focuste ze zich op haar zak. Had ze haar sleutels wel? Ze schudde het been aan de kant waar de zak zat. Jep, het rinkelde. Nu keek ze op. Goed. Gaan met die banaan. Of zoiets.

"Awf!" commenteerde Amarilla vanaf het bankje. Alyss glimlachte naar haar. Ze had de jurk aan, en een deel van haar haar had ze gevlochten, maar een ander deel had ze achter in een knot, waar de vlechtjes zich omheen wikkelden, en daar naar beneden vielen. De jonge Fennekin kwam half vallend en half springend van haar plekje af zeilen, en sprong naar de achterkant van de jurk. "Amarilla, niet doen," zei de coördinator streng tegen haar jongste teamlid. Een stem klonk vanaf de zijlijn. "En daarmee denk je te winnen," klonk het spottend. Geïrriteerd keek Lys op. In de hoek stond een bruinharig meisje tegen de muur. Ze keek met een geamuseerde grijns naar Amarilla en haar trainer. "Volgens mij," sprak de zwartharige trainster, terwijl ze dichterbij de brunette kwam en naar haar neus wees. "moet je die neus van jou vooral niet in mijn zaken douwen, dankjewel," Meteen hield het meisje haar handen op, maar de grijns bleef staan. "Sorry hoor, just saying. Je wint het nooit van mij met die ongehoorzame Fennekin. Het is duidelijk dat ze niet naar je luistert, of misschien weet ik gewoon zoveel van pokémon dat alleen ik dat opmerk," Ze had gelijk. Maar de coördinator wilde de fire type ook helemaal niet gebruiken. Wat was het slimst? Zeggen dat ze de Fennekin niet ging inzetten? Of wachten tot de contest begon? Nee, dan zou het lijken alsof ze van gedachte was veranderd. "For your interest, deze Fennekin is veel te jong om deel te nemen aan een contest. Ik ga d'r dus niet inzetten. Maar dat had jij natuurlijk al gesnapt, gezien jij zoveel verstand van pokémon hebt?" vroeg Alyss gemaakt vriendelijk. Burn baby, burn. De brunette lichtte een wenkbrauw op, maar ze had niks meer te zeggen, dus ging de zestienjarige weer op het bankje zitten, en zette haar jonge pokémon naast haar neer. De fire type was achter haar voeten komen schuilen toen die andere trainer haar zo had beledigd. Al legde een hand op de zachte kop van haar vriendinnetje. "Niet jouw schuld," glimlachte ze vriendelijk naar de fennekachtige. Deze nam de aanhaling vrolijk aan door haar lichaam omhoog te duwen. Op dat moment flikkerde het scherm aan en begon de presentator te babbelen. Hij stelde zoals gewoonlijk de jury voor en begon over een aantal andere dingen. Terwijl hij dit deed schoof Alyss een decoratieve strik op een clip in haar haar, net op de knot. Ze keek even in de weerspiegeling van een spiegelscherm op het plafond. Jep, perfect. Ze was klaar om te gaan. Helaas werd ze niet als eerst omgeroepen. "Xinia Douve, zou u zich naar de grijze gang willen begeven voor uw deelname?" Het was die vervelende persoon van zojuist. Ze vertrok door een grijze gang, zoals gezegd, en ze verscheen al snel op het podium waar de camera voor stond. Toen ze mocht beginnen nam ze een ball in haar handen, en riep een pokémon op. Uit de ball verscheen een Misdreavus. Hm. Die had Alyss ooit willen vangen, maar 't stomme ding had dat niet geappreciëerd. Hij was weggevlogen. Maar nu die Xinia er één had hoefde ze hem ook niet meer. Blijf lekker weg, stom ghost iets. Sinds dat was gebeurd had ze ook een hekel aan ghost types, in het algemeen, geen uitzonderingen. Ze was blij dat ze er nooit een had gekregen. Niet via wonder trade, en ook niet als cadeau. Behalve die Misdreavus was ze nooit in contact geweest met een ghost type meer. Maar nu zag ze er weer eens één. En ja; ze moest het toegeven. De act die de brunette en haar stomme geest opvoerden was mooi. Daar kon niemand onderuit. Het publiek leek oprecht interesse te tonen. De oohs en aahs ontbraken niet, ook niet in de kleedkamer. Deze Xinia was een tegenstander, en een goede. Maar Alyss had vertrouwen in haar pokémon. Wie ze ging gebruiken? Dat werd Está natuurlijk. Samen met de grass eeveelution had ze het meest getraind voor de eerste contest in Kalos. Op haar was dus de keuze gevallen. Nu kreeg de brunette op het scherm een applaus, en ging ze af. Nu moest de volgende worden omgeropen, right? "Alyss Timer, zou u zich naar de grijze gang willen begeven voor uw deelname? Yes. De zwartharige sprong op. "It's time," glimlachte ze naar Amarilla. Vrij ironisch, want dat had ze net gezongen. Ze nam de pokéball van het beestje en liet haar terugkeren, terwijl de baby nog een zacht geluidje maakte. Nu begaf ze zich richting de aangewezen gang. Zoals was gezegd; hij was grijs. De muren waren grijs, de vloer was grijs, en zelfs het plafond was grijs. Maar hij eindigde in een verlichte ruimte, en Alyss wist wat dat was. Bijna struikelde ze over een uitgestoken voet. Echter hield ze stand, en vervolgens trapte ze de eigenaar van de voet automatisch hard op het dijbeen. Xinia wankelde even naar de muur toe. "Wat doe jíj nou?" vroeg ze verontwaardigd, over haar been wrijvend. "Mezelf beschermen tegen jouw stupiditeit," reageerde de zestienjarige simpel, waarna ze doorliep alsof er niets aan de hand was. Tijd om het podium in beslag te nemen.

Allemachtig, het was weer overweldigend. De lichten waren helder vergeleken met die grijze gang. Het publiek schreeuwde, meer om de presentator dan om Alyss zelf. Toch zwaaide ze even vrolijk. Ze hupte even, terwijl ze wat snelheid maakte om bij haar plek te komen. Er werd gezegd dat ze mocht beginnen, en dat deed ze. "Está, turn it around!" riep ze uit, een pokéball vastnemend en deze openende. Arceus thanks, het was de juiste. Uit het glinsterlicht vormde zich het slanke lichaam van haar Leafeon. Deze keek kort rond, en maakte toen een uitdagend geluid. Ook de verdant pokemon was er klaar voor. "Swift ball!" was de eerste zet. Eerst creëerde Está een Shadow ball, en daarna zette ze er kracht achter met een Swift. De glanzende sterren werden langzaam opgezogen door de ball terwijl deze naar het plafond steeg. Op een gegeven moment spatte de bal uit elkaar en doken de sterren en schaduwen naar beneden, waar ze om de Leafeon heen cirkelden, steeds dichterbij, tot de pokémon niet meer zichtbaar was voor het publiek, en ook niet meer voor Alyss zelf. "Razor leaf!" sprak deze. Natuurlijk hoorde al dit bij de act. Op het moment dat er scherpe grasstengels uit de kop van het wezen kwamen joegen deze de schaduwen weg, en was de pokémon bedekt met kleine sterren. "Oohhh..." klonk het. Ja, het was een fantastisch gezicht. De donkerharige keek op de klok. Twintig van de zestig seconden verstreken. Heel mooi, dan kon ze de rest nog opvoeren. De Leafeon schudde de glinstertjes van zich af, klaar voor de volgende. "Magical leaf!" begon de coördinator. Dit hadden ze vaak geoefend. Natuurlijk wist de grass eeveelution dus wat haar trainster hiermee bedoelde. Ze hadden geoefend, nog voor de Valentine's contest werd aangekondigd. Está was een heldin in het beheersen van deze aanval. Met het blad op haar kop zond ze magische bladeren in roze en rode kleuren de lucht in, waar ze rond bleven zweven in een cirkeltje. "Swift!" was de volgende. De sterren voegden zich bij de bladeren en nu draaide er een draaikolk van sterren en valentijnsbladeren. Ieder keek er stomverbaasd naar. Het was mooi. "Maak 'm groter!" Meer bladeren, meer sterren! Met grote ogen van enthousiasme keek Alyss hoe de kolk vergroot werd richting het publiek. Oké, nu moest het komen. De aanval waarvan ze niet zeker wist of hij ging werken; Aerial ace. Ze had hem aan haar grass eeveelution geleerd met behulp van de Move Dojo. Hij had haar geholpen, al tweemaal. Shadow ball was met vlag en wimpel geslaagd, maar Aerial ace wilde nog wel eens misgaan. De draaikolk nam nu echt de vorm van een draaikolk aan; van onder in een punt, maar hij liep steeds verder uit. Steeds meer sterren en bladeren. "Stop, Está," sprak de coördinator naar haar pokémon. Snel keek ze even op. Nog tien seconden op de klok. Het moest goed gaan. In één keer. "Aerial ace!" Met haar hand sloeg ze de lucht in, alsof ze de beweging aangaf die de Leafeon ook moest gaan maken. Alyss keek toe hoe de pokémon een hoge sprong nam. Daarbij versnelde ze, en voor haar snuit verscheen een felle punt, waarmee ze vooruit schoot, op het doelwit af. Ze viel vanaf boven in de rozekleurige draaikolk. Er werd rondom geïnhaleerd door het publiek. Wat gebeurde er? Toen deed de flying move zijn werk, en werd de draaikolk vernietigd, waarna ze zich in de kleuren goud, roze en rood als prachtige glitters over het publiek verspreidden. Het publiek juichte toen de glimmertjes op hen neerregenden. De verdant pokémon voegde zich bij haar trainster, en na een korte aanname van het applaus liepen ze af.

Samenvatting;;
- Swift ball (een combinatie van een Shadow ball en Swift) richting het plafond
- De ball spat uiteen, sterren en schaduwen op de Leafeon
- Razor leaf, de schaduwen weg en de Leafeon is overdekt met sterren
- Magical leaf (in de kleuren roze en rood) op niets; het wordt een draaikolk
- Swift, die door de beweging met de Magical leaf meedraait
- Aerial ace om de draaikolk van sterren en gekleurde blaadjes te vernietigen
- De 'scherven' van de sterren en bladeren vallen over het publiek heen als glitter
- Fabulous end

Trivia;;
- De jurk van Alyss is hier te zien; Klik!
- De sheet is selfmade, of course ;3
- Alleen het zwarte stuk boeit voor de contest.
- 3059 woorden.