My sister? +Elisia Frost & Vivienne Williams

In tegenstelling dat de man had verwacht ging Elisia er geen doekjes omheen winden en gaf als antwoord dat haar Pokémon was gestolen door een Team Rocket lid, waardoor Ren even zijn ogen vernauwden, dat was intressant om te weten. Voor zover de witharige het door had wist nog niemand, behalve de mensen die hem in het hoofdkwartier gezien hebben natuurlijk, dat hij van Team Rocket was dus hij bevond zich min of meer in een veilige zone maar dat bleef alleen zo als hij tegen niemand een verkeerd woord sprak. De witharige had geen enkele kans gekregen om er op te reageren of Vivienne vroeg al iets san de bruinharige "Toch niet toevallig door een man van rond de 26 met bruin stekel haar? Of een roodharige man van ongeveer dezelfde leeftijd?" hij kon geen van beide dus als het een van die twee was had Ren er ook weinig aan, het was eigenlijk wel prettig om te weten wie collega's waren, ook al had hij ze nog nooit ontmoet. Misschien was het wel iemand die Ren eerder had ontmoet en het niet eens door had dat ze collega's waren, dat was namelijk vrij vaak in Hoenn gebeurd toen hij nog een 'newbie' was. "Ik hoop voor je dat jij je Totodile snel terugkrijgt." sprak hij enkel en het waren allemaal leugens, een starter was namelijk een prachtstuk voor Team Rocket en eigenlijk zag de man alle Pokémon behalve zijn eigen.

Algauw had Vivienne antwoord gegeven, nadat Elisia verteld had dat haar pokémon gestolen was. Ze omschreef twee personages, maar Elisia kon de vrouw beide er niet in herkennen, want zij beschreef mannen en voor haar had toch echt een vrouw gestaan. Ze schudde dus haar hoofd. “Het was een vrouw, ik denk ook rond die leeftijd, misschien iets jonger, met blauwachtig haar,” beschreef ze de vrouw in grote lijnen. Ze haalde verder haar schouders op. “Ik ben nu hard aan het trainen om mijn pokémon terug te krijgen. Misschien lukt dat met Keegan, Chantal en Cameo wel, als ze nog iets sterker zijn,” sprak ze toen, met een kleine glimlach, al was deze glimlach eerder om haar verdriet en woede te verbergen. Ze zuchtte eventjes en hoorde de man zeggen dat hij hoopte dat ze de pokémon terug zou krijgen. Elisia knikte. “Bedankt,” mompelde de brunette dus maar. De Gabite keek eventjes naar Ryuu, maar blijkbaar was ze wat moe, dus ging ze op de grond liggen, met haar staart om haar lichaam gevouwen. “Ze is wat lui geloof ik,” mompelde het meisje dus maar. Het duurde niet lang voor de pokémon boos opkeek. Grappig dit.
Vervolgens haalde Elisia haar tas van haar schouder en klikte ze de pokéball van de Pontya los. Ze drukte op het knopje van de bal, waardoor de vuurpokémon verscheen voor haar voeten. Met Chantal ging alles wel goed, ze was gewoon heel rustig en maakte nooit ruzie met andere pokémon, in tegenstelling tot Keegan. De rest zou ze er niet uitlaten, maar de Ponyta moest weer wat vaker haar pokéball uit. Ze wilde weer flink aan de slag gaan met Chantal. De Ponyta mocht af en toe wat trainen, ze mocht meehelpen bij het vangen van Keegan en Cameo, maar verder dan dat kwam ze niet. Ze wilde sowieso de pokémon inzetten bij de volgende Gym, maar dan moest ze wel goed getraind zijn. Beter dan dit. Sommige aanvallen had de pokémon nog niet goed onder controle, wat uiteraard ook niet goed uit zou komen in een gymgevecht. “Ik moet Chantal weer wat meer gaan trainen,” zuchtte ze dus maar. De pokémon keek eventjes op toen ze haar naam hoorde. “Ik zou haar graag willen inzetten bij de volgende gym, maar die is geloof ik niet erg makkelijk,” sprak ze dus maar met een kleine glimlach, omdat ze verder niet wist wat ze moest zeggen. En een doodlopend gesprek is ook niet erg gezellig. Dan staar je elkaar echt aan van ‘wat moeten we nu doen’, en daar had de brunette vandaag geen zin in.

- Flutpost sorry.

» Elisia Frost
» [ORAS toernooi - 1e Ronde] Silvie Sakura vs Elisia Frost
» Vivienne Williams
» (Not So) Lone Ranger [+Vivienne Williams]
» A New Ranger [+ Vivienne Williams]