My sister? +Elisia Frost & Vivienne Williams

Elisia keek op toen de Staraptor woedende geluiden begon te maken en met zijn vleugels begon te zwaaien. Ze fronste eventjes en keek naar de pokémon. “Hé, wat is er nou?” vroeg ze toen en ze keek eventjes naar voren. Een man stond daar, gewoon een doodnormale, echter wel eng uitziende, man. Elisia fronste eventjes, niet goed wetend wat ze nou weer moest vinden van het vreemde gedrag van de Staraptor. De vogel leek ergens totaal niet blij mee te zijn en liet luide geluiden horen. Ze zuchtte eventjes en pakte de pokéball van de pokémon, maar deze wist niet rustig te worden. Hij begon wild met zijn vleugels te klapperen en keek met een woedende blik naar de rode bal, om deze vervolgens uit de handen van het meisje te grissen. Ja, had zij weer. Ze zuchtte eventjes en pakte de pokéball van de Gabite. De Staraptor liep met dreigende passen richting de man en Elisia fronste eventjes. Wat had die man misdaan dan? De Staraptor flipte vast niet zomaar uit. Misschien was het een Team rocket lid, misschien voelde de pokémon dat aan. Toen zag ze een kleine, blauwe waas. Echt, gewoon net Breeze. Meteen vernauwde ze haar ogen. Ze liet de Gabite uit haar pokéball en liet deze eventjes naast haar staan. Eerst eventjes kijken of de Staraptor werkelijk uit zou flippen. De vogel ging voor de man staan en keek deze woedend aan. “Keegan,” riep het meisje toen met vernauwde ogen. Ze vond het allemaal wel erg toevallig. Een uitflippende Keegan, een Totodile. Misschien had haar wijf de Totodile wel verkocht. Toen de vogel met zijn vleugels begon te klapperen, werd ze nog geïrriteerder. “Cameo, doe eens iets,” commandeerde ze de pokémon. Keegan terug laten keren ging niet lukken. De Gabite liep richting de Staraptor. De twee hadden nooit echt een goede band gehad, nadat de Gabite als Gible de Staraptor in zijn poot gebeten had. Echt, werkelijk, een tweede Breeze, maar dan gehoorzamer. De pokémon liep richting de Staraptor en opende haar bek. Keegan keek met een dodelijke blik naar Elisia, om vervolgens richting het meisje te lopen. De Gabite keek eventjes naar de man, om vervolgens naar Elisia te kijken. “Heeft hij jou of je pokémon iets gedaan?” vroeg ze toen op een kalme, zakelijke toon. Ze hield haar hand op en voelde er een pokéball in vallen, die ze vervolgens op de Staraptor richtte. “Het spijt me, hij heeft slechte ervaringen en is momenteel flink opzoek naar een Totodile, dus verwarde die van jou waarschijnlijk met een andere,” stelde ze met tegenzin vast, al was er een kans dat de pokémon gewoon haar Totodile was. Als deze echt van haar geweest was, herkende de Totodile haar toch wel?

Vivienne geeuwde eventjes en rekte zich uit. Ze was vandaag weer eens veel te vroeg op pad gegaan, maar sinds ze haar Gabite, die ze liefkozend Ryuu had genoemd, had gevangen wilde ze eigenlijk niets anders dan met hem trainen. Haar blauwe ogen waren gericht op de horizon, terwijl ze nog een geeuw liet ontsnappen. Misschien was het beter geweest als ze wat meer had kunnen uitslapen. Nou ja, volgende keer maar weer. Ze dacht eventjes terug aan het gevecht dat ze had gehad met Ryuu en hoe haar broer haar had gefeliciteerd met de overwinning. Ze moest er nog steeds aan wennen dat Marcel niet haar echte broer was, maar inmiddels voelde hij wel zo aan. De enige die hij kon vertrouwen, buiten Jace dan.
Een bekende stem deed haar omkijken en al snel vond ze een bekend meisje. Rustig wandelde ze er naar toe en hief haar hand op. "Hey Elisia," zwaaide ze vriendelijk naar het meisje en Ryuu schoot langs haar heen bij het zien van een andere Gabite en slaakte een vrolijke brul. Hij had eindelijk een soortgenoot gevonden. Weer viel het Vivienne op dat Ryuu gewoon onder ontzettend veel littekens zat, in vergelijking met de andere Gabite. "Is 'ie van jou?" vroeg ze vriendelijk terwijl ze op de vrouwelijke Gabite wees. Ze keek op en merkte dat er nog iemand bij stond. "Oh, ook hey," sprak ze droogjes tegen hem en richtte zich daarna weer op het jongere meisje.

De man had gezegd dat Keegan niets gedaan had. Elisia knikte langzaam, niet bepaald geamuseerd. Ze keek eventjes naar Cameo en knikte eventjes, zodat de pokémon vlak naast haar kwam staan. De Pokémon liep met kleine, vrolijke pasjes richting de brunette en keek naar de man. “Goed zo Cameo, een interessante.. afschrikking,” sprak ze toen met een klein fronsje, al zat er een belonende toon in haar stem. Belonen was af en toe ook goed, als ze wat goeds deden.
Algauw hoorde het meisje een nieuwe stem. Een bekende stem. "Hey Elisia," sprak de stem op een vrolijke toon. Elisia keek om en zag Vivienne, die ze niet erg lang geleden tegengekomen was. Het Shuppet-meisje. Oh ja, zij was aardig ja. “Hey!” sprak ze toen met een glimlach en ze keek naar de mannelijke Gabite, die meteen naar Cameo stormde. Het viel Elisia op dat de Gabite veel schrammen had, veel meer dan haar Gabite. Cameo reageerde vriendelijk en vrolijk, blijkbaar blij een soortgenoot te zien. Je hoorde een vrolijk geluid uit de bek van de Gabite komen, die vrolijk met haar staart bewoog, alsof ze kwispelde. Het zag er grappig uit. "Is 'ie van jou?" vroeg Vivienne vervolgens en glimlachend knikte Elisia, de man eigenlijk een beetje vergetend. “Ja, ik heb haar pasgeleden gevangen als een Gible en ze is onlangs op een interessante manier geëvolueerd,” grinnikte het meisje, terugdenkend aan de val-evolutie. Misschien een schikreactie of zo. “Hij is dan vast van jou?” vroeg ze geïnteresseerd. "Oh, ook hey," sprak Vivienne vervolgens. Oh ja, hij was er ook nog.
“Ik ben Elisia en dit is Cameo,” stelde het meisje zichzelf vervolgens voor, weer kijkend naar de Totodile. Ze was eigenlijk wel benieuwd naar hoe hij aan de pokémon kwam. Naja, misschien was het allemaal niet zo erg als zij verwachtte. Misschien had hij de pokémon eerlijk gekregen of gekocht, misschien zelfs gevangen.

Het boeide Vivienne niet eens dat ze niet meer op Ren aan het letten was, Elisia had een Gabite bij zich en Ryuu was daarvan een beetje heel erg onder de indruk. Ryuu slaakte een vrolijke brul en bleef rond de vrouwelijke Gabite rondhangen, blijkbaar dolgelukkig een andere, niet agressieve, soortgenoot te hebben gevonden. De brunette kwam dichterbij en keek eventjes naar de twee vrolijke pokémon, waarna ze zich weer op Elisia richtte en luisterde naar wat ze te zeggen had. "Een interessante manier? Vertel es," vroeg ze, zachtjes grinnikend. Dat klonk veel belovend immers. "Yeh, Ryuu is van mij. Zijn nest werd geterroriseerd door een tweeling Gible, vandaar alle littekens. Moeder Garchomp had het nest verlaten, maar hij was niet sterk genoeg om er iets aan te doen in zijn eentje," legde ze uit.
Haar aandacht gleed eventjes naar de jongeman die er ook nog bij stond en Elisia stelde zichzelf en haar Gabite voor. "Vivienne, dit is Ryuu," besloot ze haar voorbeeld maar te volgen. "En jij bent?" vroeg ze toen, op een bitchy're toon dan de bedoeling was. Oops.

"Een interessante manier? Vertel es," vroeg het meisje grinnikend. Elisia wist een brede grijns op haar gelaat te plakken. “Pas geleden heb ik een Chikorita-ei ontvangen,” begon ze toen. Ze keek eventjes naar de Gabite, die vrolijk naar het verhaal luisterde, terwijl ze ondertussen met de andere Gabite aan het communiceren was. “En toen het ei uit kwam, schrok Cameo zo erg, dat ze van het bankje viel en gelijk eens evolueerde,” grinnikte het meisje. Beste manier om te evolueren natuurlijk. "Yeh, Ryuu is van mij. Zijn nest werd geterroriseerd door een tweeling Gible, vandaar alle littekens. Moeder Garchomp had het nest verlaten, maar hij was niet sterk genoeg om er iets aan te doen in zijn eentje," legde Vivienne vervolgens uit. Oh, dat was echt heel zielig.. “Oh wat erg! Heeft hij er mentaal nog wat aan over gehouden?” vroeg het meisje toen met een klein fronsje. De schrammen op zijn lichaam waren best wel duidelijk, dus het was vast lang aan de gang.
Vervolgens stelde Vivienne zich en haar Gabite voor. De Totodile van de man was apart rondjes aan het rennen, waardoor de Gabite hem vrolijk aankeek. Ze keek eventjes naar de andere Gabite, om vervolgens achter de Totodile aan te rennen, vrolijk brullend. Elisia zag aan de geopende bek van de Cave pokémon dat ze de kleine Totodile wilde gaan opeten, of zo iets, maar zolang de pokémon de Totodile niet in haar bek had, vond Elisia het prima. Kon dat beestje ook wat plezier beleven. Ze haalde eventjes met haar hand het plukje haar weg, wat voor haar ogen hing en wist een kleine glimlach op haar gelaat te plaatsen. De man stelde zich voor als Ren en zijn Totodile als Milan. Dan was dat vast Breeze niet. Veel te mannelijk die naam. Ze slikte eventjes bij het zien van de Totodile en keek even weg. Ooit kreeg ze Breeze nog wel terug. Dan hing dat wijf wat Breeze gestolen had gewoon aan een boom, net als er met haar tas gebeurt was. Met behulp van Cameo, Chantal en Keegan. Dan kon dat wijf niks meer zeggen, al wilde Elisia haar natuurlijk niet vermoorden, dat ging wat te ver. Het was eerder figuurlijk bedoeld. Algauw duwde het meisje deze gedachte weg en keek ze naar de andere twee. Cameo was gestopt met rennen en keek naar Elisia. Haar hoofd was wat schuin gekanteld. Elisia glimlachte lichtjes naar de pokémon, maar deze liep weer terug naar de pokémon van het meisje, de andere Gabite. Elisia richtte zich nu op beide. “Hebben jullie nog meer pokémon?” vroeg ze, al zou het vast wat vreemd over komen op Vivienne, alsof ze elkaar nog niet kenden. Ze keek even naar het oudere meisje. Ze begreep vast wel dat het vreemd was om twee vragen te stellen. Toch besloot ze het te doen, om verwarring te voorkomen. “En voor jou, eventueel nieuwe,” sprak ze toen op een vriendelijke toon tegen de brunette.

De jongeman stelde zichzelf voor als Ren en zijn Totodile, die ze nog niet eens had gezien, werd Milan genoemd. Vreemde namen, maar ach, zij kon daar zelf ook wel wat van. Ze grinnikte zachtjes en knikte naar Ren. Hij was rustig, maar had het zo te zien niet echt op twee kwetterende meiden voor z'n neus. Begrijpelijk, that is.
Elisia vroeg of ze nog meer pokémon hadden en ze keek eventjes vreemd naar het meisje, maar haalde toen haar schouders op. Het meisje keek haar al snel weer aan en zei toen dat het voor haar gelde als nieuwe pokémon. Ze dacht eventjes terug aan de laatste keer dat ze Elisia had gezien. Toen had ze Cypher nog bij zich en was Fiora nog maar een Kirlia. Er was zo veel gebeurd sinds die tijd. Ze zuchtte zachtjes en keek eventjes naar de lucht. Nee, ze moest er niet telkens aan terug denken, het was al pijnlijk genoeg. Ze glimlachte eventjes voorzichtig naar Elisia en legde toen een vinger op haar kin, nadenkend. "Uh, sinds onze laatste ontmoeting ... Fiora is geëvolueerd, Cypher heb ik verruilt in de Wonder Trade. Ik heb er een Charizard, Enya, bij gekregen. Nog een ei gevonden waarin een Larvesta zat, die ik Nuria heb genoemd." Ze dacht eventjes na. "Ryuu ken je inmiddels wel en dan heb ik nog een vechtlustige Ampharos, die Lucian heet," ze grinnikte zachtjes en keek van het meisje naar de jongeman. Wie zou nu het woord nemen?

Algauw nam Vivienne het woord en legde ze uit hoe het met haar team zat. "Uh, sinds onze laatste ontmoeting ... Fiora is geëvolueerd, Cypher heb ik verruilt in de Wonder Trade. Ik heb er een Charizard, Enya, bij gekregen. Nog een ei gevonden waarin een Larvesta zat, die ik Nuria heb genoemd." Legde ze uit. Elisia knikte. Charizards waren echt heel cool, vond Elisia, al vond ze ze ook weer erg groot, misschien zelfs iets te groot. "Ryuu ken je inmiddels wel en dan heb ik nog een vechtlustige Ampharos, die Lucian heet," beëindigde ze haar verhaal. Elisia knikte. “Oh cool! Dan heb je vast veel getraind, of heb je de Charizard als Charizard gekregen?” vroeg ze geïnteresseerd. Eventjes dacht Elisia na. “Wacht.. Ik had ergens iets gehoord over een, contest? Had jij geen contest gewonnen?” vroeg het meisje toen enthousiast. Het kon ook wel zijn dat ze het fout had, maar ze dacht het toch ergens gehoord te hebben. Vervolgens had de man gezegd dat hij nog een Arbok en een Mawile had. “Leuk,” sprak ze toen met een glimlachje, al was deze niet echt breed. Ze keek eventjes naar de Gabite, die alweer naast Elisia was gaan staan. Ze keek nog altijd zwaar geïnteresseerd naar de andere Gabite, Ryuu. Elisia glimlachte eventjes. Wat leuk, dat ze nu een soortgenoot gevonden.

Vivienne schudde haar hoofd toen Elisia vroeg of ze Enya als Charizard had gekregen. "Haha, nee, gelukkig niet. Ik heb d'r als Charmander gekregen en getraind tot een Charizard. Ik ben van plan om d'r te gaan gebruiken in de volgende gym, zodra we wat sterker zijn en ik Ryuu was meer heb getraind," legde ze kalmpjes uit en voelde toen dat ze begon te blozen toen het meisje begon over de contest. Het winnen van die contest riep nog steeds gemengde gevoelens bij haar op, want hoewel ze ontzettend trots op zichzelf was geweest voor het winnen ervan, had ze vlak daarna dat verschrikkelijke nieuws van haar ouders gekregen. "Dat was ik ja," zei ze met een iets wat verlegen glimlacht.
Ren vertelde dat hij nog een Arbok en een Mawile had en een huivering liep over haar rug heen. "Een Arbok, hè ..." sprak Vivienne moeizaam en eventjes dacht ze terug aan de roodharige man die haar het leven zuur maakte. Die had ook een Arbok en ze was niet echt zo'n fan van die pokémon. "Mawile is wel ontzettend schattig, maar ik denk niet dat ik er momenteel een in mijn team zou kunnen gebruiken," grinnikte ze daarna zachtjes.

Nog steeds negeerde Ren het geklets van de twee meiden en vlak nadat hij had verteld welke Pokémon hij nog meer had, opzettelijk de helft weggelaten, werd er niet echt enthusiast gereageerd. Niet dat het de witharige veel uitmaakte hoe mensen over hem dachten maar bij het 'antwoord' van Vivienne trok de man wel een wenkbrauw op, wat was er mis met een Arbok? "Mawile is wel ontzettend schattig, maar ik denk niet dat ik er momenteel een in mijn team zou kunnen gebruiken," bij deze woorden glimlachte de man half zichtbaar, al leken de Deciever Pokémon wel schattig konden ze heel anders zijn, als voorbeeld Myra. Toen bedacht hij zich dat die vogel van haar -Keegan toch?- Ren bijna had aangevallen omdat de Pokémon een Totodile zocht, niet Milan maar een andere, hoe zou dat gekomen zijn? De beest van haar zal waarschijnlijk niet zijn weggelopen anders zou die vogel niet een random iemand aanvallen die een Totodile bij zich had, dus om zijn 'nieuwsgierigheid' te verminderen vroeg de man het gewoon "Elisia, jij zei net toch dat je Pokémon opzoek was naar een Totodile? Wat is er eigenlijk mee gebeurd?" het voelde min of meer onnodig om er iets bij te voegen.

Vivienne vertelde dat haar pokémon een Charmander was en dat ze hem tot een Charizard getraind had. Ook zei ze dat ze de pokémon ging gebruiken voor de volgende Gym, zodra haar pokémon sterker waren. Elisia knikte langzaam. “Ah okay, leuk,” sprak ze toen glimlachend. “Ik wacht nog even met de volgende gym, ook tot Cameo wat sterker is, aangezien ik met Keegan niet veel kan in die Gym en hij toch het sterkst is van alle pokémon die ik momenteel heb,” sprak ze toen nadenkend. De Amaura ging wel, die was niet resistent tegen vuuraanvallen. Als ze Vanity wat trainde kon ze ook tegen de Amaura. De Gabite tegen de Tyrunt, Chantal en Vanity tegen de Amaura. Dat kon wel werken. Had ze gelijk iets bedacht voor de volgende gym. Vervolgens ging het over het contest wat Vivienne gewonnen had. Ze bevestigde inderdaad dat zij dat was. “Gefeliciteerd,” sprak ze toen maar met een kleine glimlach.
Vervolgens sprak het oudere meisje wat tegen de man. Elisia’s gedachten dwaalde wat af, naar wat wist ze nog niet helemaal. Echter stopte dit ook weer toen de man tegen haar ging praten. "Elisia, jij zei net toch dat je Pokémon opzoek was naar een Totodile? Wat is er eigenlijk mee gebeurd?" vroeg hij. Was best een logische vraag. Elisia besloot er dan ook niet dom omheen te praten. Ze kon het wel zeggen, want wat had hij er in zijn verdere leven aan? Niets dus. “Ze is gestolen door een Team Rocket lid,” sprak ze toen, waarna een zucht haar mond verliet. Eventjes haalde ze haar schouder op. “Keegan is al wat spastisch tegenover andere mensen, hij heeft problemen, waardoor weet ik ook niet, en sinds dat voorval is het alleen maar erger geworden, dus iedereen met een Totodile is niet veilig,” verklaarde ze vervolgens dus maar. De Gabite keek eventjes om naar Elisia, maar vond de andere Gabite ook even snel weer interessanter. De brunette ging ooit haar pokémon terug halen, al moest ze daarvoor het verdomde Team rocket gebouw in. Ze kreeg haar terug.

Elisia vertelde dat zij ook nog wachtte met de volgende gym en stiekem vroeg de brunette zich af bij welke gym ze nu was. Zij zou zelf op weg gaan naar de derde gym, een fighting type gym. Ze had al zo ongeveer in haar hoofd wat ze wilde gaan doen ermee, maar Enya zou de belangrijkste rol spelen. Daarnaast wilde ze eigenlijk Ryuu ook nog wel inzetten, maar dat was dan alleen als final touch. Want ook zonder Gabite zou het een lastig gevecht gaan worden. Ze moest zich er goed op gaan voorbereiden en dat was precies waar ze nu mee bezig was.
Vivienne had zichzelf een beetje in gedachten laten overlopen en glimlachte maar toen Elisia haar feliciteerde met het winnen van de contest. "Dank je," sprak ze rustig, ze wilde het er eigenlijk niet zo over hebben, maar ach. Het moest dan maar.
Ren vroeg aan Elisia wat er met de Totodile gebeurd was en de brunette besloot om mee te luisteren. Eigenlijk was ze ook best wel nieuwsgierig over wat er was gebeurd daarmee. Elisia legde uit dat ze gestolen was door een Team Rocket lid en direct schoten haar gedachten naar haar broer. Ze wist eigenlijk niet of Marcel al eens een pokémon had gestolen. Misschien moest ze daar eens naar vragen. "Toch niet toevallig door een man van rond de 26 met bruin stekel haar? Of een roodharige man van ongeveer dezelfde leeftijd?" vroeg ze daarna voorzichtig. De eerste zou Marcel kunnen zijn geweest. De tweede was die eikel die haar leven zuur maakte...