Member Alysha RosePunten : 163
Gender : Female ♀
Age : 25 Jaar
Type : Team Rocket
Rang : Grunt
Regions : Kalos
Icon : | Onderwerp: Re: Nope. Stop. wo nov 26, 2014 10:05 pm | |
| Een grijns verscheen toen de Dark Ball stil bleef liggen en de Totodile nu officieel in handen van Team Rocket was. Een giftige blik ging in de richting van het meisje, waar ze met een sierlijke tred naar toe wandelde. Één ijzig koude vinger gleed over haar wang heen, terwijl Alysha zoetjes glimlachte. "Ach arme schat, nu ben je je pokémon kwijt. Wat jammer nou," sprak ze op een zoete, moederlijke toon, voordat ze weer overeind ging staan en Lloyd het sein gaf om het meisje los te laten. Ze riep de Scizor en de Froslass terug in hun pokéball, wierp de Dark Ball met de net gevangen Totodile even de lucht in en grijnsde toen Simon 'm uit de lucht haalde. "So long, little girl," sprak ze tegen het meisje, terwijl ze zich omdraaide en wegwandelde, met de Staravia boven haar hoofd vliegend.
[Kort :c en Alysha is het topic uit~]
|
|
Member Elisia FrostPunten : 455
Gender : Female ♀
Age : 14 years
Type : Trainer
Icon : | Onderwerp: Re: Nope. Stop. do nov 27, 2014 1:40 pm | |
| Ineens ging alles snel. Het meisje had haar Staraptor knock out gekregen en had een of andere vreemd gekleurde pokéball uit haar zak getoverd, met een grote R erop. Elisia keek de vrouw woedend aan. Ze snapte het nu wel. Dit was dus echt een Team Rocket lid. "Zeg maar dag tegen je Totodile," sprak de vrouw en ze gooide de gekleurde bal richting de Totodile. “Nee!” riep het meisje, haar ogen schoten wagenwijd open, maar ze durfde zich niet te bewegen door die Scizor, ze wilde niet nog een wond oplopen in haar nek. Het meisje haalde haar hand van de wond af, maar het bloedde nog steeds. Ze keek naar de pokéball, hopend dat hij weer open zou schieten, maar hij bleef liggen. De Totodile was nu officieel van de vrouw. "Ach arme schat, nu ben je je pokémon kwijt. Wat jammer nou," sprak de vrouw, die inmiddels dichterbij gekomen was, om even haar hand aan te raken. Elisia keek haar met een giftige blik aan, echt dodelijk eerder. “Blijf uit mijn buurt,” snauwde het meisje toen, al wist ze even niet welke emotie nou overheerste. Woede of verdriet. De vrouw van Team Rocket gaf haar pokémon het bevel Elisia los te laten. Het meisje staarde meteen naar de Staraptor, de vrouw voor de rest negerend. Ze kon niets meer beginnen tegen de vrouw. Met haastige passen rende het meisje naar haar Staraptor, die er heel erg aan toe was. Al die ijsaanvallen deden hem niet goed. Hij was er gewoon nog erger aan toe dan die keer dat ze hem gevangen had. Elisia hurkte zich naast haar pokémon, haar ogen vulde zich vol tranen, tranen van verwarring, van woede en van verdriet. Hem terug laten keren in zijn pokémon kon nu ook niet, de tas lag in de boom, dus streek ze met haar hand over zijn vleugel. Overal zaten schrammen, over heel het lichaam van de pokémon. “Keegan, alles oké?” vroeg ze toen. Ze duwde haar hand weer tegen de wond in haar nek, die nog altijd bloedde, maar wat minder dan daarnet. Ze keek naar de pokémon, die compleet uitgeteld op de grond lag. Woedend keek ze over haar schouder. Ze kreeg die Totodile terug, ze moest hem terug. Ze zou gaan trainen en dat mens wel vinden. Elisia keek opnieuw even naar de Staraptor. Ja, ze kreeg Breeze terug. |
|